Archief Etcetera

965 document(en) met "Ik-figuur Wat" • Resultaten 781 tot 800 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Maar laten we de metaforische titel voor wat hij is; heel wat belangrijker is de vaststelling dat het mislukken alles had te maken met de verschuiving van de beoogde dialoog met 'the sixties' in de...Altijd wordt de kijker mee in het spel betrokken, via beelden die hem tegelijk geruststellen ('ja, dit ken ik van ergens') en verbazen ('maar wat zie ik dan toch!?'). 2. Ongemerkt heb ik Meg...De gedurig tot beelden getransformeerde lichamen uit Meg Stuarts voorstellingen ensceneren dit onbewuste, wat ons - zoals gezegd - ongemakkelijk maakt

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Wanneer je poogt iets van hem te vatten, is ie al lang weer verder, en wat is dat wat je hebt dan nog waard...onderwerp ten gronde aan te pakken, wat ze wèl hebben gedaan met de ruimte...Mary Wigman zei: 'Dans vertelt niet wat voorbij is, ze concentreert in een symbool of in een mythe wat bezig is te ontstaan

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Nand Buyl: Het vak leren, daar geloof ik niet in. Je kan wel alles wat erbij komt leren: de techniek, het spreken, de taal, de houding,... wat nu ook allemaal voorbijgestreefd is. (Staat recht en...En hoewel het misschien wat ouderwets is, vertrek ik toch vanuit een groot respect voor de tekst...Het personage wordt dan een soort schaduw van wat ik als acteur aan het doen ben

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Ook later, in de groep Ticdrie, heb ik slechts een minimale fractie kunnen ontwikkelen van wat ik eigenlijk wil...de televisie had ik alles gedaan wat ik kon doen en de kracht die ik tussen 1963 en 1968 in het onderwijs had gestoken was verdwenen...Maar als ik vandaag Heidegger lees, stemmen een aantal van zijn gedachten toch overeen met wat ik nog steeds voel

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Wat hier zeer algemeen gezegd is over de verhouding van theater en tijd, vind ik ook terug in het werk van de tijdelijke vereniging De Vere...Wat moet ik met snelheid...Het wikken en wegen van wat mogelijk is, het bevragen van wat noodzakelijk is, het aanvoelen van wat vandaag en morgen relevant kan zijn

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Wat kunnen benjispringers leren van Roland Barthes...Deze herinneringen staan terzelfdertijd in het teken van de melancholie om wat onomkeerbaar voorbij is, maar ook in het teken van de hoop dat wat vergeten was, kan uitgespeeld worden tegen wat nu...Bestuderen wat vergeten is, wat onder- en overbelicht wordt, brengt ons bij de ideologie in actie, de opties van deze geschiedenis (vaak tegen wil en dank). Treffend blijft het overwicht van het grote

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
De afgelopen jaren had Mortier behoorlijk wat moeilijkheden om er nog gemotiveerde en geïnspireerde regisseurs voor te vinden, en de resultaten, zoals Luc Bondy's Le Nozze di Figaro, waren vaak...Dat laatste gold ook voor zijn enscenering van Wozzeck, al is het erg moeilijk om de vinger te leggen op wat er mis ging in de voorstelling...Sellars Aan Peter Sellars' enscenering van Ligeti's Le Grand Macabre werkte ik zelf mee als regieassistent: over het eindresultaat kan ik me dus moeilijk uitspreken

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Elk denken dat zijn eigen Ik met de loep bestudeert, kan zich alleen maar branden en de verhoopte antwoorden schuldig blijven...Het Ik dat in Oorlog nog zo fataal aan de ketting trok en wanhopig een uitweg zocht voorbij de taal, is hier een medereiziger geworden die onderaan de postkaart van daarnet het obligate hartje tekent...Veeleer een voortzetting van wat Goetz al zei: 'De strijd gaat door, overwinning of dood

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Wat je ook zou kunnen zeggen is dat deze De Soldaat-Facteur en Rachel een toonbeeld is van wat theater net niet moet zijn...Een flink doorgekauwde, propere tekstzegging, wat getelefoneerde effecten (die af en toe nog werken ook), hier en daar een kleine eruptie van emotie (en-dat-dan-ook-weer-wat-onderuithalen-want-anders...De voormiddag begint Ik moet nog alles strijken Zijn broek zijn hemd mijn kleed mijn geest Mijn strijkijzer blijft plakken Aan de zwartste gedachten als ik mijn

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Voor het drama houdt dit moment de revolutionaire overgang in van datgene wat zich 'tussen' mensen afspeelt naar wat zich 'in' een mens aan woelingen voordoet: het maatschappelijk zichtbaar conflict...individuen, wier kern voortdurend in beweging en daardoor ongrijpbaar is. 'Wat wij onze "identiteit" noemen,' schrijft Patricia De Martelaere in En nu ben ik dood (Verrassingen, 1997), 'is een geheel van...ik vind hem wat sloom, wat traag, er zit geen energie in. Maar goed, het is al een begin; als ik straks een paar miljoen kilometer hier vandaan ben, nergens meer, dan zal het al beter gaan

