Archief Etcetera

534 document(en) met "ZAL IK ZEGGEN" • Resultaten 301 tot 320 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 49, April 1995 • Hildegard De Vuyst • Trekken aan de tijd
Ik woon er vanaf 90; met Ceremonia ben ik automatisch daar beginnen repeteren...Omdat ik daar dingen in herken waar ik spontaan toe kom...Ik probeer te zoeken naar de fond in mezelf, waar datgene bewaard wordt wat ooit meegegeven is, "van in de eeuwen der eeuwigheid". Ik probeer zover mogelijk in de tijd terug te dringen om stappen

Nr. 49, April 1995 • Dieter Lesage • Niet alleen theater
De Nacht/La Nuit zal ongetwijfeld de Vlaamse theatergeschiedenis ingaan als een cruciale voorstelling, zij het even problematisch als belangwekkend...hebben we via de Maidenspeech in de Beursschouwburg ontmoet en vorig jaar toen ik de voorstelling tijdens het KunstenFESTIVALdesArts speelde, heb ik hen gevraagd of zij geen zin hadden om er bij te zijn, want...Reduceert men de aanpak van de migrantenproblematiek — en daaronder wil ik voortaan verstaan hebben: de problemen waarmee migranten worstelen en niet het feit als zouden migranten ons problemen

Nr. 50, Juni 1995 • Herman Asselberghs • Polemiek: Brief van Herman Asselberghs
Nu zou ik jullie nooit die bij uitstek partij-politieke kwaliteiten aansmeren, maar ik moet toegeven dat ik een en ander in 'Over kannibalisme en verscheidenheid' ook naar nestbescherming vind neigen...Uiteindelijk is het omdat ik nogal wat rap tot mij neem dat ik De Nacht niet zo een gelukte voorstelling vind: ik vind Les Villes Scélérats gewoon niet goed genoeg...Voorwaar harde taal, maar ik wil er maar mee zeggen dat ik niet kan snappen hoe jullie zinnige en wel degelijk weloverwogen ingrepen in het landschap enig baat kunnen hebben bij een openlijk

Nr. 50, Juni 1995 • Bart Meuleman • H. Claus - groothandel sinds 1952
Ik zou zelfs zeggen: dat is grof...Van de hele opvoeringstraditie van Claus heb ik weinig meegemaakt, om de eenvoudige reden dat ik te jong ben...Ik geloof niet dat het stuk, de te ensceneren toneeltekst, daarom zijn tijd zal overleven

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Reyniers • Tournée générale!
Het is een stilaan indrukwekkende rij die hier in de boekenkast achter mij staat, want als ik er eentje vind koop ik het meteen, meestal tweedehands, gewoonlijk voor een prikje...Zoals al zo vaak gebeurd is (en ik vrees dat het nog vaak zal moeten gebeuren voor er iets verandert) lopen de acteurs erin verloren, veeleer als een koning dan als een arbeider (je werkt tenslotte...Misschien ben ik onheus, maar de vaak zwaarmoedige Gezelle lijkt mij te veel als een flierefluiter voorgesteld, terwijl Claus vaak veel speelser is dan blijkt uit wat we te horen krijgen

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Rite Laat ik beginnen bij Perzen van Hollandia, een stuk dat met de Troje-stof niets gemeen heeft, behalve dan dat het een tragedie Perzen, Theatergroep Hollandia / Ben van Duin...Eerst was er de rite, dan het toneel, lijken Simons en Koek te willen zeggen...De hoge stem van Willems (een stemgebruik dat ik nog niet eerder van hem gehoord heb) voert langs het formele naar een diep verinnerlijkt lijden

Nr. 50, Juni 1995 • Etienne Decroux • De mime onder een glazen koepel
Ik prefereer de idee dat hij zich verplaatst met zijn glazen wereld op zich...Dit alles is niet eenvoudig, men kan het zich voorstellen en met dit artikel bedoel ik eerder mensen die op hun gemak zijn in de war te brengen...subtiel, moeilijk te vatten, ik zou zeggen: dichtbij het mysterie

Nr. 50, Juni 1995 • Lukas Vandenabeele • Etienne Decroux
Ik bleef op mijn hoede maar ik bleef...Zag ik in hem niet iemand in wiens werkzaamheid ik mijn eigen diepste verlangen herkende...Hij was classicist in al zijn vezels, hij fulmineerde tegen 'le suicide dans la laideur, les grimaces' - en met dit laatste bedoelde hij niet zozeer het gelaat maar, hoe zal ik het benoemen, het

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Hoge eisen uit eerbied
een NTG-recensie is tekenend voor zijn kritische houding: 'de manier waarop ik mijn kritiek bedrijf, is ook voor mij volkomen bijzaak; het gaat om de zin van het theater, waarin ik nog geloof...De parochiale activiteiten die ik seizoen in seizoen uit bij ons meemaak kan ik geen theater noemen...Hij zal definitief de journalistiek vaarwel zeggen

Nr. 50, Juni 1995 • Tom Michielsen • Opdienen als snoepgoed a.u.b.
Populariseren' vind ik op zich een positieve term, hoewel ik tegen de excessen ben...Ik zou nog graag willen schrijven over Cie De Koe en De Parade, maar dat zal veel minder moeten zijn...Ik weet dat de medewerkers veel meer met de kunstenaars in contact staan dan ik die achter mijn bureau zit, hoewel ik ook wel geregeld in de zaal zit

