Archief Etcetera

534 document(en) met "ZAL IK ZEGGEN" • Resultaten 321 tot 340 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 52, Januari 1995 • Bart Stouten • Op de wankele brug van woord naar...
Het lijkt me een distorsie zoals je er wel meer ontmoet in annotaties van bevriende, niet geheel van dweperij gespeende 'lotgenoten'. Ik vraag me dan af welk goed doel zo'n getuigenis dient in een...Achter het 'Ik zal verder gaan' plaatst Beckett wellicht daarom een definitief punt...Uiteindelijk werd Becketts vroege geloof in de mogelijkheid van een zegging dat er niets te zeggen valt (meest beminde paradox) ronduit verijdeld

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
De meeste systemen functioneren optimaal, tenminste voor een korte tijd, wanneer ze zich in een almost fall-conditie bevinden, dat wil zeggen permanent op het punt...Niet zo lang geleden zag ik een documentaire waarin de toekomst van de westerse cultuur aan de orde werd gesteld...Maar dan zal dans meer dan 'alleen dans' tot uitdrukking moeten brengen, de dans zal zin moeten geven

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
De laatste schreef zelf als toelichting bij WELTRAUM: 'Omdat enkele tonen zich over een buitengewoon lange tijd uitspreiden, heb ik meer dan ooit het innerlijk van elke afzonderlijke toon en zijn...beide gevallen merk ik, als toeschouwer, dat het werk mij meer zegt als ik me concentreer op de muziek/het geluid en daarbij de beelden verdring die de makers nu juist als zo'n belangrijke en...Tijdens het gesprek later met Dick Raaijmakers aarzelde ik even om de vergelijking met Stockhausen te maken, maar hij begreep meteen wat ik bedoelde, en vond het verband ook nogal logisch, geloof ik

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
En ik weet na een aangrijpende voorstelling nooit iets te zeggen...Ik schreef, ik speelde, ik had publiek nodig...Het raakt sommige toeschouwers in hun eigen wezen, andere niet, die trekken een verdedigingsscherm op, en komen dan zeggen hoe goed ik iemand kan spelen die zot aan het worden is. Dat mag natuurlijk

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Ik kon wel genieten van wat ik zag en hoorde, maar op het niveau van de interpretatie was er een kortsluiting...Ik verliet de voorstelling met heel veel vragen, wat ik doorgaans prettig vind...Na een tijdje zie ik dan wel verbanden of kijk ik weer met andere ogen naar een voorstelling of naar een aspect van het leven

Nr. 52, Januari 1995 • Willy Thomas • Jusqu'ici tout va bien
De gemeenschappelijkheid ligt in de uitgangspunten en al de rest zijn werelden van verschil, schatten van verschil zou ik moeten zeggen; olie voor vastgeroeste denkpatroontjes...Ik zeg: 'neen, maar in Le Soir...' 'Ça coute combien un journal...Kan ik niet nog, of liever wil ik dan nog, nog altijd, nog langer, nog eventjes, nog een heel klein beetje langer op mijn gat blijven zitten met dat hopeloze gevoel dat al ons beter en beter wordend

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Ik neem aan dat ze, net als het publiek trouwens, vertrouwd waren met eikaars werk...Katie Duck zal met de dansers en muzikanten wel een aantal lijnen hebben vastgelegd waarbinnen gewerkt zou worden...Het grote verschil met de andere voorstellingen lag, meen ik, in de ongewone concentratie op het podium, en de daardoor grotere aandacht van het publiek, dat nauwgezet en nieuwsgierig de handelingen

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
Ik zou misschien zeggen: één Raad voor de Podiumkunsten...Op zo'n moment denk ik dat de raad realistisch wordt en zal zeggen: laat het ons maar bij de stadstheaters houden...Om bij wijze van spreken te laten zeggen: 'Ik ben met de mensen van het muziektheater gaan spreken en eigenlijk is de nood daar toch wel groot, dus laat ons 3 miljoen van Wim Vandekeybus overhevelen

Nr. 53, December 1995 • Inge Arteel • Wie heeft Ödön von Horväth gezien?
de Eerste Wereldoorlog] de baard in de keel kreeg, kent het oude Oostenrijk-Hongarije enkel van horen zeggen (...). Ik laat geen tranen om de oude monarchie...Vandaar ook Horváths nuchtere opvattingen over het later zo explosieve begrip 'Heimat': 'Ik heb geen Heimat en lijd daar natuurlijk ook niet onder, ik ben zelfs blij met deze afwezigheid van Heimat...Maar natuurlijk ken ik landschappen, steden en kamers waar ik me thuis voel (...).' Uit onvrede met wat hij tijdens zijn studententijd in München produceerde, vernietigde Horváth de meeste teksten uit

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
Door deze ontwrichting wou de auteur naar eigen zeggen de kleinburgerlijke moraal van zijn figuren aan het licht brengen...Dit tafereeltje kondigt gelijk aan dat gezond verstand uiteindelijk zal zegevieren op modieuze grillen...Wie - zoals ik - het vroegere, ophefmakende theaterwerk van deze regisseur slechts kent van horen zeggen vraagt zich vandaag al eens af waar die spirit gebleven is. Maar het vuur was pas echt

