Archief Etcetera

965 document(en) met "Ik-figuur Wat" • Resultaten 541 tot 560 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Leve het verschil!
rassengeschillen alleen maar zullen toenemen, en dat de staatslieden wel eens hun toevlucht zouden kunnen zoeken tot het stigmatiseren van de medemens die niet uit Europa afkomstig is, en wat is daar handiger voor dan...Busschots, Pierre Callens, Lilian Keersmaekers, Marijke Pinoy, Bob Snijers, An Pira, Peter Thyssen T H A T E R Ik leef, ik weet niet hoe lang Ik sterf, ik weet niet...wanneer Ik ga, ik weetniet waarheen Waarom kan ik nog zo vrolijk zijn

Nr. 40, Februari 1993 • Béa Migom • Kristel de Weerdt
Wat ik het allerbelangrijkste vind, zijn de contactpersonen...Ik heb steeds geprogrammeerd wat ik zelf goed vind...Ik voel snel aan wat kinderen boeit

Nr. 40, Februari 1993 • Bart Philipsen • Als een open scheermes door de wereld
Het heeft hem niet belet in enkele jaren een poëtisch oeuvre bij elkaar te schrijven, dat tot het belangrijkste behoort wat de Duitse literatuur heeft voortgebracht...tot hij 'aan den lijve' moet verifiëren wat hij altijd al intuïtief geweten heeft, wat hem nachtmerries bezorgt en stemmen doet horen: dat de wereld van binnen hol is; en dat de (ontbrekende...Er schiet me een zin uit één van Büchners brieven te binnen: 'Ik vind in de menselijke natuur een verschrikkelijke gelijkheid'. Rechts loopt een lange groene scheidingswand schuin naar achter in een

Nr. 40, Februari 1993 • Erwin Jans • redactioneel: Het mogelijke
zich van ons verwijdert, kijk eens wat voor vergissing u begaat, want zonder het te beseffen verwijdert u zich nu al van uzelf, u bent een vreemde voor uzelf geworden, de kloof zit in uzelf, uw mislukking...Op hetzelfde ogenblik dat ik deze regels neerschrijf, lopen er berichten binnen over afschuwelijke medische experimenten op Bosnische vrouwen en kinderen

Nr. 40, Februari 1993 • Paul Goossens • Het belang van het belangeloze
malaise het beleid haast een waterdicht alibi verschaffen om de kunst te onthouden wat haar toekomt...Bijna zei ik 'wat haar van rechtswege toekomt', maar dan zou ik de zaken te mooi voorstellen...Geen grondwetsartikel, geen wet of Europese richtlijn bepaalt immers wat de overheid aan cultuur moet besteden

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Reyniers • Tien Cunninghams cadeau voor één Meg Stuart...
Per slot van rekening kén ik die Brusselse bedelaars niet, ben ik niet op de hoogte van hun herkomst, van hun doen en laten als ik ben voorbijgegaan, van de ongetwijfeld nobele initiatieven van de...Ik wou dat ik kon geloven in Jan Fabre,' schrijft Dieter Lesage in zijn Klapstuk-beschouwing in Notes (12/91), 'maar ik weet dat Meg Stuart gelijk heeft...Ik wou dat ik nog in Cunningham kon geloven, maar ik weet dat de anderen gelijk hebben, met werk dat meer zegt dan alle vermelde cijfertjes samen

Nr. 40, Februari 1993 • Marianne Van Kerkhoven • 'Hoe klein zijn deze bloemen'
Ik heb mij eraan moeten herinneren dat men de wereld niet alleen moet verkennen, maar ook moet begrijpen...allemaal economische en territoriale eisen, maar bovenal willen ze iets wat van een geestelijke orde is. De Ieren, de Basken, de Corsicanen, de Koerden, de Albanezen in Kosovo, de Azeri, de Portoricanen, de...het enige zinvolle is in deze eeuw' en dat 'wat men moet leren, wat het eigenlijke wezen van emancipatie uitmaakt, de eenzaamheid te verdragen (is).' Kunnen alleen staan om vandaaruit opnieuw naar de

Nr. 40, Februari 1993 • Evelyn Nicodemus • Een opening in een gesloten wereld
Wanneer racisme ter sprake komt, zeggen mensen vaak: 'Ik ben geen racist'. Dan wacht je enkele ogenblikken, en dan volgt een 'maar': 'Maar ik kan die en die niet uitstaan...' Ik ben racisme gaan...Maar toen de televisie me vroeg, moest ik toegeven dat ik schrik had voor wat er aan het gebeuren was, schrik voor de xenofobie...Dan moet ik antwoorden: ik ben een nomade

Nr. 40, Februari 1993 • Erwin Jans • 'Elk mens kan slechts één keer zijn...
Julius Caesar bleef Portia, de vrouw van Brutus, aanwezig in de marge ("Ik ben maar een vrouw") en gaf van daaruit een stilzwijgend commentaar op het gebeuren...Nee, geen balans opmaakt, want dat lukt niet: "Hoewel ik verlang naar een oordeel, ben ik niet in staat mezelf, laat staan u de geringste indruk te geven van het totaal...De voorstelling eindigt niet met een woord, maar met een beeld: het spreken dat zich het zwijgen oplegt en de dood geeft wat de dood toekomt

