Archief Etcetera

24 document(en) met "Na Vietnam" • Resultaten 21 tot 24 worden getoond

Nr. 99, December 2005 • Maaike Bleeker • Moet theater de wereld redden?: Over We...
En als je haar leuk vindt wil ze je graag ontmoeten, na afloop van de show...Het is de rol van de soldaten in Apocalypse Now, die helemaal door het lint gaan bij het zien van een paar meisjes in Bunny kostuums, zodat die na een kort optreden ternauwernood uit de begerige...Ook Cynthia en Bruno zijn acteurs en met hun rol herhalen zij wat anderen (hun ouders, soldaten in Vietnam) in het werkelijke leven hebben gedaan

Nr. 107, Juni 2007 • Wouter Hillaert • De slacht van het nageslacht
Na de klassieke kering van de orde in het eerste bedrijf, wanneer de Romeinse keizer ineens de gekwetste Tamora tot bruid neemt, gaat het hek totaal van de dam en vloeien er béken bloed...Zie het eeuwige slachtoffer: van Vietnam tot Rwanda tot Irak...Vormt Lucius in Shakespeares origineel nog een mogelijke wissel op een betere toekomst wanneer hij na de dood van alle anderen de nieuwe keizer wordt, in Zwijnen

Nr. 112, Juni 2008 • Xandra Knebel • ‘Ik laat mij de oorlog door jullie...
Joop van den Ende Theaterproducties en Hans Croiset hebben de wens om klassiekers voor een breed publiek op te voeren’, meldde het persbericht van 19 juni 2006 na de presentatie van de nieuwe...Blankers ging niet direct overstag, maar Croiset hield vol en ‘na twee of drie sessies zei ik: “Weet je wat: we gaan het doen...Niet onbegrijpelijk, maar de zaak wordt minder goed te bevatten wanneer zij in haar handelsmissie volhardt terwijl zij het ene na het andere kind aan haar gewelddadige broodheer verliest

Nr. 114, December 2008 • Timmy De Laet, Myriam Van Imschoot • Het is theater zoals te verwachten maar...
geeft wel een erg afgebakende invulling aan de term ‘improvisatie’? Ja, na dertig jaar ben ik preciezer geworden op dat vlak...Na de arrestatie hebben we Parades and Changes tien jaar niet meer voor publiek gespeeld...Niet geheel onterecht, maar na een tijd gaat het vermoeien om te zien hoe enerzijds telkens opnieuw symbolisch kapitaal vergaard wordt – bij Artaud, het absurdistisch theater, Antonioni, het