Archief Etcetera

687 document(en) met "JE MIJ NIET" • Resultaten 241 tot 260 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 29, Maart 1990 • Erwin Jans • DE AANTREKKINGSKRACHT VAN ZWARTE GATEN
Bij al je leenmanplichten, hoor naar me Omdat je ons onze eed wou laten breken -Iets ongehoords- en met misplaatste trots Je tussen ons besluit en onze macht drong Wat onze...Vijf dagen gunnen wij je om te zorgen Voor wat je tegen 's werelds nood beschut; Om op de zesde je gehate rug Ons rijk te hebben toegekeerd : tien dagen En je verbannen lijf...Wij gunnen je vijf dagen om te zorgen Voor wat je tegen 's werelds nood beschut Om op de zesde je gehate rug Ons koninkrijk te hebben toegekeerd

Nr. 29, Maart 1990 • Dirk Lauwaert, Bart Philipsen • Theaterfotografie
Voor mij dus een radicaal taboe op standpunten van theaterfotografen die niet tot de voorstelling behoren : geen enkele toeschouwer ziet een voorstelling vanuit een kikvors- of vogelsperspectief...Ze toont immers enkel het werk, niet de werking van de voorstelling, niet haar geconcentreerde, gerichte stilering of codering, die ze met haar kortzichtige naturalistische blik (vaak in tegendraadse...Het dilemma naturalisme/conventie is dus niet het probleem van de theaterfotograaf, of toch niet zijn dilemma, maar dat van de fotografie, van het wezen van de foto zélf

Nr. 29, Maart 1990 • Marianne Van Kerkhoven, Hildegard De Vuyst • MARGINALIA OMTRENT POLITIEK, MONUMENTALITEIT, PSYCHOLOGIE EN HET...
Heeft dat op zijn beurt een invloed op wat je doet ? "Ik vind dat je niet bang of vies moet zijn van een zeker succes zolang je maar blijft beseffen dat de grootte van je succes in meerdere...Als je zegt 'op weg naar', waar werk je dan naartoe ? Wat is je perspectief ? "Ik heb dat niet zo precies afgelijnd en wil dat ook niet vastleggen...Je moet trainen opdat je manier om je eigen apparaat te bespelen, niet gaat primeren op wat je wil vertellen

Nr. 30, Juni 1990 • Klaas Tindemans • "Kunstenaars moeten elke keer opnieuw beslissen"
Het veelvoud aan dimensies, het musicaal realisme is bij Mozart groot, maar het wordt er niet uitgehaald als je er oppervlakkig mee omgaat...Fascisme kan je niet positief bekijken, terwijl het socialisme, op wereldniveau, veel denkmodellen aanreikt...Het is niet zijn zwarte ironie die mij ergert - die heeft Vitrac of Kafka ook - maar de oppervlakkigheid, de banaliteit daarin, die zelfgenoegzaamheid, daar kan ik niet tegen

Nr. 30, Juni 1990 • Marcel Otten • Theater voorbij de muur
voorstelling van Der Lohndrücker (1989) kon ik mij niet zo goed vinden in de eindeloos uitgesponnen worsteling met het reë-ele socialisme...De kloof tussen theorie en praktijk bij Muller zelf moest nog wel overbrugd worden, want anders zou voor mij zijn' acht uur theater puur fysiek niet op te brengen zijn...Het geheel loopt uitsluitend via het gehoor (hij noemt niet voor niets zijn blokken aria's !), het krijgt een muzikaliteit die je nergens anders in het theater hoort (Bij het Deutsches Theater is het

Nr. 30, Juni 1990 • Klaas Tindemans • Van op een afstand indrukken bij Das...
simpel verhaaltje, hoewel niet naïever dan in een barokopera, om de opera te 'besmetten' met zijn beeldentaal, met zijn opvattingen over hoe je met acteurs, met zangers, met lichamen omgaat...Zelfs al spreek je rechtstreeks met Jan Fabre, het instituut 'Troubleyn' is op de achtergrond aanwezig, niet als waakhond, wel als zekerheid, als handhaver van de artistieke orde, van de logica van...Met andere woorden houdt dit instituut Fabre niet tegen buiten zijn kring te treden, buiten zijn tautologie van 'blauw is blauw, macht is macht'. De vraag is des te relevanter waar je soms vaststelt

