Archief Etcetera

824 document(en) met "ZAL ZE NIET" • Resultaten 401 tot 420 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 38, Mei 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra: de noodzaak van keuzes
Ze mogen niet gedwongen worden tot een bepaalde programmatic De opdracht die het decreet geeft aan de kunstencentra om jong talent te zoeken en te begeleiden, mag niet als algemene regel...Die politiek hebben de centra niet meer in vraag kunnen stellen, omdat ze gedwongen waren de rol van de overheid in te nemen die de betreffende gezelschappen niet subsidieerde...Alleen op die manier kunnen ze aan een oeuvre denken en niet langer van produktie tot produktie

Nr. 38, Mei 1992 • Gunther Sergooris • Rudolf Werthen
De afspraak met Marc Clémeur is dat ik hier blijf als dirigent, maar niet als muziekdirecteur; een combinatie van beide functies is voor mij niet langer haalbaar...Ze zitten meestal in de 'bak'; hun taak, het begeleiden van een zanger, is erg delicaat, toch treden ze weinig op de voorgrond...Traditionele coupures zijn vaak misplaatst, ze zijn te wijten aan het feit dat de weggelaten stukken niet correct uitgevoerd of niet begrepen werden

Nr. 38, Mei 1992 • Lieve Demin • Het complete antwoord van De Beweeging
Niet alleen krijgen de choreografen meer speelkansen, ze bereiken ook een ruimer publiek en nieuwe organisatoren...Herkenbare beelden: een vrouw die maar niet kan beslissen welke kleren ze zal dragen...Zelfs al werpen de twee dansers soms blikken naar elkaar of naar het publiek, deze worden niet gevuld met gevoelsexpressie, ze blijven leeg

Nr. 38, Mei 1992 • Benoît Vreux • Kolen en diamant
Flamands biënnale kon inderdaad niet zonder een stuk van de tandem Cunningham-Cage, zonder dewelke de hedendaagse dans niet zou zijn wat ze is, met name qua gebruik van de scenische ruimte...Een geheime opdracht Charleroi/Danses 92 zou niet volledig zijn geweest zonder de beelden van de dans...Ze behoren tot een praktijk die min of meer privé is en beperkt tot een kleine groep professionelen, soms zijn ze voor hun auteur een geheime en intieme activiteit

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
Als hij er niet is, ontstaat er een leegte, een onbezette plaats, en dan zal die communicatie op de as van zender-theatergezelschap naar ontvanger-publiek stroever, of misschien helemaal niet verlopen...Maar meestal kom je dus niet te weten wat de jury afkeurt en waarom ze iets afkeurt...De kritiek moet en kan daaraan iets doen - als ze zich maar niet encanailleert door zich zogezegd te professionaliseren

Nr. 39, December 1992 • Johan De Boose • Het eerste cijfer
De treffendste voorbeelden van de eindeloze metaforiek van cultuur zijn de oudste talen, die zulke onbeperkte geledingen bevatten, dat een mensenleven niet volstaat om ze volkomen te beheersen...De literatuur, waarmee ze omgaan alsof ze ze voortdurend ontdekken, fungeert bijna als bijbel-- het boek waarin alles geschreven staat, dat door iedereen gekend is en waarna niets meer kan worden...taal uitspreken voor de laatste keer, vóór ze definitief vervluchtigt). In elk geval zijn dit elementaire zorgen van het theater: verwondering, en proberen te tonen en vast te houden wat zal

Nr. 39, December 1992 • Bruno Koninckx • Waar je bent, kan je niet meer...
Zij kenden elkaar niet voor ze vertrokken, maar nu is er duidelijk sprake van een erotische spanning tussen hen...De volgende ochtend maken ze ruzie omdat ze niet meer weten waar ze zijn...Aanvankelijk staan ze wat onwennig tegenover elkaar, maar de eerste avond is er al een soort retraitesfeer waarbij ze elkaar beter leren kennen

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
Goldberg en McCann, twee personages waarvan we de precieze achtergrond niet te weten komen (net als Ben en Gust maken ook zij deel uit van een niet nader omschreven organisatie), ondervragen op een...De personages weten niet meer van welk verhaal ze nu precies deel uitmaken...Ze kunnen hun eigen verhaal niet vertellen, ze maken steeds deel uit van het verhaal dat een ander over hen vertelt: "Als jij je niet wilt herinneren, dan wordt je wel herinnerd

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
Ze hebben ze niet losgelaten, ze hebben ze opgegeven...Maar ze weet niet of ze dat durft, of ze op hem durft te vertrouwen voor dat deel dat ze niet ziet, dat hij het ontbrekende deel van haar bewustzijn zal aanvullen...ze niet toch opeens haar hoofd driehonderdzestig graden zal laten ronddraaien om te verifiëren of alles er nog is. Als ze zich toch aan hem wil overgeven en zij elkaar aankijken, slaat de paniek toe

Nr. 39, December 1992 • Hugo Durieux • De tragedie van het luisteren
Europese geschiedenis aan het aflopen is, maar nog niet beseft hoe brutaal de eerste wereldoorlog dat einde zal markeren...Als je je ogen sluit voor de theatrale aspecten --of als die er zelfs amper zijn--, en als je de tekst niet kan volgen --of als die zelfs niet uitgevoerd wordt--, kan je dan bij Stockhausen of Nono...Niet voor niets praat Sellars ook over zijn operawerk als over "mijn shows". (Overigens, Leven met een idioot kwam niet alleen op naam van componist Alfred Schnittke, maar er