Nr. 40, Februari 1993 • Gunther Sergooris • Wantrouw heersers die verheerlijkt worden
Antwerpen zag het er allemaal wat opulenter, wat spectaculairder uit; in Brussel was de aanpak veel soberder met een groter esthetisch raffinement: een mooi, maar vrijblijvend toneelbeeld...Dat het grootste deel van pers en publiek wat hen voorgeschoteld wordt met dank aanvaardt, lijkt iedereen gerust te stellen...En we lijken warempel in de beste der werelden te leven, want het publiek doet wat van hem verwacht wordt: het applaudisseert

Nr. 40, Februari 1993 • Klaas Tindemans • Een mijnenveld waarin je geen rechtlijnige wegen...
Op die dag gebeurt wat enkel in boze dromen voorkomt: de graftombe van Julia, een enorm monument dat de hele tijd in het midden van de scène staat, zakt door het toneel, bezwijkend onder het gewicht...Historisch bewustzijn Ik ken het antwoord niet, ik heb alleen het gevoel dat in dit geval de regisseur gelijk had...Dat is al heel wat

Nr. 41, April 1993 • Agna Smisdom • Tableau vivant van de geborneerdheid
Onbehagen In dit opzet is Cornelissen met Nonkel geslaagd, zowel wat de setting als wat de acteerstijl betreft...Op het eerste gezicht houden de spelers zich aan een quasi-natuurlijk acteren, wat de personages herkenbaar maakt...Het enige personage waar ik echt problemen mee heb, is de maman-figuur

Nr. 41, April 1993 • Hugo De Greef • Kunst verdraagt geen compromis
Er is onvoldoende geld om het bestaande te honoreren (waarmee ik niet bedoel dat het bestaande sowieso moet gehonoreerd worden - zie hoger). Er zijn heel wat boeiende, nu pover betoelaagde...het niet logischer ruimte te voorzien in een globaal podiumbeleid voor alles wat zich als waardevol aandient, dus ook binnen de dans, in plaats van podiumdisciplines afzonderlijk te structureren...Wat bracht hen bijeen

Nr. 41, April 1993 • Bart Van den Eynde • Dollen met ons cultuurgoed
Een techniek die van alle tijden is. Die discrepantie en die spanning tussen wat men wil en wat men doet, is het uitgangspunt van de voorstelling...Het is ook raar om te lezen dat een voorstelling zo bol van geweld af gedaan wordt als "cabaret" of "voor de grap".... Ik van mijn kant heb zelden zo sterk de gruwel van een verkrachting gesuggereerd...En wat geeft van der Groen hen :"(...)een soort schaamte-experiment

Nr. 41, April 1993 • Benoît Vreux • Verandering en continuïteit
van de actrice datgene naar boven te halen wat de culturele taboes eeuwenlang zorgvuldig hebben verdrongen...Wat de pers de krantekop 'Een avantgardistisch theater in een avantgardis-tische inrichting' ontlokt, maar wat artistiek gezien misschien wel het begin van het einde betekent voor het Théâtre...Anne West zou naderhand verklaren: 'Zodra ik begon te spelen, voelde ik dat ik niet moest vechten zoals met een normaal publiek

Nr. 41, April 1993 • Johan De Feyter • Geen getto's voor het jeugdtheater
Vooral in de buurt van Brussel en Hasselt, steden met nogal wat culturele centra in de omgeving...Op de details ga ik hier niet verder in, alleen: laten we het kind niet met het badwater weggooien...gewoon 'volwassenentheater' (wat een woord) voor jongeren

Nr. 41, April 1993 • Patrick Jordens • Tussen literatuur en theater
Als het kind de taal leert, leert het tegelijk wat te onderzoeken valt en wat niet te onderzoeken valt...Want ik zie ook taalgebruik en tekeningen bij kleine kinderen die nauw verwant zijn aan de manier waarop ik met taal wil omgaan...een open o. M: Wat

Nr. 41, April 1993 • Tom Blokdijk • Hoezo repertoire?
Hoewel ik niet al die regisseurs in hun kijk op de wereld kon volgen en dus ook niet door al die ogen naar de werkelijkheid kon kijken, juichte ik toe wat ze deden...Ik heb dus bij de stukken die ik aanbracht geprobeerd de lijnen door te trekken die Johan Simons, Paul Koek en mijn voorganger Leon van der Sanden hadden uitgezet...Dat me opscheept met een vorm van gedrag dat niet eenduidig is, maar waar ik wat mee moet

Nr. 41, April 1993 • Johan Thielemans • Klein en klein
Heb ik het juist gelezen en mag ik het zo samenvatten: Brussel heeft geen internationaal festival nodig en Frie Leysen en Guido Minne kunnen best hun tijd aan zinniger dingen besteden...Dat heeft te maken met hoe ik denk dat het culturele leven hoort te zijn...het initiatief van Leysen zie je even wat Brussel op cultureel gebied hoort te zijn

Nr. 41, April 1993 • Johan Thielemans • L.A.'s best bewaarde geheim
Iedereen met wie ik spreek is het erover eens dat de troep alleen verder kan bestaan omdat Robbins voor een ruime financiële steun zorgt...Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ik zoveel gunstige reacties op het werk van de Actors Gang hoor omdat de reputatie van Tim Robbins, de man die het in Hollywood gemaakt heeft, op de acteurs en...Als ik zijn naam in de gesprekken laat vallen, zie ik wat zure gezichten