Archief Etcetera

522 document(en) met "Denk" • Resultaten 321 tot 340 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 59, Maart 1997 • Rudi Laermans • Kunst, Hedendaagsheid, Techniek
Denk- of doenbaar is alleen een enscenering van het conflict tussen theater of dans en techniek...Ik denk in dit verband niet meteen aan Fred Astaire, wel aan bij voorbeeld het Kung Fu-genre, met haar groepschoreografieën, haar nauwgezette stilering van armen, benen, voeten, vingers,...: heuse

Nr. 59, Maart 1997 • An-Marie Lambrechts, Jeanne Brabants • Dans in Vlaanderen
Dat minister Weckx deze uitgave daadwerkelijk heeft gesteund is een mooi gebaar, maar ik denk niet dat de auteurs of mogelijke historici daar iets aan hebben gehad

Nr. 59, Maart 1997 • Christoph De Boeck • Politiek theater?
Ik denk dan ook niet dat theater de plaats is voor Kritisch Onderzoek (concept designed by Geert Sels in zijn recensie van Een bron a well awel). Zoals Marc Holthof aangeeft in De Digitale Badplaats

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Het ging, denk ik, niet zozeer om een zich herkennen in de inhoud van het stuk dan wel om de manier waarop wij de middelen hebben gebruikt...Dan denk je even: god, daar begint het weer...die personages, dat beeld van de tijd, dat 'zich geen raad weten'... En toch denk ik vaak bij een repetitie wanneer er een acteur naar voren komt lopen: god, daar komt hij weer aanlopen van

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
En de Belgische acteurs werden daarin goed geïntegreerd, denk ik...En ik denk dat integratie en het al dan niet spreken van de subaltern wel eens heel dicht bij elkaar zouden kunnen liggen...En ik denk dat dat wel iets met het leven in een tussenruimte (in België en toch nauwelijks aanvaard) te maken heeft

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
Ik denk dat dat mij nog altijd drijft: ik wil dat alles schoon is, dat het klopt

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Allegorische kunst is van de orde van het denk-beeld: ze geeft te denken zonder een begeleidend onderschrift, zonder die communicatieve, op onmiddellijke begrijpelijkheid gerichte parafrase die het...stembanden, bewegende vingers,... Wellicht valt deze ordinaire vitaliteit inderdaad enkel te denken op een beeldende wijze, met behulp van denk-beelden

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Nand Buyl: Ik denk dat komiek nog wèl werkt, maar niet meer zoals vroeger in de revues en de blijspelen...Nand Buyl: Er is een periode van pseudo-intellectueel gedoe geweest, maar ik denk dat dat nu zo goed als voorbij is. Ook de romantiek begint weer een beetje de kop op te steken...Soms denk ik: ha, ik heb het nog kunnen meemaken dat de cirkel rond is, zij het op een andere manier

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
En inderdaad, mijn ouders zouden er op een onbewaakte zondagavond op tv2 graag naar gekeken hebben, denk ik

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Ik denk dat het ietwat krampachtige beeld dat veel mensen van een homoseksueel' hebben, door Van Manen op losse schroeven wordt gezet, en dat ze hun sjabloonbeeld kunnen corrigeren: een homoseksueel...Ik denk dat die paradox niet verdwijnt maar markanter wordt wanneer je alles vanuit het standpunt van de homoseksualiteit bekijkt

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
En de schoorsteen is (denk aan schilderijen van Ensor tot Magritte) het icoon bij uitstek, het epicentrum van het burgerlijk interieur...Denk die weg, en het wordt een gewone foto

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Misschien zijn deze aparte structuren in de toekomst niet meer nodig, maar zolang een stafmedewerker podiumkunsten niet evident aandacht schenkt aan kinderkunsten, denk ik dat het goed is om een

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Dat moet Greco zijn, denk je als je de voorstelling voor de eerste keer ziet

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Ik denk dat er ergens een noodzakelijkheid bestond dat ik het ballet zou verlaten...Ik denk niet dat dat zo is. Daarom voel ik mij verwant met de Japanse choreograaf Teshigawara, met wie ik onlangs een voorstelling maakte...Ik denk echter dat dans een kunstvorm op zich is, zoals theater of muziek bijvoorbeeld, een prachtige kunstvorm

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Ik denk het niet

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Juist waar het onbegrip of de afkeer het hevigst zijn, vermoed ik dat de betekenis -de uitdaging - voor nu misschien het grootst is. Ik denk aan de vreemd aandoende overdreven vormen van...Het geeft op de koop toe, denk ik, een scherper beeld van wat er zich in die hedendaagsheid afspeelt...Ik merk bij mezelf dat de lengte van operaopvoeringen - ik denk hier aan de Tristan maar bijvoorbeeld ook aan Le Nozze di Figaro - bijzonder veel van mij vergt

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Er zijn ongetwijfeld acteurs die zoiets prettig vinden... nu ja, dan denk ik maar dat je sm ook buiten seksuele relaties kan hebben...Je wisselt meningen uit, niemand zegt "dit denk ik nu echt over grote problemen, of over keerpunten in een mensenleven". Het blijft gewoonlijk bij zoiets als veredelde anekdotiek: wat heb je gelezen...Zowel Signoret als Rowlands tonen dat ze spelen, en als ze spelen gaan ze voluit en nemen ze risico's. Als ik ze bezig zie, denk ik vaak: "oei, oei, oei, de volgende bocht halen ze niet" - en toch

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Ik denk dat sterrendom en kwaliteit zelden samenvallen...Denk je dat je 't bent, misschien...En dan denk ik: kruip je niet in dat licht van die scène omdat daar minder volk dan in de zaal is? Ze willen niet in die massa verdwijnen, ze willen daar van weg, en dan moeten ze ook zorgen dat ze

Nr. 63, Maart 1998 • Pieter T'Jonck • Als spreken tot niets leidt
Het hoeft weinig verwondering te wekken dat er dode momenten ontstaan in dit stuk: tegen de pauze denk je dat je het 'ding' wel begrepen hebt

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Ik denk dat Shakespeare dat ook deed...Terwijl ze, denk ik, zelf werden verteerd door angst