Archief Etcetera

1145 document(en) met "Maar " • Resultaten 341 tot 360 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 17, Maart 1987 • Tonny Holtrust • Garcia Lorca, met pen en potlood
De poëzie in versvorm speelt een minder opvallende rol, maar de paar verzen, die het personage houthakker/maan in de mond gelegd worden, bevatten de essentie van het stuk...Maar de laatste regel van het eerste vers vormt de opmaat voor het tweede, meer ingrijpende optreden van de maan "slapende ogen daar gaat het om". En met die woorden vindt de transformatie plaats van...houthakker/maan beschrijvend spreekt over "mijn maan" (4). Dit zou in een narratieve tekst niet zo bezwaarlijk zijn, maar op het toneel zegt de houthakker bij zijn opkomst expliciet dat hij de rol van de maan

Nr. 17, Maart 1987 • Monique Spithoven • De Spaanse burgeroorlog in het theater
Door het gevestigde Spaanse theater werd het volk immers buitengesloten, en dit theater getuigde vaak van zo'n doodse obscuriteit dat het volk er zich maar zelden toe aangetrokken Federico...Van de jaren '60 af kwam daar een lichte verandering in, maar het "Teatro Desvinculado" ("Bevrijde" theater) moest er zich toch rekenschap van geven dat het in de toenmalige Spaanse politieke context...Fernando Arrabal was toen net 4 jaar oud, maar het verdwijnen van zijn vader (die overigens ontsnapte in 1941, waarna er geen spoor meer van hem werd teruggevonden), en het - al dan niet actieve

Nr. 17, Maart 1987 • (advertentie)
Maar dan moet u zich wel meteen abonneren op De Brakke Hond

Nr. 17, Maart 1987 • Christel Op de Beeck • Eerste festival zindert na
Deze beperkingen dienen ten slotte nog aangevuld te worden met criteria die men in het algemeen bij het bekijken van theater kan hanteren, maar die hier pregnanter gesteld worden...Taptoe, dat zondag op het festival Rinkel Tinkel Tijdjes bracht). Het kindertheater is ambitieus en leent zich niet graag tot eindeloos gezeur om meer werkingsmiddelen, maar wanneer technische...Maar dat primeert hier niet echt

Nr. 17, Maart 1987 • Johan Thielemans, Marianne Van Kerkhoven • Steve Kemp ontwerpt zichtbaarheid
Daarna werkte ik een paar jaar free-lance als production electrician: dat heeft niets met lichtontwerp te maken, maar wel met de technische uitvoering daarvan...Maar deze zangers zijn erg professioneel en na het concert bespreken ze met de lichtregisseur wat er goed of minder goed was...het tweede bedrijf is er een zonsondergang: je moet dat sneller laten verlopen dan in de natuur, maar toch mag het niet abrupt lijken; bovendien moesten de verschillende acteurs ook nog voldoende

Nr. 17, Maart 1987 • Marianne Van Kerkhoven • Tweemaal Shakespeare: Othello en Koning Lear
Men krijgt het gevoel van een aarzeling, een overweldigd zijn door de onmiskenbare moderniteit van dit stuk, maar een aarzeling die zich zelf niet overwint in precieze keuzen...De Lear-voorstelling van haar kant wordt heen en weer geslingerd tussen het individuele, het politieke en het existentiële niveau van de thematiek, maar komt hierin niet tot rust, blijft haar rode...onjuist om Bian-ca, de hoer, en Desdemona door dezelfde actrice te laten vertolken, maar Brit Alen schiet in haar spel dusdanig te kort dat zij het hele bouwwerk aan het wankelen brengt: men kan zich moeilijk

Nr. 17, Maart 1987 • Werner Van den Mooter • Werner Van den Mooter
weten allemaal dat Brod Das Schloss een conclusie heeft gegeven die hij baseerde op uitlatingen van Kafka zelf, maar zou het niet van meer eerbied getuigen de onafheid van zijn werk te respecteren en...Boeven in de KVO Buiten Duitsland ken ik maar één plaats waar Wagner dermate consistent populair is en met zoveel Begeisterung wordt opgevoerd: de KVO in Antwerpen...Maar toch altijd liever dat nog dan wat ons Germanofielen de rest van het seizoen te wachten staat

