Archief Etcetera

1018 document(en) met "ZE ER NOG" • Resultaten 861 tot 880 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Ik was er toen nog helemaal niet zo zeker van dat ik die film - een film - moest maken...Ze laat recensenten aan het woord, meestal en bijna uitsluitend Nederlandse (ik kom daar nog op terug) en ze geeft zelf beschrijvingen...Ik heb er echter toch nog eens mensen zoals Arlene Croce en Deborah Jowitt bijgehaald om te constateren dat het soms toch wel lukt

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
gezien te worden'. Aan het eind van de smalle ingang in de rue des Abbesses vallen plots en onvermoed de drukte van de stad en het volkse en het schuine van de straat weg, en is er alleen nog...Op het eerste gezicht herinnert ze aan de traditionele en burgerlijke schouwburg, bij nader toezien blijkt dat ze in feite refereert aan de oorsprong van de klassieke theaterzaal: het cortile...De 'white cube' en de 'black box' volgen dezelfde logica: de kunst of de voorstelling volledige vrijheid te geven door de ruimte te witten of geheel te verduisteren, om ze zo leeg te maken en te

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
Maar, nu ik toegestemd heb om er toch maar een korte inleiding bij te schrijven, moet ik toegeven dat ik niet zo onmiddellijk kan zeggen wat ze zeggen, wat ze vertellen, waarover ze nu precies gaan...Het komt er niet op aan deze foto's vast te pinnen in een definitieve interpretatie, maar eerder ze open te leggen als een veld van mogelijke lezingen...De hele foto draait rond de paradox van twee bewegingen: de vrouw steunt tegen de muur met de rechterhand en ze trekt er zich van weg met de linkerhand

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Dan komt er nog een taboe bij: de beeldtaal van de televisie zou volgens sommigen absoluut ongeschikt zijn voor dit drama...Meer nog, elke afwijking van de eigen blik - regisseur Branagh is inderdaad Hamlet, de figuur - wordt in de kiem gesmoord: de bescheiden Horatio, de zotte Ophelia, de perverse Polonius, ze krijgen...Dramaturgische geslotenheid in de geest van professor Dover Wilson, die voor elke contradictie een oplossing bedacht, gekoppeld aan extreem narcisme: ondanks de visuele rijkdom ontstaat er geen film

Nr. 61, Januari 1997 • Carine Meulders • Kunst versus Terreur
David Shea zet met zijn subtiele samplecollage letterlijk èn figuurlijk de toon in dial h-i-s-t-o-r-y. De muziek aait en verdraait de getoonde beelden, wrikt ze los en doet ze opgaan in een ander...Zo luiden de woorden waarmee dial h-i-s-t-o-r-y opent en ze zullen halfweg de film nog eens herhaald worden, temidden filmbeelden van het tegendeel: een plas bloed die na een aanslag weggedweild wordt...Meer nog, ze breken door de stroom van het onafgebroken informatiebombardement, ze verstoren de 'witte ruis': het geheel van nietszeggende geluiden, banale beelden en nutteloze wetenswaardigheden

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
Ze imponeren niet, ze behagen niet...Op de meeste plaatsen waar ze gestorven zijn, is er geen gedenksteen...kunnen ons er slechts uit bevrijden door er dieper op in te gaan

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Zijn ogen zijn duiven aan stromende beken, die zich wassen in melk en baden in overvloed...' Ook in Zarah beantwoordt de verliefde Matthias de voor de hand liggende vraag wat er dan zo...Ik zweer het, als je haar ogen zou zien, zou je mij geloven als ik beweer dat onze oceanen nog vol schatten liggen...Soms, als ze lacht of huilt, komen er golven in haar lichaam, dan klotst ze helemaal, loopt ze over van haar gevoelens

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Dagvoorstellingen zijn erg arbeidsintensief: er zijn mensen nodig om de kinderen te ontvangen, om ze individueel aan te spreken...Marc Verstappen gaat nog een stapje verder en poneert dat een voorstelling op de eerste plaats boeiend moet zijn voor de ouders als je wilt dat ze ingang vindt bij de kinderen...opera binnen omdat ze er met hun kinderen heen gaan

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Wil ze volledig samenvallen met het beeld dat ze toont, met de pastorale orde...Hoewel Friderike Lamperts flamboyant rode jurkje tussen de West Side Story-uniformen van de mannen het tegendeel laat vermoeden, is ze one of the boys in hun jigs, terwijl ze in een solo haar eigen...Two Pears is geïnspireerd op een picnic van Encyclopedisten en bijgevolg is de toon er één van filosofische hoffelijkheid en wederzijdse tolerantie; er worden bedaarde duetten gedanst in steeds

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Zijn manier van dansen, het feit dat hij zich nooit in een pose terugtrekt, wekt de indruk dat je precies kunt volgen wat er gebeurt...Het lijkt er op, - uitspraken als de navolgende wekken altijd te hoge verwachtingen, maar ik waag het er toch maar op - dat Emio Greco een manier gevonden heeft om choreograaf en danser, inhoud en...Er beweegt altijd wel iets, ook al is dat voor onze op duiding, op herinnering, op grip gerichte geest nog niet 'iets'. Zo onbewust en vanzelfsprekend als de meeste mensen zich bewegen, zo

