Archief Etcetera

579 document(en) met "MOET ALLEMAAL NOG" • Resultaten 301 tot 320 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 49, April 1995 • Ludo Abicht • Zestig jaar vreemdeling
Ik ben met hem bevriend en nu moet ik daarop in twee zinnen reageren, maar ik weet echt niet wat ik moet schrijven...Had u daar contacten mee, of komt dat allemaal nog uit Karl May? Tabori: Nee, in New York heb ik een heel goede Indiaanse vriend gehad, Claude Richards...Dan zegt een beminnelijk, vriendelijk en goed auteur als bijvoorbeeld Botho Strauss dingen, die je schematisch als een verschuiving naar rechts moet bestempelen

Nr. 49, April 1995 • Herwig De Weerdt • Zoete littekens
Ik krijg nu nog oprispingen als ik denk aan de polyestergeur van de karikaturale maskers waar ik mijn hoofd heb ingestoken, om ze dansend op de scène tot leven te wekken: Reagan, Tindemans...de paus....allemaal hebben we ze door de modder gehaald, gehekeld, het volk laten lachen met deze hypochonders van de macht...Trouwens, is dat niet de tragiek van de satiricus: als er geen slechten of bozen meer rondlopen, waar moet hij dan zijn mosterd vandaan halen

Nr. 49, April 1995 • Marleen Baeten • Een spiegelpaleis van verhalen
Erotiek moet je voelen...Met veertien delen moet die rond zijn tegen het jaar 2000...Rieks Swarte lapt het allemaal vrolijk aan zijn laars

Nr. 49, April 1995 • Hildegard De Vuyst • Trekken aan de tijd
Dat staat in functie van de vertelling die het stuk is. Ten gunste van wat ik nu wil vertellen, met dit stuk, moet de ruimte zich gedeisd houden, neutraal zijn...En dat allemaal zonder labeur, zonder dat je psychologisch moet gaan graven...Maar die tekst moet zichzelf opheffen, moet verdwijnen in de actie

Nr. 49, April 1995 • Stef Ampe, Geert Opsomer • Over kannibalisme en verscheidenheid
De omkering wordt nog radicaler als theaters zelf hun publiek op de scène zetten — overigens een aloud principe van volkstheater — en als theatermakers zich zelf tentoonstellen in de straten van...Op den duur behoort enkel wie in het gezichtsveld loopt nog tot de familie...Dit zou ons in staat stellen te detecteren wat allemaal wordt uitgesloten omdat het de nodige kwaliteit ontbeert

Nr. 49, April 1995 • Dieter Lesage • Niet alleen theater
Het moet er ineens allemaal uit...Die gevoelens zijn ongetwijfeld belangrijk, er mag/moet ook nog gefeest, maar daar houdt het niet bij op...Kunnen we niet beter voetstoots aannemen dat het Vlaamse theater de beste bedoelingen heeft, zonder dat het zich ook nog eens moet uitsloven om dat te bewijzen

Nr. 50, Juni 1995 • Herman Asselberghs • Polemiek: Brief van Herman Asselberghs
Rap' is een vlag die vele ladingen dekt en lang niet allemaal even interessante...kijken te ontwikkelen,...' Maar zou het niet kunnen dat die andere manier van met beelden omgaan in de echte wereld al wel degelijk gemeengoed is geworden, maar nog niet is doorgedrongen tot het beschermde...Dat die manier niet meer moet worden uitgevonden, maar heel gewoon is voor wie via ervaring én kennis, kortom via een leerproces, beelden heeft leren lezen, voor wie de vertrouwde context waarin die

Nr. 50, Juni 1995 • Bart Meuleman • H. Claus - groothandel sinds 1952
Met de introductie van Edward, Elena's man en eigenlijke hoofdfiguur in deze 'nare komedie', smijt Claus daar nog een existentiële dimensie bovenop...Het is geen komedie, zodat het mij als lezer niet op een afstand moet houden en met een cynisch genoegen laat toekijken...Literaire interpretatoren hebben het stuk uitgeplozen op verwijzingen naar de katholieke cultuur, specifieker nog naar de mis

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Reyniers • Tournée générale!
Moet kunnen, maar wat heet vandaag nog poëtisch...Vandaag zijn, voor de jongste generatie, die dingen allemaal zo vanzelfsprekend geworden dat men er nauwelijks nog bij stilstaat...Vandaar een onbevangenheid tegenover dat oeuvre dat ouderen niet hebben, want in zekere zin hebben die wat Claus beschrijft en aanklaagt allemaal nog een beetje meegemaakt en meegekregen in de

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Hoge eisen uit eerbied
Uit die eerste recensies kan je nog een erg aan traditie gebonden theaterpraktijk afleiden: er wordt nog in strikte genres geprogrammeerd, er wordt nog geregisseerd in termen van mise en place...Sterckx mag dan al een sterk beprijsd toneelauteur zijn, automatisch aanvaarden en bovendien nog spelen ook van al wat de brave man uit zijn brein los- weekt...Ergens' op de BRT moeten er echter nog sporen te vinden zijn van dit ongezouten programma: na een half jaar komen de directies van de grote stadstheaters, NTG voorop, tegen het programma in het

