Archief Etcetera

121 document(en) met "WAT LEUK" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 15, September 1986 • Johan Baele • OPERA EN ARCHITECTUUR
Foto 3) Uitstekende gelegenheid om heel wat ruimte te scheppen voor de zo noodzakelijke functies: repetitieruimten voor het koor, bureaus voor de dramaturgie en een nieuw foyer...Er waren natuurlijk heel wat oplossingen, vindt Neirinck: de neo-neo-classicistische, de functioneel-expressionistische (ziehier de decortoren, daar de zaal, zie ginds de expressie van een...Wat verderop hebben ze ook een eigen cafetaria

Nr. 16, Januari 1987 • Alex Mallems, Johan Thielemans, Klaas Tindemans, Hildegard... • KRONIEK
Voor Daedalus tekende echter Guy Cassiers als regisseur, wat me enig houvast en dus vertrouwen gaf...Af en toe is het best grappig en leuk om te bekijken, al mist de groep een strikte regie, die de aanwezige ideeën vorm geeft en de verschillende onderdelen van de voorstelling samenkit tot een...Boorman wil het, koste wat het wil, zijn schuld aan het been vereffenen, al zal hij dit moment van zakelijke zwakte uiteindelijk weer te boven komen

Nr. 16, Januari 1987 • Gesprek in Wallonië
Grégoire (Legt haar met een gebaar het zwijgen op, zet de radio wat stiller...Ah, wat leuk een kind te hebben met verstand in zijn kop...Ulysse Jef wint wat inlichtingen in, overlegt bij zichzelf wat hij gaat doen, wacht af

Nr. 18, Juni 1987 • Marianne Van Kerkhoven • Kinderen hebben recht op theater
De ene groep schrijvers schrijft over wat zij weten, de andere groep over wat zij niet weten...kind als maatschappelijk wezen uit zijn derderangspositie gehaald wordt en opnieuw het besef ontstaat dat wij van de kinderlijkheid heel wat kunnen leren...Dit artikel bevat slechts een summiere schets van een aantal van de problemen waarmee het kindertheater vandaag geconfronteerd wordt en is zeker onvolledig wat het panorama betreft van nu werkende

Nr. 18, Juni 1987 • Pol Arias, Johan Thielemans, Luk Van den... • K R O NI E K
Over wat nu 'belangwekkend' betekent, bestaat geen definitie, laat staan overeenstemming...hoeverre hebben die voorstellingen iets te maken met wat er leeft in Nederland en Vlaanderen...Het geheel geraakt daarmee wat uit zijn voegen, want ze wordt een hoofdpersonage (het weze haar gegund, en samen met de rol uit De Reisgids heeft ze hiermee een bijzonder sterk seizoen achter de rug

Nr. 18, Juni 1987 • Mark Deputter • Mark Deputter
Want wat voor fraais daar allemaal te lezen stond... Bijvoorbeeld: "Geen toeschouwer die zich niet wrevelig voelt, geïrriteerd, beetgenomen misschien, als hij uit een voorstelling komt en niet...Daarenboven wil Klossowski ook nog geweten hebben dat dit publiek niet noodzakelijk zo stompzinnig is als boze tongen wel eens beweren - Van Meir: "Want wat die slikken, dat is ongelooflijk". Voor hem...doe dat dan met een stevige spade, in plaats van met een krabbertje wat los zand bijeen te scharrelen

Nr. 19, September 1987 • Dirk Bohnen • Simultaan
Vrouw Ach, wat een leuk, of liever wat een triest verhaal...Elk wist wat hij kon zeggen en wat niet en hoe hij dat moest zeggen - dat was een geheim akkoord - als ze dan dacht aan al de onzin die ze ooit van anderen had gehoord - en je kon toch niet...Vrouw Het is mijn plicht, ik moet in leven blijven... Maar wat vertel ik daar, wat betekent dat, 't is helemaal geen plicht, ik moet niks, ik moet helemaal niks, ik mag, ik mag, ik mag leven

