Archief Etcetera

617 document(en) met "ZEGT HIJ" • Resultaten 421 tot 440 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven, Pascal Gielen • Het kostbare theaterarchief van de BRTN
Beckett stond in die kleine Vlaamse theaters op het programma lang voor hij in Franstalig België aan bod kwam...Jan Kott was daar sterk mee bezig, met zijn Shakespeare tijdgenoot (1964). Hij schreef voor ons een scenario voor een uitzending n.a.v...Als je dan maar 60 000 kijkers haalt, zegt men: afvoeren

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Het verdwijnen
Tot hij verdampt/verdwijnt...waarin hij het aardse letterlijk transcendeert; en aan hoe hij wat later werkelijk in een vliegtuig ergens ver boven de oceaan is doodgegaan...Om de creatie levend te houden geeft hij zich over in volle generositeit

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Op dat domein was hij een kenner: met een meticuleuze zorg en een aan fetisjisme grenzend fanatisme heeft hij een brok geschiedenis van het ballet opgedolven...Hij raadt meteen de herkomst van de uitspraak...Wanneer je zijn werk nader bekijkt zie je dat hij dezelfde opvatting aanhangt als Deleuze en Guattari in What is philosophy, in dat stuk over kunst als iets dat vooral des zintuigen is. Zelf is dat

Nr. 59, Maart 1997 • An-Marie Lambrechts, Jeanne Brabants • Dans in Vlaanderen
Ook Béjart werd als Fransman gedropt in Brussel; maar na enige tijd ging hij rondkijken in het land en werd de Vlaamse danswereld voor hem een volwaardige partner...Zoals Eva van Schaik zegt, bestond er inderdaad zoiets als een duel Béjart-Brabants, maar Béjart wist zijn tegenstanders sterk en waardeerde dat

Nr. 59, Maart 1997 • Peter Anthonissen • Roberto Zucco in medialand
hij weinig meer dan de Rambo van dienst en onderscheidt hij zich met ontbloot bovenlijf wel fysiek, maar niet wezenlijk van zijn omgeving...Verbaasd kijkt hij om zich heen en zegt: 'Regardez comme ils ont l'air méchant...finale inzicht dat hij niet langer wenst mee te draaien in een geplastificeerde maatschappij, waar hij als individu niet langer welkom of op zijn plaats is. In die slotscène kruipt Zucco, vertolkt door Eric

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Ik was zeer geroerd door wat Pasolini zegt...Dat heeft ook te maken met waar hij vandaan komt...die personages, dat beeld van de tijd, dat 'zich geen raad weten'... En toch denk ik vaak bij een repetitie wanneer er een acteur naar voren komt lopen: god, daar komt hij weer aanlopen van

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
het begin is hij een typetje, klungelig en onhandig, maar hij bouwt deze ongeschminkte mengeling van August, Pierrot en andere Maxen zonder rode neus uit tot een waar personage dat op het einde alles...een interview met De Standaard (19 juli 1996) zegt hij: 'Dat betekent: geen nummertjes meer, geen artiest die op levensgevaar boven het publiek bengelt...Grotowski's woorden rukt de acteur zijn levensmasker af, zet hij zijn angsten, verlangens en obsessies levend (en vandaar spannend en 'spectaculair') op de scène, provoceert hij het publiek en

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
Western Concepts of the Orient schrijft, plaatst hij Marx' verwoording van de representatieproblema-tiek als overkoepelend citaat vooraan in het werk...De ander leren zien zoals hij/zij werkelijk is, is vanuit dit oogpunt de voornaamste stap op weg naar een gezonde ruil tussen culturen...Ik ben bang dat Kakkerlakken wel over de Turkse mensen gaat, maar dat ze het niet begrijpen,' zegt hij

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
Ik wil dat alles schoon is Lucas Vandervost brengt ook in Woyzeck al zijn gekoesterde en wrevelige eigenheid op het toneel; hij heeft verknipte doeken uit zijn vorige producties op elkaar...Een toeschouwer die de traagheid toelaat, zal het misschien niet altijd boeiend vinden wat hij ziet, maar hij zal wel tot de ontdekking komen hoe helder Vandervosts verhalen zijn - zelfs als ze...En die rijkdom weet hij, met het metier dat hij verworven heeft, naar de scène te vertalen

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
Hoewel hij poedelnaakt op de scène staat, verschijnt hij toch van kop tot teen gehuld in het kostuum van de showbizz...de klassieke pas de cheval, toont expliciet hoe hij tot een hoererend paradepaard is verworden...Door de belangrijke plaats die de Butoh-danser inneemt in de voorstelling - hij wordt gepresenteerd als een juweeltje in een juwelendoosje - verraadt de choreografie een zekere hang naar het exotische

Nr. 60, Juni 1997 • Bruno Latour • Manifest: De modernisering heeft nooit plaatsgevonden
stroom van de toekomst naar het verleden, van een trapleer zoals Péguy zegt...Hij is hoogleraar aan de Ecole nationale supérieure des mines in Parijs en aan de University of California in San Diego

