Archief Etcetera

817 document(en) met "HET WEG" • Resultaten 601 tot 620 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
Waar de hedendaagse devotie voor het lichaam in het algemene culturele veld, maar voor een stuk ook in de danswereld, vooral gaat over kijken naar het lichaam, en het lichaam dus eigenlijk ontkent...Door het gebruik van technieken uit circus en straattheater, zoals het aanspreken van het publiek en het uitlokken van 'open doekjes', worden publiek en performers verenigd in een enthousiasmerende...Het podiumsucces van een dergelijke dansvorm, die de fysieke beperkingen van het lichaam zoveel mogelijk probeert weg te drukken, is waarschijnlijk niet eens zo verwonderlijk: misschien zijn we na de

Nr. 60, Juni 1997 • Pascal Gielen • Choreografie van de tic
Binnen het klassieke ballet ligt het decorum ver buiten het 'natuurlijke' lichaam, het lijf wordt er geconditioneerd door allerlei gesticulatieregeltjes afgeleid uit de geometrie van een ver verleden...Deze 'esthetiek van de verdwijning' werd reeds dertien jaar geleden aangekondigd in het profetische boek van Paul Virilio, Het Horizon-Negatief: 'Het is moeilijk je een maatschappij voor te stellen...die het lichaam zal ontkennen, zoals eerder de ziel is ontkend, en toch is dat de maatschappij waarnaar wij nu op weg zijn

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
het aandikken, het bijschaven). Haar werk staat in het teken van een in alle opzichten paradoxaal maxime, dat overigens ook de volkse keuken kenmerkt: het rauwe (le cru) is alleen proefbaar in het...Ze condenseren als het ware die aspecten van het beeld die het voorgestelde onzegbaar maken omdat het essentieel voorstelling, ja 'beeld-schijn' is. De openingsscène van Insert Skin...Aan het slot van de scène wandelt de danseres in de richting van het scherm; voor het scherm wacht ze even, waarna ze een stap voorwaarts zet en letterlijk in het beeldscherm lijkt te verdwijnen

Nr. 60, Juni 1997 • Bruno Latour • Manifest: De modernisering heeft nooit plaatsgevonden
Als die zich ongeremd vermenigvuldigen, wordt het onmogelijk van archaïsme te spreken of van terugkeer van het verdrongene...Het is geen getijstroom die lange tijd opkwam en op dit moment aan het keren zou zijn...Latour is auteur van onder meer Wetenschap in actie (Amsterdam, 1988), Wij zijn nooit modern geweest (Amsterdam, 1994) en De Berlijnse Sleutel (Amsterdam, 1997). Uit het tweede werk komt het

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Het is toch vreemd vast te stellen dat pas in de twintigste eeuw kunstenaars het expliciet wagen aan het fenomeen tijd ingrijpend structuur te geven, het als het ware, met een ontheiligende overmoed...reïncarnatie ('over de grenzen van het bestaan blijft de weg van het bestaan verdergaan'), en ten slotte het heilig besef dat eenieder beseft dat hij deel uitmaakt van de eeuwigheid...de negentiende eeuw trachtte de dans te ontsnappen aan de harde realiteit van de nieuwe industriële maatschappij: weg van het aardse (op de pointes

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Niemand ging te ver weg van het souffleurshokje en soms fantaseerden we ook wat op de tekst...Met als resultaat dat het soms storingen geeft wanneer de regisseur in het verloop van het repetitieproces veranderingen aanbrengt in het parcours of de handeling, zoals wanneer je een foute knop...Met het wegvallen van het revuetheater is een grote basis weggevallen, die voor een deel van het publiek als schakel naar het andere theater fungeerde

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
De 'splinters messianisme' die zijn binnengedrongen in Benjamins tijdsbesef nemen evenmin als bij Nietzsche het tragische gevoel weg: de treurnis die het kost om iets tot leven te wekken is groot...Nu de hele tempel van het moderne en van het vooruitgangsdenken aan het instorten is, nu ook de kritische tegenverhalen in het gedrang komen en het postmoderne ook al eens als dogma opduikt, is de...Het is een weg die naar ons gevoel vroeg of laat moet aansluiten bij premoderne theorieën van de retoriek en de ostensie

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Niet iedereen had echter zo een eigen en scherpe visie op het werk: Stein maakte er een ietwat flauw en oninteressant symbolistisch sprookje van; ook bij Herbert Wernicke groeide het nauwelijks boven...Kortom: het ziet er allemaal goed uit en het doet erg denken aan het werk van bepaalde 'meesters', maar de warmte en de menselijkheid van 'the real thing' heeft het geenszins...Bij het zien van Pelléas... kreeg je de indruk dat het Wilson enkel te doen was om zijn eigen taaltje; bij Wozzeck was het dan weer overduidelijk dat Stein helemaal geen interessante visie op het werk

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Het enige waar ik lange tijd na het zien van Cataract kon opkomen was het wonder van acteur Lukas Dijkema...Vertoont het gezicht van Dijkema al enige gelijkenis met dat van Vincent van Gogh, dan zeker ook de dwang en bezetenheid waarmee hij doorheen de tekst raast en het wonder van de mens aanschouwt...Het laatste woord dan, op het laatste blad: 'sterft'. De enige oplossing

Nr. 61, Januari 1997 • Peter Anthonissen • De weg van het gezond verstand
Peter Anthonissen over het parallelprogramma van het Theaterfestival Een terugblik op het parallelprogramma van het Theaterfestival 1997 begint voor mij op de persconferentie van Klapstuk...De kroon spannen echter de vraag naar Het statuut van het theater in het cybertijdperk alsook de klaarblijkelijke hoofdthema's 'politiek theater' en 'politieke dramaturgie', voer voor zowel een panel...Ongetwijfeld in het raam van een of andere 'festiviteit', maar was er meer aan de hand geweest... zou het Theaterfestival het dan gemerkt hebben

