Archief Etcetera

446 document(en) met "Vrouw Daar" • Resultaten 281 tot 300 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Andromache is een rebellerende vrouw...Voor Terpstra is de Troje-stof het uitstekende materiaal om de rol van de vrouw te belichten, en te laten zien wat zowel de aspiraties als de mislukkingen zijn van een vrouw die van vrijheid droomt...Daar Doesburg gekozen heeft voor hedendaagse kostuums (de mannen in grijze pakken), komt hij in moeilijkheden

Nr. 50, Juni 1995 • Amos de Haas • Het lichaam in beweging
Ruts klinkt nog raadselachtiger dan zijn leermeester Etienne Decroux, maar ik heb hem ook eens horen zeggen dat de waarheid ligt daar waar de kat gaat liggen...Een man en een vrouw bewegen wezenloos om elkaar heen, beurtelings is hun aandacht gericht op zichzelf, elkaar en het publiek (Wat willen die twee half-geklede figuren toch van me...Daar ligt ook een oorzaak waarom mime zichzelf iedere keer opnieuw moet uitvinden en vaak moeizaam te definiëren valt

Nr. 50, Juni 1995 • Christoph De Boeck • Durven springen
Als een artikel met het nodige enthousiasme scherp en spitant geschreven is, spreekt daar meestal de strikt individuele belevenis uit van één man of vrouw...Daar verschijnen nauwelijks voorbeschouwingen of inleidende artikels over...Dat wordt maatschappelijk niet getolereerd, daar wisten een aantal critici geen raad mee

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Het is alleen zo dat ik daar weinig mee in contact kwam...Ik loop rond, en dan zijn er bepaalde dingen die mij iets doen en waar ik van zeg: daar wil ik op doorgaan...Bij Oud Huis Stekelbees vertoefde hij daar reeds, zoals An-Marie Lambrechts verklaart in de bundel Klein Geschut: 'Deze voor-wereld, tussenwereld wordt voor ons gecreëerd net voor de intrede in de

Nr. 51, Augustus 1995 • Willy Westermann-Klep, Griet Van Laer, Martien Langman • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Stampij, scène 1. Een vrouw zit in een stoel, een andere vrouw komt binnen...Maar die ene seconde waarin het lezen overgaat in het levend horen en zien, daar zit ik iedere keer op te wachten...Na afloop zei een vrouw - die klaarblijkelijk onze wanhopige gezichten niet had gezien: Mooi hè, die helicopters, hoorde dat erbij

Nr. 51, Augustus 1995 • Stefaan Quix, Kenneth Herdigein • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Daarom zal ik dan ook direct tot de kern van de zaak overgaan: een man (André van Duin) en een vrouw (André Hazes), op hun erf gezeten vertellen, vertellen en vertellen nog iets meer...Ik ga ervan uit dat mensen die op het toneel gaan staan, dat doen vanuit een sterke behoefte, dat ze weten waaróm ze daar gaan staan, dat ze iets te zeggen hebben

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Wat zat ik daar in godsnaam te doen...wat ik van nu af aan zal omschrijven als -'dit soort van theatermaken', vindt men vaak de opvatting dat 'de man/ vrouw op de scène het niet moet "voelen", als het publiek het maar "voelt...De vrouw snikt het uit voor de camera

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Wroclaw was een school en daar werkte een heel merkwaardige man...Als je dan de gotspe had om daar iets over te zeggen en op de een of andere manier toch iets ging zeggen over die boeken, brulde hij dat het helemaal niet ging over die boeken...Daar was ik heel trots op, dat was mijn lerares

Nr. 51, Augustus 1995 • Adel Salem, Paul Sochacki, Mieke Dus • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Daar staan momenten tegenover waar ik als acteur liever niet aan terugdenk...Een geënsceneerde vrijpartij tussen man en vrouw - kunstig, ludiek en toch herkenbaar - leek uit het leven gegrepen

Nr. 51, Augustus 1995 • Lex Prinzen, Pierre Van Diest • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Een man legt zijn vrouw nog snel uit wat hij zich weet te herinneren van de Trojaanse oorlog, hij bladert vervolgens in het programmaboekje om te zien of het klopt wat hij zegt...Het publiek reageert als één man, laat al het andere voor gezien, kijkt en luistert alleen nog maar naar die man daar op het - de zaal ingebouwde - toneel

