Archief Etcetera

653 document(en) met "IK ZEGGEN WAT HET IS" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 46, Januari 1994 • Herman Asselberghs • Dar A Luz' Tight Right White
Dankzij die ingreep beantwoordt het beeld wat beter aan het verwachtingspatroon van de lezers die gewoontegetrouw een zwarte huidskleur met misdaad associren...Dat is wat de breeddenkende blanke in Strange Fruit wil horen (en in de nieuwsbeelden uit het geteisterde Afrika wil zien): hoe erg toch om met een zwarte huidskleur door het leven te moeten gaan...het stuk zorgt ervoor dat Tight Right White in het teken van de apocalyps, dat wil zeggen van de drastische verandering, staat

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Een festival met kinderziektes
Het officiële Hong Kong," hoor ik Frie Leysen nog op de radio zeggen, "wilde absoluut niet dat dit in het Westen getoond werd...Het is moeilijk om een zinvolle dialoog aan te gaan met wat ons in de wereld omringt, want zoveel van wat er zich buiten onze grenzen afspeelt en daar kan rekenen op lof en waardering, komt bij ons...Keersmaeker) of minder gebeurt (de Trust). Dat er buiten een handvol produkties in het buitenland niets interessanter te vinden was dan wat we in Brussel te zien kregen, kan ik niet geloven

Nr. 46, Januari 1994 • Janine Brogt • Hèt theater bestaat niet meer en dè...
Ik zeg: Wat vriendelijk dat u ernaar informeert; het is mij opgevallen dat voor de opening van het Nederlandse deel van het Festival uitsluitend een Nederlander is uitgenodigd, maar in Vlaanderen...neemt men het bilaterale karakter van het Festival kennelijk serieuzer - maar hoe het gaat, ach, oordeelt u zelf, ik geef u wat feiten van deze afgelopen week...laatste brengt mij bij het onderwerp waar ik het over wilde hebben, toen ik voor deze gelegenheid werd uitgenodigd: ik had graag willen spreken over de verhouding tussen theater en werkelijkheid, maar denkend

Nr. 47, December 1994 • Freddy Decreus • Hugo Claus en de mythe van de...
theaterdirecties en critici van de Gazet van Limburg tegen je in het harnas jagen, moeten leven met regisseurs die niet spelen wat er staat, theaterrecensenten moeten dulden die 'pissen tegen het Parthenon', waarbij...Wat hier ter discussie stond was het gebruik van het cultuurhistorische materiaal zelf: wie zijn wij die dergelijk materiaal gemaakt hebben en dit nodig hebben, wie zijn wij die op geregelde tijden...Deze politieke tragedies spelen in 1994 (en ik reken Werner Schwab hier duidelijk bij) hebben een andere draagwijdte dan het politiek theater anno '68, het zijn statements over de cynische mens die de

Nr. 47, December 1994 • Inés Sauer • Grimm
Wat mij prikkelt is de uitdaging om de verschillende tekens op het toneel te ontrafelen, soms met de frustratie dat ik niet meer weet of dat wat ik 'begrepen' denk te hebben tijdens een voorstelling...het dit wat ik in het theater wil ervaren...Alsof de boekenkast in je kop waarin je zoekt wat je wil zeggen je belet te zeggen wat je eigenlijk te zeggen hebt

Nr. 47, December 1994 • Johan Thielemans • Rijkemanshuis
Hijzelf vindt het geluk, niet door boven zijn psychologische moeilijkheden uit te groeien, maar door in een infantiele, regressieve staat terug te vallen, Het boeiende van het stuk schuilt...Dit is een ritueel, alles wat volgt is gespeeld, zeggen deze tekens (Loek Zonneveld schrijft in Toneel Theatraal dat dit zoals bij een Noh-spel zou kunnen zijn, maar bij deze vorm van Japans toneel...heb ik nog nooit acteurs eerst zien groeten). Of, om een juistere suggestie van Zonneveld te volgen, dit is een ring, hier zal gevochten worden, zoals dat bij een judo-wedstrijd het geval is. De eindeloze

