Archief Etcetera

73 document(en) met "Marcel Je" • Resultaten 61 tot 73 worden getoond

Nr. 87, Juni 2003 • Jeroen Peeters • You are already doing all of it:...
Dansaertstraat 190 wordt binnengelaten in een lege galerieruimte, waarin een man langzaam rugwaarts naar je toestapt, tenslotte stilstaat en zegt 'Ceci n'est pas un vide'. Vervolgens richt hij het woord tot...Ook performances waarbij de bezoeker direct betrokken wordt: stel dat je in een museum bent en toegang betaalt, dan krijg je in ruil voor een gesprek van vijf minuten over markteconomie de helft van...Alle projecten spelen zich af in een 'alsof'-modus: de ingreep krijg je deels of geheel te zien, maar de context waarin die plaatsvond moet je er zelf bij verzinnen, alsook de manier waarop er zich

Nr. 88, September 2003 • Katleen Van Langendonck • The role of the artist is to...
Door dergelijke kleine impulsen kan je je volgens Vargas iets herinneren dat je niet meer wist...Oraculos was er nog sprake van een duidelijk teleologisch verloop, van een onzichtbare gids die je bij de hand nam: je kreeg een graankorrel bij het begin van je reis (gekoppeld aan een zelfgekozen en...Maar ook voordat je deze kamers betreedt, voel je je al herhaaldelijk verloren, ook al helpen handen in het duister je soms op het 'juiste' pad te blijven

Nr. 89, December 2003 • Elke Van Campenhout • De intieme ervaring
De voorstelling die je aanspreekt op je allerpersoonlijkste beleving...De vreemde personages onderweg brengen je letterlijk uit evenwicht, raken je aan, laten je ruiken, proeven en tasten...Want hoe creëer je nabijheid wanneer de afstand onvermijdelijk zeer groot is? Hoe kom je tot een zintuiglijke ervaring die de grenzen van de podium/zaal-situatie overschrijdt

Nr. 93, Januari 2004 • Elke Van Campenhout • De autobiografie en de kunst van het...
Als je terug een lichaam hebt, word je opnieuw een persoon...Dat is verschrikkelijk, het is alsof je datgene wat je alleen maar privé in je badkamer zou doen ineens op het podium zet...zijn boek La disparition bijvoorbeeld, gebruikt hij geen enkele keer de letter 'e'. Wanneer je dit uitspreekt wordt 'sans e' 'sans eux, en begrijp je dat dit boek eigenlijk een formele verwerking

Nr. 93, Januari 2004 • Sarah Vanagt • Miniaturen uit de Grote Meren
Grenspost tussen Cyangugu (Rwanda) en Bukavu (DR Congo) Twee maanden na mijn verblijf aan de grens ontvang ik een e-mail van de 20-jarige Marcel, één van de oudere wezen uit het kinderdorp...Marcel werkt in een klein internetcafé op tien meter van de grenspost...Je vous dis la vérité

Nr. 97, Juni 2005 • Bojana Cvejić • Gedaan met (ver)oordelen, tijd voor opheldering...
Dans is ook een spel dat je bevrijdt van elke vorm van sociale na-aperij, elke vorm van ernst en elke vorm van geschiktheid...Maar door hen conceptuele choreografen te noemen haal je de dans uit hun artistieke praktijk, omdat je de fout begaat niet te zien dat het lichaam centraal staat in hun procedures...En als je hiermee akkoord gaat, wanneer merkte je dat dan op in je omgeving

Nr. 97, Juni 2005 • Jeroen Versteele • Het cynisme voorbij
hebben ons erg gericht op de inhoud van het stuk, dat de geestesgesteldheid van een psychose weergeeft: een heel emotionele toestand waarin je verlangt naar het onbereikbare, maar waarin je ook aan...De hele hamvraag is: wat doe je als je dat enorme schuldbesef hebt...Als je op zoek gaat naar de persoon achter de teksten, zegt dat meer over je onmacht om ze te duiden

Nr. 99, December 2005 • Stien Michiels • Werelden creëren: Hedendaags kapitalisme en esthetische oorlogen
Als je alle pagina's waarop reclame staat uit een tijdschrift scheurt, blijft volgens Jean-Luc Godard enkel het editoriaal van de hoofdredacteur over...Maar de lichamelijke incarnatie, de mogelijkheid om te kopen, om met je lichaam te leven tussen de diensten en koopwaar die door de tekens worden uitgedrukt als mogelijke werelden, volgt niet altijd...Deze laatste zijn inderdaad niet enkel water, lucht, natuur, enzovoort, 'eigendom' van iedereen, maar worden ook gecre-eerd en gerealiseerd volgens de modaliteiten die Marcel Duchamp gebruikt om te

Nr. 101, April 2006 • 
Je rol op deze manier vertolken is makkelijker gezegd dan gedaan...Ik had er bij momenten eenzelfde prettig verwarrende tijds-ervaring als bij de Prousf-cyclus, vooral dan Proust 4: De kant van Marcel

Nr. 105, Februari 2007 • Christophe Van Gerrewey • Het dubbele verlangen van het theater
Het is zeker niet de eerste keer in zijn leven: Barthes gaat, in de laatste alinea van zijn tekst, te rade bij Marcel Proust en diens hoofdwerk A la recherche du temps perdu...Nog één keer Proust: ‘Je comprenais bien que ce qu’ils faisaient là n’était qu’un jeu, et que pour préluder aux actes de leur vie véritable (dont sans doute ce n’est pas ici qu’ils vivaient la partie...jeunes corps affairés à je ne sais quels circuits’. En wat deed een oude man als semioticus Roland Barthes daar

Nr. 106, April 2007 • Lieve Dierckx • Allemaal samen: mag ballet ook dans zijn?
Gespletenheid Een struikelblok op de weg naar unisono blijft de dissonant – tot voor kort kon je rustig van een geluidsmuur spreken – tussen de twee familiebedrijven in het veld: de...Kitsch waar je haar overeind van gaat staan en tolerantie naar waakstand schakelt...Het tijdloze wordt gevonden in het Freudiaanse onbewuste én in de ‘maniacally charged present’. Een samengebald heden dat uitstijgt boven de notie van tijd en ruimte is wat je bij alle groten van dans

Nr. 110, Februari 2008 • Pieter T'Jonck • Waar is kunst?
Een paradoxale onderneming: hoe meer werken je zag, hoe sterker je besefte dat veel van deze bric-a-brac in een oneigenlijke, zelfs onmogelijke context stond omdat ze afgesneden was van de roerige...ontstaan, al was het maar omdat je je soms afvraagt hoe zo’n tengere vrouw zo’n massa water kan slikken...Het is ook erg ongewis natuurlijk: als je die tafel op pakweg een kampeerplaats zou zien, zou het idee dat dit een kunstwerk is allerminst in je opkomen

Nr. 110, Februari 2008 • Elke Van Campenhout • Wie is er bang voor Virginia Woolf...
Het gevaar is groot dat je vervalt in romantische clichés, of die nu zoeterig of gewelddadig zijn...Dat ongrijpbare je ne sais quoi van een verlangen dat je rationeel niet kan verdedigen...Het spreekt van de nostalgie van een voorbije era, van de herinnering die zich met zoveel geweld in je herinnering heeft ingebrand, dat ze je werkelijke recollectie heeft vernietigd