Archief Etcetera

643 document(en) met "HET ZO ERG" • Resultaten 421 tot 440 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Johan Thielemans • Het decreet en de creativiteit
Af en toe kreeg een lid van de Raad wel een paniektelefoontje om 'meer uitleg' bij de uiterst vage tekst, maar niemand wist meer te antwoorden dan: vraag het op het kabinet, want daar is het allemaal...Het is duidelijk: de minister had zich in een situatie gewrongen waarbij het uitgesloten was dat hij een beslissing kon treffen die op alle banken op instemming kon rekenen...En zo hoort het ook

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
Zo werden in de structurele omkadering instellingen als het Project Open Culturele Centra (Antwerpen), Scarabes (Amsterdam), het Intercultureel Centrum voor Migranten (Brussel), Tiyatrom (Türkisch...dit tumult, de brei van talen, kunstvormen, lichamen en technieken, verschijnt het samenzijn van culturen op een manier die in Vlaanderen nog niet zo vaak te zien was...misschien is het toch de oorzaak, en is het voor ons gewoon erg moeilijk om het heterogene karakter van het gebeuren te ervaren/aanvaarden zoals het is. 5. Laat ik bij wijze van ontknoping nog

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
door deSingel, en heel wat avonden na de pauze in de steek gelaten door flinke delen van het publiek: te moeilijk, te literair, te ontoegankelijk, te statisch, zo klonk het...Fantasten of De Drie Zusters - en die dat bij momenten zo briljant doen dat je even het gevoel krijgt het te voelen, te weten, te denken dat het er misschien even was; zoiets...Je weet alleen dat het waarschijnlijk iets met het unheimliche klankdecor te maken heeft dat - heel erg op zijn Vandervosts - voortdurend hoorbaar is, maar eigenlijk ook weer zo op de achtergrond

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
Sinds haar oprichting in '84 tracht De Beweeging moedig op te boksen tegen het establishment en een springplank te bieden aan jonge, beginnende choreografen en mimografen, voor wie het vaak erg...Zo onderzoekt Thierry Smits' Cyberchrist op een ietwat kitscherige en oppervlakkige manier de evolutie van het mystiek lichaam naar het lichaam als wetenschappelijk object, waarvan het scharniermoment...Het podiumsucces van een dergelijke dansvorm, die de fysieke beperkingen van het lichaam zoveel mogelijk probeert weg te drukken, is waarschijnlijk niet eens zo verwonderlijk: misschien zijn we na de

Nr. 60, Juni 1997 • Bruno Latour • Manifest: De modernisering heeft nooit plaatsgevonden
Bruno Latour 'Waar komt die zo moderne idee vandaan dat we leven in een nieuwe tijd die met het verleden breekt...Als die zich ongeremd vermenigvuldigen, wordt het onmogelijk van archaïsme te spreken of van terugkeer van het verdrongene...Latour is auteur van onder meer Wetenschap in actie (Amsterdam, 1988), Wij zijn nooit modern geweest (Amsterdam, 1994) en De Berlijnse Sleutel (Amsterdam, 1997). Uit het tweede werk komt het

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Wij leerden bijvoorbeeld dat je je afsluit van het publiek als je zo staat (in profiel en met de voet aan de publiekskant naar voren), waardoor je bovenlichaam zich onwillekeurig wegdraait van het...Nand Buyl: Het is niet zo dat een acteur moét ophouden, je hebt alleen onvoldoende werk op een bepaalde leeftijd...Ik vroeg me soms af of het allemaal wel zo moest

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Spijtig genoeg heeft men zijn hele werk zo behandeld en omgevormd dat het vandaag tot niets heeft geleid...De Studio zou vier stukken per jaar spelen en zo stilaan het ensemble vormen dat de voedingsbodem zou worden voor het Nationaal Toneel van België...op de afdeling drama, waar hij zo'n 45 stukken regisseert - en geeft hij les aan het RITCS dat in 1963 werd opgericht

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Toch is de bewustwording van de komedie van het bestaan intussen zo erg toegenomen, dat relativisme en ironie de best mogelijke artistieke en filosofische houdingen lijken te worden...Lieven De Cauter het zo aardig beschrijft in zijn Archeologie van de kick, maar het tijdelijk uitstapje uit de normaliteit slaat zelf om in ernstig handelen...Nu de hele tempel van het moderne en van het vooruitgangsdenken aan het instorten is, nu ook de kritische tegenverhalen in het gedrang komen en het postmoderne ook al eens als dogma opduikt, is de

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Zelfs enkele jaren geleden nog zou zo een programmering in het Grosses Festspielhaus ondenkbaar zijn geweest...Niet iedereen had echter zo een eigen en scherpe visie op het werk: Stein maakte er een ietwat flauw en oninteressant symbolistisch sprookje van; ook bij Herbert Wernicke groeide het nauwelijks boven...Kortom: het ziet er allemaal goed uit en het doet erg denken aan het werk van bepaalde 'meesters', maar de warmte en de menselijkheid van 'the real thing' heeft het geenszins

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Wat me vooral in het gesprek trof was de wijze waarop Van Manen het over het 'artistieke', over de problemen van het creatieve had...het besef hiervan misschien ook de reden waarom het boek van Van Schaik zo voorzichtig en onderkoeld is? Van Manen doet niet gewoon en heeft nooit gewoon gedaan: dat mag eigenlijk niet...Het zou best kunnen want ik herinner me een totaal onbekend nieuw Nederlands dansgezelschap te hebben gezien, en dat ik erg onder de indruk was van een werk van een zekere Hans van Manen en later

