Archief Etcetera

65 document(en) met "Stefan Ik" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 42, Juni 1993 • Gunther Sergooris • Lukas Pairon
Enkele jaren geleden had ik nog grote verwachtingen en geloofde ik nog dat een fundamentele verandering mogelijk was, maar eigenlijk gebeurt er zeer weinig...Daarover heb ik lang geaarzeld, want ik kan het werk moeilijk los zien van zijn scenische realisatie...Ik houd niet van het romantische idee van het 'Gesamtkunstwerk'. Ik streef niet naar een osmose tussen heterogene elementen als woord en muziek

Nr. 44, Februari 1994 • Marianne Van Kerkhoven • De weg is deel van de bestemming
Theater, schrijft Stefan Hertmans, is 'iets wat we alleen kunnen begrijpen door erbij te zijn'. Theater is dus per definitie fragiel, onaf, altijd 'de eerste keer'. Ook dit paradigma vraagt...Eén van de mooiste teksten die ik in mijn lectuur ben tegengekomen, is Tone Brulins Naïef theater, waarmee het tweede luik over theater in Het Vel van Camhyses begint...Ik heb me altijd afgevraagd wat dat nu precies was wat het werk van Paula Dhondt bijzonder maakte

Nr. 44, Februari 1994 • Nancy Derboven • Een schermutseling tussen Markies de Sade en...
Fiasco Geschreven in 1915 en uitgegeven in 1918, beleefde Exiles in 1919 zijn toneelpremière in München, door toedoen van Stefan Zweig, die het stuk erg bewonderde...homosexuele trekjes inzitten, vermeldde ik al). Hun meester-slaaf-relatie is er één waarbij de meester weet dat de slaaf (zijn pupil) hem zal verraden

Nr. 46, Januari 1994 • Stefan Hertmans • De Nijinski-gedichten van Stefan Hertmans
Uit zijn romans, verhalen, essays en gedichten is al ten overvloede gebleken dat ook volgens Stefan Hertmans (1951) - naar het bekende woord van Hugo Claus - een kunstenaar geen Neanderthaler is die...Want poëzie is om te beginnen dàt, en dat vind ik al heel wat...Stefan Hertmans

Nr. 47, December 1994 • Freddy Decreus • Hugo Claus en de mythe van de...
Ik vrees van wel en ik hoop van wel...Dit is de problematiek van Andrea (Een bruid in de morgen ,1955), van Moerman (Het lied van de moordenaar ,1956), van Kilo (Suiker ,1958), van Stefan (Mama, kijk, zonder handen ,1959) of van Edward...Deze politieke tragedies spelen in 1994 (en ik reken Werner Schwab hier duidelijk bij) hebben een andere draagwijdte dan het politiek theater anno '68, het zijn statements over de cynische mens die de

Nr. 49, April 1995 • Johan Reyniers • Nomaden over de grens van de taal
Ik dacht: als dit kan in het theater, dan moet ik er niet langer van uitgaan dat ik een bepaald medium nog moet veroveren via een klassieke weg, maar moet ik iets maken dat uit mezelf komt, vertrekken...Lenz besluit in het verhaal van Hertmans: 'Ik ben vijfendertig jaar, ik woon in Grossenkneten, en ik doe Goethe na...Lezend en bladerend en herlezend ontmoet ik in Kopnaad de wolf en de leeuw onder de invloed van Mars en zie ik de rokken van Valeska, een man die door de bergen gaat, en een jongen die het spreken nog

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Als ik iets lees, ben ik niet geneigd om een theatertekst te lezen...Ik loop rond, en dan zijn er bepaalde dingen die mij iets doen en waar ik van zeg: daar wil ik op doorgaan...Ik kies in de eerste plaats voor de mensen,' verduidelijkt Cassiers, 'niet voor wat ik hen al heb zien doen binnen het theater

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
Het is, ik kan het niet anders benoemen, dans van iemand die een grondige psychologische zelfanalyse heeft gemaakt en die ervan uitgaat dat we hier, op dit moment met hem, niet over basics hoeven te...Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die bij dit soort uitlatingen aan een soort meta-danstaal zouden denken en dus meteen maar concluderen dat het over saaie, theoretische problemen gaat; maar...die van Ritsema zelf; ik neem aan dat hij de laatste zou zijn om die eigen beperking, die zich in een onvatbare 'winst' keert, tegen te spreken

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Voor Wozzeck schijnt Steins vormgever Stefan Mayer dan weer veel inspiratie bij Robert Wilson te hebben gevonden...Sellars Aan Peter Sellars' enscenering van Ligeti's Le Grand Macabre werkte ik zelf mee als regieassistent: over het eindresultaat kan ik me dus moeilijk uitspreken

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
ik vind hem wat sloom, wat traag, er zit geen energie in. Maar goed, het is al een begin; als ik straks een paar miljoen kilometer hier vandaan ben, nergens meer, dan zal het al beter gaan...elk geval, ik probeer het; ik heb niets te verliezen...Ik geloof in de geleerden, ik heb vertrouwen in ze

Nr. 65, Januari 1998 • Patrick Allegaert • Waarom kijk je omhoog?
Dat betekent dat ik er nergens ben, vooral als ik gedachteloos in de tram zit of me door de regen naar de bakker spoed...Pas in een vreemde stad, waar ik dus daadwerkelijk "niemand" voor de anderen ben, mobiliseer ik mijn identiteit in een anonieme zee van tekens en word ik met mezelf geconfronteerd door het anders-zijn...van de tekens: maar voor mezelf verdwijn ik volkomen uit het beeld als ik thuis, in een stoel onder een raam gezeten, verzink in de piekerslaloms van bijvoorbeeld Michel de Montaigne, die zichzelf wil

