Archief Etcetera

273 document(en) met "Vader Je" • Resultaten 181 tot 200 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 63, Maart 1998 • Pieter T'Jonck • Als spreken tot niets leidt
De oudere mannen bijvoorbeeld met een broek die tot ver boven de navel opgetrokken is (Kurt Defrancq als nonkel Willy, Peter Bulckaen als neef François of Karel Deruwe als vader Robert), de oudere...De bewerking van Bart Cardoen is echter zo doorspekt met typische gebruiken (zoals de 'zantjes' met vrome gedichtjes) dat je wel moet veronderstellen dat van het oorspronkelijke stuk niet veel meer...Het hoeft weinig verwondering te wekken dat er dode momenten ontstaan in dit stuk: tegen de pauze denk je dat je het 'ding' wel begrepen hebt

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Hij laat je weten dat je moet doorgaan met je droom, je zult een spoor vinden...Inderdaad,' antwoorden zij, 'hij laat je weten dat je bij je standpunt moet blijven...Etcetera: Als je uitgaat van zo een complex netwerk van verbanden, loop je bij het bewerken dan niet onvermijdelijk vast

Nr. 63, Maart 1998 • Luk Van den Dries • Ten Oorlog
Daar wil Shakespeare, samen met zijn bewerkers Perceval en Lanoye, je hebben: tot je oren in braaksel en drek, smekend naar zuivering...Niet in de beslotenheid en veiligheid van een alles verklarende mythe waaraan je je kan troosten, maar in de kapotte spiegels, de valklemmen, de verroeste prikkeldraad tussen het gras, waaraan je je...Je herkent het niet, tot je te laat zijn vingers rond je keelt voelt

Nr. 63, Maart 1998 • Marleen Baeten • Van Blauw Vier tot Cantecleir
De roman reikt je een wereld aan, maar je moet zelf naar een synthese toe werken, naar een conflict dat op de scène kan plaatsvinden...Zelfs als je het stuk speelt met tachtig personages, dan nog blijkt dat het eigenlijk draait om drie krachten, die je kan reduceren tot drie belangrijke figuren of clusters van figuren...Voeg daar nog de liefde als niet zozeer drijvende dan wel 'wrijvende' kracht aan toe, en je ziet ook hoofdpersonages uit vorige producties voor je: de jonge piloot met de levensgevaarlijke opdracht

Nr. 63, Maart 1998 • Rudi Laermans • De idiotie van het menselijke
een theatervoorstelling van Lauwers kan je inderdaad je hele leven in luttele seconden zien voorbijdonderden, met een visueel geraas en vooral een snelheid die achteraf altijd een beetje...Antwerps gezin anno nu ruziet, vader poogt zijn onbestaande gezag alsnog voor een denkbeeldige spiegel te affirmeren, kinderen palaveren over abortus en overspel,...: een bijna-drama dat de omweg van

Nr. 64, Juni 1998 • Ludo Verbeeck • Littekens schreeuwen om wonden
de burgerlijke wereld vind je immers alleen maar treurspelen...Niet bevrijd, en in volle wapenrusting zoals de geest van Hamlets dode vader: de grimmige personificatie van het eenzame wachten...Maar als je goed kijkt, is daar ook reeds de kille, illusieloze blik, een eigenschap die het fascinerende en tegelijk onthutsende karakter van het latere werk zal uitmaken

Nr. 64, Juni 1998 • Steven Heene • Een schokkende sint-vitusdans
Tussen Ons Gezegd En Gezwegen hoor je spreken over een klotejeugd en valt de naam Van Zutphen, een gemene en reactionaire psychiater, maar de best betaalde van Nederland, en tussen de regels zoveel...lichaam van haar broertje Apsyrtos in zee, om haar vader op te houden...Het flitst allemaal aan je netvlies voorbij, als om te zeggen: dames en heren, dit is allemaal één pot nat, toneel of geen toneel

Nr. 65, Januari 1998 • Marleen Baeten • Eerst de taal, dan het beeld
Heel de film lang, heel de toneelvoorstelling lang blijf je je ervan bewust dat de beelden die je ziet alleen maar de beelden van de maker zijn, dat ze geen enkele documentaire ambitie hebben...Als toeschouwer van Zyklus von Kleinigkeiten kan je je een beeld trachten te vormen van Beethovens tien laatste levensjaren, je kan beschouwingen maken over hoe het is om doof door het leven te gaan...je kan je laten meedrijven op de muziek en de beelden, je kan de gesprekspartners van Beethoven bestuderen, of de acteurs,... Er zijn veel mogelijke manieren om je eigen ervaringswereld te koppelen aan

Nr. 65, Januari 1998 • Pieter T'Jonck • Hoe moeilijk is het om de anarchie...
Iets wat je als het 'echte' zou kunnen omschrijven: wat de acteurs in bijvoorbeeld Moeder en kind op de scène deden, was zo treffend, herkenbaar, dat je je nauwelijks kon voorstellen dat ze niet...Dat je je überhaupt de luxe van veel psychologie niet kan permitteren in zo'n situatie: eerder dien je een hoge borst op te zetten en hard te roepen...Je kan je voorstellen dat een grote maatschappelijke onzekerheid en een beschadigd zelfbeeld de jongen parten spelen, en dat wordt ook wel aangegeven, maar het blijft allemaal heel summier en te sterk

