Archief Etcetera

969 document(en) met "JE OM" • Resultaten 701 tot 720 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 53, December 1995 • Sigrid Bousset • Moedervlekken op de ziel
Na enige tijd is dat verdriet je zo eigen geworden dat je het niet meer opmerkt...nu net nog een vrouw hebben gezien die gilt om haar eigen grappen, de sensuele bewegingen van een donker meisje in een bloemenjurk, frivole dansbewegingen op levendige muziek, een man die in een bed...van bladeren rustig wegzinkt in een heerlijke droom of een vreugdevolle samenkomst met variétémuziek op het schip - steeds blijkt de opluchting maar voor even te zijn geweest, slaat vrolijkheid om

Nr. 53, December 1995 • Tuur Devens • Monumentenzorg of theaterdecreet?
Het provinciaal instituut Dommelhof-Neerpelt, bekend om zijn poppentheaterfestivals, is nu een Centrum voor theater' en focust vooral op het figurentheater...Mammiewat in Papoeazie blijft in de nobele bedoeling steken om de etiketten die op poppen kleven weg te werken...Na een voorstelling van het Alibicollectief bekijk je de buitenwereld toch weer anders

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
Op vaste tijdstippen licht je dan het volledige kunstenlandschap door, analyseer je en stippel je een beleid uit...Johan Van Heddegem: Vier jaar is lang voor initiatieven waarvan je op dit moment niet met een redelijke kans op zekerheid kan zeggen dat ze de moeite waard zijn om voor zo'n lange periode gehonoreerd...Als je vanuit zo'n raad ingrijpende wijzigingen wilt voorstellen, moet je keiharde argumenten op tafel kunnen leggen, moet je goed geïnformeerd zijn, een goed geschreven verslag voorleggen

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
De gunst van de leeftijdgenoten winnen, daar gaat het in de eerste plaats om...Pogingen om te imponeren smoren elke vorm van tederheid in de kiem...zoverre je van personages kan spreken

Nr. 53, December 1995 • Bruno Koninckx • De ontwerper als wetenschapper
Ik heb het vak geleerd door het te doen, ik geloof ook dat het de enige manier is om het te leren, je moet het op de scène leren...Het is geen probleem om wat tekeningetjes te maken, maar wat je doet moet wel gefundeerd en gestaafd zijn...Tweede belangrijke capaciteit is een vlotte omgang met mensen: jezelf kunnen uitdrukken door je tekeningen, door je manier van spreken, zodat je tot een opperbeste samenwerking met de regisseur kan

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
Ook Frans Redant bedient zich van de metafoor van de spiegel om uiting te geven aan de alertheid 'voor al wat om en rond ons gebeurt, en niet alleen in ons'. Een ander item is de verjonging...Ontroostbaarheid Wat een opluchting dan om een Beckett door Bert André mee te maken, om vertederd, afgestoten, uitgedaagd en aan het lachen gebracht te worden door het relaas van deze...Op een stoel tussen hyacinten praatte hij ietwat verweesd de herinnering wakker aan zijn eerste liefde, die begon toen een onbekende vrouw naast hem op een bank kwam zitten om zich te verwarmen

Nr. 53, December 1995 • Geert van Istendael • Doordringen tot het tragische
Als je werkt in zijn theatertraditie, zul je nooit, maar dan ook nooit doordringen tot het tragische...de tragedie maak je je volstrekt los van je eigen gegevenheden...Je kunt je goden niet achterlaten, iedereen, gelovig of ongelovig, sleept zijn leven lang zijn oude goden mee

Nr. 53, December 1995 • (advertentie)
Wie zijn dan die figuren om haar heen...Wat is 'later' als je ziek bent...Nu' is: de lust om te leven

Nr. 54, Februari 1996 • (advertentie)
Het is verfrissend om af en toe je denkgewoonten flink overhoop te halen

Nr. 54, Februari 1996 • Loek Zonneveld • In memoriam Michael Carlton Matthews 1958-1996
Ze noemde het karakteristiek van Michael om een voor hem belangrijk mens 'een impuls' te noemen...where everything burns easily my soul turns black from smoke and ash I am home I am dead I am the little man's son Ritsaert ten Cate: 'Het is tijd om ons te...Hier past niet alteveel verdriet, want als iemand ons meegaf dat de dood eigenlijk alleen maar iets is om nog even een fles voor open te trekken en onbekommerd een glas op te dringen, dan was Michael

Nr. 54, Februari 1996 • Heiner Müller • Manifest
Die werkt je zo lang op de zenuwen tot je murw wordt...Hoe snel je je verveelt, wanneer iemand je in een stuk de wereld verklaart...Van voor, omdat een beetje steun (beschouwing, inzicht, analyse, waardebepaling anders dan oppervlakkig,...) van professionele toneelkijkers de theatermakers kan helpen om 'moeilijke' teksten en

