Archief Etcetera

947 document(en) met "ALS IK KAN" • Resultaten 761 tot 780 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Elk denken dat zijn eigen Ik met de loep bestudeert, kan zich alleen maar branden en de verhoopte antwoorden schuldig blijven...Toen ik de tekst las en herlas, leek mijn ritme met het zijne samen te vallen...Je kan ertegen vechten, je kan schoppen en verwoestend uithalen naar de dingen rondom, maar vaak tegen beter weten in. Het enige wapen dat je ter beschikking hebt, keert zich meer dan eens tegen je

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
En dat terwijl De Soldaat-Facteur en Rachel, als ik het lees in het recent verschenen verzameld werk van Arne Sierens, zo dicht op het vel komt te zitten...Allemaal anders, allemaal volbloed theatrale teksten - al vind ik de libretti moeilijk blijven om in te geraken, maar ik hou er rekening mee dat dat alles met mijn gebrek aan kennis van en voeling met...De voormiddag begint Ik moet nog alles strijken Zijn broek zijn hemd mijn kleed mijn geest Mijn strijkijzer blijft plakken Aan de zwartste gedachten als ik mijn

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Kan de schrijver van dat soort verhalen beschouwd worden als de ultieme holist, die gelooft in de eenmakende kracht die uitgaat van zijn kunstwerk...Wittgenstein kan alleen maar denken als hij op zijn vloertje heen en weer loopt...ik vind hem wat sloom, wat traag, er zit geen energie in. Maar goed, het is al een begin; als ik straks een paar miljoen kilometer hier vandaan ben, nergens meer, dan zal het al beter gaan

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Terwijl ik mij kwel met de vraag wat ik kan doen tegen de verveling van het gedwongen kijken naar een ongestructureerd stuk realiteit, hoe ik mijn zinnen, die snakken naar sensatie, kan bedaren, hoe...ik de nood aan betekenis en verbanden met externe gebeurtenissen kan lenigen, moet ik vaak terugdenken aan het vreselijke gevoel van verveling uit mijn kindertijd...Over de toeschouwer De pure schoonheid van de vallende spar die ik kan ervaren wanneer ik naar voorstellingen van En-Knap kijk, is het resultaat van de wreedheid die je niet kunt zien en het

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Klazien Brummel beschrijft Balanchines oeuvre: historisch ijkpunt van het klassieke ballet 'Eens heb ik gezegd dat ik aard en mate van de liefde voor de dans bij mijn medemensen kan afmeten...beslag kan nemen en van structuur kan voorzien...Men kan moeilijk verwachten dat iemand dan nog op lumineuze nieuwe concepten komt, en als dat wel het geval zou zijn geweest, is het maar de vraag of hij die zelf nog had kunnen uitwerken

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Inderdaad, het was als met de hele film: als ik het wilde, zou ik wel een middel vinden om het te kunnen...Ik werd niet bij de zaak betrokken, ook al omdat ik op dat ogenblik mijn ontslag reeds had ingediend en ik het docentschap had verruild voor een baan als adjunct-directeur bij het Nederlands...Ik ben geen astronoom maar als ik naar het werk van Balanchine kijk, krijg ik (terecht of ten onrechte, dat doet er niet toe) de indruk dat ik iets snap van iets wat me verder totaal onverschillig

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Men stapt op het plein als op een toneel, als op een plaats waar de banale dingen, de domme last en moeite van het leven niet bestaan, waar de mens zijn bestaan waard is en niets meer hoeft te doen...Maar ook al kan men vinden dat men zo'n theater vandaag niet meer kan bouwen, en ook al is het zeker waar dat zo'n zaal ook veel onmogelijk maakt, toch zal iedereen het er over eens zijn dat heel wat...Het gebeurt dat iets van vroeger het heden onverwacht binnenstapt, niet als een herinnering die uit het geheugen komt als uit de verte, maar direct en vanzelfsprekend alsof het nooit is weggeweest

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
Maar, nu ik toegestemd heb om er toch maar een korte inleiding bij te schrijven, moet ik toegeven dat ik niet zo onmiddellijk kan zeggen wat ze zeggen, wat ze vertellen, waarover ze nu precies gaan...Zeker niet als vrouw, en dan nog van boven de veertig...Ik geloof dat het een klein geheimpje is (ik verklap het met uitdrukkelijke toestemming - wat dacht je

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Niemand kan Shakespeare zinvol verfilmen zonder zich aan hem te "vergrijpen". Dat is zelfs een noodzakelijke voorwaarde geworden...Hitchcock vond dit standpunt typerend voor die theatermensen die zichzelf beschouwden als enige erfgenamen van Shakespeare...scherpen (Richard III). Een film, net zo min als een toneelproductie, is nooit representatief voor een Shakespeare-tekst, omdat er niet zoiets als een representatieve verhouding tussen tekst en opvoering kan

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
ene moment als verteller en het andere moment als personage...En hoe: als in een tekening gestolde weergave of als levende, om antwoord vragende gesprekspartner...Klassieker kan het niet

