Archief Etcetera

826 document(en) met "JE NOG HOE ZE" • Resultaten 761 tot 780 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 76, Maart 2001 • Marc Holthof • Mentaal Muiswerk
werkelijkheid krijg je natuurlijk het grafisch werk van Greenaway zelf te zien...Ze illustreert dat Greenaways idee om Prospero de tekst van The Tempest te laten bedenken en neerschrijven terwijl de film zich ontplooit, ook minder verheven culturele antecedenten heeft...spel van referenties en allusies blijkbaar nog lang niet ontrafeld

Nr. 76, Maart 2001 • Katrien Darras, Steven De Belder • Sociaal-artistieke projecten: de schaamte voorbij
Je hebt nog één bindmiddel: de televisie...Verbist: Hoe ze het moeten doen is een andere zaak...Dan breek je ook doorheen je doelgroep als exclusieve consument: ze worden in het productieve proces inbegrepen, waarbij je het plateau en de instelling in het artistieke proces betrekt

Nr. 76, Maart 2001 • Dries Moreels • Culturele centra new look
Geen eenheid maar veelheid Als je via de rue de la Prairie naar het Noordstation in Brussel afdaalt, zie je aan je linkerkant ‘een onooglijk lapje grond’ waar één huis werd weggehaald...Het gaat om behoeften en om hoe je die op het spoor komt...Je moet ze aandachtig, nauwkeurig, voortdurend bekijken

Nr. 76, Maart 2001 • An van Dienderen • Het lichaam - site voor de antropologische...
Ze vestigden zich in Mexico omdat ze er familie hadden, denk ik...Want vanaf het moment dat er een camera in de buurt is, pas je je houding aan, je handelingen, je taal...Vandaar dat je kan stellen dat een camera eerder intervenieert in de realiteit dan ze observeert

Nr. 76, Maart 2001 • Marianne Buyck • Yol of het Turkije van Yilmaz Güney
Als je hart week wordt, als je je (door Zine) laat ompraten, achtervolg ik je tot in het hiernamaals...Seyit kan zich nog niet voorstellen hoe hij buiten de traditionele mannenrol zou kunnen leven en ziet dus ook geen mogelijkheid om zijn vrouw te redden...Typerend en paradoxaal genoeg is voor vrouwen enkel het bordeel een plaats van vrijheid en autonomie: daar openen ze zelf de deur, beslissen ze zelf met wie ze praten of omgang hebben en verdienen ze

Nr. 76, Maart 2001 • Marianne Van Kerkhoven • Dansen tussen Oost en West
Hij zegt dat het leven of een mens nooit stil kan staan, want zelfs als je dood bent, gaan de dingen nog door, je lichaam is continu bezig met te verrotten...Je hebt veel meer dan twee weken nodig om te begrijpen hoe of wat Indi-sche dans eigenlijk is. Het zou belachelijk en naïef zijn indien ze dat na twee weken zouden vertonen, aangezien ze...Ik wil zien hoe ik mezelf identificeer met een kleine jongen of met een jong meisje en hoe ze zich op een scène gedragen

Nr. 76, Maart 2001 • Peter Anthonissen • Meer en meer zichzelf
Je bent een Arabier, dus je moet mij iets Arabisch geven...Etcetera: Hoe verklaar je dat je in een westerse richting werd geduwd terwijl je toch in een nationalistisch klimaat leefde...Meyerhold gaat over het bewaren van je evenwicht, en dat kan je parodiëren

Nr. 76, Maart 2001 • Marianne Van Kerkhoven • On monte à Paris, on monte à...
Voorlopig is die hele wereld van de Francité nog gericht op Parijs, maar misschien brengen La Louvière en Québec daar verandering in. Voorlopig zijn daarvan in Wallonië nog niet zoveel tekenen te...De Waalse overheid heeft theatergebouwen gerenoveerd die puinhopen waren, alhoewel het nu nog steeds zaaltjes met balkonnetjes en pluche zetels zijn waar je niet aan mag komen...De Walen zijn er zich van bewust geworden dat ze geen hulp krijgen in hun reconversie, dat ze het zelf moeten doen; ze maken zich los van Franstalig Brussel; wat voor dat Franstalig Brussel ook

Nr. 76, Maart 2001 • Marianne Buyck • Kazungu, de metis
Ik had nog minder bestaansrecht dan de relatie tussen mijn ouders...de film vertelt Kamanayo hoe hij zich België geheel anders had voorgesteld – als een grote volgebouwde stad – en hoe leeg en koud België was vergeleken met het paradijselijke Rwanda...Est-ce que je devais le détester

Nr. 76, Maart 2001 • Pé Vermeersch • Dood van een Butohdansmarietje
Kasai: ‘Het doet er niet toe hoe hard dansers trainen, als ze niet bezorgd zijn voor het groter lichaam van de natuur, dan betekent het danserslichaam dat ze ontwikkelen niet zo veel...Als je dat niet kan ontdekken, doet het er niet toe hoe hard je je lichaam traint...Als ik Tanaka vraag, hoe ik dat nu nog meer kan trainen, antwoordt hij: ‘Denken, de dans denken, altijd opnieuw denken waarom je danst en wat voor soort danser je wilt zijn, en vooral een zeer

Nr. 76, Maart 2001 • Marianne Buyck • 'Het is alsof je als performer moet...
Je leert de technieken van Cunningham, Martha Graham, Trisha Brown, Anne Teresa De Keersmaeker, William Forsythe… Je leert zien wat hen bezig houdt en hoe zij die thema’s omzetten in danstaal...Je ziet ook hoe het ontvangen wordt en hoe het verandert wat na hen komt...Het is mogelijk om dieper te gaan, zoals gebeurt met westerse hedendaagse dans, je kan de bewegingen bestuderen, je kan onderzoeken waar ze vandaan komen in de geschiedenis en in het lichaam en wat