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Tijd is niet statisch, hij vliedt almaar...Hij wil zo in een circulatie van energieën terechtkomen die een illusie van vrijheid creëren, van ontsnappen aan de wetten van tijd en ruimte...Meestal maakt de dans gebruik van dezelfde structuren als de muziek, of reageert hij daar rechtstreeks op (Lucinda Childs, Anne Teresa De Keersmaeker,...). Toch zit een choreografie pas echt goed

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Voor hij in 1972 zelf directeur van de kvs werd, maakte hij drie directeurs mee: Jan Poot, Louis De Bruyn (vanaf 1942) en Vic De Ruyter (vanaf 1956). In 1993 verliet hij, na 52 jaar, de kvs, maar niet...Al vóór de eerste repetitie bepaalde hij wie waar zou staan en had hij zich een beeld gevormd van hoe de voorstelling er zou uitzien...Hij deelde het gezelschap in in 'kermisspelers', die voor de ontspanning moesten zorgen, en 'religieuze spelers', die de klassieken en het ernstige theater op zich namen

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Naast zijn interesse voor theater had hij ook een uitgesproken aanleg voor tekenen: in 1943 schreef hij zich in aan de Nationale Hogeschool voor Bouw- en Sierkunsten in Ter Kameren (Brussel), gesticht...Hij trekt een eerste keer naar de usa, hij ontdekt Kongo en Zuid-Afrika en ervaart er het onrecht van rassenscheiding en onderdrukking...De speler en de schrijver, zegt hij, betwisten elkaar de verantwoordelijkheid voor het spel

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
En passant haalt hij herinneringen op aan de tijd van Shakespeare en geeft hij enkele cultuurfilosofische beschouwingen ten beste...Die foorkramersmentaliteit van het zwervend toneelbestaan, dat zegt me wel wat...Maar ook: hij dringt binnen in de wezenskern van de dingen, reveleert wat de tijd liever toegedekt wil hebben: hij toont in zijn spel hoe de mens in mekaar zit doorheen de parfums waarmee we onszelf

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
zich de uitgangspositie van de contemporaine mens: hij is melancholisch en kan niet meer beslissen of hij vreemdeling wil zijn, worden of blijven...Deze laatste zag in het toneelspel de bederver van het eigenlijke zelf, dat zegt wat het denkt en voelt; de toneelspeler bewerkt een scheiding tussen zijn oorspronkelijke zelf en de rol die hij speelt...Net zoals Brecht wil hij een historicus die het constructieve moment van de geschiedenis demonstreert, weigert hij de helden van de geschiedenis te bewieroken, schrijft hij geschiedenis vanuit het

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Vertoont het gezicht van Dijkema al enige gelijkenis met dat van Vincent van Gogh, dan zeker ook de dwang en bezetenheid waarmee hij doorheen de tekst raast en het wonder van de mens aanschouwt...Schwab heeft zich ondertussen dood gedronken, Ernst heeft niet meer gesproken sinds hij zichzelf in Faust tot verstomming schreef en ook de taal van Cataract is nu enkel en alleen nog tegen zijn...Waarna hij prompt zijn gezicht openhaalde

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Hij lijkt - kijk maar naar zijn wankele, aarzelende houding - niet in het centrum van de samenleving te staan; hij is niet bekleed met macht en zekerheid; hij is niet 'de succesvolle', maar eerder...een aantal segmenten van het theater van vandaag is de acteur autonoom geworden; hij is medeschepper van de voorstelling; hij doet meer dan zijn stem lenen aan een personage; hij verwerft zelf het...Theaterschrift 5-6 - Over dramaturgie geeft auteur-cineast Alexander Kluge één van die wegen aan; in dit interview vertelt hij over zijn 'Theater van de Nieuwsberichten'. De slag bij Stalingrad, zegt

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Op mijn vraag of hij een klein scène op muziek van Offenbach - een soort Einlage -wilde choreograferen, ging hij niet in. 'Dat moet je zelf doen,' zei hij...Hij kon in mijn problemen inkomen, omdat hij die ook had (gehad) wanneer hij zijn modellen fotografeerde...Woord vooraf, p. 10). Ik begrijp Van Manen maar al te goed; hij ontkent niet dat er een relatie is, alleen wil hij die niet laten leggen

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Hij lijkt de ironie of de twijfel aan de anderen te laten en te menen wat hij zegt...Geheel samengesteld uit klassieke architectuurelementen - bijna een kerkgevel van Alberti - zegt ze: Architectuur'. Maar omdat alles zich boven de daken afspeelt, wordt het gewicht en de waardigheid...Tegelijk zet hij die architectuur niet heerszuchtig in, à la française, maar behandelt hij het perfecte construct als een fragment dat in de stad zijn plaats wel opeist, maar die niet tracht te