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Lauwers, Rudi Laermans • Een beeld dat je aankijkt
men een kunstwerk kunnen definiëren als een 'zwijgzaam, geduldig ding' dat traag onrust zaait door het nutteloze nuttig te maken en het onnodige nodig...concentratie veroorzaakt, die de tijd bevriest waardoor de herinnering zijn intrede kan doen...Deze overstijging noem ik herinnering

Nr. 62, December 1997 • Hendrik Tratsaert • De weg van het misverstand
Een debat als Hollandse Golf...Die namen 'sluimerden al langer dan vandaag in theaterland'. Met dat theater-land kan hij enkel die twee moedige programmatoren beneden de Moerdijk bedoelen die 't Barre Land & Co kansen gaven vóór...Ik had gehoopt een zoveelste beschrijving van het werkelijke programma achterwege te kunnen laten, maar vooruit: récapitulons, met weglating van excessen van 'dit debatarme land'. In deze

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Als ik tegen haar spreek, is het alsof ik mezelf dubbel hoor...Ik zweer het, als je haar ogen zou zien, zou je mij geloven als ik beweer dat onze oceanen nog vol schatten liggen...Wie de voorstelling niet meer kan gaan zien, kan de monoloog van Matthias nog kopen (Zarah of de vogels komen terug uit het Zuiden, Standaard Uitgeverij). Met de illustraties van Tom Hautekiet erbij

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
En als het hoedje dan niet past 'Ik werk nu meer dan dertig jaar...Marc Verstappen: 'Ik zie educatie meer als het aanbieden van kansen tot kennismaking met een bepaald genre, bijvoorbeeld hedendaagse muziek...Ik ben ervan overtuigd dat het prettig is om jongeren die al die instellingen ondersteboven hebben gelopen ook als theaterpubliek te hebben

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Hun geografische ongedurigheid is een pendant van de mutatiedrift die we gemeenzaam als creativiteit omschrijven en noodzakelijk voor de onafhankelijkheid die we als een essentiële component van het...Bruce Chatwin voert hen op als voorbeelden par excellence van zijn theorie over het nomadisme als alternatieve, hogere levensvorm: 'What is this strange madness, Petrarch asked of his young secretary...identiteit kan tonen

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Toen ik geneigd was dit te interpreteren als een metafoor voor de wisselwerking tussen lichaam en geest, ontkende hij dat stellig...Het lijkt er op, - uitspraken als de navolgende wekken altijd te hoge verwachtingen, maar ik waag het er toch maar op - dat Emio Greco een manier gevonden heeft om choreograaf en danser, inhoud en...stellen, dan wel te ridiculiseren of op de spits te drijven, bestaat het (maar ik kan mij vergissen) dat de dodelijke blik niet hoeft te worden teruggeketst door lege beelden die de kijklustige angstig

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Ik wil tonen dat beweging op zich volstaat, zelf tijd kan creëren, ruimte kan creëren...Greco: Ik denk niet dat mijn werk hermetisch is. Ik vertel natuurlijk een innerlijk, persoonlijk verhaal en dus kan het gebeuren dat iemand vindt dat dit voor hem niets betekent...Ik kan wel zeggen dat ik niet met zeer concrete, volledig uitgewerkte intenties de studio instap, maar wel met een aantal primitieve ideeën en het verlangen om die, zonder woorden, uit te drukken

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Zonder een tophitlijst te willen maken, kan ik toch moeilijk mijn enthousiasme verbergen voor de drie solo's van Vincent Dunoyer, Four Fox Nothing van Amanda Miller en de hoger vermelde video van...Ik suggereerde reeds dat het interessante aan deze inventaris nu net is dat hij als het ware uit zijn voegen barst (hierbij dient opgemerkt dat de editie 97 het meest uitgebreide programma heeft uit...scoutsvoorstellingen kan inspireren

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
De andere medespelers - onder wie toch ook als ik me niet vergis Robert Stephen -deden krampachtig hun best die Engelse speelstijl die niet meer bestaat en ook niet meer kan bestaan, te vatten...Het is ook slechts via een soort archeologisch werk dat ik dat kan beweren: ik ken films uit die jaren, en radio-opnamen die mij suggereren hoe het toen op het toneel moet zijn geweest...Uiteenzetting' te verstaan als 'confrontatie'. Het is wanneer ik het scherpst van die afstand bewust word gemaakt dat ik theater (etc

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
om zelf zover als mogelijk te durven gaan, ook in de confrontatie met je medespelers, tot iedereen zegt "Ik kan het niet meer aanzien wat die vrouw doet...Zowel Signoret als Rowlands tonen dat ze spelen, en als ze spelen gaan ze voluit en nemen ze risico's. Als ik ze bezig zie, denk ik vaak: "oei, oei, oei, de volgende bocht halen ze niet" - en toch...Tijdens Philoktetes dacht ik vaak: waarom zou je, waarom zou je... Ik was als het ware dubbel bezig: ik speelde een rol - en ik denk nog steeds dat ik in die voorstelling een heel goede Odysseus heb