Archief Etcetera

93 document(en) met "Wat Brook" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 30, Juni 1990 • Inhoudstafel
door meer ruimte te geven aan wat nog niet tot statigheid gestold is, maar of hiermee ook een creatief beleid gevoerd kan worden, valt nog af te wachten...normloos en dus kwetsbaar: het wil aangeraakt worden met een vrije hand die ruimte laat voor alles wat grensoverschrijdend is en uit de naad gaat...Jan Oscar De Gruyter en het Vlaamse Volkstoneel, Verder nog : Woza Albert van Peter Brook, in memoriam Antoine Vitez, Gelezen en Het Gebeuren, pag

Nr. 30, Juni 1990 • Klaas Tindemans, Fred Six, Wim Vermeylen, Erwin... • KRONIEK
Wat die minister, wat die cultuurcel(len) met podiumkunst willen, daar kom je niet achter...Hier wordt duidelijk wat Roofthooft bedoelt met de uitspraak dat wanneer we niets verlangen, alles wat er van komt mooi meegenomen is. We kunnen ons de vraag stellen of de vrouw van Emiel...Helemaal in de lijn van wat men kan verwachten van De Gruyters "ethnocentrische reflex" ligt de vaststelling dat hij zich voor zijn repertoirekeuze baseert op Nederlandse (vooral het repertoire van

Nr. 31, September 1990 • Sigrid Bousset, Hildegard De Vuyst, Dirk Verstockt,... • K R ON I E K
Ik maak alles wat bestaat los...De enige vraag die steeds terugkomt en niet beantwoord kan worden, is wat zij voelen, wat er gebeurt gedurende die lange minuten dat zij draaien...uitvergroting van personages waardoor de zo wie zo al dunne verhaallijn van Scapin voor het publiek te volgen was, ook voorbij de tiende rij dus, wat zeker voor de minder ver dragende vrouwenstemmen zowat de limiet

Nr. 31, September 1990 • Gunther Sergooris • HET SPOOK VAN DE OPERA
Laten we niet vergeten dat er werk van Stockhausen gespeeld werd in de Scala te Milaan, ook al vergde het heel wat extravagante voorzieningen...Wat je voor die zo vertouwde stem bedenkt, blijkt in de realiteit voortdurend aan je controle te ontsnappen...Dit gevoel had ik bij de Carmen van Peter Brook

Nr. 33, Maart 1991 • Luk Perceval • Theatermaker en criticus
Voor wat het fenomeen bekwaamheid betreft, bieden beide partijen - artiest en recensent - inderdaad heel wat stof tot pikante anekdotes...Misschien komen we via die weg op het terrein dat Brook suggereert namelijk : de cohabitation tussen pers en toneel...Misschien brengt dit debat ons een stapje in de richting van het "Brook-model". Luk Perceval Antwerpen, 11 december 1990 Pilobolus Dance Theatre New York

Nr. 33, Maart 1991 • Rud Vanden Nest • The tempest revisited
laten vinden wat die al even vlug kwijtspeelt als mist : zichzelf...Brooks (derde) lezing van wat hij (blijkens het hoger afgedrukte inter-wiew) Shakespeares moeilijkste werk acht, sluit aan bij de bovenstaande interpretatie, maar nuanceert ze in zoverre dat, in zijn...dat licht gezien, gaat Brook met Prospero's slotmonoloog wel heel ver

Nr. 33, Maart 1991 • Waldemar Kamer • Peter Brook
Wat is die 'andere dimensie' en - aangezien de lege ruimte voor u niet alleen een middel, maar ook een bestemming blijkt te zijn - welke is die bestemming ? (Na een pauze) Ik kan een antwoord...Wat ik in 1968 met de allereerste internationale cast heb gedaan, was geen echte Tempest...Maar wat heeft u, theatraal gesproken, aangetrokken in dat werk ? In de eerste plaats is er dat ding zonder naam : de 'directe aantrekking'. Vervolgens, om toch wat preciezer te zijn, wilde ik