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Terwijl ik mij kwel met de vraag wat ik kan doen tegen de verveling van het gedwongen kijken naar een ongestructureerd stuk realiteit, hoe ik mijn zinnen, die snakken naar sensatie, kan bedaren, hoe...Het vellen van die boom was mijn eerste, primaire voorstelling en ik beschrijf ze hier omdat die ervaring - los van de heel oprechte angst dat de boom mijn vader in zijn val zou meesleuren, wat de...Door observatieonderzoek en verandering begin ik te beseffen waar ik wel en waar ik niet in geloof

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Klazien Brummel beschrijft Balanchines oeuvre: historisch ijkpunt van het klassieke ballet 'Eens heb ik gezegd dat ik aard en mate van de liefde voor de dans bij mijn medemensen kan afmeten...Aan het leerproces hoeft bijvoorbeeld geen goddelijke inspiratie meer te pas te komen, wat Balanchine in zijn Apollo letterlijk suggereert met een imitatie van Michelangelo's Geboorte van Adam in de...Wat niet wegneemt dat hij voor zowel Forsythes Ballett Frankfurt als het Nederlandse Nationale Ballet choreografisch werk gemaakt heeft en dus wel erkend wordt als theatermaker die iets voor het

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Wat de technische kanten van het filmen betreft, besefte ik dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken...Ik hoefde er alleen voor te zorgen dat ik wist wat ik vóór de camera wilde...Ik ben geen astronoom maar als ik naar het werk van Balanchine kijk, krijg ik (terecht of ten onrechte, dat doet er niet toe) de indruk dat ik iets snap van iets wat me verder totaal onverschillig

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Hij lijkt de ironie of de twijfel aan de anderen te laten en te menen wat hij zegt...Maar belangrijk is wat de kunst hier doet en - wellicht onbedoeld - aan de orde stelt...Wat nu

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
Maar, nu ik toegestemd heb om er toch maar een korte inleiding bij te schrijven, moet ik toegeven dat ik niet zo onmiddellijk kan zeggen wat ze zeggen, wat ze vertellen, waarover ze nu precies gaan...verband met die verlangensconstellatie, moet ik iets verklappen wat niet op de foto's te zien is. Maar is het wel belangrijk genoeg...Ik geloof dat het een klein geheimpje is (ik verklap het met uitdrukkelijke toestemming - wat dacht je

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Wat eigenzinnige filmregisseurs doen is meestal even wraakroepend als de heiligschennis van Martin Scorsese in The last temptation of Christ of Salman Rushdie in The satanic verses...De acteur Al Pacino vraagt zich alleen maar af wat zijn relatie is tot de gebeurtenissen...De 'klassieke' Shakespeare-films van de laatste jaren, zoals Trevor Nunns Twelfth Night, Branaghs Much ado about nothing of Zeffirelli's Hamlet heb ik met opzet niet bij dit verhaal over film

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
Maar hoe leef je verder met de geschiedenis, met doden die je dierbaar zijn, met een omgeving die verdwenen is? Deze vraag houdt heel wat kunstenaars bezig, ook op Documenta X, waar juist de...Het vertrekpunt voor History of the Main Complaint was zijn fascinatie voor nieuwe technieken om in het menselijk lichaam te kijken, gekoppeld aan de idee van blindheid voor wat zich onder onze huid...Deze registrerende beelden van afgepeigerde jonge zwarten en dode lichamen vermogen echter niet wat de plotse, even gewelddadige dood van de vrouw vermag

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Lauwers, Rudi Laermans • Een beeld dat je aankijkt
Ik ben er mij zeer van bewust dat deze gedachte bijna middeleeuws is in een tijdperk waar de beeldcultuur erop gericht is nooit sporen na te laten...Deze overstijging noem ik herinnering...Wat ik nu juist waarneem, doet er eigenlijk niet toe

Nr. 62, December 1997 • Hendrik Tratsaert • De weg van het misverstand
Zijn vooronderstelling dat 'het parallelprogramma een tussentijdse balans opmaakt van al wat in het theater leeft', alles en iedereen dus, speelt hem duidelijk parten...Hij citeert dan ook graag de tegenstem en dat is goed om het inhoudelijk verloop van een debat te schetsen, maar vreemd is dat hij dat doet als bewijs dat er fundamenteel wat schort aan het programma...Ik had gehoopt een zoveelste beschrijving van het werkelijke programma achterwege te kunnen laten, maar vooruit: récapitulons, met weglating van excessen van 'dit debatarme land'. In deze

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Wat onderscheidt uw lief van ieder ander, dat u ons met zoveel klem daarom smeekt...Als ik tegen haar spreek, is het alsof ik mezelf dubbel hoor...Ik zweer het, als je haar ogen zou zien, zou je mij geloven als ik beweer dat onze oceanen nog vol schatten liggen