Archief Etcetera

836 document(en) met "altijd" • Resultaten 601 tot 620 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Kurt Vanhoutte, Marleen Baeten • De ingevroren theatertijd
De relatie tussen kunsten en subsidiërende overheid is in zekere zin altijd ambigu

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Laat de kunst nu maar een bolhoed...
Moeilijk' roept altijd 'moeilijkdoenerij' op: potsierlijke gewichtigheid die ternauwernood pronken en pralen met andermans veren - in het essay nog meer dan in andere tekstvormen -kan verhelen...en het oneindig grote - de eerste seculiere definitie van de sublieme ervaring - maar hij plaatst het model altijd tussen haakjes...Ongetwijfeld is het zo dat het lichaam het eerste beeld is dat altijd 'werkt', dat altijd aangrijpt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Theater is altijd theater van de stad...Als daar dan nog wat slagzinnen met 'altijd al..', 'collectiviteit...' enzovoort aan vastgeknoopt kunnen worden, en voldaan kan worden aan een al even onbestemd verlangen om diepere bodems en hogere...Historisch zijn dit altijd wankele constructies, het legitimerende 'diepere' en 'hogere' is meestal snel doorprikbaar, het credo van de noodzakelijke artistieke terreur is ronduit irritant en

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Marleen Baeten • De samenleving maakt het theater mogelijk
altijd een verrijkende dialoog gevoerd met de Italianen, Fransen en joden in het land en met het naburige Sicilië en Frankrijk...Kijk maar naar landen als Soedan, waar deze tactiek nog altijd met veel succes wordt toegepast door op macht beluste politici

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Natalia Jakoubova • De vrijheid van de toeschouwer
Maar ook dan kunnen ze niet hopen dat dit doel voor eens en voor altijd bereikt is. De mens is niet bij machte het beoogde peil lang te handhaven, hij is gedoemd naar beneden te tuimelen, naar de...Die pretentie heeft het toneel-ritueel ook niet; het wil enkel de gedachte als een vuur brandend houden in de altijd evoluerende tekst

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Patrick Allegaert • Ontevredenheid is wat ons bindt
De opmars van het stedelijk festival op wat zij de 'festivalisering' van de stad noemt: 'Wie een beetje om zich heen kijkt, kan nauwelijks aan de waarneming ontkomen dat er altijd wel, iedere week...Onze taak als kunstenaar, voor nu en altijd, is een strijd te vinden en daar te leven

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Blondeel • Een bolle spiegel
Toch wel, maar we kunnen ons niet blootgeven aan elkaar: 'We hebben altijd wel iets te verbergen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd zijn...Altijd waait er een stevige bries

Nr. 58, December 1996 • Register Etcetera jaargang XIV (1996), nr 54...
en Monica Klinger, nr 55 p 9 Acht dialogen uit de komedie Amphytrion - Anatoli Vasiljev, nr 56-57 p 21 Altijd samen - Ilse Joliet, nr 54 p 12 Barnes' Beurtzang - Toneelgroep Amsterdam en Blauwe

Nr. 58, December 1996 • Pol Arias, Claire Diez • Je t' aime, moi non plus
Het nieuwe heeft zich bovenop het nog altijd bestaande oude gestapeld

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
ten behoeve van een coherente visie op de historische processen die zich binnen de nog altijd zo met elkaar overhoop liggende danssector in Vlaanderen voordoen...was het domweg een noodsprong, omdat er nog altijd geen één in Vlaamse theaterdans gespecialiseerde scribent te vinden is die voor een inzichtelijk gemaakte en toetsbare eenheid in de diversiteit kan...Nog altijd moet de Vlaamse theaterdans een naslagwerk met repertoire- en 'tableau de la troupe'-overzichten, choreologie en zelfs een bibliografie of register ontberen

Nr. 58, December 1996 • Myriam Van Imschoot • Een salon van weigeraars
Die orkaan woedt nog altijd voort

Nr. 58, December 1996 • Jef Aerts • Het toneel, de woede en het sociale...
het geen mooi avondje toneel met een duidelijke boodschap was, die hoewel niet altijd even bewust gelanceerd, zeker zal overkomen bij het publiek

Nr. 58, December 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Luisteren naar wie niet wordt gehoord
Men kan zich de vraag stellen of het theater met zijn elke avond - hier en nu - levende dialoog tussen een publiek en een scène niet bij uitstek en altijd een van die plekken is in de maatschappij

Nr. 58, December 1996 • De Grootinquisiteur • Manifest
Waar in godsnaam is het theater tout court, het theater uit tijden dat er nog een publiek was dat verveling onverbiddelijk bestrafte, waar is de theatervoorstelling van altijd...Want de reactiesnelheid van het menselijk gedrag, de opmaat, suspens, pointe van de vertelling, de timing van het komische en de spanningsboog van de tragiek zijn van altijd...metamorfosen van een schouwende geest: van immer en altijd

Nr. 58, December 1996 • Pascal Gielen • Off-Side
Ik heb altijd beseft, dat als ik ooit een theater wilde hebben dat van mij was, ik werkelijk alles, letterlijk alles moest herdenken

Nr. 58, December 1996 • Marleen Baeten • Gesprek met Guy Cassiers
altijd vertrokken van de kunstenaar en het mogelijk maken van producties...Die behoefte bestaat nog altijd bij de artiesten, maar de voorwaarden zijn er niet meer...Er wordt altijd gereageerd vanuit een behoudsgezindheid

Nr. 58, December 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Waar zijn we mee bezig?
die zin de daad die Ritsaert ten Cate stelde toen hij zijn eigen Mickery-organisatie na 25 jaar opdoekte, niet nog altijd exemplarisch...publiek wou treden, op welke manier hij met zijn (co)producenten wou onderhandelen enz.. Het dóórdringen van de premissen van het kunstwerk in alle geledingen van het theaterbedrijf: ik heb altijd ge...om een misplaatste pretentie omtrent het 'als kunstenaar altijd al wel bezigzijn met niet-materiële vraagstukken'? Ik heb er vandaag (nog) geen antwoord op, te meer daar er zich globaal genomen wél

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven, Pascal Gielen • Het kostbare theaterarchief van de BRTN
Drama had mij altijd al geïnteresseerd

Nr. 59, Maart 1997 • Patrick Allegaert, Marleen Baeten • Machinerieën van geborgenheid en angst
Het gaat niet altijd op, maar popsterren zijn geen filmsterren meer: ze hebben geen apart verhaal nodig waardoor ze in een soort hemelse, quasi bovennatuurlijke status terechtkomen