Archief Etcetera

836 document(en) met "Laatste" • Resultaten 381 tot 400 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 37, April 1992 • Johan Thielemans • Gepassioneerd theater
Doorprikken Dora Van der Groen voegt aan haar verhaal nog een derde dimensie toe, dank zij twee detonerende momenten: er is de kabouter, over wie we het reeds hadden, en er is het laatste moment van de vrijpartij

Nr. 37, April 1992 • Pieter T'Jonck • De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens
de laatste jaren verschijnen ook steeds sneller nieuwe gezichten in het gezelschap, en je kan je afvragen of de band die zij hebben met het werk dezelfde is als vroeger

Nr. 37, April 1992 • Hana Bobkova • De criticus en zijn verantwoordelijkheden
Het valt niet te ontkennen dat het theater in Nederland de laatste twintig jaar enorm veranderd is. Van gestoffeerd naar kaal, van aangekleed naar bloot, van grootschalig naar kleinschalig en vice...De drie verantwoordelijkheden In deze laatste functie - de feedbackfunctie -ligt de drieledige verantwoordelijkheid van de criticus opgeslagen: de verantwoordelijkheid ten opzichte van de...De verantwoordelijkheid ten opzichte van zichzelf is de laatste van de drieëenheid en in volgorde van belangrijkheid de eerste

Nr. 37, April 1992 • Maarten Van Steenbergen • boekbespreking /
Anderzijds vind je in de essays, met uitzondering van dat van Freddy Decreus, geen specifieke visies op de laatste ontwikkelingen in het moderne theater

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries • De Opdracht theatrale kaalslag
van het landschap: 'Debuisson greep terug op de laatste herinnering die hem nog niet verlaten had: een zandstorm voor Las Palmas, krekels kwamen De opdracht, Kaaitheater

Nr. 37, April 1992 • ERwin Jans • Arne Sierens Gent en de wereld
een laatste fase haken de verhalen ritmisch steeds meer in mekaar...Afdaling 'Boste', Sierens laatste stuk, markeert in meerdere opzichten een scharniermoment in zijn schrijverschap...Richard: 'In mijn hoofd' Boste: 'Ah ja?!' In Sierens laatste stuk is de wereld verbrokkeld

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
Dat is zo'n beetje de strekking geweest van het theater van het laatste decennium

Nr. 38, Mei 1992 • Dirk Vanhaute • Het kindertheater zit in de lift. Een...
Het is geen probleem dat ze de ene week mee zitten dreunen met de laatste Samson-hit, de week daarop moeten ze wel geboeid en stil een uur naar een verhaal willen luisteren...Maar concluderen dat er de laatste 10 jaar geen enkele noemenswaardige evolutie is, stemt tot nadenken en leidt vooral tot frustraties bij de theatermakers...kindertheater in de dagbladen vaak afhankelijk blijft van de persoonlijke interesse van een journalist, is het aantal artikelen de laatste jaren enige uitzondering, zijn vooral de periodieke bladen de grote afwezigen

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Vooral dat laatste is typerend: de Klassieke Oudheid drukt zijn stempel op de nieuwe cultuur van de Verlichting, maar enkel in een verbrokkelde vorm...Slechts in een laatste fase gingen acteurs, regisseur en vormgever samenwerken, en ook dan probeerde Peyskens vooral niet te regisseren

Nr. 38, Mei 1992 • Geert Sels • Theater Teater
Claes en Dehert zijn er niet voor gewonnen elke tekst klakkeloos van de eerste letter tot de laatste punt te laten spelen...Rudimentèr, het laatste deel van de voorstelling, verviel tot een soort miserabilisme

Nr. 38, Mei 1992 • PERSBERICHT
Wilde Lea' door Blauwe Maandag Compagnie, regie Luk Perceval Het merendeel van deze produkties is tijdens Het Theaterfestival voor de laatste keer te zien

Nr. 38, Mei 1992 • Johan Thielemans • Oberspielleiter Guy Joosten ensceneert brave "Meeuw"
Gallis werkt ook met zijn systeem van verkleinen: in het laatste bedrijf zien we door het raam een heel kleine replica van het toneel tegen de achterwand staan, een andere manier om de ruimte te

Nr. 38, Mei 1992 • Désirée Ortega Cerpa • Een theater van twee werelden
Naast het teksttheater heeft er zich de laatste jaren ook een avant-gardetheater en een danstheater ontwikkeld en is de theatertaal rijper geworden waardoor de belangrijkste romans van de 'magisch...Generatie van 98', die rond de eeuwwisseling optrad en het verlies van de laatste Spaanse kolonie aan de Verenigde Staten in 1898 aangreep om af te rekenen met de illusies van het grote Spaanse

Nr. 38, Mei 1992 • (advertentie)
Wat volgt is het verloop van die laatste negentig minuten in de vorm van een ritueel

Nr. 38, Mei 1992 • Gunther Sergooris • Rudolf Werthen
Deze laatste moet zo authentiek mogelijk worden uitgevoerd

Nr. 38, Mei 1992 • Benoît Vreux • Kolen en diamant
Het laatste stuk, dat ook het meest recente is, gebruikt als muziek het geluid van de dansende lichamen, het ademen, het vallen, de wrijving van de schoenen op de dansvloer, en het geluid van een...De laatste creatie, Das meer in zwei Etagen van Joachim Schlömer en Frank Leimbach, een choreografie voor negen dansers, verleent de dans een duidelijker theatraliteit

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
Als laatste zin staat daar: "Zo is deze voorstelling zonder meer belangwekkend

Nr. 39, December 1992 • Johan De Boose • Het eerste cijfer
taal uitspreken voor de laatste keer, vóór ze definitief vervluchtigt). In elk geval zijn dit elementaire zorgen van het theater: verwondering, en proberen te tonen en vast te houden wat zal...Een laatste aspect is de rust, die een dergelijke poëzie uitstraalt en die in schril contrast staat met de snelheid van de moderne realiteit

Nr. 39, December 1992 • Bruno Koninckx • Waar je bent, kan je niet meer...
het laatste deel van de voorstelling worden nog op verschillende manieren sferen opgeroepen...een afgodsbeeld heeft). Eigenaardig in dat laatste deel is ook dat Diane Belmans opzij van de scène een soort minimalistische soloperformance opvoert terwijl de heren nog even samen zitten te prutsen...Ik denk dat in dit laatste de (een) reden moet gezocht worden waarom De touroperator geen produktie geworden is die blijft boeien: wat er zich op de scène voordoet is daar te mager, te schraal voor

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
Het einde van het stuk lijkt te suggereren dat Ben zijn collega Gust moet ombrengen (omdat deze laatste te veel twijfels, te veel onzekerheid begint te tonen