Archief Etcetera

610 document(en) met "MOET JE ZEGGEN" • Resultaten 261 tot 280 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
Je moet je standpunt helemaal individueel laten worden, opdat de stelling 'dit is de waarheid' volledig ondermijnd wordt...Dat laat je toe gewoon te zeggen watje zegt...dat je eigen taal maar half zijn gat is, datje je taalgebruik moet optillen door v.b

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Toch is het moeilijk om deze voorstelling op zijn waarde te beoordelen, je weet immers nooit of de gevoelens en gedachten die zich voor je ogen in al hun dubbelzinnigheid...Er hangt een waas van vrijblijvendheid over de Tasso van Peyskens, zelfs al heb je de voorstelling maar één keer gezien en kan je niet zeggen of het drama bij een andere opvoering ook een andere...Vandervost heeft geen politiek verhaal, je kan zijn 'erotische' Tasso hoogstens zien als een fabel over decadentie in de hoogste kringen, maar daar open je geen politiek perspectief mee

Nr. 38, Mei 1992 • Geert Sels • Theater Teater
Het duizelt je voor de ogen als je er in kijkt...De unieke momenten waarop, om het met de woorden van Tennessee Williams te zeggen "de tijd stilstaat en je een stukje van God speelt", zijn schaars...Dat kan door je eigen vertelling te maken aan je eigen ritme, luidt de redenering

Nr. 38, Mei 1992 • Elvis Peeters • Een man kan zijn baard laten groeien,...
Ach mijn liefste, ik neem je mee naar het theater zoals je een dode mee naar het leven neemt...Dit moet een symbool zijn...Je hebt geprobeerd ermee te leven, het is je niet gelukt, dus vergeet het, laat het los

Nr. 38, Mei 1992 • Johan Thielemans • Sexbommen en televisieschermen met ruis
Naast haar heeft hij een actrice gezet die rondzeult met een koffer (moet symbolisch zijn, vermoed ik) en acties mimeert: zij is een stomme Medea...Vanuit de ironische lezing van de Purcell-opera gezien, zou je kunnen zeggen dat ook Medeamaterial een citaat is: namelijk een typische hedendaagse opvoering vol vergezochte oplossingen...reactionair theater maken, het is zijn goed recht, al maakt mij dat verschrikkelijk boos, maar moet het dan echt meteen zulk onvoorstelbaar saai theater zijn

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
En die zijn volgens Paul Binnerts, de voorzitter van de jury, drieërlei: een voorstelling moet 'mooi' zijn, ze moet 'goed' zijn, en ze moet 'belangwekkend' zijn...Een ander voorbeeld: "Een acteur betrekt de theaterwerkelijkheid in zijn creatie van illusie". Om deze zin te begrijpen moet je als lezer weet hebben van een heel referentiekader...Daarin wordt gezegd dat de acteur alle codes moet afleren en als het ware moet leren 'ont-acteren': dat is zo goed acteren dat er ont-acteerd wordt

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Ik heb je mond gekust, Jochanaän
Dat moet dan de 'oude cisterne' uit het libretto voorstellen...het eerste deel van de opera zie je dus bijna niets, wat de betrokkenheid van het publiek uiteraard niet bevordert...Salomé zingt: 'Ik heb je mond gekust, Jochanaän

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
De vragen zijn vaak absurd, contradictorisch, haast surrealistisch, lijken zich nergens naartoe te bewegen: Wat zal je moeder hiervan zeggen...ambiguïteit verdragen: ofwel behoor je tot de beulen, ofwel behoor je tot de slachtoffers...Ze kunnen hun eigen verhaal niet vertellen, ze maken steeds deel uit van het verhaal dat een ander over hen vertelt: "Als jij je niet wilt herinneren, dan wordt je wel herinnerd

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
Maar zelfs al blijft dat litteken dat je ervan overhoudt als je je van je ouders hebt losgescheurd, altijd schrijnen en trekken, de tijd dat het dag-in-dag-uit je denken bepaalt en je doen verlamt...Maar je komt met meer mensen in aanraking dan degenen op wie je je symbiose -droom projecteert, mensen naar wie je kijkt en die je verbazen, zo niet verbijsteren, die je mededogen opwekken of je...Dat merk je als je zijn stukken leest of de voorstellingen ervan ziet, maar wordt je ook bevestigd door zijn medewerkers

Nr. 39, December 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra
Je moet in de regio beginnen...Maar je moet goed nadenken over de context waarbinnen je dat doet...Je moet dat goed bevragen

