Advanced Search found 1 item(s) featuring "Jerome Tharaud"

1920-05-08 JEROME EN JEAN THARAUD (Karel Van de Woestijne)
  • . . . JEROME EN JEAN THARAUD Onlangs werd in deze courant - Ochtendblad van 21 April 1920 - de aandacht gevestigd op de . . .
  • . . . JEAN THARAUD Onlangs werd in deze courant - Ochtendblad van 21 April 1920 - de aandacht gevestigd op de gebroeders Tharaud , naar aanleiding van hun laatste boek: Marrakech ou Les Seigneurs de l'Atlas. Dit werk is mij nog te weinig vertrouwd, dan dat ik er . . .
  • . . . hier op doel, werd gewezen op een dubbel feit: bekroond, bij het verschijnen van hun eerste boek, met den "Prix-de-Goncourt", zagen de gebroeders Tharaud verleden jaar hun gezamenlijk oeuvre cum laude erkend met een prijs der Académie française . Deze laatste onderscheiding zal wel niemand hebben bevreemd, die . . .
  • . . . wel degelijk bedoeld, daarmede te bekronen jongelieden die met zijn kunstcredo instemden, en er eene overtuigende illustratie van uitmaakten. Deden dit de gebroeders Tharaud , toen zij hun eersteling: Dingley, l'illustre écrivain uitgaven? Ongetwijfeld. Al braken zij daardoor af met de school, die de Goncourt 's lief was: . . .
  • . . . perfecte individualisten. Hoe dan, tevens, traditionalisten, zooals Barrès van meet af dan toch een Fransch traditionalist kon heeten, en zooals de Tharauds in de opvolging hunner werken bleken te zijn. Zij waren, zei ik, van bij hun eerste werk, los van Zola , zonder voorbehoud. . . .
  • . . . dogma's zou ondergaan, zonder het vermogen te bezitten, den gevoelsinhoud van die dogma's in het licht te stellen. Van meet af beheerschen de Tharaud 's zichzelf, zooals geleerden doen. Alle echte, ruime, zuivere wetenschap is immers instructief: voor den grooten geleerde bestaan geen omwentelende verrassingen; hij weet, zooniet wat . . .
  • . . . in de posthume boeken, de bezetene blijkt der ikheid? Over den, wat opzettelijk-cerebralen, Maurice Barrès heen, is het in hem, dat Jérome en Jean Tharaud hun eersten leermeester vinden, al zijn zij nog geestelijker, nog onbevangener dan hij; al staan zij, gelouterde, meer bewuste . . .
  • . . . geluk te achten) noodig heeft geacht de eigen ervaringen en meeningen toe te schrijven aan een zeer middelmatig figuur zonder vorming, en deze Tharaud 's, bloemen van eene verfijnde maar pezige en diepwortelende beschaving! - Want tegenover het vlugge, soms verbazend-scherpe, soms ook onsmakelijk-opdringerige impressionisme van Barbusse , . . .
  • . . . dat telkens wel als heel knap, heel juist en heel pittoresk, maar tevens vulgair, gezocht en druk aandoet, staat, dat het oorlogsboek der Tharaud 's treft door zijn houding, zijne maat. La Relève, in het gedrang ontstaan, rijst rustig boven het gedrang uit. Het is een boek van stijl, . . .
  • . . . de definitie van Buffon, als zou stijl "l'homme même" zijn. Want met die omschrijving zou Barbusse een grooter stylist kunnen heeten dan de Tharaud 's - wat ieder toch gevoelt onwaar te zijn. Neen, stijl kan daarnaast ook heel goed worden bepaald door het gekozen onderwerp, "Les Chouans" is . . .
  • . . . te lezen met de gedachte, dat de liefde tot deze stilte de schrijvers bezit: eene zwakheid misschien, maar die - en voor de Tharaud 's is dit ongetwijfeld hoofdzaak - de reden van bestaan voor hun werk aangeeft. Het is het boek van twee menschen die, van bij de . . .
  • . . . ons kregel maakt. Want wat de nationalistische individualiteit van een Barbusse achter stelt bij de minder-opzettelijke, als verzwegen personaliteit van de Tharaud 's is, dat de eerste dan toch anarchistisch steeds blijft, al staat ze geheel ten dienste van eene wereldorde, terwijl die der tweeden, hoe vrij . . .
  • . . . jaren vordert, een schrijver eerder zijne slechte dan zijne goede hoedanigheden naar voren brengt. En nu staat het, met de trouwens nog jonge Tharaud 's vast, dat voor den gewonen lezer zijne vroegere boeken (en ik zal mij tot de drie laatste bepalen) misschien grootere bekoring bezaten, omdat de . . .
  • . . . gefigureerde autobiographie. Dat echter - en hier kant het op aan - eene symbolische beteekenis krijgt. De inhoud is wel: het verblijf der Tharaud 's op de Marokkaansche kust; wij zien daar echter met hen leven: eene Fransche gezindheid, een Fransche aard-van-ervaren en van-reflecteeren. Deze individuëel-scherpafgeteekende literatoren zijn ras-Franschen: . . .