Archief Etcetera

1018 document(en) met "ZE ER NOG" • Resultaten 841 tot 860 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Ronald Geerts • Dictionnaire du théâtre van Patrice Pavis
Voorstellingen slaan ze stuk in ontelbare, ongrijpbare scherven ('tekens' heten die dan). En achteraf blijken ze niet in staat de scherven weer te lijmen...Soms getuigen ze van de pogingen om de aandacht te richten op zo veel mogelijk aspecten van het theater (ook socio-economische). Soms geven ze aan wat heden ten dage populair ('in de mode') lijkt te...iedere nieuwe versie de kritische lezer een vrij volledige en actuele doorsnede van de stand van zaken proberen te bieden, is dat nog meer, zeker als de auteur enig (historisch en ander) perspectief

Nr. 60, Juni 1997 • Bert André, Johan De Feyter, Paul Goossens,... • ... Alain Platel
voorstellingen waarvan men nog moeilijk kan omschrijven tot welke podiumdiscipline ze nu eigenlijk behoren...evidente spanningen die uit deze werkkeuze voortvloeien worden 'toegelaten' in het werk zelf; ze worden er tot motor van acties en uiteindelijk tot confrontatiemomenten op de scène...de manier waarop hij vorm geeft aan hun en aan zijn eigen verhaal, nieuwe publiekslagen aan te boren, die de weg naar het theater of verloren of nog nooit gevonden hadden

Nr. 60, Juni 1997 • Marleen Baeten • De winnaar is...
Het is moeilijk uit te maken of procedure en reglement van de Océ Podium Prijs er anders zouden hebben uitgezien zónder sponsor 'partner'. In elk geval kan je er niet omheen dat het reglement de prijs...Meer nog: het is gewoon ondenkbaar dat Alain Platel de prijs alleen zou gekregen hebben omwille van Bernadetje, want er bestaan weinig zulke onontwarbare samenwerkingsverbanden als die tussen Alain...Op dat ogenblik lagen er twee onderzoeksvoorstellen ter discussie: '1. een onderzoek naar de interactie en wisselwerking tussen het publiek van de podiumkunsten en dat van de televisie; 2. een

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
Kort op een rijtje gezet: hoewel er in de hedendaagse podiumkunsten vaak bewust naar interculturele kunstvormen wordt toegewerkt, krijgt de voorstelling niet steeds de ademruimte die ze verdient...Voortdurend zijn de muzikanten aanwezig op de scène, af en toe doen ze een woordje of spelen ze een nummer samen met de zingende acteurs...de tweede plaats, en veel belangrijker, omdat er eindelijk op verschillende niveaus binnen de theaterproductie sprake is van een in Europa levende Turkse stem die gehoord wil en kan worden - en dus

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
Hoe je er ook over denkt, je zou zeggen: er is wat aan de hand met De Tijd...Sterker nog, als toeschouwer word je per kwartier ongemakkelijker, zonder dat je er de vinger op kan leggen waar 'm dat nu precies in zit...De dingen worden opengelaten, er worden vragen gesteld die er nieuwe oproepen, veel meer dan dat er antwoorden worden gegeven

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
De Beweeging wil met 'provocatieve keuzes', en door te tonen dat er ook nog zoveel 'kind men rondlopen, ingaan tegen 'onze nationale aanval van puritanisme'. Ze pikt daarbij natuurlijk in op de...Bovendien haalt Hush Hush Hush de straat binnen in de theaterzaal: hiphop en breakdance zijn er ontstaan en horen er nog steeds in de eerste plaats thuis...Misschien is de taak van De Beweeging naar de toekomst toe wel net het eren van haar 'onconventionele' tweede e'tje, en zou ze er goed aan doen verder te werken in de open en vitale richting waar Hush

Nr. 60, Juni 1997 • Pascal Gielen • Choreografie van de tic
Na de slachtpartij kunnen ze nog even rondfladderen alsof er niets aan de hand was...Het verstand zet sommige bewegingen niet meer in gang - althans niet bewust - maar kan ze achteraf toch nog registreren...Tijdens de repetitie wordt hier dan geleidelijk aan uit geselecteerd en komen ze tot een definitie van wat er gebeurt in/met het lichaam

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Er is niet langer een algemeen contrapunt om zich tegen af te zetten (en juist dat was tijdens de jaren zestig nog wel voorhanden); evenmin had de reeks een ingebouwde regelgeving, een oriënterend...Eerste dwarsverbinding tussen dans en beeldende kunst: lichamen laten stollen tot een quasi-monument, een bijna-beeldhouwwerk, en ze vervolgens 'sculpturaliseren' - ze boetseren en kneden tot ze...Aan het slot van de scène wandelt de danseres in de richting van het scherm; voor het scherm wacht ze even, waarna ze een stap voorwaarts zet en letterlijk in het beeldscherm lijkt te verdwijnen

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
antwoorden op vragen over de essentie van het leven). Maar ze laten zich ook voortstuwen door de tijd, gaan ervoor op de vlucht, alsof ze een duw in de rug voelen die hen drijft om een dreiging - de tijd zelf...Een van de mooiste staaltjes van dat laatste geeft Mary Wigman in haar Hexentanz, waarin ze de illusie wekt de tijd als een elastisch gegeven te manipuleren: ze rekt hem, krimpt hem in, legt hem stil...Ook voor die juiste verhoudingen zijn nog geen formules bedacht (ruimte/tijd = tijd/ruimte ?). Eerlijkheidshalve moet daar nog een 'dimensie' aan toegevoegd worden: die van de energie, die

