Archief Etcetera

705 document(en) met "IK VRAAG U" • Resultaten 301 tot 320 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Een wat academische vraag in een theaterland dat nauwelijks een 'klassieke' geschiedenis heeft, en in praktijk werd daarmee de discussie die meer dan tien jaar voordien in Duitsland gevoerd werd, nog...Waarbij het overigens de vraag is of de houding die Decorte tegenover het theater aannam (en aanneemt) dood is, dan wel of het een onzichtbaar geworden verworvenheid is. Maar Peyskens neemt Torquato...Ik blijf de neiging hebben om Torquato Tasso te beschouwen als een politiek relevant stuk, alhoewel ik mij tien jaar geleden liet overtuigen, door Jan Decorte, dat dit niet het geval was (zie Etcetera

Nr. 38, Mei 1992 • Geert Sels • Theater Teater
Ik ben net een tank...Daar wil ik niet meer van wakker liggen...Maar ik vraag me af of het speelbaar is wat hij voorheeft

Nr. 38, Mei 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra: de noodzaak van keuzes
Een centrale vraag in de hele discussie is voor haar de vraag naar de spreidingsproblematiek : "Waar moet wat te zien zijn en wie doet daar uitspraken over...Een vraag die ik me vaak stel is: moet alles op tournee gaan...Ik zag niks nieuws meer omdat ik er ook niet meer naar zocht

Nr. 38, Mei 1992 • Désirée Ortega Cerpa • Een theater van twee werelden
Latijnsamerikaans theater meemaken dwingt tot nadenken over onze eigen Westerse theaterpraktijk, zoals auteur, regisseur en professor scenische kunsten Sanchis Sinisterra opmerkt: "Ik geloof dat het...misschien het beste voorbeeld van dit ' magisch-realistisch' theater dat, volgens Gimenez, teruggaat op een magisch-realistsiche ervaring van de werkelijkheid: "Wat ik bedoel is dat het Latijnsamerikaanse volk...een moeilijk te beantwoorden vraag

Nr. 38, Mei 1992 • Gunther Sergooris • Rudolf Werthen
Alle ambities die ik had, heb ik in die korte periode niet kunnen waarmaken...Werthen: Ik heb hem gezegd dat ik daarmee niet kon instemmen...Alleen kunst telt... Etcetera: U lijkt wel een geboren operadirecteur... Werthen: Ik ben er inderdaad van overtuigd dat ik een goede operadirecteur zou kunnen zijn

Nr. 38, Mei 1992 • Benoît Vreux • Kolen en diamant
Stelden alle grote avant-gardestromingen van de kunst (vooral het kubisme, dada en het prille constructivisme) de ruimte in vraag, de banden die zij hadden met de dans waren minder evident...De muziek is een knappe mix van repetitieve zinnen en 'gezapt' klankmateriaal (televisie, industriële geluiden). 'Ik verplaats lichamen, zoals ik een potlood verplaats,' zegt Trisha Brown en deze

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
publiek trekt maar waarvan ik dan beweer dat de kritische begeleiding het ook constitueert...Omdat ik dit soort professionaliteit verwerp, moet ik wel kiezen voor het eerste: iets is mooi, goed of belangwekkend voor die mensen die door allerlei sociale mechanismen als beoordelaars aanvaard...Ik was verbolgen over zoveel onrecht, omdat ik meende te kunnen aantonen, aan de hand van de tekst en aan de hand van een intuïtieve opvoeringsanalyse, waarom dit een 'juiste' opvoering was

Nr. 39, December 1992 • Johan De Boose • Het eerste cijfer
Als ik poëzie zeg, bedoel ik evenzeer cultuur in het algemeen als theater in het bijzonder...Het bevindt zich op (of is) de bodem - dat magische woord, dat ik tot nu toe enkel in bepaalde Slavische fenomenen gerealiseerd zag...Klimenko zelf reageert steeds verontwaardigd en verbaasd op de vraag waarom drie opvoeringen van eenzelfde spektakel volkomen verschillend verlopen, alsof hij ervan uitgaat dat de vluchtige vorm van

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
het programmaboekje is een tekst van Camus opgenomen uit L 'homme révolté waarin de vraag gesteld wordt naar de (onmogelijke) legitimatie van moord...Het einde van zowel De Liftwacht als De Hypochonders staat voor moord, en een open vraag: zal Ben Gust vermoorden (de vraag is des te scherper omdat Bogaerts/Demedts van Ben een personage maken dat...zoals Nelly verschrikt uitroept: "Ben ik dan uit de tijd gevallen

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
Ik ontkleed me, ik verf me, ik versier mijn lichaam, als een jood, een vrouw...Als ik 's ochtends naast je wakker word, en ik zie die varkenskop... Sylvia: Ik ben altijd 't eerste... Adolf: ...dan hou ik me slapende, 't Liefst hield ik me dood...Job: Dat ik dat vraag

