Archief Etcetera

148 document(en) met "Dochter Wat" • Resultaten 81 tot 100 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 43, November 1993 • Klaas Tindemans • De kleine dood
Hij trouwt met Su-zanne (ze houden allebei van Leonard Co-hen), dochter van Achiel, die ooit (rond 1944) in de leeuwekooien van de Antwerpse Zoo zat...nauwkeuriger: zijn verhaal stopt bij die grens, hij weigert te praten over wat hij aan de andere kant ziet en doet...Een stuk over Assepoester en wat haar allemaal overkwam na haar ontmoeting met de prins

Nr. 44, Februari 1994 • Luk Van den Dries • Het betere theater voor kleine mensen is...
Ik heb met het kinder- en jeugdtheater minder uitstaans dan de meeste van jullie: ik ben erg lui in mijn keuzes, volg een paar mensen intensief, maar ken voor de rest enkel wat in mijn bus valt of van...Het kindertheater hoeft zich helemaal niet te meten en te spiegelen aan wat er elders gebeurt...de vaak te zware, te kennisbeladen dramaturgie: een ander soort dramaturgie die niet langer vertrekt vanuit het weten, of het weten voorbij is. Onlangs overviel mijn jongste dochter mij onverhoeds met

Nr. 45, April 1994 • Johan Thielemans • Een wreed spel, gespeeld op de pianissimo's...
De acteur toont niet wat hij eerder geobserveerd heeft...Hij is voorbij het punt waar de enige geldige vraag leek: 'Wat hebben die stukken ons te zeggen over nu...Chris Nietveld bleef in beide vertoningen onder de verwachtingen, en alleen Catherine Tenbruggencate (Andromache) en Pierre Bokma (Penthe-silea) konden wat de regisseur als acteerprestatie voor ogen

Nr. 45, April 1994 • Johan Thielemans • Aids op Broadway
iets dat als een cultureel centrum in de krant beschreven staat, maar wat niet meer blijkt te zijn dan een leegstaand pakhuis...Zijn vrouw Judith Malina wil kennelijk met de groep verdergaan, en naast haar staat nu ook haar dochter op het toneel...wat liefde is, Roy Cohn sterft maar heeft toch nog recht op het joodse gebed van de doden

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Een festival met kinderziektes
Dat is nu reeds meer dan twintig jaar dat deze onvermoeibare organisator de overtuiging koestert dat alles wat er zich in Vlaanderen afspeelt maar pas in zijn juist verband gebeurt, als er het logo...Ik weet dat Frie Leysen niet graag de spirituele dochter van Briers genoemd wil worden, maar waarom doet ze dit dan...Het is moeilijk om een zinvolle dialoog aan te gaan met wat ons in de wereld omringt, want zoveel van wat er zich buiten onze grenzen afspeelt en daar kan rekenen op lof en waardering, komt bij ons

Nr. 47, December 1994 • Freddy Decreus • Hugo Claus en de mythe van de...
Wat hier volgt is de enigzins ingekorte versie...Wat tweeduizend jaar realisme was geweest voor de cultuur deed het plots niet meer: iets afbeelden naar de natuur, de mimesis, bleek vals te zijn...Aldus nam Claus geen enkele positie in en deze terughoudendheid liet hem toe om afstand te scheppen; hij liet zelfs het einde gedeeltelijk open, dwong aldus tot nadenken, wat een veel ernstiger

Nr. 47, December 1994 • Agna Smisdom • De Laatsten door Tg Stan
De Laatsten zit geen enkel 'goed' personage: ze zijn zwak (oom Jakorev, moeder en zoon Pjotr) en/of onnozel (dochter Vera) en/of over-verbitterd (dochter Ljuba) en/of verdorven (zoon Alexander...Wat de leden van Tg Stan op de scène doen, is acteren, niet 'rappen'. Toch zijn er een aantal opvallende overeenkomsten wat het gebruik van taal betreft...Nadja vertelt haar zus dat het huwelijk er is om minnaars te hebben, moeder houdt van haar verminkte dochter enkel uit schuldgevoel, vader gaat er tevreden van uit dat zijn ene dochter niet uit liefde

Nr. 48, Februari 1995 • Johan Thielemans • Peter Sellars blijft verbazen
Bij een eerste lectuur streept hij aan wat hij weerbarstig of oninteressant vindt...Wat een 'komedie' heette, is nu over de hele lijn een tragedie...Een tekst van Shakespeare staat steeds wat onwennig op het lijsttoneel

Nr. 49, April 1995 • Marleen Baeten • Een spiegelpaleis van verhalen
Sjahrazaad, de intelligente dochter van de vizier van sultan Sjahriaar, besluit een einde te maken aan deze wantoestand...Wat een slappe smoes...Wat zou hij in zulk een benadering trouwens aanvangen met de Nederlandse acteurs

