Archief Etcetera

761 document(en) met "MET MIJ" • Resultaten 541 tot 560 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Pascal Gielen • Choreografie van de tic
Met andere woorden, we hebben hier te doen met een bestseller over klassiek ballet...Zo worden we er wel eens op gewezen dat we voor de zoveelste keer met een trillend been onder tafel zitten; of dat we moeten ophouden zenuwachtig met onze pen op het bureau te tikken...Zo vertelt Scholten: 'Zeker in Rosso stelt Emio het lichaam in staat voor zichzelf op te komen en een dialoog aan te gaan met het verstand waarin actie volgt op reactie zonder enige vorm van

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Vandaar het spelen met risico en levensgevaar, of met bloed, pus en ingewanden; vandaar, recenter, het koketteren met ziekte, aids en besmet bloed...Hun kwaliteit hangt niet samen met het getoonde (hun 'inhoud'), maar is juist ten nauwste verknoopt met hun beeldzijn...En voor zover beide ook bij uitstek betekenisproducerende acts zijn, ja model kunnen staan voor 's mensen omgang met collectief gedeelde betekenissen (met taal), tonen deze beelden de lichamelijke

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Het waren panelen - één met een deur, een ander met een venster, enzovoort - die voor elke productie overschilderd werden...Bij mij hangt de tekst na een tijdje samen met een bepaalde beweging...Etcetera: Heb je last gehad met het regisseurstheater

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Vanaf de komst van Fred was het voor mij eigenlijk gedaan met de Studio...Men wist niet wat men met mij moest doen...was dat voor mij een schok zoals die van de confrontatie met het Living Theater

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Met een speciaal gecharterde trein met 30 wagons, volgestouwd met decors en kostuums...Ik kan mij er niks bij voorstellen, behalve de enorme desintegrerende kracht, ja maar, hoor ik dan, het gaat om informatie en een cd-rom is veel sneller...Als het tijdelijk vastnemen van wat voorbij gaat en eigenlijk niet te vatten is. Met het hoofd en de lat hoog in de lucht maar met de voeten stevig op de grond

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Hoe kan deze 'authentieke' (in de hierboven aangehaalde betekenis) functie van het theater gerijmd worden met de vaststelling van de oprukkende mediatisering in de podiumkunsten, en met Baudrillards...De gelijkenis met de postmoderne stelling dat er geen onveranderlijke essentie is van de 'feiten', dat ze altijd het gevolg zijn van hun representaties, of met de historistische these dat het wezen...geschiedenis opblaast' of dat geschiedenis de 'onderbreking' dient, eerder dan de vooruitgang, zou men in verband kunnen brengen met Brechts theorie van de gestus in het acteren, enz

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Dan pleistert Cataract de littekens met zacht helende vingers...Het volstaat ruimschoots, want met Staar doelt de van opleiding geneeskundige Goetz op een oogziekte die door een vertroebeling van de lens elk contact met de buitenwereld uitsluit...Ik heb mij ongeveer een half uur afgevraagd waarom de man zijn publiek niet aankeek

Nr. 61, Januari 1997 • Peter Anthonissen • De weg van het gezond verstand
Dàt zou ook het Theaterfestival met zijn parallelprogramma moeten ambiëren: het punt waarop een voorlopige en tussentijdse balans wordt opgemaakt van al wat er in het theater leeft, broeit en suddert...Dat heeft minder te maken met de inhoudelijke keuzes op zich, dan met de redenering van waaruit sommige ervan tot stand zijn gekomen...Een gesprek met Guy Cassiers, Luk Perceval en Ivo van Hove over hun nieuwe uitdagingen wordt ingegeven door de actualiteit en heeft vooral informatieve waarde, geen probleem daarmee

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Met muziek, met stilte, met licht, met veel te veel woorden...Allemaal anders, allemaal volbloed theatrale teksten - al vind ik de libretti moeilijk blijven om in te geraken, maar ik hou er rekening mee dat dat alles met mijn gebrek aan kennis van en voeling met...Het is een extase die niets met geluk of verwondering, maar alles met de drek van de wereld te maken heeft

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Terwijl ik mij kwel met de vraag wat ik kan doen tegen de verveling van het gedwongen kijken naar een ongestructureerd stuk realiteit, hoe ik mijn zinnen, die snakken naar sensatie, kan bedaren, hoe...probeerde ik te ontsnappen, mij te verstoppen, te vluchten voor die aanblik, maar het ondraaglijke, hemeltergende gekrijs bleef mij achtervolgen, zelfs nadat het al lang was uitgestorven, samen met de...Als je naar een voorstelling van En-Knap kijkt, communiceer je niet met betekenissen, maar met pure vormen die je probeert te herkennen in soortgelijke, persoonlijke ervaringen, om ze opnieuw te

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Ik had namelijk gedacht dat hij als choreograaf met een jarenlange ervaring in de omgang met lichamen mij op dit punt raad zou kunnen geven...Meer dan welk ander gesprek heeft dit korte onderhoud met Van Manen mij de moed en de durf gegeven om Casta Diva te maken...wereldje). Ik weet het, Van Manen is heel nauw met zijn context verbonden, toch komen voor mij al die interne geschiedenissen over als petite histoire

