Archief Etcetera

1100 document(en) met "ZE D" • Resultaten 961 tot 980 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Max Reinhardt, Hugo von Hofmannsthal en Richard Strauss: alledrie wilden ze, zowat zeventig jaren terug, moderne en hedendaagse werken dankzij uitstekende, klassieke ensceneringen en uitvoeringen...Dat maakte het echter alleen maar onvoorstelbaarder dat ze op het festival van Salzburg nog nooit waren opgevoerd...Pelléas et Mélisande is de jongste jaren een ware toetssteen voor belangrijke regisseurs geworden: allen hebben ze er zich aan gewaagd

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Ze moesten schrijven...Als vanzelf zijn ze uitgekomen in het Engelse taalgebied waar tien jaar tatcherisme een nieuwe generatie auteurs heeft doen opstaan...Een generatie die zich weet te onttrekken aan de traditionele Engelse toneelvormen en de ontwrichte maatschappij waarin ze zijn grootgebracht, blootlegt

Nr. 61, Januari 1997 • Peter Anthonissen • De weg van het gezond verstand
Ze lopen naar het festival toe en ze lopen er doorheen...Ze lopen verder, ze blijven altijd op weg

Nr. 61, Januari 1997 • (advertentie)
Ze vertellen alles over de artistieke loopbaan van de theatermakers

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Ze komen op, klappen de stoelen open, en met alle tijd en rust die twee oude mensen kunnen hebben, beginnen ze elk aan hun verhaal...Enerzijds dus omdat die ijsbergen in de loop der jaren zoveel weg hebben afgelegd dat ze al lang in heel andere klimatologische sferen zijn terecht gekomen...Zijn stukken presenteren geen brok realiteit, ze ontstijgen die voortdurend

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Deze personages hebben nog weinig gemeen met de naturalistische karakters zoals ze door Hauptmann of Heijermans getekend werden...Zeer vele van de personages uit deze monologen kunnen blijkbaar enkel bestaan als ze bewegen, als ze zich letterlijk of figuurlijk, met lijf en leden of in hun geest, het onzekere bestaan van de...Ik geloof in de geleerden, ik heb vertrouwen in ze

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Aangezien ze het resultaat van hun creatie niet kunnen zien en dat resultaat bovendien uiterst efemeer is, hebben ze voortdurend een blik van buitenaf nodig...Om de dansers uit zichzelf het beeld van het lichaam te laten houwen volgens de plannen van de gevoelens van hun eigen potentiële lichamelijkheid, leidt Iztok Kovac ze van buitenaf door de...Als je naar een voorstelling van En-Knap kijkt, communiceer je niet met betekenissen, maar met pure vormen die je probeert te herkennen in soortgelijke, persoonlijke ervaringen, om ze opnieuw te

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Balanchine, Graham en Cunningham hebben ondanks alle verschillen één ding met elkaar gemeen gehad - ze hebben de dans vernieuwd en het nodig gevonden om een statement over dans te leveren...Samen spannen ze een boog van het begin tot het einde van de 20ste eeuw

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Ze laat recensenten aan het woord, meestal en bijna uitsluitend Nederlandse (ik kom daar nog op terug) en ze geeft zelf beschrijvingen...Eigenlijk zijn ze nauwelijks te vermijden, en ik geloof dat het uiteindelijk aankomt op de kwaliteit van de metaforische - literaire...Ik begreep als toeschouwer nooit zo goed waarom ze mij destijds verplichtten om naast een werk van Hans van Manen werken van Glen Tetley of Benjamin Harkarvy - en later Jiri Kylian, Toer van Schayk

Nr. 61, Januari 1997 • Yvonne Rainer en het nulpunt van de...
Ze veegde de discussie tussen de Rameaus en de Lully's of de Cunninghams en de Grahams van de baan...Dit deed ze niet zomaar via het invoeren van een nieuwe dansstijl, maar door de betekenis, functie en definitie van de dans zelf te verschuiven...Tegelijkertijd presenteert ze op een haast minimalistische manier een vergelijk tussen beeldende kunst en dans

