Archief Etcetera

108 document(en) met "Heer Een" • Resultaten 81 tot 100 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 48, Februari 1995 • Stef Ampe • Mijmeringen bij de dood van Romain Deconinck
Tot verbazing van, onder andere, Premier Théo Lefèvre weerklonk op een in de haast gehaalde platendraaier de single Mijn Pa die is Facteur, een succesje van Deconinck...Een waardevol beeldhouwwerk — het kleinood zou 250.000,- waard zijn — valt hem ten deel: het heeft verdacht veel weg van een abstracte uitvoering van een postbode...Een Belgisch schrijver bouwt op zijn Belgisch — een kot, een kot en nog een kot — en wacht op de muze lijk Tsjeefke wacht op zijn duif die van Arras komt of van Clermont

Nr. 49, April 1995 • Hildegard De Vuyst • Trekken aan de tijd
Ceremonia leek aanvankelijk wel een 'gesloten' groep, een familie bijna, met een sterke gemeenschappelijkheid vanuit het verleden...Als hij dan een symbolisch briefje van 1.000 loopt te zoeken, blijft hij denken, geeft hij weerwerk aan die andere die zich op diezelfde vloer bevindt, schept hij een ruimtelijke ordening, brengt hij...320,- BF 'Et voila...!'/ Ombat Peter De Graef 'Een juweel van een theatermonoloog' en 'Een meesterwerkje van vertelkunst'. (Wim Van Gansbeke in De Morgen) 400,- BF

Nr. 51, Augustus 1995 • Stefaan Quix, Kenneth Herdigein • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Kwart na negen (we kunnen beginnen!!!). Het decor is sober: bruin krantenpapier, een bureau, een stoel en 'the king's corner'. Twee geraamten, Sigrid en Lisa, beginnen aan een verbale dans...Enter JanDc: vermomd, een masker dragend als een man verbrand door zijn eigen menselijkheid, vloekend brullend tierend, een man bezeten door demonen, aangetast door teveel macht, een man die te veel...Maar het hoogtepunt moet nog komen: de fantastische (not!!!) imitatie van een kip die de heer Van Kooten gaf tijdens De laars

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Arthur Sonnen: 'In Vlaanderen is de criticus een heer (of dame), in ieder geval: een éminence, waarmee men rekening houdt...hebben als jury niet de verantwoordelijkheid voor een festival met een strekking - wat ik toejuich, ik ben tegen dogma's - we hebben de verantwoordelijkheid voor een festival van persoonlijkheden...Om eens aan een andere traditie te refereren: Willem Nijholt in een 'well made' Noël Coward komt er niet in. Een Ayckbourn in de regie van Gijs de Lange wel

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
redactie het niet meteen als een probleem beschouwt wanneer de opvoering waarover wordt geschreven ondertussen alweer een half jaar van de affiches is; een blad dat niet gestuurd wordt door de moordende agenda...produkties het gewoonweg niet verdienen dat erover geschreven wordt); een blad dat zijn lezers niet betuttelt met een editoriale houding van 'het mag ook niet te moeilijk zijn'; een blad tenslotte dat ook de...Een boude veronderstelling misschien die het waanbeeld oproept van een alle gevoel voor proporties verliezende wereld waarin de reus Ivo van Hove het gezelschap van de dwerg Edward Van Heer naast zich

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Barnes was de enige dochter in een familieclan die gebouwd werd rond een bigamistische vader die als een soort koning van een zelfgeschapen rijk vrouwen en kinderen rond zich verzamelde...Ze noemt zich vanaf dan 'een trappiste'. 'Een ventilatie, een ventilatie van woede', noemde Barnes De Beurtzang...Wat zou er gebeuren als een mens een soort van black box zou achterlaten, een opslagplaats van raadpleegbare gegevens, net voor zijn wereld ineenstort