Nr. 50, Juni 1995 • Marleen Baeten • Mene-tekel
Gelukkig is er dan een tijdschrift als Etcetera, hoor ik u al zeggen...Helaas, ik moet met pijn in het hart bekennen dat wie voor Etcetera schrijft ook maar een aalmoes ontvangt: 500 Bf...Ik geloof dat het theater het meest gebaat is met rijpe kritiek en goed voorbereide interviews over datgene waarover het gaat: over het theater zelf dus, en over de maatschappelijke relevantie ervan

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Als ik iets lees, ben ik niet geneigd om een theatertekst te lezen...Ik loop rond, en dan zijn er bepaalde dingen die mij iets doen en waar ik van zeg: daar wil ik op doorgaan...Daarom kan ik niet zeggen dat ik probeer een waarheid te vertellen

Nr. 51, Augustus 1995 • Stefaan Quix, Kenneth Herdigein • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Daarom zal ik dan ook direct tot de kern van de zaak overgaan: een man (André van Duin) en een vrouw (André Hazes), op hun erf gezeten vertellen, vertellen en vertellen nog iets meer...Ik ga ervan uit dat mensen die op het toneel gaan staan, dat doen vanuit een sterke behoefte, dat ze weten waaróm ze daar gaan staan, dat ze iets te zeggen hebben...En eerlijk gezegd zie ik nooit iets wat helemaal niet gelukt is. Ik vond het bijvoorbeeld een voorrecht om in Timon van Athene van Toneelgroep Amsterdam te mogen staan

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Dat 'het persoonlijke politiek is' heb ik onthouden uit het werk van de vrouwenbeweging van de jaren zeventig; ik begrijp die zin nog steeds in een dubbele betekenis; enerzijds dat in alle persoonlijke...wat ik van nu af aan zal omschrijven als -'dit soort van theatermaken', vindt men vaak de opvatting dat 'de man/ vrouw op de scène het niet moet "voelen", als het publiek het maar "voelt...Als ik de bedoelingen van Maatschappij Discordia met hun projekt Ad memoriam revocare juist begrijp - en zo lees ik ze ook uit de reeds gespeelde proloog-voorstelling - dan is precies deze koppeling

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Ik zal proberen om niet te vertellen wat ik gisteren heb verteld, dus zeg ik nu iets anders...Ik moet u zeggen dat ik het wel allemaal heb voorbereid, maar dat ik me heb veroorloofd om de volgorde niet uit m'n hoofd te leren...Ik zal jullie duidelijk maken, het zijn mijn eigen improvisaties en ze zijn gebaseerd op stellingen die ik lanceer in het schrijven van mijn stukken

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
fonteintje" / Konden jullie toch nog om me lachen / Jullie haatten me / Ik ook / Ik haatte mezelf / Ik schold jullie uit / Sloeg / En pakte een borrel / Toch maar liever een borrel meer / Dan iemand dood slaan...rita Nee Zelfs het woord kut Vind ik meer verbitterd Dan vies Vrouw vind ik een mooi woord Maar man vind ik mooier Ken jij verlegen woorden...verweten En wie nog lacht Weet niet hoé erg het nieuws straks zal zijn Graag was ik wijs In oude teksten staat wat dat is wijs Een andere kant opkijken wanneer iemand

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Te lang heb ik mijn beide voeten tussen de deur geklemd moeten houden om te tonen dat ik bestond...Hoe graag ik het zou willen, hoezeer ik de vraag ook terecht vind, maar met centen kan ik niemand verleiden...Ik kom al snel tot andere gedachten wanneer ik hoor dat de renners unaniem besloten hebben om de zware bergrit van 237 km onder een brandende zon aan wandeltempo uit te rijden

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Laat ik het zo zeggen: ik hóóp dat het verband bestaat...Bij iedere voorstelling denk je steeds: is dit boeiend genoeg voor het festival, zal ik deze voorstelling voordragen...Zo in de trant van: als jij voor A stemt, stem ik voor B? Johan Thielemans: Ik heb nooit telefoontjes in die richting gehad, nee

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Die dinsdag heeft regisseur en schrijver Koos Terpstra zijn eerste vrije dag gehad, sind lang: 'Ik had geen schema, ik hoefde niks, het was heerlijk, ik heb de hele dag gewerkt...Ik ben er mee bezig hoe ik zo goed mogelijk te pakken krijg waar dat god-verdomde stuk over gaat, waarom dat voor mij belangrijk is, hoe ik dat aan het publiek vertel, en hoe ik dat op de acteurs...Vaak, als ik mensen hoor praten, op straat, in cafés, snap ik helemaal niet wat ze tegen elkaar zeggen

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
Op die manier zal er ook niet alleen gekeken worden naar wat de criticus juist te zeggen heeft, maar ook naar de manier waarop dat gebeurt, met welke woorden en vanuit welk perspectief...Bovendien zal door een groeiend besef van de perspectivische aard van de kritiek ook duidelijk worden dat de kritiek (net als de poëzie, zou Hartman zeggen) geen definitieve uitspraken doet over...niemand anders heeft gezien - daar volg ik Laermans - maar anderzijds moet hij ook kunnen tonen dat er zoveel is wat ook voor hem niet meteen duidelijk is en dat het dat misschien wel nooit zal zijn