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
De drie rode lobben - niet de lijsten - worden gespiegeld in de lichtroze gevelvlakken onder de kroonlijst, en completeren ze zo tot drie cirkels - als rode zonnen - die door de kroonlijst in twee...Op het eerste gezicht herinnert ze aan de traditionele en burgerlijke schouwburg, bij nader toezien blijkt dat ze in feite refereert aan de oorsprong van de klassieke theaterzaal: het cortile...De 'white cube' en de 'black box' volgen dezelfde logica: de kunst of de voorstelling volledige vrijheid te geven door de ruimte te witten of geheel te verduisteren, om ze zo leeg te maken en te

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
Maar, nu ik toegestemd heb om er toch maar een korte inleiding bij te schrijven, moet ik toegeven dat ik niet zo onmiddellijk kan zeggen wat ze zeggen, wat ze vertellen, waarover ze nu precies gaan...Maar iemand anders kan dan weer met recht beweren dat ze verstrikt is, dat ze geklemd zit, gevangen; dat dit lichaam een object geworden is, gefixeerd in een barokke pose...Ze weet zelf precies wat ze wil

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Luhrmann Elk van deze drie films vertrekt van een totaal verschillende visie over filmesthetiek, ze hebben hoogstens een zeker bewustzijn van versnelling gemeen, een nervositeit in de...Hij lokt de liefde uit, maar hij verdoemt ze met hetzelfde gebaar...Af en toe gaan ze over tot de praktijk, en dan zie je heuse scènes uit het drama, in weelderige kostuums en donkere, stenen ruimtes

Nr. 61, Januari 1997 • Carine Meulders • Kunst versus Terreur
David Shea zet met zijn subtiele samplecollage letterlijk èn figuurlijk de toon in dial h-i-s-t-o-r-y. De muziek aait en verdraait de getoonde beelden, wrikt ze los en doet ze opgaan in een ander...Meer nog, ze breken door de stroom van het onafgebroken informatiebombardement, ze verstoren de 'witte ruis': het geheel van nietszeggende geluiden, banale beelden en nutteloze wetenswaardigheden...Omdat ze verwijzen naar huiveringwekkende gebeurtenissen die op veilige afstand ècht gebeuren -soms in real-time - bezorgen ze de toekijkende massa een sterke emotionele ervaring die elders niet

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
Vertellende beelden' noemt Dirk Lauwaert ze...Ze imponeren niet, ze behagen niet...Samen met een 'zwarte' lezing van een bekende Europese theatertekst en een zelden geziene zorg voor kwaliteit tot in de kleinste details maken ze de voorstelling tot een onvergetelijke ervaring, tot

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Lauwers, Rudi Laermans • Een beeld dat je aankijkt
Men zou kunnen menen dat zulke beelden het vluchtigste zijn dat er bestaat, maar het hele leven is op een bepaald moment in zulke beelden opgelost, ze zijn het enige dat op de levensweg staat, het...Daarom kan men ze wel bekijken, zelfs genieten, maar nooit ervaren: de blik verliest er zich niet in zoals in een andere blik...Zo'n beelden kennen tijd noch logica: ze breken op de tijd in, en creëren een zone van eeuwigheid

Nr. 62, December 1997 • (advertentie)
22 de kakkewieten Ze zijn de helden uit het kierewiete turnteam van Bart Peeters, het huisorkest van 'Veel liefs', acteur bij de Roovers of 't Gebroed...DE VELINX laten ze voor een keer hun ware aard zien

Nr. 62, December 1997 • Personalia
Ze studeert Culturele Studies aan de KU Leuven en volgt een acteursopleiding aan het Conservatorium in Antwerpen

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Soms, als ze lacht of huilt, komen er golven in haar lichaam, dan klotst ze helemaal, loopt ze over van haar gevoelens...Ikar (Tine Reymer) opent de tweede monoloog met dezelfde zin als Matthias: zij is het gelukkigste meisje van de wereld want ze gaat trouwen met David...Ze wisselen enkele woorden en besluiten met mekaar te trouwen

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Wat ze gemeenschappelijk hebben is een groeiende complexiteit aan taken en functies die ze opnemen en de verrijking van het culturele landschap die dat met zich meebrengt...Maar eenmaal de partners de stap gezet hebben, zijn ze meestal zeer enthousiast, zodat ze het na een tijdje ook wel zonder ons kunnen...Eva Bal: 'Ze zijn niet sowieso uit den boze en ze zijn niet sowieso noodzakelijk