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
Natuurlijk is Macbeth eerst en vooral een poëtisch drama, maar dat is een loze frase als die woorden niet naar een werkelijkheid verwijzen, al was het maar die van het theater zelf dat zich hic et...Nee, het gaat om waanzin op zichzelf, als een zelfstandig exces, als een scheur in een rimpelloos bestaan...Een krijsende, reutelende actrice (Ina Geerts) met openhangende kleren, nauwelijks tot spreken in staat, met een wapperend handje: dat is de oppervlakte, keurig in de traditie van Ellen Terry

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Vandenhove heeft een theater gebouwd dat er uitziet als een theater, met een Palladiaanse ingangspartij, met een fronton en een vestibule met zuilen, een zaal met oplopende vaste zitplaatsen, een...Theatraliseren is daarom niet, eerst, een fictie opvoeren, maar is het bepalen van een punt waaruit iets gezien moet worden, en tegelijk van een gebouw, een stad of een spektakel een schouwspel maken...Architectuur: een intiem, licht trapezevormig, perfect symmetrisch plein, met een geometrisch vloerpatroon dat de regelmatigheid accentueert, een portaal van zes zuilen, met klassiek hoofdstel en een oculus in het

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Voor elke Rimbaud à semelles de vent is er een Haydn op het landgoed van vorst Esterhazy, voor elke Goethe die Tasso Ferrara laat ontvluchten een Goethe die een Weimarbestaan leeft in de schaduw van...lethargische breekbaarheid waar elk contact schijn is. Het nieuwe Four for Nothing brengt de synthese en ensceneert de dansers als een collectief in een pastoraal decor...Een touwladder die enkele malen neergelaten wordt, verbeeldt de plooi die de verdiepingen/werelden, gescheiden door een op enkele meters hoogte gespannen koord, verbindt; een helrode kegel op de scène

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Een vreemd signaal dat de aandacht trekt, maar ook doet denken aan een pauzestand: de resonantie van een ruimte waarin mogelijk niets uitzonderlijks passeert...Een vorm die niet gelegitimeerd hoeft te worden wordt door de noodzaak van een bepaalde bestemming of de expressie van een bepaald thema, maar die stomweg bestaat in de fascinerende patronen die de...Zoveel fysieke inspanning doet een mens in een staat verkeren, die misschien wel heel dicht bij het bewustzijn van een duif komt

Nr. 63, Maart 1998 • Luk Van den Dries • Ten Oorlog
Het is een extase-lijn waarin de eerste opstand tegen een koning en het eerst vergoten koningsbloed in crescendo opgedraaid wordt tot een fontein van bloed, een orgie van gruweldaden...Waar bij Shakespeare Hendrik V een ode is aan het patriottische Engeland dat met een klein leger een gigantische Franse overmacht versloeg, wordt dit in Ten Oorlog een tragische burleske...De oorlogvoering is een soort pastiche geworden, een uit de hand gelopen boulevardklucht met een Franse fanfare en een gevecht met baguettes

Nr. 64, Juni 1998 • Clara Van den Broek, Dirk Pauwels • De vertelmachines van Pat Van Hemelrijck
Pats paden (sinds een zevental jaar belegd in het Alibi Collectief) brengen de wandelaar van een ode aan de zichtbaarheid van alle bronnen, over een liefde voor het familiepubliek, naar een erg...Tijdens het vorige Victoria-festival heb ik bijvoorbeeld een parcours georganiseerd met plastische kunstenaars, waarbij theatralisering een eis, een uitgangspunt was...maar toch zoek je steeds naar een verhaal, een logica, een lijn, een lineariteit

Nr. 65, Januari 1998 • Marianne Van Kerkhoven • Lucht van de stallen
Telkens ik zelf iets te zeggen had, drukte zich dat wel uit in een decor, een plan voor een productie, een regie of een script of nam het een andere vorm aan...Ik had ook twee Italiaanse architecten uitgenodigd met een fragment uit een voorstelling van hen, een stuk over martelen, een Amerikaanse soloperformer, leden van Theatre X uit Milwaukee, onder wie...Het kwam erop aan een dramaturgie te ontwikkelen die op zichzelf kon staan, en het had vrijwel altijd te maken met een commentaar op de samenleving, een gebeurtenis binnen een groter, een theatraal

