Archief Etcetera

1052 document(en) met "Hij" • Resultaten 841 tot 860 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 54, Februari 1996 • Didier Wijnants • Het oor en de smeer
Hij weet perfect wat aanslaat en wat niet...Zijn concerten waren doorspekt met visuele aspecten, hij speelde met objets trouvés zoals een gieter, een fluitketel, een reeks bloempotten of een zak vol knuffeldiertjes

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
Dat hij onpopulaire muziek moest schrijven, zag hij als een goddelijke opdracht (dit zei hij letterlijk tijdens een radio-uitzending in 1931). Hij werkte vanuit het rotsvast geloof dat hij het bij het...Als hij maar 125 jaar oud zou kunnen worden, zo zei hij, dan zou hij een gevierd componist zijn...Het blijft wel zo dat hij het verst ging in het openbreken van een compleet nieuwe klankenwereld, terwijl hij die entte op soms verrassend traditionele vormen

Nr. 54, Februari 1996 • Jan Goossens • Is kunst genoeg?
Maar nu verzamelde hij toch opnieuw het team rondom zich waarmee hij in 1992 een adembenemende versie van Messiaens Saint Francois d'Assise maakte en Salzburg op stelten zette...Zijn echte naam en geboortedatum zijn onbekend, hij werkte nooit aan een van de grote Duitse hoven en zijn enige wereldberoemde werk, het Isenheim altaar (1515), maakte hij voor een klooster voor...Het enige permanente forum waarover hij in de VS beschikte, het driejaarlijkse Los Angeles Festival waarvan hij artistiek directeur was, is op sterven na dood wegens een gebrek aan financiële middelen

Nr. 55, April 1996 • Jef De Roeck • La mémoire en jeu
Hij citeert veel namen van auteurs, theaterdirecteurs, gezelschappen, regisseurs, acteurs, decorbouwers, critici...elke periode wijst hij op pogingen tot vernieuwing die telkens weer de kop opsteken...Soms gaat hij daar wat meer op in of blijft hij bij een figuur of een fenomeen wat langer stilstaan; andere keren glijdt hij er vlugger overheen

Nr. 55, April 1996 • Bruno Koninckx, Kurt Melens • De tering naar de nering gezet
Op die momenten, als je er alleen voorstaat, laat de buitenwereld zien hoe meedogenloos hij is. Het opleggen van hoge kwantitatieve normen heeft als logisch gevolg dat de gezelschappen hun

Nr. 55, April 1996 • Gunther Sergooris • Verboden en vergeten
Hij kwam echter niet ten val omdat hij progressieve muziek schreef, maar enkel omwille van Hitiers persoonlijke afkeer...Dat hij daarbij - en in al wat hij deed - vooral aan zijn eigen belang dacht, staat buiten kijf...Hij weigerde ook zijn vroegere vriend Franz Schreker te steunen, toen deze probeerde zijn baan als leider van de meesterklassen voor compositie te behouden aan de 'Preußische Akademie der Künste'. Hij

Nr. 55, April 1996 • Lieve Demin • In het spoor van Laban
Die beschouwt hij als bijdragen tot de ontcijfering van de dans: zijn wetten, grammatica en syntaxis, zijn communicatie...Hij legde meer nadruk op creativiteit...Steeds opnieuw wordt hij gedwongen om het bekende los te laten op zoek naar oorspronkelijkheid

Nr. 55, April 1996 • Adri De Brabandere • Toonladders van de beweging
De drie vlakken waarin bewogen wordt bakent hij duidelijk af...Overal ziet hij tekenen dat het subject-centrisme in ontbinding is. Hij meent zelfs een nieuwe affiniteit met de klassieke epistèmè te kunnen ontwaren...Hij gaat daarmee terug op intuïties van Nietzsche over het machtsspel van interpretaties

Nr. 55, April 1996 • Paul Derksen • Manifest
Afgezien van de Olympische Spelen zal hij waarschijnlijk niet, of slechts incidenteel, herdacht worden om zijn choreografische en dansante prestaties...Begiftigd met fonkelende, betoverend blauwe ogen was hij als persoon charismatischer - een aantal nog levende dames zal hem zo gedenken: als beschermheilige van de gemeenschapsdans in de vleselijke...Samen met een groeiend aantal choreografen bestudeert hij met belangstelling de anatomie, fysiologie en de zintuiglijkheid van dansers (2). Het vormonderzoek van de highbrow abstracte dans lijkt

Nr. 55, April 1996 • Rudolf von Laban: de utopie vandaag
Rudolf von Laban: de utopie vandaag Was Rudolf von Laban lange tijd niet meer dan een lemma in de boeken dansgeschiedenis, vandaag lijkt hij terug van weggeweest

