Archief Etcetera

969 document(en) met "JE OM" • Resultaten 781 tot 800 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Alleen, dan moet je wel de tijd nemen om in een oeuvre binnen te dringen...Eerder kijk je mee op de werf van toneelspelers, zie je hoe acteurs zelf worstelen met materiaal, maak je het plezier mee van een zichtbare fascinatie, het vechten om ruimte, het missen van een pointe...Soms is het heerlijk dat toneel niet meer dan dat is: iets om op te zitten; mensen om naar te kijken; teksten om naar te luisteren; een appèl aan mijn verbeelding

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Zonder die herinnering is de terugkeer naar de moeder onmogelijk, en wordt de 'natuur' om de haverklap om de tuin geleid...een poging om zoals Michel Foucault, in het volle besef dat je ficties maakt, onze moderniteit op een zodanige manier te ervaren dat we er veranderd uit te voorschijn komen (Foucault over het...dit proces van mediatisering is het vooral om de roes van de beelden te doen, om de kick van het live-effect, niet om de productie van live performance

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Het ging dus om een coproductie en in de praktijk kreeg Wilson eigenlijk de kans om alles nog eens over te doen in muzikaal veel betere, om niet te zeggen ideale omstandigheden...het nu gaat om Stravinski's Oedipus Rex, of om Luigi Nono's Prometeo, of om Debussy's Pelléas et Mélisande: telkens zie je dezelfde obligate Wilson-elementen die aan die werken op zich echter meestal...Bij het zien van Pelléas... kreeg je de indruk dat het Wilson enkel te doen was om zijn eigen taaltje; bij Wozzeck was het dan weer overduidelijk dat Stein helemaal geen interessante visie op het werk

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Het beklemmende gevoel dat je je in de positie van de vetgans bevindt: een trechter in de strot en slikken zonder stoppen...Het enige wat je dan nog kan is huilen...Je kan ertegen vechten, je kan schoppen en verwoestend uithalen naar de dingen rondom, maar vaak tegen beter weten in. Het enige wapen dat je ter beschikking hebt, keert zich meer dan eens tegen je

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
En zó keurig volgens alle regels van de kunst verpakt dat het me om de een of andere niet nader gespecificeerde reden een beter idee lijkt om het gewoon niet open te maken...Theater dat er is, dat er mag zijn, maar waarbij je geen moment het gevoel krijgt dat het er moét zijn...Door enerzijds gaten te laten die je uitdagen om zelf heel veel in te vullen

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Eén van de thematische draden die een aantal van de hedendaagse monologen met elkaar schijnt te verbinden is de zoektocht van het personage of de acteur om 'een overzicht te krijgen', om een middel te...Emancipatie, schreef Heiner Müller (Jenseits der Nation), betekent in staat zijn om eenzaamheid te verdragen, de kracht hebben om alleen te staan met je mening...En toch zijn er wellicht wegen om daaruit te geraken

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Wanneer je de mijn weer verlaat, neem je een douche en trek je je eigen spullen weer aan...Als je naar een voorstelling van En-Knap kijkt, communiceer je niet met betekenissen, maar met pure vormen die je probeert te herkennen in soortgelijke, persoonlijke ervaringen, om ze opnieuw te...Bijvoorbeeld het gevoel van lichamelijke opluchting bij het kijken naar een slang wanneer je je angst hebt overwonnen, of het louterende effect bij het kijken naar een zware rotsblok die je in een

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Verder - op het vlak waarop je zelf niets kunt doen, waar je overbodig bent - is scheppen vertrouwen schenken: aan de techniek, aan de medewerkers, aan je acteurs... Esthetiek is een kwestie van...Ook om langs deze weg opnieuw te achterhalen waar je als homoseksueel mee bezig bent...Het gaat om verhoudingen en spanningen, om wijzigingen in de vaste patronen, om het ontstaan van nieuwe patronen

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
misschien gaat het niet om die spanning en straalt deze foto juist rust uit...Je ziet althans de spanning niet van haar spieren, ze lijkt er vredig te hangen in een bevroren moment...Missen ze de kracht om boven zichzelf uit te stijgen, uit het kader te breken

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Je vermoedt een weigering om voor stijl te kiezen, zelfs niet voor de zgn...Als je de desintegratie van gevoelens en verlangens wil tonen, door beelden te verbrokkelen en stijlcitaten te vermengen, dan moet je je niet bezighouden met dramaturgische futiliteiten: een L.A...Het effect van deze 'optie' is dan ook onwaarschijnlijke verveling (zeker in de integrale versie), zelfs al doe je je best om naar de heerlijk ridicule maniërismen van Osric te luisteren

