Archief Etcetera

826 document(en) met "JE NOG HOE ZE" • Resultaten 721 tot 740 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 72, Juni 2000 • Loek Zonneveld • Kasimir en Karoline
De taal die ze spreken lijkt op schrijftaal, zei de Duitse schrijver Peter Handke (medeverantwoordelijk voor een ware Horváth-revival in de jaren zestig). Hij vervolgt: 'Hoe meer ze praten, des te...Maar vaak, als ze elkaar klem zetten met problemen uit de dagelijkse waanzin, proberen ze te ontsnappen met geleende taal, met woorden die ze misschien ergens gelezen hebben, of uit hun hoofd geleerd...Kasimir: En voel je je nu nog méér met mij verbonden

Nr. 72, Juni 2000 • Luk Van den Dries • Vaudeville
Maar wanneer zo'n zogenaamde schandaaldeksels worden opgelicht, blijven er altijd luchtjes hangen, resten die oncontroleerbaar zijn, hoe goed je ook achteraf probeert duidelijk te maken dat er geen...En hoe ga je om met theatermakers die interessant bezig zijn, maar te weinig publieke respons vinden...Om geld uit te geven moet je niet slim zijn, je moet gewoon veel geld hebben

Nr. 72, Juni 2000 • Marianne Van Kerkhoven • Van archipels en satellieten
Deze vragen zijn niet eenduidig te beantwoorden; ze maken binnen de theatersector deel uit van een grillig proces waarin in de loop van de 19de eeuw nog het beroep van de bevoogdende 'regisseur' werd...het 'oude gezelschap' zoals dat kort na WOII nog bestond had je aparte acteurs voor de grote (1ste plans-) en de kleinere (2de en 3de plans-) rollen, voor elk 'emplooi' had men het aangepast personeel...Eenheid is het resultaat, maar ze komt tot stand op een andere dan de traditionele manier die wij tot nog toe kennen

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras, Rudi Laermans • 'Voortdurend denken: ik wil stoppen, het is...
Je leert dan als regisseur ook hoe je een structuur moet opbouwen...Dat is zo tragisch: dat je zover gaat dat niemand je nog kan lezen...Je kan je afvragen waarom Bill Gates nog werkt

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras • 'Eigenlijk maken we volkstoneel'
Want ze kunnen wel zeggen: 'Je moet alles in blokken verdelen, je moet je woorden kleuren, je moet voelen'. En ruw geschetst ging het daar ook drie jaar over...Hoe ga je dat organiseren, hoe ga je dat analyseren, waarom, en in welke context...De Schrijver: Het lijkt alsof het vanzelf gaat, omdat je alles nu op een afstand kunt bekijken en relativeren, maar ik kan je zeggen dat het nog iedere dag crisis en conflict is. En je denkt dat je

Nr. 72, Juni 2000 • Peter Anthonissen • 'Als je jong bent, is het witteridderschap...
En als je in een bestaand gezelschap terechtkwam, welk soort werk kreeg je dan...Misschien klinkt het ouderwets, maar ik vind nog altijd dat je, als je gesubsidieerd wordt, een publieke functie en verantwoordelijkheid hebt...Geleidelijk aan trek je je dan terug en op een bepaald moment ben je eruit

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras • Een Japanse Shakespeare uit Gent
Je moet niet weten wat je gaat vertellen of hoe je het zal doen, maar je moet materiaal hebben om over te vertellen...Ik wilde theater maken dat niet alleen je ratio aanspreekt, maar ook je vel, je oren, je ogen, je darmen en je emoties prikkelt...Je moet niet weten wat je gaat vertellen en je moet niet weten hoe je het zal doen

Nr. 72, Juni 2000 • Peter Anthonissen, Dries Moreels • Een wiel met haakjes
Als je hen zegt dat ze onze cultuur op haar kop zetten, kijken ze raar op...Hoe richt je je leven in? Wat doen we nog zelf...Dat is natuurlijk een zeer moeilijke situatie, want wat doe je daar en hoe pak je dat aan

Nr. 72, Juni 2000 • Johan Wambacq • Wanhoop en weerzin, liefde en lust
Op een bepaald moment zit je als beeldend kunstenaar met het probleem: hoe krijg ik het nog gezegd...Een Nederlander kan de teksten nog wel verstaan wanneer ze ten gehore worden gebracht, maar kan ze nauwelijks nog lezen...Misschien moet iemand Decortes teksten maar eens vertalen naar een of andere 'gewone' taal, opdat ze ook binnen 50 jaar nog zouden gespeeld worden

Nr. 72, Juni 2000 • Marianne Van Kerkhoven, Marleen Baeten • Een artiest moet in zijn parcours bochten...
Je zegt tot jezelf: we moeten dit doen, en morgen dat en overmorgen nog iets; en achteraf stel je vast dat er door alle dingen die je gedaan hebt 'iets is gebeurd'. Schaamte was in de eerste plaats...Vandaag is wat telt de manier waarop je met geld omgaat: hoe je het verdeelt, hoe je ermee naar de kunstenaar gaat en wat je daarmee genereert voor het publiek...Pauwels: Sommige werkstukken zijn nog zo fragiel dat je ze promotioneel niet kan behandelen als een afgewerkte voorstelling

Nr. 72, Juni 2000 • KUNSTENAARS OVER HUN PROJECT
Niet elk beeld dat je maakt is een bewuste keuze, maar hoe meer beelden je maakt, hoe meer je je bewust wordt van de onderliggende keuzes en samenhang...Wanneer je ogen je camera worden, geef je voortdurend betekenis aan de beelden die je in de realiteit ziet en je gaat ze nog linken ook...Je hebt ook tijd nodig om ze te verteren, om je af te vragen wat ze betekenen en welke plek je ze wil geven

