Archief Etcetera

965 document(en) met "Ik-figuur Wat" • Resultaten 701 tot 720 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Om tien uur barst de paniek los: wat moet ik nou, ik kan alles doen en ik ben volledig verlamd...Als ik denk: ik snap niet wat ze me proberen te vertellen, ga ik op zoek...Vaak, als ik mensen hoor praten, op straat, in cafés, snap ik helemaal niet wat ze tegen elkaar zeggen

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
gaan fungeren voor wat ik voorlopig maar een avontuurlijker, meer essayistische benadering van het theater zal noemen...En om te begrijpen wat theater tot theater maakt, wil ik daar nog graag aan toegevoegd zien...niemand anders heeft gezien - daar volg ik Laermans - maar anderzijds moet hij ook kunnen tonen dat er zoveel is wat ook voor hem niet meteen duidelijk is en dat het dat misschien wel nooit zal zijn

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Degenen die toen in de lente het Holland Festival volgden, zagen naast heel wat andere opmerkelijke produkties - in deze jaren bloeiden de duizenden bloemen die in het decennium ervoor geplant waren...Door de jaren heen hebben Bianca van Dillen, Paulien Daniëls, Truus Bronkhorst, Margie Smit, Patrice Kennedy en, wat later, ook Beppie Blankert een verbazende hoeveelheid interessante voorstellingen...toen de pioniers van de internationalisering in de jaren tachtig de weg bereidden voor wat nu ook in Nederland overheidsbeleid heet te zijn

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
Wat die regisseur daar met beelden probeert te doen, (wijst naar de regisseur) doe ik hier met klanken...onderhoud van een enorme sissende zwarte stoommachine, dan weer op dertiger-jaren jazz uit de luidsprekers, vervolgens op de 'regisseur' die aanwijzingen geeft voor de volgende 'opname'. Wat ik graag deed, was...Tijdens het gesprek later met Dick Raaijmakers aarzelde ik even om de vergelijking met Stockhausen te maken, maar hij begreep meteen wat ik bedoelde, en vond het verband ook nogal logisch, geloof ik

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
En omdat je met dit schouwspel vele kanten uitkan, lijkt het me volstrekt legitiem dat ik beschrijf hoe ik de voorstelling beleefd heb, en langs welke weg het mij plezier heeft bezorgd...Het is mijn antwoord op de paradox: ik heb me niet afgevraagd wat het allemaal te betekenen had...Sterker nog, hoe meer ik achteraf over de achtergrond verneem (en die staat uitgebreid in het programmaboek verteld), hoe meer ik bewust niet wil weten, want dat weten vergroot mijn plezier op geen

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Ik wilde weten wat ik had moeten doen...Peter De Graef: 'Er ontstaat een vibratie tussen wat ik ooit heb meegemaakt en wat jij hebt meegemaakt...Ook praat ik over iets wat ik niet heb meegemaakt

Nr. 52, Januari 1995 • Pol Arias • In Memoriam
Vreemd, zo dacht ik, wanneer ik Santiago del Corral daar zag evolueren...Hij liep er als een wat verdwaalde engel tussen...Ik heb nooit meer dan tien zinnen met hem gewisseld, terwijl ik behoorlijk veel van zijn werk gezien heb

Nr. 52, Januari 1995 • Toon Brouwers • In Memoriam
Uit vele kandidaten had ik haar in 1981 geselecteerd voor een BTK-project bij de Antwerpse KNS, waar ik sedert 1970 dramaturg was...Onder de vele andere eigenschappen die ik bij haar bewonderde, was er haar bekwaamheid om alles wat moeilijk was eenvoudig te maken, en om anderzijds nooit moeilijk te maken wat eenvoudig is. Ook...Ik merkte na korte tijd ook dat ze op diverse terreinen veel beter was dan ik

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Ik kon wel genieten van wat ik zag en hoorde, maar op het niveau van de interpretatie was er een kortsluiting...Ik verliet de voorstelling met heel veel vragen, wat ik doorgaans prettig vind...Naar aanleiding van de twee genoemde voorstellingen krijg ik haast heimwee naar de Europalia-formule, waarin toch ook steeds enkele vernieuwende kunstenaars werden voorgesteld, naast heel wat

Nr. 52, Januari 1995 • Luk Van den Dries, Wouter Hessels • De toeschouwer een geweten getrapt
De emotionele betrokkenheid van de twintigste-eeuwse mens bij Goethes Faust is, denk ik, vrij gering...Faust wil kost wat kost alle kwaad uit de wereld helpen om de beste van alle mogelijke werelden te creëren...Na het Vlaams-Nederlands Theaterfestival in Gent, waar ik onder de indruk was van het prachtig verschrikkelijke, of moet ik schrijven verschrikkelijk prachtige toneelspel in Who's afraid of Virginia