Nr. 30, Juni 1990 • Gunther Sergooris • De macht van het uur blauw
De ontvanger is verantwoordelijk voor de interpretatie en niet de auteur", zegt Knapik, en Fabre heeft het erover dat hij "zich niet graag verliest in het geanalyseer over metaforen" (Maandblad...de laatste scène van Das Glas im Kopf wordt dat geloof zonder voorbehoud als volgt geformuleerd : "We vertrouwen je Helena, jij/ die voorspelt en alles ziet/wij blijven je blindelings trouw, Helena...Het kan inderdaad niet ontkend worden dat de opera van Fabre een meer dan merkwaardige parallellie vertoont met een werk als Lohengrin

Nr. 30, Juni 1990 • Dirk Verstockt • "Gekwetst ben ik van binnen"
Je kan het citeren noemen uit eigen werk, veeleer is het meenemen van wat je vroeger vertelde en wat er daarvoor lag, om mede daaruit te 'distilleren' wat er nu, op dit moment, te vertellen valt...En dat dan laten switchen tot een wurgend geheel, dat niet in zijn afzonderlijke deeltjes, maar slechts in zijn geheel die emoties kan oproepen die mij de keel dichtsnoeren, mijn maag tot een vuist...Waarom schrijf ik niet over de muziek ? Omdat ik ze hoor, maar niet beluister, opgezogen als ik ben in datgene wat er op de scène gebeurt ? En toch hoor ik nu fragmenten terug, alleen vind ik de

Nr. 30, Juni 1990 • An-Marie Lambrechts • "Wie wat vindt heeft slecht gezocht"
Kan je nog spreken van reproduktie als die telkens schijnbaar samenvalt met (hernieuwde) produktie ? Drie paragrafen en het werkwoord dansen is nog niet gevallen...Om lief te hebben zonder dat je weet wat, ook niet wie of hoe, ook niet voor hoe lang...Om lief te hebben, en nu herinner ik mij opeens alle woorden weer... om in jezelf een plaats vrij te houden voor een wachten, je weet het maar nooit, het wachten op een liefde, op een liefde terwijl

Nr. 30, Juni 1990 • Marianne Van Kerkhoven • De ondraaglijke lichtheid van verlangen
Hun directe invloed op het maatschappelijke leven blijft hierdoor nog gering en zorgt voor een wellicht niet steeds zichtbare, maar duidelijk aanwezige spanning tussen 'zij die weten' en 'zij die niet...Stella van Anne Teresa De Keersmaeker, hebben de vijf vrouwen elk hun eigen parcours waarvan de lijnen elkaar kruisen in een niet symmetrische, niet te voorspellen tekening...Deze zekerheid is ons ondertussen vergaan : wij zijn overtuigd geraakt van de aanwezigheid van een heleboel verschijnselen in wereld en heelal, wier bestaan wij niet - of nog niet - met onze zintuigen

Nr. 30, Juni 1990 • Klaas Tindemans, Fred Six, Wim Vermeylen, Erwin... • KRONIEK
Wat die minister, wat die cultuurcel(len) met podiumkunst willen, daar kom je niet achter...elke geval heeft hij met deze produktie bewezen dat je Jelinek niet alleen kan lezen, maar ook kan spelen...Ik zeg je : Brussel wordt NIET het centrum van Europa

Nr. 30, Juni 1990 • Wim Van Gansbeke • Wim Van Gansbeke
Er was - je zou het nu niet meer geloven - een moment, waarbij het erop leek alsof er van de ene dag op de andere geen dramaturgisch repertoire meer bestond...Je kon nog nauwelijks een theater in komen of men had wel weer een roman of een novelle voor de scène 'bewerkt', meestal met schadelijke gevolgen voor beide (en de ziekte blijkt nog lang niet...het al niet had geweten, had het theater van de jaren '80, die naam enigszins waard, me kunnen leren dat je tegelijk van kunst kan houden én van voetbal én van kaartspelen

Nr. 30, Juni 1990 • Elvis Peeters • Het Uur van de Aap
Je hebt niet geleefd als je niet ergens aan sterft, schreef hij in een van zijn laatste gedichten...Je kan de schoonheid niet ruiken, je kan ze niet voelen, je kan ze niet smaken...En deze bloemen dan, bromde de gastheer, zijn ze niet mooi ? En kun je ze niet ruiken ? O jawel, zei von Schleissinger, ze zijn buitengewoon schoon, maar hoe ruiken ze dan ? Lekker

