Archief Etcetera

610 document(en) met "MOET JE ZEGGEN" • Resultaten 341 tot 360 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 49, April 1995 • Herwig De Weerdt • Zoete littekens
Ik zie mezelf al staan, verkleed in een triestige eik die moet sneuvelen omdat stoute kinderen hun huiswerk niet op gerecycleerd papier willen maken...Maar wat te zeggen, 'wat te doen...Omdat we op deze echte fundamenten nooit vat krijgen, en ook omdat hij moet eten, houdt de kunstenaar zich al eens bezig met het triviale, de politiek bijvoorbeeld

Nr. 49, April 1995 • Peter De Jonge • Privé-domein
Hoewel, je kan eigenlijk niet zeggen dat hij de tekst speelt...Dit is het dilemma van de voorstelling: iets doods, het verleden, moet verbeeld worden op een steeds nieuwe manier, ontleend aan het moment zelf...Hoogstens kan je spreken van een parcours met enkele vooraf vastgelegde bakens waarlangs het publiek gegidst wordt door gastheer Lamers - een gastheer in grijze smoking

Nr. 49, April 1995 • Hildegard De Vuyst • Trekken aan de tijd
En dat allemaal zonder labeur, zonder dat je psychologisch moet gaan graven...De Volder: 'Neen, dat ruikt naar museum terwijl het levend is. Dat verleden kom je tegen op zoek naar wie je bent, wat je plek is, welke opdracht je doorgegeven is in diegenen uit het verleden die je...Vaak weet je niet of je naar levende doden of dode levenden zit te kijken

Nr. 49, April 1995 • Stef Ampe, Geert Opsomer • Over kannibalisme en verscheidenheid
Je manier van kijken verandert volledig indien je als ervaren Vlaamse theaterbezoeker opeens in de huid kruipt van de door Les Vils Scélérats gemobiliseerde achterban...Je leert er alles over de mise-en-scène van het dagelijkse leven, over de 'dramaturgie van een stad' (cfr...Beursschouwburg). De kennis die je opsteekt over hybriditeit, complexiteit, (on)macht, dubbel bewustzijn is enorm

Nr. 49, April 1995 • Dieter Lesage • Niet alleen theater
Het is een beetje aan hen te zien dat ze, zoals de vreemdeling over zichzelf zegt, 'niet helemaal van hier zijn': 'Je n'aime pas ce qui vous rappelle que vous êtes étranger, pourtant, je le suis un...En er zijn zoveel drempels hier, ook tussen de verschillende gemeenschappen onderling, dat je niet kan verwachten dat iedereen ze ineens gaat vergeten...Bernard-Marie Koltès zei het zo, in Un hangar, à l'ouest: 'J'ai toujours un peu détesté le théâtre, parce que le théâtre, c'est le contraire de la vie; mais j'y reviens toujours et je l'aime parce que

Nr. 50, Juni 1995 • Herman Asselberghs • Polemiek: Brief van Herman Asselberghs
Met verwisselbaarheid is natuurlijk niks mis, maar je moet er in deze tijden toch voorzichtig mee zijn...Met andere woorden, de trek naar de straat klinkt mooi als je het kan permitteren, als je 's avonds opnieuw de geborgenheid van je eigen salon kan opzoeken...Voorwaar harde taal, maar ik wil er maar mee zeggen dat ik niet kan snappen hoe jullie zinnige en wel degelijk weloverwogen ingrepen in het landschap enig baat kunnen hebben bij een openlijk

Nr. 50, Juni 1995 • Bart Meuleman • H. Claus - groothandel sinds 1952
Het stuk ontspoort, zou je kunnen zeggen, maar niet ten nadele van de geloofwaardigheid...Wat Claus hier ook probeert, alles lukt hem, omdat je tot bijna het einde kunt blijven geloven in de meerduidigheid van de situaties...een perfect braakmiddel tegen de hysterische gedachte dat hedendaags theater vooral van een multimediale aanpak moet getuigen). Adaptaties van Conscience en De Coster tot vlotte massaspektakels wekken al

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Reyniers • Tournée générale!
Je hoopt dan ook dat dat zal gebeuren als je gaat kijken naar die andere manier om met Claus' vijfenzestig jaren om te gaan: ze spelen zijn werk weer eens...Het is erg maar hetzelfde moet gezegd van de Blindeman waarmee de KNS zijn seizoen opende; uiteraard in een Aantwaarpse versie want als Antwerpenaar kun je toch moeilijk naar een Gents stuk gaan...Je voelt vaak dat theatermakers wel iets anders willen doen, dat ze vinden van zichzelf dat dat ook moet, maar tegelijk gaan ze in het beste geval nét niet ver genoeg

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Eerst was er de rite, dan het toneel, lijken Simons en Koek te willen zeggen...Solo Terwijl je bij het Ro Theater de wederwaardigheden van Hekabe volgt, realiseer je je plots hoe dicht dit onbekende stuk van Euripides bij de tekst van Koos Terpstra staat...Waarom om deze ene zwaar getroffen vrouw wenen, als je tot de bittere conclusie moet komen dat lijden de regel is. Als toeschouwer van dit schitterende stuk begrijp je achteraf niet waarom het