Nr. 34, Juni 1991 • Gunther Sergooris, Maarten Van Steenbergen, Geert Sels,... • KRONIEK
Liefdes Komedie). Wat is er zo modern aan Marivaux ? Je zou uiteraard heel wat antwoorden op deze vraag kunnen bedenken, maar een tweetal strukturele aspecten lijken mij essentieel : in de eerste...Vanaf dat moment is het echter ook voor de toeschouwer tot op grote hoogte niet meer duidelijk wat strategie is en wat niet...Wat Bazarow en Anna niet kunnen uitspreken, wat Nikolaj en Fenetsjka heimelijk realiseren, laat hij Mathieu (Damiaan De Schrijver) en Koeksjina (Brit Alen) in een kat-en-muis-spel openlijk

Nr. 35, September 1991 • Benoît Vreux • Boekbespreking
Het lijkt des te geloofwaardiger omdat zelfs een Peter Brook verklaart argwaan te koesteren tegenover het "Faustcomplex van Goethe" en te vinden dat het geen legimiteit verschaft voor een mise-en...Alsof Tsjechov, Shakespeare en Mozart, door het creëren van wat achteraf hun laatste werk zou zijn, aanvaardden uiteindelijk nog slechts met zichzelf geconfronteerd te worden...verwarring heerst over de functie van de mise-en- scène, zodat ook hier opnieuw de beginvraag kan gesteld worden: wat is theater ? Benoît Vreux Alternatives Théâtrales 37 Théâtre testamentaire

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Erwin Jans • Luk Perceval
Ik wil die leugen, de gesublimeerde ambitie die strijdig is met wat een personage verlangt, als een teken gebruiken, waardoor je bijna het tegenovergestelde toont van wat iemand zegt en er een vacuüm...Etcetera: Het teruggrijpen naar vaudevilleske en cabareteske elementen, al vanaf Othello, sluit dat aan bij wat je 'Vlaams expressionisme' noemt ? Perceval: Het sluit vooral aan bij mijn...Anderzijds toon je via het materiaal van anderen wat je in een interview niet gezegd krijgt, wat je voelt en wat je wil delen

Nr. 37, April 1992 • Johan Thielemans • Gepassioneerd theater
enkel essentie reflecteert en daarmee niet daadwerkelijk maar puur universeel gericht is. Wat overblijft is een reinigende werking als door een meedogenloze zelfanalyse en zelfontdekking...Dat is dan misschien het verrassendste in deze voorstelling: dat deze doorprikkende momenten overkomen als iets wat talrijke jongere theatermakers kenmerkt...Zo toont Dora Van der Groen ons achteraf wat er in de jaren tachtig bij zo velen aan de hand is geweest

Nr. 39, December 1992 • Janine Brogt • Hoezo repertoire?
Ik weet trouwens ook niet wat dat is. Ik weet wel, dat de mensen die het hanteren, meestal bedoelen dat je het stuk moet blijven tonen in een vanuit de negentiende eeuw overgeleverde, en door negen...Ik verwijs naar de BBC-uitvoeringen van Shakespeare's werk, dan zal duidelijk zijn wat ik bedoel...Wat het repertoiretoneel van het andere toneel onderscheidt, is geen principieel verschil, maar vooral een kwestie van schaal, structuur en organisatie

Nr. 39, December 1992 • Geert Opsomer • Van schilder tot schrijver van de ruimte
Lege ruimte Eigentijdse theatermakers laten de moderne scenografie vaak beginnen met de ' lege ruimte' van Peter Brook, een ondertussen klassiek geworden begrip, dat het einde inluidt van de...geschilderd is, wat men nu gewoonlijk in werkelijkheid gebruikt...Gefascineerd door de duizelingwekkende evolutie in de plastische kunsten, probeerden heel wat jonge decorateurs aspecten van de expressionistische deformatie, de kubistische fragmentatie of de