Nr. 54, Februari 1996 • André Lepecki • Schrijven in beweging
Tijdens zijn reis van verdwijning tot weergave 'behoort' het lichaam niet aan het subject toe dat ermee is bekleed, dat erin en erdoor danst...' Ik zal Phelans redenering volgen en stellen dat...Ik zal verderop op Halprin terugkomen omdat haar inzicht een duidelijke impact op de geschiedenis van de hedendaagse dans heeft gehad (je kunt wel zeggen dat haar inzicht in feite geschiedenis schreef...dit verschijnen en verdwijnen ligt de problematische kern van de danskritiek (en van de choreografie), want daarin ligt het element dat het mogelijk maakt te zeggen: ik ben aan het dansen, ik zie dans

Nr. 54, Februari 1996 • Wouter Van Looy • Een biotoop van zot geweld
Korstmos In deze context organiseerde Victoria het tweede Victoria festival, dat ik in grote mate bijwoonde...Een Koningin Elizabeth wedstrijd op z'n Victoria's, zou je kunnen zeggen...Het valt te verwachten dat het Victoria festival zich in de toekomst nog meer dan in de voorbije edities zal aandienen als een vergrootglas voor allerhande jonge korstmossen en als een biotoop voor

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter T'Jonck • Peter Brook en de materialiteit van Becketts...
objectrelaties, nvdr) tussen het ik en de ander in het geheel niet tot stand dan worden substituutrelaties gecreëerd met zelfgeschapen, gefantaseerde en in het bewustzijn geïnternaliseerde objecten...Op die, en enkel op die manier toont het de betrekkelijkheid van de illusies die we ons maken over menselijke betrekkingen, en zelfs over wat we menen te kunnen zeggen over onszelf...Zoals zal blijken, gaat dit ook vaak op voor theatermakers

Nr. 54, Februari 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Van nu tot het einde van het...
Hoe dankbaar ik ook ben om deze prijs, hoe vol oprechte verwondering ten aanzien van het vertrouwen dat de jury in mijn werk stelde, ik kan er slechts onwennig tegenover staan en herhalen wat ik...Als er al een richtlijn, een credo is, dat ik zou willen volgen dan vond ik dat toevallig in een boek van de Italiaanse auteur Primo Levi, De Kruissleutel, een bundel verhalen/gesprekken van de auteur...Hij zal me begrijpen: vandaag voel ik me tot alles in staat'. De verzen wellen stilaan in Levi op en hij vertaalt ze goedschiks kwaadschiks in het Frans

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
Toch een luisterstuk dus (al heb ik de opvoering in Salzburg niet ge- zien waar dezelfde Jessye Norman geregisseerd werd door Bob Wilson, en dit met groot dramatisch...effect, hoor ik zeggen...Dit wil zeggen dat elke voorbereiding van een opvoering extra veel tijd in beslag neemt

Nr. 54, Februari 1996 • Jan Goossens • Is kunst genoeg?
Af en toe zijn voorstellingen die hij in Europa maakt, ook in de VS te zien - zo hoopt hij dat ook Mathis naar Chicago zal reizen -, maar dat blijft een uitzonderlijke luxe...Die situatie confronteert Sellars naar eigen zeggen met pijnlijke vragen...Ik kon mij niet van de indruk ontdoen dat er een kloof gaapte tussen Sellars' discours enerzijds en de enscenering anderzijds

Nr. 55, April 1996 • Bruno Koninckx, Kurt Melens • De tering naar de nering gezet
Ulthima Thule (voorheen Joris Jozef): Het is pas na de toekenning van de subsidie dat ik ETCETERA XJV|55 als beroepspoppenspeler de beslissing heb genomen om Ultima...Ik wilde continuïteit op lange termijn...Als we nog maar zeggen dat we een voorstelling gaan maken, kunnen we vijftig keer spelen

Nr. 55, April 1996 • Jan Goossens • Het theater in de woorden
Tot enige echte interactie zal het tussen dealer en klant niet komen...Vooreerst in de belichting: toen ik de voorstelling de eerste keer zag, heb ik de ogen van beide acteurs niet één keer kunnen onderscheiden, laat staan dat er sprake kon zijn van enig blikkenspel...Bovendien zegt de klant zelf op een bepaald moment: 'De duisternis had trouwens nog dichter moeten zijn, en ik had niets moeten kunnen zien van uw gezicht, dan had ik mij, misschien, kunnen vergissen

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
En ik heb enig begrip voor zowel de esthetische als de praktische redenen waarom Raeves het hoofd en geslacht van zijn figuren zoveel mogelijk wil verbergen...Ik dacht dat wij onze lichamen voelden, constant, onophoudelijk...Filarete schreef in 1460: 'En zo geloof ik dat Pippo di Ser Brunnelleschi de Florentijn de manier vond om dit vlak (in lineair perspectief) te maken wat werkelijk een subtiel en mooi ding is, iets wat

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Dirk Vanhaute • Signaal '96 uit de bocht
Ook ik heb mij geamuseerd...Zij mogen het zout in de soep zijn, maar het is wel de kok die het voor het zeggen moet hebben...Maar als de kok enkel achter zijn fornuis staat, zal hij nooit een goed kookboek schrijven