Nr. 52, Januari 1995 • Willy Thomas • Jusqu'ici tout va bien
Wat kan ik doen...Ik zou graag het moment nog meemaken waarop al die onbeweeglijke, loodzware tevredenheid geconfronteerd wordt met de beweging van alles wat ontevreden is. Meer en meer wordt ontevredenheid een...Kan ik niet nog, of liever wil ik dan nog, nog altijd, nog langer, nog eventjes, nog een heel klein beetje langer op mijn gat blijven zitten met dat hopeloze gevoel dat al ons beter en beter wordend

Nr. 53, December 1995 • Dominiek Van Besien • Dans in het kwadraat
Wanneer het klopt dat heel wat dansers en choreografen zich voelen stikken onder de druk om continu goedlopende stukken te produceren en dat heel wat choreografen het moeilijk hebben om voortdurend de...Af en toe, als ik aan iets aan het werken ben en ik plots languit door de kamer vlieg, moet ik zeggen: "Oh nee...Ik denk niet dat ik nog een eigen bot over heb

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Onderzoek En dan zijn er de 'zuivere' dansvoorstellingen, die geen inhoud exploreren en niet vertellen, maar de basiscategorieën van de dans onderzoeken (wat is beweging, wat is dans, wat...ruimte, wat is tijd, wat is een scène), en tegelijk, soms heimelijk, gewoon plezier scheppen in het dansen zelf...Steve Paxton, Alexander Baervoets en Amanda Miller proberen elk op hun manier te verduidelijken wat dans is, wat beweging is, wanneer ze ontdaan is van taal en van verhaal

Nr. 53, December 1995 • Robert Steijn • Bezinning bij de status quo
Ik had het geluk dat ik alle vier de sessies kon bijwonen...Zo kon ik zien hoe de dansers hun aanvankelijke nervositeit om te veel te willen doen van zich afschudden en zich steeds meer openstelden voor wat er op het moment plaats zou kunnen vinden tussen hen...Hij liet twee solo's zien, waarvan Some English Suites een vervolg is op wat hij eerder ontwikkelde met de Goldberg Variations

Nr. 53, December 1995 • Tuur Devens • Monumentenzorg of theaterdecreet?
Naast de vier structureel gesubsidieerde gezelschappen bestaan er in Vlaanderen nog heel wat andere initiatieven...Beide voorstellingen kennen mooie momenten van manipulatie en objecten, maar toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het educatieve projecten zijn, en dat ze eerder onder de sector onderwijs...Ik ben benieuwd

Nr. 53, December 1995 • Lucas Vandervost • Manifest: Zo wordt mijn liefde steeds opnieuw...
Wees gerust, ik heb er een gevonden...Waarom volg ik de trant niet van de tijd In stijlbegrip en woorden vreemd vereend ? Waarom schrijf ik steeds op dezelfde wijze En steek wat ik bedenk in oud gewaad...Liefste, ik schrijf steeds over jou, ach, weet Dat liefde slechts, en jij, mij schrijven deden; Mijn vers is op zijn hoogst nieuw aangekleed, Ik moet besteden wat ik al

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
Wat wij kunnen spenderen is niet alleen veel minder dan wat de kunstencentra vragen, maar is sowieso veel te weinig om serieus werk te kunnen leveren...maanden-project om - ik zeg maar wat - een fax aan te schaffen...Als ik zie wat er naar onderwijs en cultuur gaat, dan zouden beter deze tussenschotten eens opgehaald worden

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Uit: Marguerite Duras, Zomerregen, Van Gennep Amsterdam, 1990, p. 32 Waarom schikken nogal wat café-uitbaters hun terrasstoelen niet rónd de tafeltjes maar erachter, dikwijls schrijlings naast...Hij laat zich leiden door een fascinatie voor al wat menselijk is. Hij voedt de verbeelding van de terrasbezoeker, die niet zozeer een vrouw en een meisje ziet, maar moeder en dochter...Ik flirt eerder met betekenissen dan dat ik ze probeer op te dringen', zegt Alain Platei (Etcetera, 46, okt.94). Indien er al een statement moet gezocht worden, dan wel op de eerste plaats

Nr. 53, December 1995 • Bruno Koninckx • De ontwerper als wetenschapper
Ik heb het vak geleerd door het te doen, ik geloof ook dat het de enige manier is om het te leren, je moet het op de scène leren...Het is geen probleem om wat tekeningetjes te maken, maar wat je doet moet wel gefundeerd en gestaafd zijn...Ik ken mensen die veel meer fantasie hebben dan ik, maar die die fantasie niet uitdrukken

Nr. 53, December 1995 • Inge Arteel • Wie heeft Ödön von Horväth gezien?
Vandaar ook Horváths nuchtere opvattingen over het later zo explosieve begrip 'Heimat': 'Ik heb geen Heimat en lijd daar natuurlijk ook niet onder, ik ben zelfs blij met deze afwezigheid van Heimat...Maar natuurlijk ken ik landschappen, steden en kamers waar ik me thuis voel (...).' Uit onvrede met wat hij tijdens zijn studententijd in München produceerde, vernietigde Horváth de meeste teksten uit...Wat de personages niet zeggen - 'Stille' is een heel vaak voorkomende regieaanwijzijng - is minstens even belangrijk als wat ze wel uitspreken