Nr. 73, Januari 2000 • Klaas Tindemans • Theater maken, theater leren
Speeldrift Hoe kan je iets leren, iets aan-leren, wanneer de betekenis van dat kennisobject voortdurend wegglijdt of wegzinkt...Dat die erkenning van de schijn vervolgens de mensheid naar één universele schoonheid moet leiden, dat is echter een stap te ver, als je kijkt naar de artistieke praktijken van vandaag...laat ze maar met elkaar strijden om de ziel van de toneelspeler - en geleidelijk aan confrontaties tussen deze trajecten organiseren, speeldriften op elkaar laten botsen

Nr. 73, Januari 2000 • Hugo Haeghens • Het in kaart brengen van het efemere
Hugo Haeghens over The Mapping of Canada van Alexander Baervoets & David Hernandez Wanneer je de zaal verlaat en de relatie met de scène hebt verbroken, begint het nog feller tot je door te...dringen dat je werd verplaatst naar een andere (mentale) ruimte, voel je intuïtief dat The Mapping of Canada vragen zal blijven oproepen, dat de 'voorstelling' je met terugwerkende kracht besluipt en bevraagt...Een voorbeeld daarvan vormt het moment waarop ze een ogenblik in de fauteuil op elkaar plaatsnemen, terwijl je merkt dat er geen enkele vorm van contact is omdat ze beiden in een andere mentale ruimte

Nr. 73, Januari 2000 • Marleen Baeten • Het gedachtenisgehalte van ruis
Hoe stel je als danser het lijden van de concentratiekampen aanwezig...Hoe stel je het lijden van de concentratiekampen aanwezig in een dansvoorstelling, zonder af en aan te zeulen met dekens, te schreeuwen of krampachtige bewegingen te maken...Hoe geef je betekenis aan een huiveringwekkend verleden dat je niet zelf beleefd hebt

Nr. 73, Januari 2000 • Loek Zonneveld • Een voorstel in plaats van iets definitiefs
Je voelt ook dat het net is alsof je in een muziekstuk staat waarin je vals speelt, als je net het foute ritme hebt, als je er niet in komt of je te moe bent soms of niet geconcentreerd of weet ik...toeschouwer ook geneigd letterlijk iets terug te roepen, in de trant van: laat nou zien wat je bedoelt, wat je wilt, waar je naartoe gaat met dat stuk, die scène, die tekst...minder dan een uur wordt een indrukwekkende vertelling gebracht over hoe zwaar het levenslot van een homoseksueel kan wegen én hoe licht je dat lot kunt maken door althans te proberen om tijd

Nr. 73, Januari 2000 • Rudi Laermans • Het lichaam als medium
Waarom weet je soms tijdens een voorstelling dat ze al bezig is zich in je geheugen vast te zetten...Soms heeft het te maken met de historische positie van een voorstelling: ze komt op het juiste moment, ze intervenieert op een welhaast logische manier in je persoonlijk parcours als kijker...Je zag de performers twee keer, en dat simultaan: een keer 'in het echt', en ook nog een keer 'op het scherm' - maar in het laatste geval in posities die je althans ten dele, via de muurgaten, reeds

Nr. 73, Januari 2000 • Gerald Siegmund • Het geheugen van ballet
door onderwijs, hoe de individuele dansers getraind zijn en hoe ze zichzelf beschrijven...De vrouw in het historisch kostuum onderbreekt hem met 'Herinner je me nog...Als de lichten opnieuw aangaan hebben beide om een ballerina rivaliserende dansers hun posities op de scène geruild, maar ze dansen exact dezelfde routine en vergroten die nog

Nr. 73, Januari 2000 • Gabriel García Márquez • HOE VERTEL JE EEN MASSAMOORD?
Na het bloedbad moesten er een paar uur zijn voorbijgegaan, want de lijken bezaten al dezelfde temperatuur als gips in de herfst en ook dezelfde vastheid, als van versteend schuim, en degenen die ze...En daar deed hij goed aan, want toen de vrouw die magere, sombere gestalte in de deuropening had zien staan, hoofd en kleren onder het bloed en aangeraakt door de donkere ernst van de dood, had ze...de drie keukens waar José Arcadio Segundo zich nog ophield voordat hij zijn huis bereikte, zei iedereen hetzelfde: 'Er zijn geen doden geweest

Nr. 73, Januari 2000 • Tone Brulin • TERUG NAAR DE BRON
Toen ze er eenmaal waren, bleven de brave burgers ze in drommen op het voetpad nagapen...het groepje bezat er geen enkele een 'carte d'évolué'. Dat wil zeggen dat ze voor de administratie nog niet eens aan het vernisje van de beschaving toe waren...En je kan ze niet eens ongelijk geven

Nr. 73, Januari 2000 • Sarah Vanagt • EEN ONMOGELIJKE RECONSTRUCTIE VIA EEN BRIEFWISSELING
Ze zegt: 'Het is eigenlijk nog niet zo verkeerd, wat je getekend hebt...Wat de nieuwe bewoners niet nodig hadden, hebben ze waarschijnlijk op straat gegooid, misschien ligt het daar zelfs nog, zo zegt ze...Ik herhaal nog maar eens dat ik het me niet kan voorstellen, waarop zij nog maar eens herhaalt dat er zoveel is dat je je niet kan voorstellen