Nr. 39, December 1992 • Pieter T'Jonck • Anne Teresa De Keersmaeker
ATDK: Je hebt altijd opzetten, maar vaak kom je er pas al doende achter wat die opzet dan precies is. Je moet de dingen soms laten komen, en dan wijzen bepaalde materialen zich uit...Als er al concentratie is, merk je vaak dat je veeleer van verdwazing moet spreken...Je moet het integendeel als een winst zien, zien hoe je het ontbreken van iets juist investeert

Nr. 39, December 1992 • Patrick Jordens • Herwig Deweerdt
Deweerdt: Ik denk dat alles wat fundamenteel met kunst te maken heeft veel verwantschap vertoont met die eerste periode in je leven waar je onbewust en empirisch met de dingen omgaat...Een goed verteller slaagt erin om beelden tot stand te brengen in het hoofd van de toeschouwer; je zou kunnen zeggen dat het een film is voor de arme man...Een ander belangrijk aspect is het ritme: een verteller moet met het basisritme kunnen spelen, hij moet versnellen, vertragen, pauzeren.. om zijn publiek in de ban te houden

Nr. 39, December 1992 • Lucas Vandervost • Hoezo repertoire?
Men probeert te zeggen wat men te zeggen heeft door wat men te zeggen heeft weg te laten...Ik programmeer niet met de explosie van de honderdmeterloper die wel het grote publiek lokt en het koninginnestuk van de spelen is. Een 100 meter moet je winnen en winnen ligt niet in mijn aard...En je kunt moeilijk trots zijn op het feit dat je de 100 meter tenminste hebt uitgelopen

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Een verstikkende mantel van Cultuur
Je kon aan de prestaties van de acteurs aflezen dat hier intens gewerkt was...Je was even terug in de tijd toen de ironische knipoog nog niet hoefde en toen alle emoties ten volle uitgespeeld mochten worden...Ook hier blijf je achteraf met vragen zitten

Nr. 40, Februari 1993 • Bruno Koninckx • Een kunstwerk zonder vorm is geen kunstwerk
Wat is 'goed' en wat is 'politiek'? Misschien geldt deze stelling op een soort meta-niveau: door met kunst bezig te zijn neem je sowieso een positie in de maatschappij in. Maar zeggen dat je door iets...Hoewel ik meer voor een meegaande kritiek voel, besef ik dat dat meegaan niet tot in het absolute kan, al was het maar omdat je afstand moet houden...Je zou kunnen zeggen dat bij deze produktie niet zozeer de inhoud maar wel de vorm de boodschap overbrengt, zodat letterlijk geldt: the medium is the message

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Leve het verschil!
Ze zeggen het graag, maar denken daarbij: wat moeten we zeggen, en vooral: hoe moeten we dat zeggen...Als je Friedrichswald als een strikt politiek statement ziet, dan kan je met Boerman in discussie treden, want hij vertolkt duidelijk een anti-Maastricht standpunt...En daar heb je wel zin om volmondig in te stemmen: het andere is boeiend, het afwijkende is verrijkend, overwin je domme angst en verban het racisme naar de schroothoop van de geschiedenis

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Barokopera en oude pruiken
Je kan over de opvoering van Lully's Armide bij de Vlaamse Opera veel zeggen, b.v...Frankrijk is het antwoord hierop simpel: Lully behoort tot de eigen traditie, en moet dus wel verdedigd worden want hij is een nationaal monument...Maar buiten de Franse grenzen snijdt dat argument geen hout, en wil je meer verantwoording

Nr. 40, Februari 1993 • Béa Migom • Kristel de Weerdt
De Weerdt: Door het feit dat je programmeert moet je een actieve interesse en een open houding hebben voor andere mensen, voor andere projecten, voor andere ideeën...Door dat veelvuldig contact praat je over andermans werk en stel je je eigen werk in vraag...Schuim je zoveel mogelijk festivals af Hoe ontdek je nieuwe groepen

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Reyniers • Tien Cunninghams cadeau voor één Meg Stuart...
Ze zeggen veel, maar niet alles, en uiteindelijk zeggen ze niets meer...Je doet maar verder terwijl je weet dat de situatie verergert in plaats van verbetert...je wilt 'beleefder' dan die van Stuart: je kunt er naast kijken als je dat wilt, of hem niet zien, als je volmaakt onschuldig bent

Nr. 40, Februari 1993 • Evelyn Nicodemus • Een opening in een gesloten wereld
Maar ik heb altijd de overtuiging gehad dat kunst vrij moet zijn en toegewijd aan menselijke waarden...Wanneer racisme ter sprake komt, zeggen mensen vaak: 'Ik ben geen racist'. Dan wacht je enkele ogenblikken, en dan volgt een 'maar': 'Maar ik kan die en die niet uitstaan...' Ik ben racisme gaan...Sindsdien heb ik vaak de vraag gekregen, uit bezorgdheid en uit identificatie: hoe durf je te zeggen dat je schrik hebt