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Daarom is dit een film over de dood, over verknipte levens die met veel rumoer en veel kleuren de illusie van samenhang willen geven...Branagh Met zijn Hamlet-verfilming bevestigt Kenneth Branagh het vermoeden dat de ambitie om Hamlet tegelijk te spelen en te regisseren bijna per definitie leidt tot rampzalige gevolgen...Hamlet en Ophelia zijn met elkaar naar bed geweest, net als Claudius en Gertrud, de martelingen van de Geest in de hel zijn bloedstollend en Fortinbras is een sluw imperialist

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Lauwers, Rudi Laermans • Een beeld dat je aankijkt
Ik ben er mij zeer van bewust dat deze gedachte bijna middeleeuws is in een tijdperk waar de beeldcultuur erop gericht is nooit sporen na te laten...Dit brengt mij tot de volgende gedachte: een kunstwerk is nooit actueel daar het de actualiteit dient te overstijgen...Beslissend is veeleer de ervaring dat het beeld mij interpelleert: letterlijk een ogenblik lang verandert de wereld in een beeld dat mij aankijkt

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Van het Hooglied neemt men aan dat het de groei van de liefde schetst, met als hoogtepunt de bezegeling met een huwelijk...Zarah begint met de mededeling van Matthias dat hij de gelukkigste jongen van de wereld is omdat hij gaat trouwen met Zarah...Ikar (Tine Reymer) opent de tweede monoloog met dezelfde zin als Matthias: zij is het gelukkigste meisje van de wereld want ze gaat trouwen met David

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Ofwel werken we met steeds dezelfde kunstenaar - maar ook dan kunnen we waarschijnlijk na een tijd niet met hem meegroeien - ofwel veranderen we regelmatig van kunstenaar...zitten hier in een stad met 480.000 inwoners, een stad waar een enorm aanbod aan cultuur is, met een educatieve dienst in elke instelling die zichzelf respecteert...Door creatief te woekeren met de (soms erg beperkte) gegevenheden ontstaan veel verschillende soorten interacties: met en tussen kunstenaars, disciplines, publieken en andere organisaties

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Door te spelen met de beperkingen die hij zijn lichaam stelt en zijn lichaam hem (een formulering overigens, die gebaseerd is op de eeuwenoude veronderstelling dat lichaam en geest gescheiden...stellen, dan wel te ridiculiseren of op de spits te drijven, bestaat het (maar ik kan mij vergissen) dat de dodelijke blik niet hoeft te worden teruggeketst door lege beelden die de kijklustige angstig...Na het zien van rosso verbaasde ik mij opnieuw over hoezeer in de dans (en andere podiumkunsten) nog steeds de psychologisering van het lichaam domineert

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Ik denk niet dat dat zo is. Daarom voel ik mij verwant met de Japanse choreograaf Teshigawara, met wie ik onlangs een voorstelling maakte...Ik kan wel zeggen dat ik niet met zeer concrete, volledig uitgewerkte intenties de studio instap, maar wel met een aantal primitieve ideeën en het verlangen om die, zonder woorden, uit te drukken...Ik ga de repetitieruimte in met bepaalde ideeën - of noem ze verlangens of noodzakelijkheden - en eventueel met concretere vormen of figuren

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Dat die vorm van 'actualiteit' niet samenvalt met onze al dan niet juiste ervaring van hedendaagsheid lijkt mij vanzelfsprekend, maar velen lijkt het een doorn in het oog te zijn...Een opvoering is een bijzondere en unieke uiteenzetting met het verleden vanuit het heden...Althans voor mij, want ik neem aan dat niet iedereen mij in wat nu komt zal willen volgen

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
De eindmonoloog van Le Désir is voor mij verbonden met een scène uit Antonioni's Zabriskie Point...Maar ik ben nooit bezig met de oppervlakkige lijnen, met de buitenkant van het theater, met datgene wat moet overkomen, wel met zoiets als re-creatie, met het recreëren van een lichamelijk geheugen...Rituelen hebben te maken met de meest markante overgangen in een menselijk leven, met geboorte, met dood, met huwelijk, met puberteit, met het verlies van seksuele capaciteit,... Als zodanig bezit elk

Nr. 62, December 1997 • Louis Paul Boon • Manifest: Lof der Boswell Sisters
Ware ik een groot dichter dan zou ik misschien de lof zingen van Bach en Beethoven waar men mij over spreekt en waar men de zee en de wouden en God in hoort, doch dat mij alleen aan de houtzagerij van...thuis voelen, doch waarin geen ander geslacht dan het onze het zou kunnen uithouden, o Armstrong met uw trompet...En als ik dan in die ellendige dagen naar de radio ging om de turletut van de storingen met mijn oren opzij te duwen en naar u te luisteren, o Boswell Sisters, dan was ik u haast dankbaar omdat ik