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Het is niet meer zo dat de kinderen voor de deur gedropt worden en zich afvragen: gaan we nou naar de dierentuin of komen er straks zeven muizen dansen...Barbara Wyckmans pleit voor herkenbaarheid en vertegenwoordiging van de jeugdcultuur zonder de volwassenencultuur uit het oog te verliezen: 'In zo'n stad is het een concentratie van bezorgdheid...En hoe creëer je de juiste context om het kwalitatief soms wel erg uiteenlopende werk te presenteren aan een publiek

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Bianco noemden we zo omdat het echt uit het niets voortkwam, het was fris, we hadden geen enkele grens, alles was mogelijk...Die abstracte, primitieve ideeën confronteer ik met mijn lichaam om te zien hoe het op deze ideeën reageert, in de hoop dat het abstracte van de idee en het fysieke elkaar ontmoeten en de idee zo...Het gebied waar het abstracte en het zeer concrete, het fysieke elkaar raken boeit mij heel erg

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Ook Jennifer Lacey verwijst naar het Verre Oosten, met name naar het Kabuki, wanneer zij zich bij het begin van haar solo 14 tiny pictures zo langzaam naar het publiek toedraait dat je de indruk hebt...de spreker, en eerlijkheid tot een erg ambivalente morele categorie wordt, zo staat het klungelen van de improviserende danser borg voor de authenticiteit van het evenement (vergelijk maar met de...De plaats waar beide vereisten het best worden verenigd, is namelijk de solo, waarvan het festival er erg veel in huis had

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
een lachspiegel voorhouden zit er niet meer in. 6. Het is niet omdat geschiedenis mij boeit dat ik zo'n historische benadering van het theater vooropstel...Het is eerder omgekeerd: het is omdat ik me zo intensief met het theater en de andere podiumkunsten heb beziggehouden dat ik geschiedenis in het algemeen boeiend ben gaan vinden...Het naar de film gaan, zoals dat driekwart eeuw had plaatsgevonden, kende in de laatste decennia zo'n grote wijziging dat ik het maken van films heb opgegeven en ook niet meer naar de film ga

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Zo denkt men vaak over de acteurservaring: als een acteur zichtbaar afziet op de scène, als het zweet van zijn lijf gutst, dan vindt men dat hij erg inlevend speelt...Dan is alles opeens nieuw, dan kunnen andere richtingen worden ingeslagen, dan is het hier en nu zo duidelijk en bezit het zo'n gewicht dat alles in functie staat van zowel de scène als het publiek...het toch zeker om: oudere vrouw, moeder,... Jan was daar, zo denk ik, zodanig van onder de indruk dat hij het zo heeft gelaten

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
Het is zo dat Joan Smith veel nuchterder dan haar collega's Diana's populariteit duidt: het is het geijkte verhaal van een vrouw op weg naar haar volwassenheid die in deze misogyne samenleving...Het is wel niets voor mij, maar ik vind dat dat moet kunnen indien zij daar allebei mee akkoord gaan,' zo luidt ongeveer één van de meest gehoorde commentaarzinnen op het relaas van de Aurousseaus...En zo gebeurt het dat in een banaal televisieprogramma een doordeweeks publiek de grondslagen van het recht fundamenteel in vraag stelt

Nr. 62, December 1997 • Marc Holthof • Een koning uit een washuis
Dat is natuurlijk ook zo wat de 'willing suspension of disbelief' betreft die het publiek tijdens de paar uur van de voorstelling moet opbrengen en die niet eeuwig rekbaar is. Maar tegelijk is het...Een obscene kern Slavoj Zizek vertelt volgende anekdote in het voorwoord van de Nederlandse editie van zijn Looking awry over een - erg openbaar -doktersbezoek bij het toenmalige...Ook hij speelt met het ontmenselijken en disciplineren van het lichaam, het laten nemen van risico's (door anderen). Dat is ook het grote verschil tussen de performancekunst en het theater van Fabre

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Omdat het zo geëvolueerd is. Maria Callas is een ster van vroeger; toen kon het misschien nog...En dat werd zo erg dat ze in het vervolg alleen nog vermomd als een zwangere vrouw naar feesten en pensenkermissen ging...Wie het accent op het spelen legt en zijn speelterrein zo breed mogelijk wil houden, is dus gebaat dat sterrendom zo ver mogelijk van zich weg te houden

Nr. 63, Maart 1998 • Geert Sels • Kan theater nog pijn doen?
Dat was nochtans mijn bevinding na de première in mei 1995, in het kader van het KunstenFESTIVALdesArts...Het aantal representanten is ei zo na gehalveerd...Het publiek zat niet alleen met zijn neus op het gebeuren (kreeg de spatten op zich), het was ook zijn schaamte en zijn geweld waar het naar keek

Nr. 63, Maart 1998 • Wouter Van Looy • Iets leuks voor de kinderen
Dat betekent dan een streep door de rekening van het gezelschap, een deuk in het vertrouwen van het publiek en indien het om een reisvoorstelling gaat, geklaag van programmatoren die de voorstelling...Niet alleen had de voorstelling ondertussen al veel te lang geduurd, de muziek was gewoon ook veel te moeilijk om zo maar eventjes aan te leren aan het publiek...Als het voor kinderen is mag de lat plots veel lager, mag het blijkbaar niet te veel kosten, maar moet het wel leuk en pedagogisch verantwoord zijn