Nr. 65, Januari 1998 • Bart Verschaffel • Foto's, teksten, (gesprekken)
Ik meen dat Laermans in deze uitzonderlijke tekst doet wat de Needcompany zich normaal voorneemt om op het toneel te doen en in dit boek slechts ensceneert: te ver gaan, zo dat - op de scène, in een...Een of andere stripfiguur komt mij voor de geest, Nero denk ik, met gedraaide benen en een verfrommeld gezicht op de grond...Ja, één woord graag' - 'Ik heb iets in m'n hoofd, maar het is niet één woord, het zijn drie woorden

Nr. 65, Januari 1998 • Marianne Van Kerkhoven • Samenvallen met wat je denkt
dezelfde voorstelling: '...ik ben gewoon Viviane De Muynck en zeg die teksten en als men mij Odysseus noemt, zal het publiek wel doorhebben dat ik Odysseus speel...En dan zijn er die momenten van keuze waarop je denkt: hier kan ik het laten schieten en daar moet ik het vasthouden...Hier moet ik gebruik maken van de strakheid die het verhaal mij geeft en daar kan ik eruit stappen

Nr. 66, December 1998 • Erwin Jans • De eeuwige oorlog
De dan 23-jarige schrijfster Sarah Kane verwijst expliciet naar de stenigingsscène uit Saved van Bond om haar eigen positie te omschrijven: 'Toen ik Saved las, was ik diep geschokt door de steniging...Maar dan dacht ik: er is niets dat je niet op de scène kan tonen...JAN CAEYERS, KOEN KESSELS decor KATRIN BRACK kostuums ILSE VANDENBUSSCHE licht ENRICO BAGNOLI grime APPIE GORTER met VIC DE WACHTER, STEFAN PERCEVAL BAS TEEKEN, KATRIEN VANDENDRIES, KOEN VAN

Nr. 70, December 1999 • Marleen Baeten • Jeugdtheater XL
Toch hoop ik dat de dansers in het jeugdtheater van de toekomst aan dezelfde strenge kwaliteitsnormen zullen voldoen als de muzikanten...De enkele keren dat ik dansers in een Vlaamse jeugdtheatervoorstelling aan het werk zag, lag de norm beduidend lager dan in het volwassenencircuit...Omdat ik hoop dat er de komende jaren nog veel geploegd, gezaaid en geoogst mag worden pleit ik voor een actief beleid ten voordele van meerdere sterke broedplaatsen met optionele megafoonfunctie, die

Nr. 71, Maart 2000 • Marleen Baeten • Een melopee van geheugenflarden
Ik herinner me de opwinding die zich meester maakte van mijn kinderlichaam omdat ik iets te weten kwam wat nog verboden terrein voor mij was...Ik tril bij het idee dat ik zoveel liefde kan vergeten...Voix Off heb ik niet gezien, maar van De theorie van Rosenfeld kan ik zeggen dat het de enige Duras-'enscenering' is die me evenveel genot verschafte als een Duras-lectuur

Nr. 72, Juni 2000 • Loek Zonneveld • Kasimir en Karoline
Ik hou niet van premières, dientengevolge ga ik ook nooit naar openingen...En als ik als kijker nu zou weten wat dat andere is dat Cassiers in Horvaths Kasimir en Karoline heeft gezien, misschien zou ik dan (met wat slikken, hangen en uiteindelijk wurgen van mijn eigen...Ik wou dat ik het niet zou hoeven zeggen, maar ik kan het na deze voorstelling niet meer laten: wanneer houdt dat nu toch eens op, altijd weer die eeuwige videoapparatuur uit de techniekkast trekken

Nr. 72, Juni 2000 • Johan Wambacq • Wanhoop en weerzin, liefde en lust
Ik wacht erop terwijl ik slaap, Ik zal het eerst dromen en dan slapen...Na de première (31 maart 2000, Het Toneelhuis, Bourla, Antwerpen) heb ik het gevoel dat ik veel van het verhaal heb gemist, maar na een tweede visie blijkt dat niet zo te zijn, en na lectuur van...De Zoon van de Existentiële Prins is zijn vader gescheten: 'Ik ben de man / die het niet kan,' zingt hij in Het Zwabadam-zwabadam liedje, 'ik weet geen raad / met de geslachtsdaad (...) ik heb geen

Nr. 73, Januari 2000 • Klaas Tindemans • Theater maken, theater leren
Hertmans formuleert zijn probleem als volgt: 'Ten eerste weet ik niet zeker wat kunst is. Ten tweede weet ik niet zeker wie de ander is tot wie ik mij richt of tot wie het kunstwerk zich richt...Ik wil, in het kort, spreken over de mogelijke consequenties die deze schijnbare impasse voor een onderwijsbeleid omtrent kunst, en omtrent podiumkunsten in het bijzonder, kan hebben...Konijnenfokker Ik wil niet ingaan op de consequenties van deze radicale onbepaaldheid voor het kunstenbeleid in het algemeen, ik wil me beperken tot enkele dringende gevolgtrekkingen voor het

Nr. 73, Januari 2000 • Rudi Laermans • Het lichaam als medium
Ik kies hierna voor een enigszins andere benadering (ze sluit overigens nauw aan bij wat ik eerder over het werk van Meg Stuart heb geschreven). Daarin gaat het om de wijze waarop de voorstellingen...Voor ik bij de Weense stop van Highway 101 aanbeland, zal ik proberen aan te geven wat mij de centrale inzet lijkt van het traject dat Meg Stuart/Damaged Goods tijdens de voorbije jaren hebben...Neen dus, zo eenvoudig ligt het niet (maar ook ik moet schuldig pleiten: ik heb zelf ook lange tijd vastgehouden aan het axiomatisch belang van het onderscheid tussen fysieke aan-en afwezigheid