Nr. 54, Februari 1996 • André Lepecki • Schrijven in beweging
historische reconstructies, maar ook de noodzakelijke voorwaarde is, zowel voor dans - om met succes werkelijkheid te worden (en dus een 'goede' dansvoorstelling te zijn) - als voor een geschrift - om een...Maar ik moet eerst een omweg maken om de vraag te beantwoorden die zich stelt wanneer je, zoals Halpin, de dans als een spoor beschouwt: als de dans verdwijnt, waar gaat hij dan naartoe...Maar ineens wordt het draaien een waanzinnig getol, gaan de oren tuiten, verliest de aarde zijn vastigheid, verdwijnt; en je zinkt weg, je gaat weg... Waar ga je naartoe

Nr. 54, Februari 1996 • Wouter Van Looy • Een biotoop van zot geweld
Bovendien kreeg je vanuit je zetel macht over de communicatie met de omringende vijftig bezoekers, die je door het neerlaten van witte gordijnen uit je eigen of andermans gezichtsveld kon 'wegzappen...Net als de klankband en de tekstprojecties geven ze het gevoel dat je met je neus op een intimistische situatie wordt gedrukt...Je kan je de vraag stellen of de danssolo's meer moeten en kunnen zijn dan een attractie

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter Van Bogaert • Something is sparkling in this age of...
Rijk eigenlijk: je zit overal zo dichtbij dat je alles tot in de kleinste details kan observeren: van de bestudeerde plooien in het tafelkleed tot de spontane gelaatsuitdrukkingen bij het publiek aan...steeds zichzelf spelen, moest je als toeschouwer ook je eigen rol spelen voor de andere aanwezigen: de toeschouwers aan de overkant én de acteurs...Decorte laat het kleine meisje in zijn stuk allerlei smeerlapperijen voorlezen... Waardoor je je als publiek eigenlijk ongemakkelijk gaat voelen

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter T'Jonck • Peter Brook en de materialiteit van Becketts...
De eerste gaat over de onmogelijkheid om het rituele van theater nog nieuw leven in te blazen in deze tijd, en sluit verbazingwekkend dicht aan bij zijn én Becketts inzichten over theater...Vernietiging Het volstaat om de laatste scène van Brook en Parry met deze van Maatschappij Discordia te vergelijken om het storend gebrek aan inzicht in de werking van de tekst bij Discordia...Het blijkt er twee maal op uit te draaien dat men de uitdaging van Becketts teksten, om zijn worsteling met de woorden en de gebaren te herdoen, letterlijk te belichamen, niet kan negeren zonder de

Nr. 54, Februari 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Van nu tot het einde van het...
doing it.' Het lukt niet alle dagen om dat credo waar te maken, om die vrijheid te bereiken, maar het blijft een streefdoel...Er wacht de huidige theatermaker veel werk: enerzijds om de door hem in de voorbije decennia verworven autonomie van zijn kunst te vrijwaren en anderzijds om aan te tonen dat hij geen onverschillige...om de oplossing van een probleem - vraagt om een zeer specifieke, geïndividualiseerde benadering

Nr. 54, Februari 1996 • Freddy Decreus • Bij open doek
Je herinnert je opnieuw hoe moeilijk het is geweest autonomie voor deze wetenschap te bekomen aan alle instituten, hoe moeilijk het was om los te komen uit de departementen Germaanse...Maar ook andere vragen die buiten de academische wereld liggen komen tijdens het lezen bij je op: de vraag wat goede theaterkritiek is, welk publiek je kan bereiken wanneer je over theaterprodukties...natuurlijke lichaam snel ziet als een constructie van bepaalde culturele regels en je dus beseft dat je als toeschouwer al je culturele kennis dient in te zetten (cultuur als volledig open systeem) om

Nr. 54, Februari 1996 • Didier Wijnants • Het oor en de smeer
Als je dan nog bewust kiest voor hedendaagse muziek dan ontstaat snel het risico dat je vijandige reacties oproept, een houding van verzet bij het publiek...Ik bedoel: je kunt met allerlei middelen een nieuwe modus aanreiken, een andere manier om een muzikale ervaring te duiden...Eén ding is zeker, tijdens Oorsmeer word je verrast, door geluiden die je niet verwacht en misschien ook door geluiden die je wel verwacht (...) Oorsmeer is een project voor jonge bezitters van

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
Als publiek sta je op iets onbegrijpelijks te staren en de inspanning van de vertolker, en de zeer dramatische, kleurrijke lezing van dirigent Antonio Pappano...Twee keer ging het om een wat nutteloze, vaag modernistische oefening...Het gaat om een boulevardkomedie: een echtpaar komt in de verleiding om van partner te wisselen, maar als de twee nieuwe kandidaten verschijnen (een 'moderne' vrouw en een aanstellerige tenor

Nr. 54, Februari 1996 • Jan Goossens • Is kunst genoeg?
applaus Sellars en Covent Garden: het leek om problemen vragen...werken worden gemarginaliseerd in je eigen land...Het lijkt allicht bij de haren getrokken om de omstandigheden waarin kunstenaars tijdens de jaren '30 in Duitsland werkten te vergelijken met die in de VS tijdens de jaren '90