Archief Etcetera

539 document(en) met "WAT HIJ VINDT" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 59, Maart 1997 • Rudi Laermans • Kunst, Hedendaagsheid, Techniek
Danto heeft gelijk als hij in het spoor van Hegel de stelling verdedigt dat de (niet-totalitaire) Kunst tijdens de twintigste eeuw in Filosofie is veranderd...Wat we gemeenlijk 'denken' of 'schrijven' noemen, is thans voor alles een tactiel-visuele activiteit, het onderhouden van een directe lichamelijke verhouding met een kleine machine waarvan snelheid en...Het enige wat de podiumkunst daarom überhaupt nog vermag, is de mens zijn/haar lichaamsbeeld teruggeven

Nr. 59, Maart 1997 • Peter De Jonge • Heel erg kut
hun commentaar sparen ze Kluivert & Co niet, maar dra wordt voetbal ingebed in een spelletje wederzijds jennen, baldadig snauwen, een ogenschijnlijk permanent aanwezige groepsdynamiek die wat zich...Dood Paard daarentegen vindt zijn teksten naast de hoofdstroom (Rob De Graaf) of schrijft ze zelf (Oscar van Woensel). Hun aanpak is luidruchtig en bestudeerd onvolwassen: gebaren en dialogen worden...Wie... sleurt flink wat ballast mee

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Het is zo'n aanslag op alles wat met theater te maken heeft, maar de acteurs - ook mensen als Frieda Pittoors en Jos Verbist b.v...Hij kan b.v...Je hoopt altijd studenten te treffen die zeggen: 'Is dat nu niet een beetje achterhaald wat jij daar wil

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
Wat later is hij een experimenterend kind, dan een verbaasde kelner en een slangenmens...het begin is hij een typetje, klungelig en onhandig, maar hij bouwt deze ongeschminkte mengeling van August, Pierrot en andere Maxen zonder rode neus uit tot een waar personage dat op het einde alles...Grotowski's woorden rukt de acteur zijn levensmasker af, zet hij zijn angsten, verlangens en obsessies levend (en vandaar spannend en 'spectaculair') op de scène, provoceert hij het publiek en

Nr. 60, Juni 1997 • Ronald Geerts • Dictionnaire du théâtre van Patrice Pavis
Dat staat garant voor urenlang heen en weer bladeren, waarbij je altijd meer ontdekt dan wat je zoekt of tot je verrassing uitkomt waar je helemaal niet naar toe wou...Zo kom je te weten wat een saynète wel mag zijn...De uitleg vermeldt gelukkig ook vanuit welk standpunt (zaal of scène) je kijkt om te bepalen wat links of rechts is (in het Nederlandstalige lexicon van Maxim Kröjer uit 1959 stond simpelweg: 'Côté

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
Bert André wordt voor de gelegenheid op een zeer realistische wijze bruin geschminkt (kruis incluis). Bovendien speelt hij vaak in ontbloot bovenlijf, hangen zijn grote handen dreigend te zwieren en...Western Concepts of the Orient schrijft, plaatst hij Marx' verwoording van de representatieproblema-tiek als overkoepelend citaat vooraan in het werk...Ik kan geen onderscheid meer maken tussen intercultureel en wat anders,' gaat hij verder

Nr. 60, Juni 1997 • Kurt Vanhoutte • De dans van zachte machines
Het lijkt erop dat het Cultureel Centrum Berchem voorzichtig aansluiting zoekt bij wat gemeenzaam onder 'jongerencultuur' wordt verstaan...En inmiddels liet de belangstelling voor wat jongeren vandaag zoal bezighoudt in de vorm van graffitischilderingen ook op de foyermuren van ccb zijn sporen na...Met geen andere horizon dan de technologische leert de mens te spreken over de technologische ruimte waar hij zelf deel van uitmaakt

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Als een groep toneelspelers die kwaliteit vindt, is alles wat ze doen aanstekelijk...Maar ook: hij dringt binnen in de wezenskern van de dingen, reveleert wat de tijd liever toegedekt wil hebben: hij toont in zijn spel hoe de mens in mekaar zit doorheen de parfums waarmee we onszelf...De Vere stelt een soort reader van de wereldliteratuur samen, een paar regels Shakespeare, een streepje Brecht, en nog wat sprokkelhout uit actuele teksten, maar deze snipperanthologie vindt nergens

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Deze herinneringen staan terzelfdertijd in het teken van de melancholie om wat onomkeerbaar voorbij is, maar ook in het teken van de hoop dat wat vergeten was, kan uitgespeeld worden tegen wat nu...Deze laatste zag in het toneelspel de bederver van het eigenlijke zelf, dat zegt wat het denkt en voelt; de toneelspeler bewerkt een scheiding tussen zijn oorspronkelijke zelf en de rol die hij speelt...Rousseau koppelt hieraan een moreel standpunt dat Plato reflecteert en het proces van inauthenticiteit aanklaagt: hij vindt dat acteurs en kunstenaars beter eerst als natuurkundigen de objecten en

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Hij lijkt - kijk maar naar zijn wankele, aarzelende houding - niet in het centrum van de samenleving te staan; hij is niet bekleed met macht en zekerheid; hij is niet 'de succesvolle', maar eerder...Wat hij voorstelt is iets wat op de in de Talmoed gebruikte werkmethode lijkt: een patchwork van commentaren op de gebeurtenissen construeren, om de kern van het verhaal heen cirkelen, het vanuit...Toen de Duitsers aan het einde van de oorlog wegvluchtten, het kamp geëvacueerd werd en de gevangenen verplicht werden hun lange mars 'naar nergens' te ondernemen, moest Herzberg kiezen wat hij met

