Archief Etcetera

576 document(en) met "DOEN WAT ZE DENKEN" • Resultaten 341 tot 360 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 59, Maart 1997 • Rudi Laermans • Kunst, Hedendaagsheid, Techniek
Wat we gemeenlijk 'denken' of 'schrijven' noemen, is thans voor alles een tactiel-visuele activiteit, het onderhouden van een directe lichamelijke verhouding met een kleine machine waarvan snelheid en...En voor zover ze in de nabije toekomst nog wel belangstelling opwekt, zal ze zich nog verder polariseren in een intellectuele variant enerzijds, een nieuw-kleinburgerlijke pool anderzijds: hier de...Ze doelt veeleer op een vorm van treur- en herinneringsarbeid, die misschien noodzakelijk maar hoe dan ook weinig hedendaags is (ik werk deze gedachte hier niet verder uit; ze staat centraal in mijn

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Ik had meer het gevoel dat ze applaudisseerden om het feit dat het gebeurde dan omdat ze nu zo'n fenomenale prestatie hadden meegemaakt...Je moet dat allemaal doorslikken en gewoon doorgaan, tegen jezelf zeggen: 'Het maakt niet uit, maak gewoon mooie dingen, wat ze d'er ook van vinden...Soms paai ik mezelf met de gedachte dat we ze in die anderhalve maand dat we daar aanwezig zullen zijn iets nieuws kunnen laten beleven, dat we wat vrolijkheid zullen brengen in een leven van b.v

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
de specifieke context waarin ze dat doen en ten slotte het meerstemmige gesprek zelf (de ontmoeting). In een eerste reactie primeert dan het respect voor de culturele eigenheid van de...Voortdurend zijn de muzikanten aanwezig op de scène, af en toe doen ze een woordje of spelen ze een nummer samen met de zingende acteurs...die de toeschouwer aanmaant om goed te kijken naar wat er met de vluchtelingen gebeurt). Ten slotte draagt ook de tekst van Şaban Ol de verwarring in zich, zodat mede door het poëtisch-politieke

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
Fantasten of De Drie Zusters - en die dat bij momenten zo briljant doen dat je even het gevoel krijgt het te voelen, te weten, te denken dat het er misschien even was; zoiets...Een toeschouwer die de traagheid toelaat, zal het misschien niet altijd boeiend vinden wat hij ziet, maar hij zal wel tot de ontdekking komen hoe helder Vandervosts verhalen zijn - zelfs als ze...Zoals macht het mooist is als je ze niet moet gebruiken, is het beste verhaal-achter-de-feiten dat wat niet moet worden verteld

Nr. 60, Juni 1997 • Pascal Gielen • Choreografie van de tic
De tv-registratie biedt de chronologische aaneenschakeling van de eigen bewegingen ter beoordeling aan en kan die zelfs vertraagd weergeven, alsof de snelheid waarmee men ze uitvoert een handicap was...Tijdens de repetitie wordt hier dan geleidelijk aan uit geselecteerd en komen ze tot een definitie van wat er gebeurt in/met het lichaam...Op zich is dit een oude grap die we kennen vanuit de slapstick of het cabaret, maar Greco weet ze met zijn virtuoos lichaam nieuw leven in te blazen

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Allegorische kunst is van de orde van het denk-beeld: ze geeft te denken zonder een begeleidend onderschrift, zonder die communicatieve, op onmiddellijke begrijpelijkheid gerichte parafrase die het...Ze doen ons plots beseffen dat schrijven (ook dat met een pc...Deze lichaamsbeelden geven te denken, eenvoudigweg omdat ze onze blik op een in het alledaagse leven ongedachte richten - op de verschrikkelijke banaliteit van bewegende handen en voeten, bewegende

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Later is dan Fred Engelen gekomen; eigenlijk wist die ook niet zo goed wat hij moest doen; hij ging in Beersel bij Teirlinck zijn instructies halen...Men wist niet wat men met mij moest doen...Ik heb ook de grootst mogelijke moeite om vooraf aan iemand te zeggen wat ik ga doen

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Als een groep toneelspelers die kwaliteit vindt, is alles wat ze doen aanstekelijk...De Vere stelt een soort reader van de wereldliteratuur samen, een paar regels Shakespeare, een streepje Brecht, en nog wat sprokkelhout uit actuele teksten, maar deze snipperanthologie vindt nergens...Het wikken en wegen van wat mogelijk is, het bevragen van wat noodzakelijk is, het aanvoelen van wat vandaag en morgen relevant kan zijn

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Pelléas et Mélisande is de jongste jaren een ware toetssteen voor belangrijke regisseurs geworden: allen hebben ze er zich aan gewaagd...Maar in tegenstelling tot wat velen denken vertrekt dat concept steeds vanuit een erg grondige en diepgaande poging om het betreffende werk in al zijn rijkdom te vatten...Bij het zien van Pelléas... kreeg je de indruk dat het Wilson enkel te doen was om zijn eigen taaltje; bij Wozzeck was het dan weer overduidelijk dat Stein helemaal geen interessante visie op het werk

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Een reusachtige poging om de complexiteit van de gedachtewereld van een man aan de grenzen van het denken in een soort van verkrampte gelijktijdigheid weer te geven...Een onoplosbare oefening: het geweld dat dergelijk denken met zich meebrengt, kan zich enkel keren tegen diegene die de woorden aan elkaar lijmt...Als vanzelf zijn ze uitgekomen in het Engelse taalgebied waar tien jaar tatcherisme een nieuwe generatie auteurs heeft doen opstaan