Nr. 30, Juni 1990 • Erwin Jans • Het Achterland van het theater
zijn niet veel thuis, we zijn niet genoeg thuis...Noem mij de mannen en vrouwen en kinderen, die mij zoeken zullen, mij, hun verteller, voorzanger en toonaangever, omdat ze mij nodig hebben, meer dan wat ook ter wereld...spelen ? Bovendien weet ik dat ik iemand ben, die het niet leren zal, goed te spelen, dat mijn enige weg het niet-spelen is." Vindt de acteur in het 'niet-spelen' opnieuw de verwondering, de openheid, de

Nr. 31, September 1990 • Sigrid Bousset, Hildegard De Vuyst, Dirk Verstockt,... • K R ON I E K
Als je dat accepteert, zou je kunnen zeggen dat binnen die aangezette code over het algemeen niet slecht gepresteerd wordt door de zangers...Marjoieine de Vos : "Doe niet wat je denkt dat ik wil dat je doet", in : NRC Handelsblad, 10 augustus 1990...Ik kan toch alleen maar aan de mensen zeggen dat theater plezierig is, dat je je niet een hele avond hoeft te vervelen met een duur programmaboekje en een jeton van de vestiaire in je handtas

Nr. 31, September 1990 • Heleen Verburg • Heleen Verburg
Ze zal ons niet vergeten, de oudste Denk je dat mammie evenveel van jou hield als van mij ? de stervende Ik denk het niet...de schrijver Waarom mag ik dan niet eventjes naar al dat niets kijken ? Lief zusje, ik denk dat je je schaamt, de lust Ik schaam mij nergens voor...Ze zullen ons niet zien op straat, de stervende Laat me, ik ben stervende, de lust Heb je pijn ? Kun je nog lopen ? Je moet kunnen lopen

Nr. 31, September 1990 • Johan Thielemans • HET SPOOK VAN DE OPERA
Dat een Nederlandse krant vindt dat we met Onegin de Munt naar de kroon steken maakt ons natuurlijk blij maar we weten dat zoiets niet haalbaar is. Je kan niet de kwaliteit van een...Je kan zomaar niet onmiddellijk aankomen met nieuwe revolutionaire dingen...Als je ziet hoe klein de kans is dat een nieuwe creatie ook werkelijk slaagt, is een dergelijke houding niet eens verwonderlijk

Nr. 31, September 1990 • Johan Thielemans • Opera tussen barok en (post-)modern
Ik heb uit die ervaringen vooral geleerd hoe relatief een partituur is. De componisten stellen je eisen die in feite niet in de partituur te lezen staan...Je moet spelen wat er staat, daar kan je niet om heen, maar je moet het uitgeschrevene niet zien als doel op zich maar als een middel...Een principe dat niet alleen geldt voor de hedendaagse muziek, maar dat mij later bij mijn benadering van de oude muziek ook zeer goed van pas is gekomen

Nr. 31, September 1990 • Gunther Sergooris • HET SPOOK VAN DE OPERA
Een repertoiretheater zou mij niet interesseren, wel een stagionesysteem, waar je zonder al te grote pro-duktiedwang kan werken...Op een bepaald moment zit je dan met mensen die niet meer voldoen en die je niet kan ontslaan...Eigenlijk zou je zulke vragen over muzikale of taalkundige ingrepen niet aan een componist moeten stellen

Nr. 32, December 1990 • Rud Vanden Nest • Un malheureux vêtu de noir
Niet dat het stoort, wel integendeel (bij Deflo jaagt dat soort dingen mij de kroonluchter in). Binnen het concept werkt het meer dan uitstekend, al kan je je afvragen of een minder pleonastische...en met de muziek geen boeiender dialoog had kunnen aangaan dan nu het geval is. Kortom, je ontkomt niet aan de indruk dat de regie de muziek al even reducerend gebruikt als de tekst, dat zulks...Subjectief echter, zou ik van dezelfde opera wel een enscenering willen zien die mij de alomtegenwoordige waanzin niet alleen demonstreert, maar ook laat voelen