Nr. 65, Januari 1998 • Marleen Baeten • Een verlangen naar onsterfelijkheid
De vertolkingen zijn echter zo goed dat je je al gauw afvraagt wat knipoog is en wat ernst...eerste instantie is het spel ernst: al spelend maak je je nieuwe bewegingen en omgangsvormen eigen...Je begint pas zelf te oefenen in weggaan wanneer je - meestal via je ouders -geconfronteerd wordt met het onherroepelijke weggaan van anderen

Nr. 66, December 1998 • Clara Van den Broek • Juul en Peter, All for Love
Het is misschien nogal strikt, maar ik ben van oordeel dat je minstens 10 tot 15 jaar met jazz moet bezig zijn eer je iets op papier kan zetten...De idee dat je jazz uit jezelf moet hebben, dat je dat niet kan leren, vind ik larie...Jef: Peter, je bent opgegroeid bij een vader die 35.000 lp's heeft, 2000 cd's, duizenden boeken, een archief met 10.000 eigen artikels en 20.000 à 30.000 artikels van anderen, 20.000 tijdschriften

Nr. 66, December 1998 • Erwin Jans • De eeuwige oorlog
Charles de Pokyze nabij Ieper / In Flanders Fields, Ieper 1914-1918 Voor mijn vader Malina: Je zult dus nooit meer zeggen: Oorlog en Vrede...Het gaat om de scène waarin een baby in een kinderkoets door een aantal jongeren, waaronder de vader, wordt gestenigd...Als je zegt dat je iets niet kan tonen, dan zeg je dat je er niet over kan praten, dan ontken je het bestaan ervan, en dat is bijzonder onwijs om te doen

Nr. 67, Maart 1999 • Marianne Van Kerkhoven • Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan
Betekent ouder worden dat je je niet meer durft/kunt overgeven aan dat soort blindheid die je toelaat ervaring op te doen...Te veel je kop gebruikt en te weinig je gevoel, of beter nog: je intuïtie...Ook al leer je vooral uit wat je zelf doet, toch speelt de kennis verworven door voorgangers een rol in de oordelen die je ontwikkelt t.o.v

Nr. 68, Juni 1999 • Rudi Laermans • De totale podiumkunst van Rosas
Die blijven echter volledig gezichtsloos: geen vader of moeder, geen geliefden, geen vrienden, geen partner,... Het sociale omvat in Selbstbezichtigung dus geen duidelijke tegenposities, zodat de ik...Ze doen dat op een levendige, geïmproviseerd aandoende manier, alsof er geen dwingende afspraken gelden, tenzij uiteraard de regel dat je elkaar in acht neemt, met eikaars bewegingen rekening houdt

Nr. 68, Juni 1999 • Peter Anthonissen • De sprookjesverteller van het nieuwe Berlijn
De kinderen zijn reeds op jonge leeftijd gecorrumpeerd en dragen de bloedschuld van vroeger generaties, in casu van hun vader de houthakker, met zich mee...Ostermeier is een minder trendy regisseur dan je op het eerste gezicht zou denken...Ga op straat en in een mum van tijd zie je hun evenbeeld verschijnen

Nr. 69, Januari 1999 • Guy Cools, Rudi Laermans • Talking 'bout my generation
veroorloofd je kort te citeren in onze seizoensbrochure en tegenover jouw 'vadermoord' plaats ik het beeld van '(onzichtbare verwantschappen en loyaliteiten', ontleend aan de Hongaars-Amerikaanse psychiater...En ten slotte hoop ik dat Anne Teresa De Keersmaeker ook op haar zestigste nog heel wat artistieke orgasmen (wat macho van je, Rudi, om het in je tekst enkel over ejaculaties te hebben) mag krijgen...Vriendelijke groet, Guy Cools Verantwoordelijke dans Kunstencentrum Vooruit Beste Guy Cools, Je reactie op mijn bijdrage aan het Generaties

Nr. 71, Maart 2000 • Marianne Van Kerkhoven • Aantekeningen omtrent geheugen en lichaam, traditie en...
Je geest denkt iets, maar je moet afrekenen met het 'horse-phenomenon' in jezelf...Je herinnert je iets door de plaats die het in een ruimte inneemt...afgesloten is, dat een einde heeft, het verhaal van de dood van mijn vader

Nr. 71, Maart 2000 • Loek Zonneveld • Wiseguys & Mariken
zingen gaat dat lied door merg en been, omdat je aan je water voelt dat ze hun bestemming nooit zullen bereiken...Kies bij wie je wilt horen en dan zijn dat vanaf dat moment jouw vader en moeder...Eigenlijk een heel Brechtiaans antwoord: je mag iets van jou noemen wanneer je er goed voor zorgt, vice versa

Nr. 71, Maart 2000 • Roel Verniers, Rudi Laermans • Allemaal Indiaan: verhevigde realiteit of emo-terreur?
Je kan er verzinnen voor elk gezelschap en je hoeft er nog niet eens moeite voor te doen...Denk aan de muziek, hoe die tactisch ondersteunt en tussenbeide komt op cruciale momenten en je weet alweer wat je op het puntje van je stoel dwingt...Zo zit dat dus wanneer je écht honger hebt: je eet de verf van de muren

Nr. 72, Juni 2000 • Steven Engels • Claude Mauriac en Le temps immobile
Tijdens de gebeurtenissen van mei '68 kiest hij resoluut de kant van de contesterende studenten en gaat daarmee in tegen zijn vader en tegen andere gaullisten van het eerste uur zoals Raymond Aron...en vooral van zijn vader, François Mauriac...Claude Roy (Moi je, nous en som-me toute, 1969-1976) en Dominique Desanti (Les staliniens: une expérience politique 1944-56,1975) en Henri Massis die zich ooit volledig engageerden binnen de