In memoriam Ann Petersen
Met Ann Petersen is een opmerkelijke actrice gestorven, inspirerend voor meer dan één generatie acteurs en regisseurs. Met haar verdwijnt ook een virtuoze manier van volks acteren. Doorheen talloze rollen boetseerde ze een moederfiguur die ze tot in de kleinste details kon verbeelden op het podium of voor de camera.
Iedereen kent Ann Petersen van haar tv-werk, dat begon met Kapitein Zeppos (1964) en eindigde met Thuis (vanaf 1996 tot aan haar dood). Ze speelde mee in een dozijn speelfilms, o.a. Home Sweet Home (1971, Benoit Lamy), Het Sacrament (1990, Hugo Claus) en Pauline en Paulette (2002, Lieven Debrauwer), waarvoor ze meermaals gelauwerd werd.
Door al die media-aandacht wordt haar theatercarrière wel eens over het hoofd
gezien. Na een jeugd vol amateurtoneel volgde Ann Petersen na haar dertigste les bij Gella Allaert & Stella Blanchard. Denise Deweerdt bood haar enkele kansen bij het Nederlands Kamertoneel. Eind jaren vijftig zette ze de stap van het amateurtheater naar het beroepstheater. In 1963 kreeg ze een vast contract bij de KNS; vanaf 1967 kwam ze in de KVS op het eerste plan. Brussel werd haar vaste stek, ze gaf er ook les aan het conservatorium. La Mamma (1967, tekst André Roussin, regie Yvonne Lex), waarin ze de moederrol speelde, was een van haar eerste grote successen. Ze werd de lieveling van het publiek, zowel in luchtige komedies als in theaterwerk van Hugo Claus, Dürrenmatt of Lorca. Ze maakte ook theater in het vrije circuit. Met haar eigen productiehuis speelde ze honderden opvoeringen van onder meer Het Massagesalon in het hele land.
50