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
En zijn er nog andere afleveringen gepland...Ik hou van dingen die meer dan een kleur hebben, die een dubbele interpretatie hebben, je ziet ze zo, maar ze zouden ook iets anders kunnen zijn...Soms groeien die nog uit en nemen ze heel veel tijd en ruimte in. Andere keren blijft het een klein element, dat toch interessant is en zijn plaats krijgt in de voorstelling, ofwel blijkt dat het toch

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Je zit midden in de dansgeschiedenis en je moet er iets mee doen: je kan er niet onschuldig mee omgaan...Volgens een mechanisme dat Grimonprez' magistrale video dial H-I-S-T-O-R-Y op Klapstuk zelf nog kwam illustreren, worden namen immers pas groot als ze het nieuws, in casu de festivalaffiche e.d...Voorts kan er ook nog een parallellie gezien worden tussen de artistieke duo's Balanchine-Stravinski, Cunningham-Cage, en de dansers en muzikanten tijdens de dansimprovisaties

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Maar anderzijds ben ik blij dat er nog zo'n kunstvorm bestaat waar ik aangezet word om uit de gangbare vormen van perceptie te stappen, in dit geval de blitsendsnelle perceptie...Er zijn nog andere varianten mogelijk, zoals het plaatsen in de tijd waarin het werk werd gecreëerd en niet de tijd waarin het zich afspeelt...Het is eerder de uiteraard nogal irritante vraag van: 'Wie schrijft er de dag van vandaag nog toneel

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Het gaat niet zozeer om het feit dat er mensen in de zaal zitten, wel dat je voelt dat er een openheid is, dat je merkt "ha, ze leven...Maar ze speelden ook in een tijd dat het theaterbezoek in Vlaanderen nog veel sterker was verbonden met een zekere personencultus, wat nu nog altijd bestaat in Engeland, Frankrijk of Duitsland...Zowel Signoret als Rowlands tonen dat ze spelen, en als ze spelen gaan ze voluit en nemen ze risico's. Als ik ze bezig zie, denk ik vaak: "oei, oei, oei, de volgende bocht halen ze niet" - en toch

Nr. 62, December 1997 • Peter Anthonissen • Turn out the stars
krijgt er één een aparte plek rechts achteraan op het toneel...Door de acteurs op een fysieke, formele manier te presenteren, verschaft Bel de meest rechtstreekse toegang tot wie ze in werkelijkheid zijn...Die kijk op wie hij is, gunt ook Raimund Hoghe, al is er op dat vlak wel een evolutie vast te stellen tussen Meinwärts en Chambre Séparée

Nr. 62, December 1997 • Louis Paul Boon • Manifest: Lof der Boswell Sisters
En dan kwam de gestapo eens binnen net toen gij aan het zingen waart en ze hoorden het niet, ze vroegen mijn pas en gingen weer buiten, en ik werd wat wit toen ze weg waren en dacht: daar zal ik eens...En weet ge wat, ik zal het zeer vlug schrijven en er dan mijn handen over heen leggen zodat niemand buiten u het lezen kan: ik hoorde u, er trilde ginder iets zeer diep in mij, en mijn vrouw vroeg me...En het aandoenlijke geval van drie oude mannetjes die zitten te zeveren, en het ene oud mannetje vraagt: wat vermakelijkheden er nu nog voor hen overblijven

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
die visuele documenten van de gelaatstrekken, de poses, de maniertjes en de tics van hun studieobjecten hopen ze de tekenen en, meer nog, de waarheid over de ziekte gereveleerd te zien...Vooraleer ze sterft van 'un choc hémorragique gravissimme d'origine thoracique' ontwaakt ze nog heel even verschrikt uit haar coma - zo blokletteren de Amerikaanse populaire kranten enkele dagen later...Net wanneer ze duidelijk het juk van haar oude bestaan had afgeschud, net wanneer ze onze nieuwsgierigheid naar haar toekomst nog extra had aangewakkerd door die bevrijding aan te kondigen met nieuw

Nr. 62, December 1997 • Marc Holthof • Een koning uit een washuis
De regisseur heeft geen acteurs en omdat de vreemdelingen veel lijken op acteurs (ook al zijn ze het niet), worden zij door de regisseur als acteurs herkend én erkend (ook al weet hij dat ze het niet...Ze zijn leeg: ze hebben geen zelfstandigheid en geen binnenkant...Ze doen niets maar ze stellen gebaren die ze zelf niet begrijpen...' Maar Fabre, de renaissancevorst die volgens Verschaffel het spektakel vanuit zijn loge in het midden van de zaal dirigeert

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Dus moeten ze beginnen werken en schaven om het recht op die geprivilegieerde positie te behouden... Er wordt vaak gezegd dat acteurs heel timide mensen zijn, ook al lijkt het niet zo...Ik dacht: ik laat ze met rust, ik doe alsof ik ze niet ken, ik spreek er geen woord tegen...Ze waren er allemaal: Ceulemans, Van Der Elst, al die grote mannen

Nr. 63, Maart 1998 • Marleen Baeten • Kansarmoede en kunst: een trend?
zien ze een grootschalige gespreksdag niet zitten...criteria om deze begrippen af te bakenen zijn er niet, maar welke belangen (of ambities) schuilen er achter deze doorgedreven taalverarming...Maar het begrip 'methodiek' bijvoorbeeld wordt voor van alles en nog wat gehanteerd zonder dat telkens te benoemen