Nr. 39, December 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra
Een soort van tramkaart waarvan je nog niet precies weet wat je ermee gaat doen als je ze koopt...Het heeft geen zin geld te geven aan cineasten als ze hun werk aan de straatstenen niet kwijt kunnen...Veel centra zijn de voorbije jaren echt gaan produceren en dan blijkt dat ze dat eigenlijk niet aankunnen

Nr. 39, December 1992 • Pieter T'Jonck • Anne Teresa De Keersmaeker
Je herkent ze achteraf niet meer, maar dat is niet belangrijk...De realiteit van de dansers, als ze vallen, als ze springen,... tekent zich heel scherp af: het zijn lichamen die niet kunnen liegen of alleen maar geraffineerd overkomen...Je moet niet proberen één te maken wat niet één is. Schnittke en Beethoven bijvoorbeeld zijn niet één

Nr. 39, December 1992 • Dirk Vanhaute • Het Mattheüseffect in het kindertheater
De speellijsten van de gezelschappen liegen er al lang niet meer om, maar deze cijfers verrassen iedereen...Om van een subsidiedossier een mooi presentplaatje te maken zal iedereen wel eens veralgemenen, maar in een volwaardige sociologische studie kan dit niet verdedigd worden...Een theatermaker kan best wel op voorhand weten wie er in zijn zaal komt zitten als hij liefst niet heeft dat ze regelmatig afgebroken wordt

Nr. 39, December 1992 • Patrick Jordens • Herwig Deweerdt
Kinderen pikken daar meestal uit waar ze op dat moment mee bezig zijn...Maar ik kan wel in je kritiek inkomen: als ik niet met de nodige rust het geheel ensceneer terwijl ik vertel, ontstaat er een drukte die niet echt prikkelend werkt...Niet om daar definitief nostalgisch over te doen, maar wel vanuit de stiekeme hoop dat ze iets zouden aanboren in zichzelf, nl

Nr. 39, December 1992 • Eddie Vaes • Twintig jaar schotten doorbreken
Tegelijk wordt die ruimte tijdens het spel opnieuw ontmanteld, de schotten worden doorbroken, ze hebben geen funktie, althans niet de funktie om spelers van publiek te scheiden, ook niet als decor...Strauss' personages zitten vast in een spinsel van de taal waardoor ze niet meer bij machte zijn om op emotionele wijze met elkaar te communiceren...Dat vind je in deze Trilogie ie niet terug, want ze gaan niet af

Nr. 39, December 1992 • Benoît Vreux • Contract tussen kunstenaars en overheid
De adviezen van deze commissie zijn niet bindend, maar de minister legt ze zelden naast zich neer...De beoordeling van de subsidie-aanvragen en het advies worden niet bekend gemaakt...Dan zal duidelijk worden of deze nieuwe politiek inderdaad de vruchten afwerpt waarop iedereen had gehoopt

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Rieks Swarte
Swarte, broer van de tekenaar Joost Swarte, wilde als jongeman "iets artistieks" doen, en dat kon dan evengoed film, poppenspel ("toen ik zestien was, kon ik niet begrijpen dat iemand niet van...Dat de acteurs de ganse tijd op de scène zijn, heeft als resultaat dat ze niet meer geïsoleerd bezig zijn met hun specifieke rol, maar dat ze actief zijn in het geheel...Swarte zal verder onderwerpen uit de geschiedenis aanpakken, maar op de vraag of hij ooit Ibsen op een 'historische' manier wil doen, zegt hij resoluut: "Neen, ik ben niet thuis in het realisme

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Een verstikkende mantel van Cultuur
Deze krijgt als smartegeld vanwege Jupiter de toezegging dat de zoon die geboren zal worden Herakles, de god-mens, zal zijn...het niet merkwaardig dat de commentaar van theatertechnische aard is? Moet de belangrijkste vraag niet zijn waarom zo nodig dit onbekende en zeer lange stuk van Hebbel in Amsterdam gespeeld moest...Beide voorstellingen komen uit Duitsland, en, gehaast als we zijn om alles vlug tot tendens te dopen, tonen ze misschien de mentaliteit die het theater in de jaren negentig zal bepalen

Nr. 40, Februari 1993 • Luk Van den Dries • Moord op onschuldige kinderen
Het Zuidelijk Toneel voorziet niet in een waaier van behoeften, breidt niet uit in de breedte, maar wil uitgroeien tot een artistiek huis met een eigen label, smaak, voorkeur...Ze blijft Fred achternazitten van wie ze een kind heeft...Ook Gered stijgt boven de couleur locale van het sociale milieu uit in een ruimte-ontwerp dat wel elementen van die sociale bepaaldheid van de personages gebruikt, maar ze zo schikt dat ze niet langer

Nr. 40, Februari 1993 • Bruno Koninckx • Een kunstwerk zonder vorm is geen kunstwerk
Hoewel deze produktie niet gepresenteerd werd als een reactie op 24 november, was ze dat inhoudelijk wel...Hij zal in ieder geval niet 'bekeerd' kunnen worden...Misschien kunnen deze produkties wel van invloed zijn op mensen die geen uitgesproken mening hebben en tonen zij hen de lelijke plekken in hun eigen cultuur, waar ze zich misschien niet ten volle