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Daar beginnen de stilistische avonturen...De robuuste, zogenaamd heldere, politiek correcte en analytische Brecht, daar moet Heiner Müller niks van hebben...Dat werden dus veel borrels / Dat werd een fonteintje / Dat werd een roes / Dat waren de gelukkigste momenten van mijn leven / Daar was ik uniek tussen 5 miljard anderen / Daar was ik vrij / Daar vond ik

Nr. 51, Augustus 1995 • Adinda De Wit, Luc Dhooghe, Roos Werckx • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Bij de voorstelling In het spoor van Miles bleef zo'n kind maar praten en praten, en die mama zei daar niets van...Ik kan toch niet anders zijn dan vrouw', zegt Lulu

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Ik kan me daar prettig over verbazen...Ik heb mij daar goed geamuseerd...De schuld ligt in de buitenwereld, bij de anderen, bij 'hun'. Deze driehoeksverhouding wordt nog complexer als Frans vertelt dat hij een andere vrouw, een Italiaanse, heeft en dat hij naar de hoeren

Nr. 52, Januari 1995 • Luk Van den Dries, Wouter Hessels • De toeschouwer een geweten getrapt
Ik zie daar een vrouw als individu, een vrouw die tegen het mechanisme van de oorlog in, tracht zichzelf te blijven...Hervé had net een woordenwisseling met zijn vrouw en hij is slecht gehumeurd...De professor en het meisje installeren zich aan tafel terwijl Linette zich terugtrekt met het voornemen 'hen te laten werken'. Daar de professor de neiging heeft af te dwalen, het jonge meisje

Nr. 53, December 1995 • Dominiek Van Besien • Dans in het kwadraat
Het feit alleen al dat baby's worden gewiegd als ze huilen, is daar een alledaags voorbeeld van...Initiatief nemen en toegeven, kracht en lichtheid waren karakteristieken die niks meer te maken hadden met man of vrouw

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Het werk van een vrouw, vanaf het moment dat ze opstaat tot ze weer naar bed gaat, is net zo zwaar als een dag oorlog', schrijft Marguerite Duras in Het materiele leven...De voorstellingen die daarrond werken suggereren dat het publiek daar iets mee te maken heeft, maar zich daar niet of te weinig van bewust is. Marcel Ophüls heeft met Veillées d'armes...Het publiek zit daar dan met zijn eigen morele categorieën

Nr. 53, December 1995 • Sigrid Bousset • Moedervlekken op de ziel
De vrouw met de accordeon wordt - als was ze een bloempot -opgetild en meegenomen door een man die haar doet ophouden met spelen...Zo is er die vrouw die wil vliegen: ze wordt geholpen door mannen die haar de lucht intillen, dichter bij de gedroomde andere plek, daar ergens hoog, ver van de beklemming van herinnering, omgeving...Ooit moet ze een aantrekkelijke vrouw geweest zijn, heeft ze hem wellicht verleid, zouden ze misschien samen dit en dat, maar er gebeurde iets, wie weet wat, en nu lijken ze opgezadeld met elkaar

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Hij laat zich leiden door een fascinatie voor al wat menselijk is. Hij voedt de verbeelding van de terrasbezoeker, die niet zozeer een vrouw en een meisje ziet, maar moeder en dochter...De gunst van de leeftijdgenoten winnen, daar gaat het in de eerste plaats om...Ook eventuele ideeën over 'hoge' en 'lage' cultuur, over racisme en nationalisme, over man en vrouw, over kind en volwassene, over groep en individu en over de opbouw van een identiteit

Nr. 53, December 1995 • Inge Arteel • Wie heeft Ödön von Horväth gezien?
Wat kon daar beter toe dienen dan een ooit zo populair genre als het volksstuk...De keuze voor drie dames van reusachtige omvang - onder wie een transseksuele vrouw - in plaats van geaccepteerde schoonheden is anders wel een sublieme regievondst met een subtiele dubbele bodem...Al wordt ook dit weer ontkracht door de ironie van een transseksuele vrouw als vruchtbaarheidsbeeld

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
Hun verwrongen constructies klinken zoals wanneer mensen wanhopig trachten zich de standaardtaal toe te eigenen, maar daar niet in slagen...Op een stoel tussen hyacinten praatte hij ietwat verweesd de herinnering wakker aan zijn eerste liefde, die begon toen een onbekende vrouw naast hem op een bank kwam zitten om zich te verwarmen...Daarnaast zien we hem ook nog met verve de rol van de beminde vrouw voor zijn rekening nemen