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Het is net of Forsythe zich ook hierin heeft laten uitdagen door Balanchine en heeft willen laten zien hoe dat gaat, denken op het podium...Wat hem uiteraard kritiek opgeleverd heeft, want toont de ballerina haar excellente vermogens door zwaar ondersteund door de ruimte getild en getrokken te worden...En Balanchine wilde wel driedimensionaal de ruimte in, maar kon geen afstand doen van de traditionele ruimte-indeling waarbinnen boven, beneden, links en rechts correspondeerde met respectievelijk

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Je moet de middelen daarbij goed inschatten; en weten wat je wel en wat je niet kunt...Ze laat recensenten aan het woord, meestal en bijna uitsluitend Nederlandse (ik kom daar nog op terug) en ze geeft zelf beschrijvingen...Er zijn er nogal wat en het is verre van opwindend om te lezen wat de recensenten over de jaren heen zowel goed als slecht vonden aan Van Manens' werk

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
De drie rode lobben - niet de lijsten - worden gespiegeld in de lichtroze gevelvlakken onder de kroonlijst, en completeren ze zo tot drie cirkels - als rode zonnen - die door de kroonlijst in twee...Op het eerste gezicht herinnert ze aan de traditionele en burgerlijke schouwburg, bij nader toezien blijkt dat ze in feite refereert aan de oorsprong van de klassieke theaterzaal: het cortile...Maar ook al kan men vinden dat men zo'n theater vandaag niet meer kan bouwen, en ook al is het zeker waar dat zo'n zaal ook veel onmogelijk maakt, toch zal iedereen het er over eens zijn dat heel wat

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Wat ze gemeenschappelijk hebben is een groeiende complexiteit aan taken en functies die ze opnemen en de verrijking van het culturele landschap die dat met zich meebrengt...Maar eenmaal de partners de stap gezet hebben, zijn ze meestal zeer enthousiast, zodat ze het na een tijdje ook wel zonder ons kunnen...Maar dat belet hem niet te poneren dat producties als Beeldenstorm de bedoeling hebben 'om in te gaan tegen alles wat de leraar tracht te doen

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Zoals vogels fascineren in hun bewegingen omdat ze continu alert zijn op hun omgeving, in staat om ieder moment de wijk te nemen in geval van gevaar, zo vatte ik het vogelachtige in Bianco op als een...rosso wordt zo ook bij tijd en wijle tot een haast triviale ervaring: het is wat het is. Dit pretentieloze is ook terug te vinden in de voorstelling als geheel: de regie van Pieter C. Scholten...Waren het mensen geweest, je zou denken dat hun inertie voortkwam uit een crisis, eindeloos vervreemd van zichzelf door al die opgelegde, eindeloos (ook door henzelf) gereproduceerde betekenissen: ze

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
het choreografisch werk van Jennifer Lacey echt waardevol, of krijgt ze (te veel) symbolisch krediet omdat ze gecoproduceerd wordt door een festival dat ook grote namen produceerde en produceert, en...Toen zorgde Michel Uytterhoeven immers voor een belangrijke (en levensnoodzakelijke) accumulatie van symbolisch kapitaal(1). Wat te denken over de intrinsieke artistieke kwaliteiten van het getoonde...Zo ontstaat er een open netwerk en, wat meer is, een heuse Klapstukfamilie, want heel wat artiesten zijn productioneel met Klapstuk verbonden, of waren reeds op vroegere festivaledities te zien

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Welnu, bij een geslaagde opvoering van een werk waarin die begrippen centraal staan, begrijp ik als toeschouwer min of meer wat ze betekend moeten hebben...Omdat ze juist een beroep doen op een vorm van waarneming en verbeelding die dreigt geatrofieerd te raken...Wel ben ik verplicht toe te geven dat mensen zoals d'Oliveira, Straub, Godard of Akerman met de moed der wanhoop blijven filmen en dat wat ze doen wel de moeite waard zal zijn

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Films leden toen nog niet onder de dwang om uitsluitend mooie mensen te tonen...' Ze vertelt over Gertrud van Carl Dreier: 'Twee mensen op een tweezitsbank, de acteurs doen niks maar ze acteren...Alleen, het geheugen van mensen is meestal erg kort; ze denken doorgaans maar drie jaar terug, terwijl ze in een perspectief van twintig jaar zouden moeten denken...Maar als je dan als vrouw een mannenrol speelt, wat ik nu toch al zeven keer heb gedaan, wordt dat meestal opnieuw beoordeeld in termen van "ze doet het goed, of ze doet het niet goed". Het oog van de

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
Niks transcendentie of aanbidding van goddelijke sterren, deze beeltenissen zijn wat ze zijn en indien ze meer beloven, moeten ze worden kaalgeplukt...een vorig huwelijk werd ze geslagen, mishandeld, nu wil ze door haar liefhebbende teddybeer van een echtgenoot, met wie ze ondertussen veertien jaar getrouwd is, geslagen worden...De verontwaardiging onder het aanwezige janpubliek is quasi unaniem: ieder mag toch met zijn lichaam doen wat hij wil, zeker

Nr. 62, December 1997 • Marc Holthof • Een koning uit een washuis
De regisseur heeft geen acteurs en omdat de vreemdelingen veel lijken op acteurs (ook al zijn ze het niet), worden zij door de regisseur als acteurs herkend én erkend (ook al weet hij dat ze het niet...Ze zijn leeg: ze hebben geen zelfstandigheid en geen binnenkant...Ze doen niets maar ze stellen gebaren die ze zelf niet begrijpen...' Maar Fabre, de renaissancevorst die volgens Verschaffel het spektakel vanuit zijn loge in het midden van de zaal dirigeert