Nr. 50, Juni 1995 • Dirk Lauwaert • Het schot in de spiegel
De kritiek gelooft in de mogelijkheid een maatschappij toe te spreken: deze maatschappij dan nog wel, waarin iedereen heet mee te mogen luisteren...Van iedere gedachte meet ik pro forma de besmettingsgraad: maar onbesmette gedachten bestaan niet meer, ik laat ze na bureaucratische registratie allemaal toe...weten nog niet dat we niet meer naar buiten kunnen, dat de (geestelijke) uithongering al begonnen is. Iedere kritiek is - zoals dat vroeger heette - ook maatschappij-kritiek

Nr. 50, Juni 1995 • Pascal Gielen • Kritische verhoudingen
Dat vraagt van de criticus echter ruimte en tijd, twee elementen die zelden nog passen binnen de politiek van het dagblad...Kritiek wordt nog te zeer gelezen als een aanval, iets negatiefs, en niet als leerzaam...Deze zwerver geeft vorm en beeld aan een realiteit die dat nog heeft

Nr. 50, Juni 1995 • Christoph De Boeck • Durven springen
Ze vraagt zich af waarom de mening van een enkeling zo nodig in de krant moet verschijnen...Die opleiding moet ook bepaalde maatstaven hanteren, maar als je in de praktijk belandt, moet je kleur durven bekennen, af en toe tegen de muur lopen en op je bek gaan...Kritiek moet de mensen nieuwsgierig maken, terwijl de recensies over bijvoorbeeld De Kunst van het Vragen gewoon onverschillig zijn; die laten mij koud

Nr. 50, Juni 1995 • Tom Michielsen • Opdienen als snoepgoed a.u.b.
mogen misschien nog van geluk spreken dat de canon in die kranten nog een plaats krijgt...Ook het festival van Avignon komt nog aan bod, maar door het Kunstenfestival zal het Theatertreffen Berlin, dat in dezelfde periode valt, in De Standaard niet meer aan bod kunnen komen...En kan een negatieve kritiek nog verschijnen wanneer er op dezelfde pagina een sponsoractie voor het betreffende gezelschap staat

Nr. 51, Augustus 1995 • Paul Slangen, Veerle Van Bun • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Kon het publiek zich in die vorige voorstellingen nog beschermen tegen (of onttrekken aan) het vertoonde geweld, in deze Faust was het geweld overal aanwezig en daardoor onontkoombaar...Sterker nog: het lijkt wel of de kunstenaar blij mag (en moet) zijn, over het feit dat hij in de smaak valt...Het publiek moet willen begrijpen, waarom een kunstenaar zich uit op de manier die hij gekozen heeft

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
De bij de titel behorende structurele rijkssubsidie heeft het evenwel nog steeds niet...Pauwels: 'Je moet, vind ik, de gekozen structuur voortdurend in vraag stellen...Zij weten, net als wij, dat een aantal dingen niet goed ontvangen wordt, niet gelukt is, maar dat het op zichzelf allemaal uitdagend is en dat er dan ook dingen uitkomen die al het andere op het

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Ze illustreert daarbij de draagwijdte van het fenomeen 'fabuleren'. In de produkties waarin Guy Cassiers als acteur aantreedt, kiest hij trouwens nog nadrukkelijker voor spel- en vertelplezier...De Morgen 23/1/93) Een realistische, sociaal-politieke mokerslag als Faust van De Trust moet je van Cassiers niet verwachten...Andere wereld Fictie, fantasie, kunst, leugen, droom of hallucinatie: het zijn allemaal vormen van die andere wereld die Cassiers in zijn werk opzoekt

Nr. 51, Augustus 1995 • Stefaan Quix, Kenneth Herdigein • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
de laatste stempel zien we dat van het hoofdpersonage alleen nog een hoopje mens overblijft, een rat die in de val van zijn eigen gevoelens is getrapt...Daarom zal ik dan ook direct tot de kern van de zaak overgaan: een man (André van Duin) en een vrouw (André Hazes), op hun erf gezeten vertellen, vertellen en vertellen nog iets meer...Maar het hoogtepunt moet nog komen: de fantastische (not!!!) imitatie van een kip die de heer Van Kooten gaf tijdens De laars

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Freud is daarin uiteraard een spilfiguur: als je echt een persoon wil worden, zegt hij, moet je jezelf leren kennen, moet je die hele miserie van denken/ doen/ beslissingen nemen ontrafelen...Vandaag zijn er nog nooit zoveel toneelspelers aan het woord geweest en nog nooit met zo weinig stem...Het stuk moet daarom nog niet over politiek gaan, maar toch heb je op een podium een politieke verantwoordelijkheid

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Ik moet u zeggen dat ik het wel allemaal heb voorbereid, maar dat ik me heb veroorloofd om de volgorde niet uit m'n hoofd te leren...Het enige wat mij heeft geleerd om daarmee om te gaan, is een vroegtijdig besef dat je de dingen die je denkt, ook al zijn ze nog zo erg, moet uitspreken, dat zal ongetwijfeld ook een heel erg...Aan de ene kant moet je kijken naar de wereld om je heen en als je dan ziet wat je daar allemaal voor moet doen, dan komt je de deur niet uit