Nr. 19, September 1987 • Greet Pernet • Een kunst die het zien uitschakelt
De techniek gaat wat vooruit, je blijft een beetje aktueel in je speelstijl - want ook dat verandert - : de akteurs van 10 jaar geleden zijn niet meer die van nu, men probeert het modern te houden...Maar het grote publiek, dat haalt het er toch niet uit, want dat heeft afluistersituaties die de vergelijking niet kunnen doorstaan met wat wij in de studio hebben...Wat ik bij de jonge hoorspelmakers merk, is dat ze het hoorspel wat breder benaderen, veel meer onderwerpen aan bod laten komen, maar dat men van de andere kant het creëren van spanning veel minder

Nr. 19, September 1987 • Luk Van den Dries • DOSSIER OPLEIDING
Aanvankelijk is er slechts zelden overeenstemming tussen wat iemand op het toneel denkt te doen en hoe wat hij doet door de buitenwereld waargenomen wordt...Dat passeert via een soort identificatieproces wat in den beginne ook heel materialistisch is: stilaan worden andere ritmes, andere bewe-gingseisen gesteld...Dan komen er verschillende lagen bij: wat betekent de tekst voor mij; hoe speel ik hem zodat wat hij voor mij betekent, naar buiten komt en ook ontvangen wordt: hoe kan ik binnen een bepaalde opdracht

Nr. 19, September 1987 • Alex Mallems, Luk Van den Dries, Marianne... • KRONIEK
Als scenisch resultaat van een zeer compacte rijk poëtische tekst is dit wat mager, zeker wanneer de tekst op citeerniveau gebracht is. Men speelt Müllers tekst in het Duits...Maar De Spiegelaere lag in Malpertuis-Tielt aan de basis van het veelgeprezen De moed om te doden en aan het einde van het seizoen 1986-87 gaf hij ons reeds een voorproefje van wat zijn intenties zijn...Een echte beweging is er niet geweest, enkel beweginkjes, persoonlijke lijnen die altijd divergeren met wat elders gebeurt: "By virtue of being Belgian, the writers under considération here are out

Nr. 20, December 1987 • Marianne Van Kerkhoven • Over het belang van wortels en andere...
Wat de veranderingen betreft in maatschappelijke en artistieke intenties lijkt deze evolutie in grote lijnen op wat wijzelf in Vlaanderen hebben meegemaakt, maar er werd in het Noorden wel anders op...Wat het volwassenentheater betreft, krijgt men in Nederland wél een doorsnede van wat het jonge Vlaamse theater te bieden heeft, maar omgekeerd is dat niet het geval...gaerts wel leuk maar wat onstuimig en heeft Blauwe Maandag" - die ze nog maar pas bejubeld hebben

Nr. 21-22, Mei 1988 • Karel Van Keymeulen • Eva Bal:
Uitgaande van wat we zagen in de tekeningen waar zoveel sfeer inzit, zijn we ideeën beginnen verzamelen...Ik denk dat ik haarscherp zie wat acteurs doen, ik kan met hen de aarde omwoelen en omwoelen en op een gegeven moment zeggen: dat is van jou...Ik moet daarin eerlijk zijn, "het kindertheater", ik weet niet eens wat het is. Je moet daar in commissies over praten, ik wil wel, maar meer en meer wil ik mijn energie geven aan wat ik zelf wil

Nr. 21-22, Mei 1988 • Marianne Van Kerkhoven • Bijna een jaar Toneelgroep Amsterdam
Kun je los van deze bepalende basisgegevens toch een balans opmaken van wat in dit eerste seizoen van jullie intenties gelukt is en wat niet...Wat het nooit mag zijn is: cliché...Wat gedaan wordt is altijd een verontschuldiging voor wat echt gedaan had moeten worden

Nr. 23, September 1988 • Johan Thielemans • Foto Eric Peustjens
Hij zegt dat hij Nixon als een held beschouwt, maar wat we in Amsterdam als Nixon in China te zien kregen, was niet veel meer dan tamme ironie...De autoriteiten zijn ook vooraf komen kijken, maar toen ze zagen wat het maar was, hebben ze glimlachend de première toegestaan...Als interpretatie van de partij, wat op rekening van Sellars komt, is dit heel discutabel, maar in de concrete uitwerking was het schitterend). We kunnen moeilijk Susan Larson als voorbeeld aanhalen