Nr. 47, December 1994 • Agna Smisdom • De Laatsten door Tg Stan
De Laatsten — naar Maxim Gorki — is het derde en meest geslaagde deel van wat stilaan op een trilogie gaat lijken...Wat de leden van Tg Stan op de scène doen, is acteren, niet 'rappen'. Toch zijn er een aantal opvallende overeenkomsten wat het gebruik van taal betreft...De vader is, om zo te zeggen, de oorsprong van het leven

Nr. 48, Februari 1995 • Patrick Allegaert • Jongeren, pop en theater
Einde van de crisis in zicht Ons spreken over jongeren is heel sterk beïnvloed door spectaculaire beelden uit het buitenland ('Wat straf, daar in Birmingham') en heel even soms uit het...die een kunstenaar daarin inneemt; het subject van het plezier geniet zodanig van het werk dat het er sprakeloos van wordt en de juiste woorden niet vindt om te zeggen waarom het iets mooi vindt; een...Ik heb een gevoelige snaar, een verstandelijke, een sentimentele (wat zou ik graag méér willen janken in de schouwburg), een historisch-materialistiese, een (anti-)roomse, een leedvermakelijke, een

Nr. 48, Februari 1995 • Wouter Van Looy, Véronique Rubens • Muziek in het jeugdtheater
Dit ensemble laat de componist toe bijzonder veel kleuren en muzikale lagen te hanteren, wat Bernard van Beurden ook heel mooi doet: een ouverture die wat aan het idioom van Kurt Weill doet denken...Hij zegt hierover het volgende: 'Ik heb vroeger heel veel met kinderen en muziek gewerkt en ontdekt dat het er niet veel toe doet wat voor taal je gebruikt, als kinderen maar het gevoel hebben dat het...het volwassenencircuit eisen en wat voor kinderen wordt getolereerd

Nr. 48, Februari 1995 • Ali Khedher • De Arabische cultuur of... De parabel van...
Terwijl Hallaj (een moslim mysticus, gemarteld in de 9de eeuw) uitroept: 'Ik ben de creatieve Waarheid', realiseert hij zich dat hij niet het centrum van de wereld is; en zijn kleine 'ik' lost zich op...En wel omdat iedere creatie door het Een en het Al, het Binnen en het Buiten, het Zeggen en het Luisteren, het Intelligente en het Sensibele in zich te verenigen, tijdloos wordt...vastomlijnd idee van te vormen, verdergaand op wat ze ervan kunnen begrijpen: 'De ene noemde haar dal, de andere alif'. Zouden bescheidenheid en licht de sleutels zijn voor het ontdekken ervan

Nr. 48, Februari 1995 • Kurt Lannoye, Marleen Baeten • Interview met Minister Weckx
Nu functioneren deze raden vaak te veel als subsidiebepalers, wat in feite de taak van de minister en zijn administratie is (en blijft). Ik betreur het gemis aan gemotiveerde kwaliteitsoordelen...Wetenschappelijk onderzoek door het Centrum kan, maar ik vind dat we dit best uit handen geven aan privé-initiatieven, hetzij universiteiten, hetzij andere organisaties, zoals het Vlaams Theater...Die Raad voor Cultuur waar ik van droom, die zou de grote lijnen hiervan moeten uitzetten en dan zou de sectoriële deelcommissie moeten zeggen hoe het kan worden ingepast

Nr. 48, Februari 1995 • Tuur Devens • Twee boeken over beeldend theater in Nederland
zaten met een 20-tal mensen op de zolder van het casino van Beringen, nieuwsgierig naar wat er vanuit het zwarte vierkant zou verschijnen...Alleen het Alibicollectief van Pat van Hemelrijck kon ik vermelden, en het Internationaal Poppen-festival van Dommelhof-Neerpelt, dat in de laatste edities veel (bijna allemaal buitenlandse...die zin kan ik het alleen maar eens zijn met de oproep van figurentheatermaker Joris Jozef (Ultima Thule) in het laatste nummer van Figurentheaterkrant (nov/dec

Nr. 48, Februari 1995 • Johan Thielemans • Peter Sellars blijft verbazen
de plaats komt er het bredere probleem van het racisme, wat ook het centrale probleem van Amerika is. Meteen wordt duidelijk waarom Sellars meende dat vooral The Merchant of Venice zich leende om iets...Er zijn zelfs spelmomenten, waarbij een reactie van de acteur zo klein is, dat alleen het televisiescherm verraadt wat hij of zij op het gelaat laat lezen...De sleutel echter heeft hij bij Shakesppeare zelf gevonden, want de eerste regel van het stuk luidt: "k Weet waarlijk niet waarom ik zo somber ben', een vreemd begin voor wat een komedie heet te zijn