Nr. 50, Juni 1995 • Etienne Decroux • De mime onder een glazen koepel
Ander beeld: Michelangelo raadt het volgende aan: 'Zorg ervoor dat je standbeeld zo gemaakt is dat, als het van de helling van een berg zou afrollen, het helemaal beneden geraakt zonder dat er ook...De hemel zie je niet veranderen...Maar als de arm zich opheft uit zichzelf, als een autonome, onafhankelijke beweging, dan stelt zich de vraag: is het dat wel wat gedaan moet worden

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Hoge eisen uit eerbied
Uit die eerste recensies kan je nog een erg aan traditie gebonden theaterpraktijk afleiden: er wordt nog in strikte genres geprogrammeerd, er wordt nog geregisseerd in termen van mise en place...Voor de Brecht-receptie in Vlaanderen die in in de jaren zestig langzaam doordringt, kan je nauwelijks om Tindemans heen...brief voor een grotere mildheid: 'ik vind het jammer dat je het gevaar loopt, de mensen die je kunt bereiken en voor wie het een weldaad zou zijn als ze naar je konden luisteren, tegen je op te zetten

Nr. 50, Juni 1995 • Tom Michielsen • Opdienen als snoepgoed a.u.b.
Er is een soort dogma gegroeid dat wanneer je over Jan Fabre schrijft je per definitie kwaliteitsjournalistiek bedrijft, en dat je met het schrijven over het MMT per definitie populistisch wordt...De medewerkers klagen vaak bij mij en zeggen: 'Als je nog eens een kop verzint, pas dan op...Het gevaar bestaat dat je op een bepaald moment voor je bronnen gaat schrijven, dus ook voor het theatermilieu, en dat je hun jargon, interesse en leefwereld gaat reflecteren

Nr. 50, Juni 1995 • Marleen Baeten • Mene-tekel
Hoeveel voltijds bezoldigde theatercritici vind je in Vlaanderen...Alleen, hoe realiseer je ze in combinatie met een voortdurende strijd om te overleven...onkostennota, planning, documentatie) Totaal: 10 uur Als je de pech hebt dat je recensie niet wordt gepubliceerd - advertenties gaan dikwijls voor - zie je helemaal geen geld

Nr. 51, Augustus 1995 • Frieda Pittoors, Colette van Wees • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Woorden die je een houvast geven, omdat je ze zelf - na een lange voorbereiding - hebt kunnen kiezen...Het houvast om ze misschien ooit nog eens uit je eigen strot te laten komen...Je zegt ze iedere avond op, voor je gaat slapen

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Pauwels: 'Je moet, vind ik, de gekozen structuur voortdurend in vraag stellen...Hoe gaat dat met geld, wat kan je wel en niet meer zelf besluiten, waarom bemoei je je wel of niet met het werk van anderen...Ik denk dat dit de frustratie is van het werk dat wij doen: als je het verhaaltje neerschrijft, en je vertrekt vanuit de betrokkenheid van de kunstenaar, dat je niet meer uniek bent, want alle

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Als dat juist verloopt, als daar de juiste keuzes zijn gemaakt, dan heb je al vijftig procent van je voorstelling...De Morgen 23/1/93) Een realistische, sociaal-politieke mokerslag als Faust van De Trust moet je van Cassiers niet verwachten...dat opzicht is heel dat stuk een nadenken over hoe je als individu tracht te overleven binnen een context die je langs alle kanten wordt opgedrongen

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Freud is daarin uiteraard een spilfiguur: als je echt een persoon wil worden, zegt hij, moet je jezelf leren kennen, moet je die hele miserie van denken/ doen/ beslissingen nemen ontrafelen...maar geen alfabet; je moet je eigen woorden maken...Als je eraan gaat staan moet je weten waarom

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Als je vroeg een schrijfmachine hebt, weet je niet meer hoe je met 10 vingers moet typen, het gaat wel maar je voelt het niet meer als typen...Je moet op de één of andere manier proberen naar voren te lopen, terwijl je naar achteren loopt en iets doen dat je weg bent op het moment dat je weg moet lopen...Aan de ene kant moet je kijken naar de wereld om je heen en als je dan ziet wat je daar allemaal voor moet doen, dan komt je de deur niet uit

Nr. 51, Augustus 1995 • Hilde Van Caudenberg, Kees Blijleven • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Het was het mooie an sich, zoals in de abstracte plastische kunsten, of in poëzie, waar je aan de tekens geen betekenis moet koppelen, maar die je gewoon op je af moet laten komen...Je kan natuurlijk zeggen dat het stuk zelf genoeg moet hebben om de kinderen en het publiek in de ban te krijgen, maar in zo'n rommelige toestand beginnen, maakt het wel heel moeilijk...Noem het voor mijn part theaterdiscipline, maar als je ergens van wil genieten, kan je niet met andere dingen bezig zijn

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Ze vraagt: je bent kwaad, maar hoe lang is je woede...Kies per seconde wat je denkt en wat je voelt en wat je wilt laten zien...Alsof je gereduceerd wilt Tot hoe je eruit ziet