Nr. 39, December 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra
Ik vind dat Paul Corthouts en Stef Ampe de juiste keuzes maken voor de Beursschouwburg op dit ogenblik...Ik vond de opmerking van Dennis van Laeken dan ook terecht als hij zegt dat de vraag naar wat er dan gebeurt met negentig procent van het hele theaterbudget niet gesteld wordt...Ik kan er wel inkomen dat Johan Thielemans van 'sluiswachters' spreekt

Nr. 39, December 1992 • Pieter T'Jonck • Anne Teresa De Keersmaeker
Het werkt meer zo dat je denkt: als ik dit al ken en dat al ken en ik voeg dat samen, wat gebeurt er dan...Soms vraag ik mij af of ik nog wel ooit met een andere componist zal kunnen werken, het is echt het sterkste wat er bestaat...En dan denk ik dat wat ik nu doe een bezigheid en een beroep is dat de moeite loont

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Rieks Swarte
Er zat niets anders op dan dat ik met de spulletjes bezig was, want ik alleen wist wat ik er mee bedoeld had, terwijl Annet de tekst las...Maar ik vraag me af of ik het moet doen...Swarte zal verder onderwerpen uit de geschiedenis aanpakken, maar op de vraag of hij ooit Ibsen op een 'historische' manier wil doen, zegt hij resoluut: "Neen, ik ben niet thuis in het realisme

Nr. 39, December 1992 • Gunther Sergooris • Freudiaanse huwelijksanalyse
Slechts even leek het personage tot leven te komen: nadat Turandot de laatste vraag heeft gesteld die Calaf, wil hij zijn hoofd niet verliezen, moet beantwoorden, toont Calafs zelfverzekerde glimlach...Ik denk dat Liu ten koste van enige smart moet opgeofferd worden, maar ik zie niet in hoe we dat kunnen doen, tenzij door haar de marteldood te laten sterven...Nog nooit heb ik een operakoor met zoveel fysieke inzet zien acteren en zingen

Nr. 39, December 1992 • Janine Brogt • Hoezo repertoire?
Ik hield er niet van; het gebrek aan een spannende theatervorm en enige dubbelzinnigheid of geheim in de inhoud vond ik onverdraaglijk...Ik weet trouwens ook niet wat dat is. Ik weet wel, dat de mensen die het hanteren, meestal bedoelen dat je het stuk moet blijven tonen in een vanuit de negentiende eeuw overgeleverde, en door negen...Ik verwijs naar de BBC-uitvoeringen van Shakespeare's werk, dan zal duidelijk zijn wat ik bedoel

Nr. 39, December 1992 • Gommer van Rousselt • Hoezo repertoire?
vraag, maar precies daarom fundamenteel...Lees ik niet in de inleiding van het Kaaitheaterjaarboek 1992 dat 'theatermaken per definitie is "samen iets doen", samen bezig zijn, samen een vorm zoeken om te spreken'? Vanzelfsprekend is het dat...denkoefening ooit getoetst zou kunnen worden op haar haalbaarheid - stel ! ? - dan nog zou dé vraag blijven of genoemde theatermakers en hun ensembles de zin en de moed zouden opbrengen om zulk een

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Een verstikkende mantel van Cultuur
En toch, na afloop, als de magische betovering wegvalt, blijf ik met niets dan vragen zitten...enkele vraag gesteld...Ik vrees dat we in de komende jaren nog vaak dit deuntje van Europa, Cultuur en Identiteit zullen horen

Nr. 40, Februari 1993 • Bruno Koninckx • Een kunstwerk zonder vorm is geen kunstwerk
Recente gebeurtenissen in binnen- en buitenland hebben een haast vergeten vraag opnieuw relevant gemaakt...Hoewel ik meer voor een meegaande kritiek voel, besef ik dat dat meegaan niet tot in het absolute kan, al was het maar omdat je afstand moet houden...Terloops wil ik hier - want ergens anders is het nauwelijks gebeurd - de kortzichtigheid en onrechtvaardigheid van de overheid aanklagen: op het moment dat Tie3 uit het artistieke slop begon te

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Leve het verschil!
De vraag moet gesteld of dezelfde boodschap niet met theatrale tekens duidelijk kon worden gemaakt, zodat delen van het publiek zich niet gehandicapt hoeven te voelen...Busschots, Pierre Callens, Lilian Keersmaekers, Marijke Pinoy, Bob Snijers, An Pira, Peter Thyssen T H A T E R Ik leef, ik weet niet hoe lang Ik sterf, ik weet niet...wanneer Ik ga, ik weetniet waarheen Waarom kan ik nog zo vrolijk zijn

Nr. 40, Februari 1993 • Béa Migom • Kristel de Weerdt
Ik heb steeds geprogrammeerd wat ik zelf goed vind...De Weerdt: Ik sta sowieso onder invloed van andere mensen met wie ik woon of werk...Ik hoop dat ik niet anders kijk omdat ik een kind heb