Nr. 49, April 1995 • Johan Reyniers • Nomaden over de grens van de taal
Ik dacht: als dit kan in het theater, dan moet ik er niet langer van uitgaan dat ik een bepaald medium nog moet veroveren via een klassieke weg, maar moet ik iets maken dat uit mezelf komt, vertrekken...Ik heb dan ook niet meteen het gevoel dat Kopnaad een theatertekst is in de strikte zin van het woord...Lenz besluit in het verhaal van Hertmans: 'Ik ben vijfendertig jaar, ik woon in Grossenkneten, en ik doe Goethe na

Nr. 49, April 1995 • Myriam Van Imschoot • Hoge bomen, struikgewas en onkruid
Ik geloof dat het doel van een goed dansbeleid het creëren van een dansklimaat is. Ik gebruik 'klimaat' in de welhaast klimatologische zin van het woord: dans als een biotoop, waar hoge bomen...Om me nader te verklaren zal ik in wat volgt ingaan op drie types van uitsluiting: ten eerste, het isolement van het 'Ballet'; ten tweede, de uitsluiting van het 'Jonge'; en ten derde, de uitsluiting...Er zou 'een som' gestort worden op mijn rekening, zei men — 'voor onder de kerstboom' (het was in de kerstperiode). Lang wachten, maar er kwam niets (het werd Pasen). Toen ik opnieuw informeerde naar

Nr. 49, April 1995 • Ludo Abicht • Zestig jaar vreemdeling
Ik ben met hem bevriend en nu moet ik daarop in twee zinnen reageren, maar ik weet echt niet wat ik moet schrijven...Wellicht is het dat, wat Botho Strauss bezighoudt, wat niet wil zeggen, dat ik dat ook goedkeur...Ik heb geen idee waar dat vandaan gekomen is. Ik weet helemaal niet wat het betekent, later misschien

Nr. 49, April 1995 • Herwig De Weerdt • Zoete littekens
Maar wat te zeggen, 'wat te doen...De derde manier waarop ik mij aan politiek theater bezondigd heb, gold destijds als het neusje van de zalm...Ik heb het over het feit dat driekwart van de wereldbevolking lijdt omdat ze toevallig niet in het juiste land zijn geboren, niet de juiste huidskleur, ziekte, godsdienst of familie hebben

Nr. 49, April 1995 • Peter De Jonge • Privé-domein
hun handen werd de monoloog geen commentaarstuk op het wereldgebeuren, maar een vrijplaats voor de enscenering van het Ik...Elsa Solal in Alternatives Theâtrales citerend schrijven zij in het programmaboekje: Ts het niet zo dat de monoloog door nogal wat auteurs en theatermakers wordt gehanteerd om het onnoembare te tonen...Bij het kwartet vijftigers (of ongeveer) Halasz-Abramovic-Lamers-Chaikin is de monoloog geen commentaar stuk op het wereldgebeuren, maar een vrijplaats voor de enscenering van het Ik

Nr. 49, April 1995 • Hildegard De Vuyst • Trekken aan de tijd
Dat staat in functie van de vertelling die het stuk is. Ten gunste van wat ik nu wil vertellen, met dit stuk, moet de ruimte zich gedeisd houden, neutraal zijn...Het enige wat ik de spelers vraag is om wat ze doen zo groot mogelijk te maken...Dat is voor mij het belangrijkste wat kan gebeuren binnen een voorstelling; ik ga daar in mijn produkties bewust naar op zoek

Nr. 49, April 1995 • Stef Ampe, Geert Opsomer • Over kannibalisme en verscheidenheid
Opnieuw gaat hij nièt af op wat men zegt, op wat de kennis hem voorhoudt of op wat de gewoonten van het land hem als bewoner voorschrijven...Maar wat dan met Buysse die in het bikkelharde Driekoningenavond de wrede hoofdfiguur Cloet tot op het einde laat zwijgen...Wat gebeurt er met het 'ene noch het andere'? De roep 'dan maar geen decreet' klinkt alsmaar luider en verleidelijker