Nr. 55, April 1996 • Jan Goossens • Het theater in de woorden
Hoewel hij op dat moment bijna alleen met klassieke teksten werkte, was hij meteen in de ban van Koltès"langue incroyable'. En alsof hij de theaterwereld een niet te missen signaal wou geven, wachtte...Nooit had hij daarin immers een echt 'theatrale' dramaturgie aangetroffen, en Dans la solitude noemde hij smalend een monoloog voor één, in twee helften opgesplitst personage...Dit deel eindigte bij het moment waarop hij zijn hand op de hals van de klant legt, als wou hij haar wurgen

Nr. 55, April 1996 • Geert Opsomer • Herhaling, waanzin, discipline
Historisch bekeken is hij een a(na)chronist, een alchemist van de tijd en leunt hij eerder aan bij de laatmiddeleeuwse verbeelding dan bij de gangbare Westerse theatertradities en -avantgardes (dixit...Als een volleerd bricoleur verzamelt hij sporen en schemata van Fabres werk, naar aanleiding daarvan verstrooit hij die gegevens in een landschap van uiteenlopende theoretische kaders (Virilio...Als hij dit wel zou doen, zou hij m.i

Nr. 55, April 1996 • Tuur Deevens • Kleine verkenning van een tussengebied
Alleen Marc Vanrunxt hebben we langer gesteund, omdat hij het een paar jaar moeilijk heeft gehad...Maar nu wordt hij naar waarde geschat...Op basis van dit uitgangspunt kreeg choreograaf/danser Erik Raeves zijn opdracht; vanuit de hoek van de beeldende kunst werd hij gesteund door kunstcriticus Max Borka

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
De koepel waaraan hij als architect aan het werken was, was toen nog niet klaar). In zijn hand had hij een klein geschilderd paneeltje met een gaatje in en een spiegel...Op de voorzijde van het paneeltje had hij als een miniaturist een perspectivische afbeelding van het Baptisterium en de omgeving gemaakt, de lucht had hij spiegelend gemaakt...Als hij door het gaatje keek kon hij zien hoe zijn perspectivisch geschilderde gebouwen perfect de echte verborgen, terwijl de lucht in het spiegelgedeelte weerkaatste

Nr. 55, April 1996 • Parkbeleid of landschapsbeleid?
Tegelijk beslist hij hoe groot de structurele subsidie-enveloppes zullen zijn van alle voor de periode 1997-2000 erkende organisaties voor teksttheater, dans, muziektheater en kunstencentra

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Kurt Melens • Los Cojones del Toro & Cie orkestreert...
Een toeschouwer maakt ervan wat hij of zij zelf wil

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Dirk Vanhaute • Signaal '96 uit de bocht
Maar als de kok enkel achter zijn fornuis staat, zal hij nooit een goed kookboek schrijven...Wil de prijs echt aan uitstraling en invloed winnen, dan moet hij op neutraler terrein terechtkomen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
De voettapijten bedekte hij met karton dat hij op een zaterdagmiddag op maat had gesneden...God zij ons allemaal genadig; en Hij moge Mij mijn verfoeilijke onnozelheid vergeven Die mij belet te weten wat ik heb gedaan, Dat ik mijn naasten, die ik jarenlang niet zag, Zo vreemd geworden ben...Onverschilligheid is het pantser van de vreemdeling: koel en afstandelijk lijkt hij in zijn diepste wezen onbereikbaar te zijn voor de aanvallen en de afwijzingen die hij niettemin voelt met de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
Macbeth blijft de hele tijd nuchter, hij lijkt niet echt terug te schrikken voor bloedvergieten ('Wie meer durft is geen man': het klinkt als een gemeenplaats, akelig neutraal). Het tafereel van de...Om die zuivere waanzin lijkt het Lauwers te doen, in die mate zelfs dat hij er de dramatische voorgeschiedenis aan opoffert: tot op dat moment heeft hij enkel beelden getoond die sterk willen zijn, en...Hij toont de buitenkant én de binnenkant van de waanzin van Lady Macbeth

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
Ja, maar hoe moet hij of zij dat dan weten, en als hij of zij toch komt, hoe moet er dan gekeken worden om alsnog dans te zien...bijtends dat verdwijnt met het benoemen). Omtrekkende bewegingen Terwijl deze man, met trefzeker gevoel voor de grens van wat hij kan en niet kan, ons ensceneert dat hij onzeker is, trappen...Maar hier vertrekt hij niet alleen van nul, hij vertrekt ook van een ontstellende volheid, een zichzelf toelaten van alles wat hij zijn acteurs vaak streng heeft ontzegd: de suggestie van het opgaan