Nr. 50, Juni 1995 • Bart Meuleman • H. Claus - groothandel sinds 1952
Vanuit de vraag Wat blijft er overeind...Wat is er zo mis mee dat het relatief weinig toneelmakers inspireert...Zoals tijdens de monologen van Edward in De dans van de reiger de taal naar een ander register verschuift, installeren de imaginaire scenes tussen vader en dochter ook een andere manier van spreken

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Wat er overeind bleef, was het Homerische verhaal en de acteursprestaties...Aan hem was even te zien wat de hele opvoering had kunnen worden...Integendeel, ze staan er allen wat onwennig bij, vluchtend in de 'political correcte' onderkoeling die in Nederland vigeert

Nr. 51, Augustus 1995 • Hilde Van Caudenberg, Kees Blijleven • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Er was geen sfeer, overal ritselende zakjes chips, een op en neer geloop, en niemand die verantwoordelijk was om voor wat rust te zorgen...Wat een gemakzucht...Ik herinner me dat ik tijdens de voorstelling dacht: 'Wat is dit genieten

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Uit: Marguerite Duras, Zomerregen, Van Gennep Amsterdam, 1990, p. 32 Waarom schikken nogal wat café-uitbaters hun terrasstoelen niet rónd de tafeltjes maar erachter, dikwijls schrijlings naast...De blik volgt bewegingen, hapert bij wat herkenning of bevreemding oproept, blijft rusten bij details...Hij laat zich leiden door een fascinatie voor al wat menselijk is. Hij voedt de verbeelding van de terrasbezoeker, die niet zozeer een vrouw en een meisje ziet, maar moeder en dochter

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Deze voorstelling is een soort liturgie geworden, een carnavaleske eredienst waarin, zo blijkt later, veel opgedolven en begraven wordt: de vader die altijd afwezig blijft, de jeugd, de moeder-dochter...relatie, het verlangen naar wat dierbaarheid...Ik vraag me af wat je zult schrijven Wanneer ik dood ben en begraven

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Wat mij betreft: in Vlaanderen wordt met meer boter gekookt, is de taal bloemrijker maar minder to the point en ruikt het op onverwachte momenten naar auwel en wierook...En toch, wat bij de zuiderburen nog controversieel of als ultiem doel te bereiken was, was in Nederland rond 1980 al een gepasseerd station...Schuldige onschuld Het begin van de jaren tachtig, met de terugkeer van de slechts even aan Amerika verloren gewaande dochter De Keersmaeker en de out of the blue opkomst van autodidacten als

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
Het zijn allemaal unieke momentopnamen, momenten van wat een acteur met zijn lichaam kan, momenten uit een theatraal gebeuren dat naar mythen teruggrijpt, dat het leven verzinnebeeldt, dat in zijn...Astley oogst veel succes en krijgt in Europa en Amerika heel wat navolgers...Wat circustheater tot arm theater kan maken, is zijn sterke visualisering

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Als een groep toneelspelers die kwaliteit vindt, is alles wat ze doen aanstekelijk...De Vere is: luisteren naar wat woorden betekenen, los van psychologie en karakter...Het wikken en wegen van wat mogelijk is, het bevragen van wat noodzakelijk is, het aanvoelen van wat vandaag en morgen relevant kan zijn

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
Wereldwijd zijn 750 miljoen kijkers getuige van een door en door Britse affaire: het droomhuwelijk van de jongste dochter van graaf Spencer met de zoon van koningin Elisabeth II van Groot-Brittannië...Niks transcendentie of aanbidding van goddelijke sterren, deze beeltenissen zijn wat ze zijn en indien ze meer beloven, moeten ze worden kaalgeplukt...De verontwaardiging onder het aanwezige janpubliek is quasi unaniem: ieder mag toch met zijn lichaam doen wat hij wil, zeker

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Een ster: is dat niet iets Hollywoodachtigs, iets wat Vlaanderen en Nederland overstijgt...Josse De Pauw: Misschien moeten we een onderscheid maken tussen de podiumkunsten en alles wat met registratie heeft te maken, zoals film en muziek...Die vertrouwde volkomen op de regisseur, zo van: 'Zeg wat je wilt, en ik doe het'. Etcetera: Heb je wel eens meegemaakt wat mensen sterrenkapsones noemen: sterren die het hoog in hun ster

Nr. 63, Maart 1998 • Rudi Laermans • De idiotie van het menselijke
Le Voyeur thematiseert indirect ook het kijken naar de voorstelling zelf: wat er op de scène gebeurt, speelt zich ook tussen scène en zaal af...van een Koningin; weerom is er het geheim van het seksuele genot, dat de Professor in een inquisitoriale ondervragingsscène tevergeefs aan de dochter van de Koningin tracht te ontfutselen...Haar dwangmatigheid kan worden beschouwd als een quasi neurotisch symptoom van wat de geïnformaliseerde taal ons heeft aangedaan