Nr. 40, Februari 1993 • Stef Ampe • Arm Brussel
Ofwel is er iets aan de hand met de mobiliteit van het Nederlandstalig publiek - wat aan te nemen is. Ofwel hebben Leysen en Minne hun bedenkingen bij het artistiek peil van het internationale aanbod...subsidie, ze mobiliseert een (te beperkt) publiek, ze krijgt (ondermaatse) reflectie, ... Het is erger gesteld met alles wat zich daaronder beweegt: daar is niets, niets en nog eens niets...Maar wat valt daarmee te bewijzen

Nr. 42, Juni 1993 • Geert Opsomer, Erwin Jans • Prospero's offer
Maar de voorstelling waar het hier over gaat, La Tempête in een regie van Peter Brook, laat een totaal andere interpretatie toe...Prospero de tovenaar is ook Prospero de vreemdeling die plots voor ons staat: 'Wat het eerst opvalt is het bijzondere aan hem: die ogen, lippen, jukbeenderen en huid die anders zijn, onderscheiden hem...Die angst voor wat achter de grenzen ligt, is wat in onze moderne cultuur is overgebleven van het sacrale

Nr. 43, November 1993 • Tuur Devens • Van poppenkast tot figurentheater
Tuur Devens kijkt achterom naar de geschiedenis van de theaterpop en schetst daarmee ook een stukje geschiedenis van Dommelhof-Neerpelt Poppentheater is heel wat meer dan poppenkast...De mannequin Het theater van Wilson, Brook, Kantor e.a...Ook het werk van Brook maakt gebruik van het element pop, en dan vooral poppen uit andere culturen

Nr. 44, Februari 1994 • Bruno Koninckx • Triptiek van de waanzin
Wat mij betreft is dat niet noodzakelijk altijd Mozart of Pergolesi...Hij is iemand die het métier kent en vertrouwd is met opera, wat voor mij een noodzaak is. Er zijn voorbeelden genoeg van interessante theaterregisseurs die denken dat ze de opera kunnen vernieuwen...En hij gaat geen humor uit de weg, wat voor sommigen te grotesk is want normaal mag het voorstellen van een geestelijk gestoorde niet grappig zijn, omdat het onderwerp zo delicaat is. Hij vangt dit

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Op zoek naar Patrice Chéreau
Als ik die twee sterk uiteenlopende produkties naast elkaar leg, dan is het mogelijk om op zoek te gaan naar wat het werk van Patrice Chéreau karakteriseert...Wat hem bij La Mole en Margot boeit, is de sexuele aantrekkingskracht...Het is ook een film over een roerige politieke tijd, toen in Frankrijk katholieken en protestanten elkaar naar het leven stonden, wat uitliep op de bloedige moordpartij die de Sint-Bartholomeusnacht

Nr. 47, December 1994 • Freddy Decreus • Hugo Claus en de mythe van de...
wat Gide zei 'je n'aime pas l'homme, j'aime ce qui le dévore' of zoals Artaud ooit zei, de kunstenaar moet de koorddanser zijn op de draad van het leven die zijn eigen grenzen en mogelijkheden voortdurend...Wat tweeduizend jaar realisme was geweest voor de cultuur deed het plots niet meer: iets afbeelden naar de natuur, de mimesis, bleek vals te zijn...Wat hier ter discussie stond was het gebruik van het cultuurhistorische materiaal zelf: wie zijn wij die dergelijk materiaal gemaakt hebben en dit nodig hebben, wie zijn wij die op geregelde tijden

Nr. 49, April 1995 • Ludo Abicht • Zestig jaar vreemdeling
Ik ben daarin nogal pessimistisch, als ik zie wat er vandaag overal aan de gang is. Hoe kunnen we dat proberen te verklaren...Wellicht is het dat, wat Botho Strauss bezighoudt, wat niet wil zeggen, dat ik dat ook goedkeur...Ik heb geen idee waar dat vandaan gekomen is. Ik weet helemaal niet wat het betekent, later misschien