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
En dat terwijl De Soldaat-Facteur en Rachel, als ik het lees in het recent verschenen verzameld werk van Arne Sierens, zo dicht op het vel komt te zitten...Met één anekdote - en het feit dat ze die vertelt of verzint - is het er allemaal...Zomergasten met Arne Sierens in het randprogramma van het Theaterfestival, naar analogie met het programma op de vpro - u weet wel, waar boeiende mensen een eigen avond vol beeldmateriaal mogen

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
De alleenspraak die in het drama uit het verleden het statuut van 'uitzondering' had, lijkt vandaag in het theater een methode met eindeloze mogelijkheden De monoloog in het theater vandaag...Peter Handkes figuren uit Die Kunst vom Fragen zijn samen op weg naar het sonore land...Voor zover het sowieso mogelijk was diegenen die het niet meemaakten een besef van het leven in de kampen te geven, wilde hij berichten hoe het daar was geweest

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
En als het zover was, telde alleen nog het tellen en het zo goed mogelijk reconstrueren van hetgeen ingestudeerd was...Fabre Toen Balanchine in de jaren vijftig voor het eerst met het New York City Ballet naar Nederland kwam, heeft dat vrijwel direct gevolgen gehad voor het repertoire van Het Nationale Ballet...Sindsdien is het verzamelen van het werk van Balanchine en Graham onafgebroken doorgegaan en op dit moment heeft Het Nationale Ballet buiten het New York City Ballet zelfs de grootste collectie

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Dat wist ik; het zat in mijn hoofd, meer dan dat het op papier stond, want het zou geen normale speelfilm worden waarbij alles tevoren netjes in een draaiboek is neergeschreven...Wat me vooral in het gesprek trof was de wijze waarop Van Manen het over het 'artistieke', over de problemen van het creatieve had...Het fundamentele knelpunt waar het in een kunstenaarsbiografie (de mens achter het werk) om draait, blijft het hele boek door knarsen

Nr. 61, Januari 1997 • Yvonne Rainer en het nulpunt van de...
Nee aan spektakel nee aan virtuositeit nee aan transformaties en magie en doen alsof nee aan glamour en transcendentie van het sterimago nee aan het heroïsche nee aan het anti-heroïsche nee aan "trash...gewone bewegingen als vreemd, en tegelijkertijd in het plaatsen van een merkwaardige gesticulatie naast het alledaagse gebruik van het lichaam...Het parallellisme tussen haar choreografisch werk en de beeldende kunst werd uiteengezet in Rainers essay A Quasi Survey of Some 'Minimalist' Tendencies in the Quantitatively Minimal Dance Activity

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Het ontwerp van Vandenhove wordt bepaald door de keuze om, vooreerst, het theater niet aan de rue des Abbesses te bouwen maar het achteruit en uit het zicht te schuiven, en vervolgens door de...gezien te worden'. Aan het eind van de smalle ingang in de rue des Abbesses vallen plots en onvermoed de drukte van de stad en het volkse en het schuine van de straat weg, en is er alleen nog...Het gebeurt dat iets van vroeger het heden onverwacht binnenstapt, niet als een herinnering die uit het geheugen komt als uit de verte, maar direct en vanzelfsprekend alsof het nooit is weggeweest

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
Benjamin noemt het 'Filigran der Kaminen' ergens het 'fata morgana van het interieur'. Dit filigraan heeft Tasseel (zonder dit citaat te kennen) letterlijk afgebeeld...Denk die weg, en het wordt een gewone foto...wordt het dieptezicht van de scène (en de diepte van het drama) opgezogen in de tweedimensionaliteit van het grafische, het academische, het decoratieve

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Het beeld bedreigt de tekst, dat is het fundamentele probleem van de 'shakespearianen', en het duikt bij elke golf Shakespeare-films weer op...Hij/zij duikt op uit het niets, verdwijnt even abrupt, maar blijkt de spil van het drama en vooral van het bestaan van Romeo te zijn, erotisch en politiek...Gebrek aan respect is nodig, ofwel door het beeld te laten vloeken met de tekst (Romeo + Juliet, ofwel door monologen te schrappen en zo het feuilleton-karakter van een koningsdrama extreem aan te

Nr. 61, Januari 1997 • Carine Meulders • Kunst versus Terreur
het recente, met de steun van het stuc en het Parijse Centre Georges Pompidou geproduceerde dial h-i-s-t-o-r-y neemt hij een diepe duik in het slapende archief van de eeuwige actualiteit, genaamd het...Grimonprez' petite histoire van het vliegtuigkapen doet vrijwel terloops ook het verhaal van het verlies aan geloofwaardigheid van de grootmachten...Het bereik van hun invloed op het massabewustzijn is het terrein dat wij verliezen als vormers van emotie en geest

Nr. 61, Januari 1997 • Inhoudstafel
Een verhaal van Eric De Kuyper over choreograaf Hans van Manen en over de biografie die over hem verscheen 36 Balanchine en de essentie van het ballet Klazien Brummel beschrijft het oeuvre...47 De drager van het verhaal In het hedendaagse theater worden opvallend veel monologen geschreven en gespeeld...Bedenkingen van Marianne Van Kerkhoven bij het fenomeen 52 'k Moest alleen JA zeggen Griet Op de Beeck over Arne Sierens, toneelschrijver 56 Jukebox 56 De weg van het