Nr. 24, December 1988 • Beath Fäh • DE OCEAANSURFER
Al deed ik hier de meest ongelooflijke dingen, om het even wat... met één hand op de slurf van een olifant, of... met 40 rauwe eieren jongleren, dan zou hen dat nog niet beroeren...Men kan de muziek horen door de luidsprekers in de zaai) Wat een prestatie, is het niet gek dat wij zoveel kunnen en de vissen niet...Toen dacht de grote baas: "Ja, als het zo makkelijk is zo een leuk beestje te scheppen, dan werk ik nog wat verder

Nr. 26, Juni 1989 • Luc Dhooghe • Tocht door het Brussels theaterlabyrint
De mensen vonden dit leuk, en men kwam zelfs vragen de tent op het Rogierplein in Brussel te plaatsen, waar men in slechte omstandigheden de voorstellingen zou moeten bijwonen, op harde banken en met...Behalve in het Théâtre National is de zichtbaarheid nergens optimaal en de toneelruimte overal relatief klein vergeleken met voorbeelden uit het buitenland, wat de uitwisseling van produkties...Dit vereist evenwel een visie vanwege het beleid dat cultuur en stadsrenovatie aan elkaar wil koppelen, wat in sommige gemeenten toch wel mogelijk blijkt : zo werd, na de bouwwerken van het cultureel

Nr. 26, Juni 1989 • Hildegard De Vuyst, An-Marie Lambrechts • "Eenvouds verlichte waters" spelen
En de solisten mogen dan ij del, behaagziek soleren, wat de grootst mogelijke afhankelijkheidsrelatie is, want het gaat dan om wat de ander van je vindt in plaats van wat je zelf vindt...Om het even duidelijk te houden: wat ik zeg, heeft heel veel te maken met wat ik graag wil en niet met wat ik ben...Belangrijk is dan hoe je dat aanpakt: als je als eerste zin opgeeft "Weet je wat ik het leukste vind", dan krijg je andere antwoorden dan wanneer je gewoon vraagt: "Wat vinden jullie leuk

Nr. 27, September 1989 • Nic Balthazar, Alex Mallems, Luk Van den... • KRONIEK
Opvallend daarbij is dat naast gevestigde namen er ook een vernieuwingsdrang aanwezig is, niet alleen wat regisseurs, maar evenzeer wat auteurs betreft...Een Malevich- vierkant, maar hier wordt het pure (de doorzichtigheid van het glas) begrensd door de kunst (het witte doek). Een metafoor voor wat echt en wat kunst is. Het geheel baadt in een sfeer...Wat voor Ina geldt, gaat ook voor haar op: "Wat je beschouwt als een deei van jezelf is helemaal geen deel van je

Nr. 27, September 1989 • Klaas Tindemans, Lieven De Cauter • Toneelspelen is marginaal sinds de Romeinen
Dat is plots gekanteld, we trekken ons nu terug in onze postmoderne huizen, en met wat er buiten gebeurd hebben we niets meer te maken...Kras en Am Ziel gaan allebei over 'inpakken en uitpakken'. Wat betekent inpakken voor iemand die naar een concentratiekamp gestuurd is, wat is uitpakken: dat bestaat niet meer...LDC: Mensen als Wittgenstein (Ritter, Dene, Voss), de broers in Der Schein trügt, bestaan wat mij betreft gewoon niet meer

Nr. 28, December 1989 • Wim Van Gansbeke • Wim Van Gansbeke
De weinigen die daar, zoals Maatschappij Discordia, op één of andere manier aan ontsnappen en niet voorwenden te zijn wat ze niet zijn, worden in Vlaanderen met gejuich begroet...Zeker maar niet al te zeer, religie moet ook leuk blijven...naar een vorm van samenleven op het theater en niet in het minst naar wat Blokdijk het 'denkend' spreken noemt