Nr. 17, Maart 1987 • Hildegard De Vuyst • Das Schloss onder de persloep
Allen herkennen wel degelijk vakmanschap in de doorwrochte en intelligente compositie, maar terwijl ze voor de ene een uitgesproken sterk en persoonlijk karakter bezit of baadt in originaliteit...Een heel stuk minder eerbiedig is de verslaggever van Pan, die de voorstelling ondanks het visuele vertier en de wonderlijk mooie plaatjes toch maar "emmerdante" vindt...De vocale bezetting is redelijk met verrassenderwijs als grote uitschieter niet de uitstekende Dale Duesing in de hoofdrol van de armzalige K., maar de Engelsman Alexander Oliver in het bijrolletje

Nr. 17, Maart 1987 • Johan Thielemans • De Munt is een huis van hoop
Maar het is toch merkwaardig dat Laporte aan de hele latere evolutie voorbijgaat-er is toch Berio en Nono en Stockhausen geweest, allemaal componisten voor wie Laporte respect en sympathie heeft...Maar zo een instructie kan Mussbach niet ongemoeid laten: K. zit dus op een overgrote stoel (de drukkende traditie van het expressionistische theater) en Bürgel komt met bezem en emmer de scène...heel raak hoe K. Barnabas achternaloopt, maar aan de suggestie van de lichamelijkheid kan Mussbach niet toegeven

Nr. 17, Maart 1987 • Klaas Tindemans • Maakt Sam Bogaerts theater uit leedvermaak?
De vorm - het naturalisme, de identificatiepogingen - kan tijdsgebonden zijn, maar de structuur houdt stand...De toeschouwer voelt intens mee, maar met een zeer onbehaaglijk bijgevoel, zonder "realistische" logica...Maar Bogaerts blijft zichtbaar twijfelen of dit soort inhouden reëel in het theater aan de orde kunnen komen

Nr. 17, Maart 1987 • Alex Mallems • Doe maar gewoon, dan is het al...
hebben, maar wel als discussiegrond om te weten 'wat vind ik van theater', 'wat vindt een ander van theater' en ook om te leren herkennen wat goed gebracht is en wat niet...inbreng naar mijn gevoel daar niet mogelijk is. Alles is daar zo versplinterd: als acteur kom je daar alleen naar de repetities om te repeteren en te acteren, maar heb je eigenlijk geen enkele inbreng in de...Qua acteren heeft het te maken met een manier van werken, maar zeker ook met een personage, dus uiteindelijk wordt wat je doet grotendeels beïnvloed door de regisseur

Nr. 17, Maart 1987 • Geert Kimpen • Geert Kimpen
Brussel dan maar... trein toch wel gemist zeker...Swa, doof het zaallicht maar...Het vijftal boog diep voor zijn potentiële werkgevers en Don nam opnieuw het woord: "Gewaardeerde dames maar ook heren, dit waren voor u: Françoise, Conny, Liesbeth, Betty en Don

Nr. 17, Maart 1987 • Drie oud-leerlingen blikken terug
Men vertrekt niet vanuit een ideaalbeeld van een acteur, maar maakt van jou, met wat je hebt, een acteur...Ik had het gevoel aan mijn lot overgelaten te worden, je moest zelf ploeteren, steeds jezelf bewijzen, maar kreeg daarbij geen begeleiding, geen feedback...Maar er was veel geduld en altijd goede begeleiding, soms van de drie leraars samen