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Ik maak al jaren dezelfde leugen mee: theaterdirecteurs die zeggen dat ze alle dagen volle zalen hebben, maar als je vraagt hoeveel plaatsen ze hebben, dan zijn dat er tachtig of honderd...Ik heb er ook geen behoefte meer aan om te handelen vanuit de reflex 'het publiek lacht, ik zal er nog een schep bijdoen'. Etcetera: Een acteur die zestig wordt, moet ophouden, terwijl er dan...Gent heeft nog een tijd zijn Minard gehad, maar nu bestaat er in Vlaanderen alleen nog elitair theater

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Je moet blijven voortdoen, want misschien komt het nog; er is altijd hoop...Hoeveel er voor de oprichting van het Kamertoneel ook "gedacht" is geworden, toch ben ik altijd iemand geweest - en gebleven - die eerst dingen doet en er daarna over nadenkt...Klassieke stukken horen voor mij tot die gevangeniscultuur; als je die wil bewerken, moet je daar enorm veel energie in steken en dan nog kan je ze nooit in het juiste perspectief plaatsen

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Als een groep toneelspelers die kwaliteit vindt, is alles wat ze doen aanstekelijk...Het verhaal van de mensheid is er ten dele uit reconstrueerbaar, niet vanuit een Fuchsiaanse centrale wetenschap, maar juist in zijn conglomeraat aan denkpistes en opvattingen...De Vere stelt een soort reader van de wereldliteratuur samen, een paar regels Shakespeare, een streepje Brecht, en nog wat sprokkelhout uit actuele teksten, maar deze snipperanthologie vindt nergens

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
De filosoof Stanley Cavell stelt: 'there is life out there'. Op dit vlak is er voor de live performance nog een rol weggelegd, namelijk als het terrein waarop nog genegotieerd kan worden over live...Het gaat er niet om of de live performance nog 'live' is of niet, maar of ze nog steeds probeert het leven 'out there' te verinnerlijken, of het hier en nu aanwezig te stellen door middel van...De gelijkenis met de postmoderne stelling dat er geen onveranderlijke essentie is van de 'feiten', dat ze altijd het gevolg zijn van hun representaties, of met de historistische these dat het wezen

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Dat maakte het echter alleen maar onvoorstelbaarder dat ze op het festival van Salzburg nog nooit waren opgevoerd...Bovendien was de muzikale leiding in handen van Sylvain Cambreling, een echte specialist van het werk, die er enkele jaren terug nog een uitstekende versie van bracht in Frankfurt in een regie van...Pelléas et Mélisande is de jongste jaren een ware toetssteen voor belangrijke regisseurs geworden: allen hebben ze er zich aan gewaagd

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Een bouwdoos van zelfstandige, aanwijzende, bepaalde en onbepaalde voornaamwoorden die de vraag naar de zin van het bestaan nog het meest dwingend uitdrukken...Schwab heeft zich ondertussen dood gedronken, Ernst heeft niet meer gesproken sinds hij zichzelf in Faust tot verstomming schreef en ook de taal van Cataract is nu enkel en alleen nog tegen zijn...Als vanzelf zijn ze uitgekomen in het Engelse taalgebied waar tien jaar tatcherisme een nieuwe generatie auteurs heeft doen opstaan

Nr. 61, Januari 1997 • Peter Anthonissen • De weg van het gezond verstand
Ze lopen naar het festival toe en ze lopen er doorheen...Ze lopen verder, ze blijven altijd op weg...Terwijl er binnen de muren van deSingel druk werd gekeuveld over de verwantschap tussen toneel en politieke actie, daverde op een steenworp afstand een kolonne legervoertuigen over de Jan Van

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Ze komen op, klappen de stoelen open, en met alle tijd en rust die twee oude mensen kunnen hebben, beginnen ze elk aan hun verhaal...Theater dat er is, dat er mag zijn, maar waarbij je geen moment het gevoel krijgt dat het er moét zijn...Met één anekdote - en het feit dat ze die vertelt of verzint - is het er allemaal

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
deze context kunnen we een onderscheid maken tussen die teksten waarin er nog een geloof aanwezig is, dat het leven in zulke mate hanteerbaar en controleerbaar blijft, dat een sluitend verhaal...Deze personages hebben nog weinig gemeen met de naturalistische karakters zoals ze door Hauptmann of Heijermans getekend werden...lucht kon blijven hangen terwijl de aarde onder hem verder draait, er niet in zou kunnen slagen op een heel andere plek, kilometers daar vandaan, neer te komen: 'Ik zou willen dat de aarde nog sneller ging

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Ook hier werden er voorbereidingen getroffen, taken en vreselijke werktuigen verdeeld, zodat er op een totaal verschillende manier een plechtige sfeer ontstond...Net als bij het eerste verhaal hing er rond het herbeleven van dit verhaal iets dat het oversteeg, een onuitwisbare indruk, een vaag besef, een vraag...Aangezien ze het resultaat van hun creatie niet kunnen zien en dat resultaat bovendien uiterst efemeer is, hebben ze voortdurend een blik van buitenaf nodig

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
En men was er nog helemaal niet uit of Balanchine een artistiek genie dan wel een gesel genoemd moest worden voor de klassieke dans...Balantsjivadze Toen Balanchine in 1922 nog maar net een jaar was afgestudeerd aan de Staatstheaterschool maakte hij al een ballet voor vijftien dansers met de titel De ontwikkeling van het...Men kan moeilijk verwachten dat iemand dan nog op lumineuze nieuwe concepten komt, en als dat wel het geval zou zijn geweest, is het maar de vraag of hij die zelf nog had kunnen uitwerken