Nr. 75, Maart 2001 • Rudi Laermans • Dans als de kunst van het balanceren
Op de achtergrond onduidelijke bastonen, je wist niet meteen of ze tot de klankband behoorden of toevallig de zaal binnensijpelden...Dat je via de lichaamstaal van een zeker ‘classicisme’ nog zoiets als een waarheid – en vooral: een waardigheid – van het menselijk lichaam kan ensceneren, weten thans nog enkel een handvol...Wie er gelijk had, doet er eigenlijk niet toe: het hing van je eigen kijkattitude af – en de mijne was, zoals wel vaker, ‘modernistisch’ (of ‘formalistisch’). Je kon de voorstelling zo lezen, ze

Nr. 75, Maart 2001 • Rudi Laermans • Dans als de kunst van het balanceren
Op de achtergrond onduidelijke bastonen, je wist niet meteen of ze tot de klankband behoorden of toevallig de zaal binnensijpelden...Dat je via de lichaamstaal van een zeker ‘classicisme’ nog zoiets als een waarheid – en vooral: een waardigheid – van het menselijk lichaam kan ensceneren, weten thans nog enkel een handvol...Wie er gelijk had, doet er eigenlijk niet toe: het hing van je eigen kijkattitude af – en de mijne was, zoals wel vaker, ‘modernistisch’ (of ‘formalistisch’). Je kon de voorstelling zo lezen, ze

Nr. 75, Maart 2001 • Marleen Baeten • 'Eén uur omhelzen, één uur is mij...
Ze waren de golven van de zee, maar dat zag je niet meteen...De man begreep haar niet… Wil je weten hoe het verder gaat, ga dan kijken naar De kleine zeemeermin...meer hetzelfde is, want dat er intussen van alles gebeurd is. Hiermee raakte ze een belangrijk punt: tijdens het kijken (en luisteren) naar De kleine zeemeermin word je voortdurend uitgenodigd om

Nr. 75, Maart 2001 • Rudi Laermans • Verflensend rood
Traag, heel traag, installeerden Peters en Van Rijn zich elk in een stoel (je kon het moeilijk ‘plaatsnemen’ noemen). Ze negeerden elkaar volkomen, op één enkele terloopse blik na...Van Rijn en Peters deden alsof ze in een conceptuele voorstelling stonden, ze spéélden voor conceptkunstenaar...Hoezeer ze ook hun best deden om ernstig te lijken, het eindeffect was onveranderlijk een van ironie doordrenkte reeks bewegingen, gewoon omdat ze op een scène werden getoond en dat kader per

Nr. 75, Maart 2001 • Rudi Laermans • Het ruimtelijke vluchtpunt van het dansende lichaam
over deze voorstelling, gewoon omdat ze zowel een ‘choreografische waarheid’ als een ‘danswaarheid’ toonde met een door mij nog nooit geziene evidentie...Stom doosje Van Vanity is nog een andere lezing mogelijk, een die stilstaat bij het verschil tussen wat je vanuit de zaal kon zien en datgene wat het camerastandpunt toonde...Je zag wat je meestal over-ziet: het beweeglijke punt van de podiumruimte dat de geziene beweging als spreekwoordelijk eindpunt veronderstelt

Nr. 75, Maart 2001 • Loek Zonneveld • Het lange sterven
Al was het alleen maar door die indringende vragen die steeds onder haar producties jeuken: ‘Kijk, heb je dat gezien, kijk nog eens goed, heb je het écht gezien...en zo ja, wat krijg je dan: is dat nog een mens, is dat nog een ‘zelf’, wat is het zelf, waar blijf je als je gedachten in onderdelen naar een computer worden overgebracht...sloddervos), dan kun je nog doodgaan in stijl’? Weet die Pickover eigenlijk zelf nog wel wat hij doet

Nr. 75, Maart 2001 • Jan Bosteels • De Nachten durven niet mere te durven
En daar wringt het schoentje hoe langer hoe meer...Mieke Debruyne, columniste van De Standaard Magazine, ook bekend als de vrouw die haar volk leerde praten over pijpen, had een stel krukken meegebracht alsof ze al bij voorbaat wist hoe zwaar ze zou...En als je pu­bliekelijk voorleest over je brandende kut, moet je al uit erg goed hout gesneden zijn om niet roemloos ten onder te gaan

Nr. 75, Maart 2001 • Hugo Haeghens • De tragiek van het kijken
Je voelt dat je kijken naar deze zich steeds weer herhalende bewegende lichamen, je dwingt te kijken naar je eigen kijken...Achteraf kan je dan ook onmogelijk zeggen hoe lang de voorstelling nu precies geduurd heeft...Het is op dat ogenblik dat je het gevoel besluipt dat je naar je eigen dood zit te kijken, je eigen sterven waartoe niemand ooit enige toegang kan hebben, dat voor ieder van ons altijd aporetisch zal

Nr. 75, Maart 2001 • Loek Zonneveld • De Onttovering
waar ze een verontrustende ‘berg’ gekromde en naar lucht happende lijven vormen, als waren ze op sterk water gezet...Ze zijn losser, ze hebben een schaamteloos spelplezier, ze zijn spontaan, niet bezwaard door het loden gewicht van een verleden...Ze handelen in de kern als de personages in Noréns stuk: wat ze zeggen, dat zíjn ze ook