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
Op het einde van de travelbeweging verschijnt hij echter weer als verteller in het beeld, wat afstand schept: hij breekt de toverkracht waarmee het beeld de toeschouwer in zich had opgezogen en geeft...Ook in de State of the Union die hij uitsprak bij de opening van het Theaterfestival in Antwerpen getuigde hij van onverwachte betekenissen, die uitsluitend kunnen ontstaan in de praktijk van het...Achttien maanden eerder, vlak voor de eerste algemene verkiezingen in Zuid-Afrika, maakte hij Felix in Exile

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
het voorjaar van 1997 vierde theaterhuis Bronks - wat staat voor BRussel ONder-wijs KunSt - zijn vijfde verjaardag...Wat ze gemeenschappelijk hebben is een groeiende complexiteit aan taken en functies die ze opnemen en de verrijking van het culturele landschap die dat met zich meebrengt...moet zijn voor wat zich op de andere platforms afspeelt

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Zijn manier van dansen, het feit dat hij zich nooit in een pose terugtrekt, wekt de indruk dat je precies kunt volgen wat er gebeurt...Wat je met andere woorden zou kunnen formuleren als: hoe 'iets' ontstaat uit niets; een moment tussen, dat nooit zijn voltooiing vindt...Hij klappert nog wat na en voor de vorm verzetten zij ook een pootje

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Ik zocht wat de aders, het bloed nodig hadden op dat specifieke moment en welke richting het opging als je die zaken vrij liet...Hij heeft geen tekst nodig, geen video, hij hoeft niet van kostuum te veranderen...Zijn focus was het zoeken naar de momenten waarop voor hem iets gebeurde, waarop de vorm duidelijk genoeg was, waarop hij kon begrijpen wat er gebeurde in mijn lichaam, in mijn geest

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Wat zijn trouwens 'grote namen'? In hoeverre speelt hier een dialectisch proces mee dat zijn oorsprong vindt in de beginjaren van het festival...Zo ontstaat er een open netwerk en, wat meer is, een heuse Klapstukfamilie, want heel wat artiesten zijn productioneel met Klapstuk verbonden, of waren reeds op vroegere festivaledities te zien...Danser en toeschouwer zitten wat dat betreft in hetzelfde schuitje: 'Zonder mijn blik blijft je lichaam wat het altijd was: een valstrik van eenzaamheid' (Jan Fabre), maar ook: 'Souvenirs van het

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Niet de acteur die zegt wat hij zegt, maar de acteur die meent wat hij zegt is belangrijk...En tegelijkertijd spelen altijd individuele verschillen: 'De thema's zijn dezelfde, maar hoe een regisseur accenten legt, wat hij ziet of wil zien, is persoonsgebonden en hangt samen met een...De aftakeling, het schrikken bij oude foto's, wat een acteur wellicht vaker overkomt dan andere mensen...' Hij vraagt haar wat het ouder worden voor haar acteerspel met zich bracht

Nr. 62, December 1997 • Peter Anthonissen • Turn out the stars
Hij toonde er Meinwärts, de eerste voorstelling waarin hij zelf voor het voetlicht trad, gevolgd door twee solo's die hij choreografeerde voor Braziliaanse dansers uit het ensemble van Pina Bausch...Wat hij ook doet, er is één rode draad: zijn keuze en interesse, zeg maar passie voor mensen...Een fel contrast met wat Fransien van der Putt optekende in Notes: 'Volgens Hoghe is het beter de grens tussen podium en zaal te respecteren, opdat een toeschouwer zelf kan bepalen wanneer en hoe hij

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
Bovendien zal die voortdurende registratie niet uit de toon vallen in wat hij zelf 'gedocumenteerde levens' noemt...Eerst twijfelt hij of hij haar vrijheid zal dreigen met kluisters en geschreeuw, hetgeen immers fundamenteel in strijd is met het Vlaamse streven naar autonomie, maar hij merkt al gauw dat het zijn...De verontwaardiging onder het aanwezige janpubliek is quasi unaniem: ieder mag toch met zijn lichaam doen wat hij wil, zeker

Nr. 62, December 1997 • Marc Holthof • Een koning uit een washuis
Maar omdat hij zijn ware aard niet kan verloochenen, vergeet hij nooit dat hij niet de koning is die het volk zoekt en dat het rijk hem in feite niet toebehoort...Zo denkt hij steeds dubbel: aan de ene kant handelt hij als koning, aan de andere kant kent hij zijn ware aard en beseft hij dat hij slechts door een toeval in die positie is geraakt...op zich al voldoende was om bij iedereen, de dokter incluis, een obsceen gegiechel te veroorzaken)... De dokter droeg hem op zijn broek uit te trekken zodat hij hem kon laten zien wat het probleem was

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Maar nu denkt men: 'Hij heeft al in die film of die serie gespeeld, hij denkt dat hij een vedette is en begint zich anders te gedragen...Als een schilder een schilderij maakt dat hij goed vindt, en hij vindt het tien jaar later slècht, bestaat er een grote kans dat hij het intussen heeft verkocht en dat het blijft hangen...Maar je doet het niet, want je denkt: 'Wat zal hij van me denken