Nr. 61, Januari 1997 • Carine Meulders • Kunst versus Terreur
Bedenk mogelijke scenario's om jezelf te beschermen: neem niet plaats ter hoogte van een vleugel, ook niet vooraan, achteraan of in eerste klasse, want daar trek je de aandacht van de kaper; mijdt ook...Want daar draait het tenslotte ook om vandaag de dag: aandacht voor het slachtoffer...Het gevaar dat zij vertegenwoordigen staat gelijk aan ons falen om gevaarlijk te zijn

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
En je weet dat je op de lange reis die je voor de boeg hebt, om wakker te blijven bij het geschommel van de kameel of de jonk, één voor één al je herinneringen op zult roepen, en dat jouw wolf een...Maar hoe leef je verder met de geschiedenis, met doden die je dierbaar zijn, met een omgeving die verdwenen is? Deze vraag houdt heel wat kunstenaars bezig, ook op Documenta X, waar juist de...Een vorm van denkend lichaamstheater: je bent ervan getuige hoe ervaringen, overwegingen, gedachten het lichaam beroeren en woelen doorheen het emotionele interieur om dan terug doorheen de façade te

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Lauwers, Rudi Laermans • Een beeld dat je aankijkt
Ik tracht in mijn theaterwerk steeds op een dusdanige manier met de tijd om te gaan, dat de gegeven informatie (beeld, tekst, actie) door middel van een soort inertie een verhoogde vorm van...Deze beelden krijgen als het ware nooit de kans om gezicht te worden en zélf te zien voor ze op hun beurt worden aanschouwd

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Naargelang je ervaringen kleur je het einde anders in, en het is maar de vraag of de ervaringen van kinderen zo anders zijn dan die van jongeren en volwassenen...Maar dat een huwelijk geen garantie is voor een duurzame band ervaar je al als kind, in je eigen gezin of bij vriendjes...Zarah reikt een taal aan om complexe gevoelens bespreekbaar te maken en om troost te vinden bij een gang van zaken waar je met je hoofd - en met je lichaam - niet bij kan

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Dat brengt met zich mee dat je je niet alleen in die evoluties kan gooien, maar dat je je ook voortdurend moet afvragen hoe je intussen ook decretaal in orde blijft,' zegt Barbara Wyckmans...activiteiten zoals je dat wilt, zodat je niet gedoemd bent om de gaatjes in de agenda van je gastheer te vullen...Wanneer je het theateraanbod voor de scholen van de meeste culturele centra overloopt, kan je niet om het grote aantal Nederlandse producties heen

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
maar de avond bij uitstek om de choreografe Amanda Miller te ondervragen...Want om dat laatste is het de dansers in Pretty Ugly te doen; contacten zijn tenslotte vrijblijvend...Amanda Miller heeft het inzicht gehad om een onderstroom die in haar werk aanwezig was te thematiseren in een choreografie

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Dat moet Greco zijn, denk je als je de voorstelling voor de eerste keer ziet...Het lijkt alsof je met hem de dynamiek kunt navolgen die ontstaat tussen de zee van mogelijkheden die zich aan hem voordoet en de radicale keuzen die hij als danser moet maken om tegen de veelheid...Als toeschouwer verlies je je in details en momenten, vergeet te vragen naar het doel en de betekenis van het bewegen en de voorstelling als geheel

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Je kunt vaak merken dat mensen denken dat dans niet volstaat om een voorstelling te maken...theater en dans is altijd de noodzaak aanwezig om je uit te drukken, om liefde te ontvangen van het publiek...Ga je met een bepaalde intentie de repetitieruimte in? Greco: Het is niet eenvoudig om op deze vragen een duidelijk antwoord te formuleren, ook al omdat bepaalde aspecten in het creatieproces

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Je zit midden in de dansgeschiedenis en je moet er iets mee doen: je kan er niet onschuldig mee omgaan...Je kan je niet wegstoppen achter andere dansers', aldus Reyniers...Ook om een hele voorstelling lang het publiek in je eentje te blijven boeien, dien je als danser over een flinke dosis virtuositeit te beschikken

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Voor mij was dat de boeiendste manier om in de - ook politieke, sociale en economische geschiedenis - een ingang te vinden...Ten slotte heb je een mengvorm waarbij het 'historische' wordt aangestipt, zonder dat er dieper wordt op ingegaan...Wie krijgt het in zijn hoofd om een opera te schrijven