Nr. 17, Maart 1987 • Luk Van den Dries • DOSSIER OPLEIDING
Maar ondanks de terugkeer naar een traditionele opleidingsvorm blijft een aantal verworvenheden behouden, zoals het projectwerk, de langere duur van de ingangsproeven, team-teaching, de reflectie over...hebben maar drie jaar (tenzij de leerling er vier nodig heeft), je kan dus niet meer dan een basis leggen: jezelf kennen, de ruimte, bewustzijn van de magie van het theater; enkele auteurs, enkele...Maar ik hoop toch dat de leerlingen een inzicht verkregen hebben in wat "fake" en verzand theater is; dat ze ook een keuze kunnen maken, dat er theaters zijn waar ze niet bij willen

Nr. 18, Juni 1987 • La Belle et la Bête
Maar haar zusters zijn zo jaloers dat ze de betovering doorbreken en Amor verdwijnt voorgoed...Misschien wil de Verteller zijn gehoor hiermee provoceren, denkt hij de "kinderlijkheid" van Roodkapje aan te tasten, maar structureel is er niets veranderd: de Jager heeft gewoon de Wolf vervangen...Maar haar "Copernicaanse revolutie", haar structurele ommekeer-het Meisje is Subject, de Vader is een soort "helper" bij haar queeste - slaagt vooral omdat ze er een "theaterprobleem" van maakt: de

Nr. 18, Juni 1987 • (advertentie)
Maar net daarom...Een geïnteresseerde buitenstaander volstaat met één film per maand, maar dan wel de beste

Nr. 18, Juni 1987 • Leo Geerts • Waarborg voor continuïteit en traditie
Konrad aus der Dose (Jan uit blik) was dit seizoen dè grote ontdekking van het RO-theater, maar wij hebben dat gespeeld in 1979-'80...Dit heeft ook te maken met de afwezigheid van pedagogische begeleiding: daar zijn geen mensen voor; wij zijn alleen maar een hard-werkend theatergezelschap dat al zijn tijd, middelen en inspiratie...Ik hou ook niet van de betweters die precies weten waarom sprookjes niet mogen (het KJT speelt ze; bewerkt, niet-al-te-braaf, te braaf, kies maar) of waarom ''probleemstukken'' moeten voor pubers

Nr. 18, Juni 1987 • Marianne Van Kerkhoven • Kinderen hebben recht op theater
Marianne Van Kerkhoven biedt hier geen panorama van het, artistieke werk van het huidige kindertheater, maar een eerste introductie in "waar het schoentje knelt". Luc Frans en Ineke Nijssen...Maar toch blijft Guus Kuijers uitspraak wáár, des te meer wanneer we ze van de literatuur naar het theater overbrengen...Veel binnen deze structuren moet bijgevolg opgelost worden via voluntariaat en enthousiasme; maar een dergelijk elan heeft zijn grenzen en wordt pas vruchtbaar indien het ingebed is in een

Nr. 18, Juni 1987 • Werner Van den Mooter • Werner Van den Mooter
Ach, misschien weet ik het dan, maar op dit moment zou ik moeilijk mijn keuze weten te bepalen... Staat u mij toe, dat ik even opendoe voor de verwarmingsmonteur ? Ik bedoel, het is natuurlijk...óók je reinste zelfkwelling, zo'n 5 uur Parsifal met zijn statische actie en mystiekerigheid, derde-rijk-marsen, soepjurken, anonieme decors en onhandig bewegende koorleden, maar vooral na de eerste akte...Het leek wel of ik in de bioscoop had vertoefd om daar een weelderig aangekleed, maar overigens nietszeggend gooi- en smijtspektakel te aanschouwen

Nr. 18, Juni 1987 • Johan Thielemans • La Traviata in de Munt
van iemand als Zeffirelli over), maar in een weids winters landschap, koud, -er wordt met echte sneeuwballen gegooid -, wit en rein...Maar Verdi (en Dumas) voelen wel de pijn, walgen van de schijn, maar vinden niet de kracht om met hun wereld te breken...De overstelpende kracht van de stem pakt niet alleen La Traviata, maar ook de helle cast en meteen de hele zaal in. Maar bij Herrmann zou zo'n effect vloeken met de dramaturgische waarheid