Nr. 66, December 1998 • Stephan Moens • Is er een toekomst voor de opera?
een loge zitten, tussen ernstig kijkende jonge heren in zwarte Yohji-Yamamoto-outfit, een fatterige heer in witte smoking en een felbeschilderde dame met een diep decolleté tegen elkaar aan te wrijven...ensemblewerk is gericht, kritische benadering van de traditie -heeft zich vast genesteld in een aantal theaters en bij de belangrijkste festivals, soms in een zuivere vorm, soms als een soort compromis...Het is het centrale attribuut - voor de rest is er alleen nog een boom als een roofvogel in het tweede bedrijf en een grote spiegel in het derde, die ons duidelijk maakt dat Jago (al is hij blank en

Nr. 71, Maart 2000 • Loek Zonneveld • Wiseguys & Mariken
schokeffect van Philip Osments stuk zit niet in incidenten (het stenigen van een baby in Saved, de moord op een flikker door hem een mes in zijn reet te steken in Shopping & Fucking), maar in de uitgesproken en...Deze lichte parafrasering op een zin uit de openingsmonoloog van Ifigeneia, koningskind (een Euripides-bewerking voor kinderen uit 1989 door Pauline Mol) werkte indertijd als een bevrijding...Alles bij elkaar levert dat een inderdaad bekend verhaal op: kind zoekt het begin van de realisatie van een droom, het moet eerst door een hoop rommel en modder heen waden, en dan opeens licht er

Nr. 72, Juni 2000 • Loek Zonneveld • Kasimir en Karoline
Veel wordt in Nederland ook geopend door onze minister-president, de heer Wim Kok, die bij zulke gelegenheden meestal een gezicht trekt of hij bedorven etensresten voor zich uitschuift...Een lijst van stukken, die een toneelgezelschap of een kunstenaar ten beste kan geven, of in een seizoen kan geven...Toneel blijft wat dat betreft een genadeloos medium: als in een gevecht een van de twee partijen niet vecht is er geen gevecht

Nr. 75, Maart 2001 • Clara Van den Broek • Een Waaslandwolf in Toneelland
Histoire d’A: ‘misschien is buiten zelfs een illusie in een illusie in een illusie in een illusie in een illusie (ad aeternam)’. Ad infinitum zouden we hier voorbeelden kunnen blijven opgeven...langzaam verdwijnen’ (regieaanwijzing bij Red Rubber Balls), een tekst die uiteenrijt als een stukgeschoten lichaam, een hand die woorden voelt in een keel, een tong die de gedaante aanneemt van de letters van...een naam, of die de letters van een naam schildert in een mond, bloed dat een naam zegt, een lichaam dat denkt, kippenvel als brailleschrift

Nr. 77, Juni 2001 • Isabelle Ginot • Mark Tompkins
Er was eens Nijinski, een personage dat zich aftekende door een donkergrijze mantel, afgelijnd tegen de achtergrond die tegelijkertijd belachelijk (een poppengordijn, verloren op de scène van het...Wat maakt dat het beeld niet vulgair is? Welk een buitensporigheid (een affront) is het zich in een volkomen realistisch discotheekuniversum te storten...nog: een uit elkaar getrokken Tompkins, een gereconstrueerde Tompkins, een gespleten Tompkins, een dolende Tompkins, een verloren Tompkins, een dominerende Tompkins, een manipulerende Tompkins, een

Nr. 77, Juni 2001 • Rudi Laermans • De kunstenaar, de stad en Brussel
Je kan er direct op inpluggen vanuit een villa in Bommerskonten, met een GSM zelfs vanuit een tentje op een of andere woeste hoogvlakte...Het is februari 2001, ik heb een avondlijke afspraak met de Brusselse kunstenaar David Claerbout die -niet onbetekenisvol- een contractuele band heeft met een Antwerpse galerie...Ik zie een doorloop; ik zie Heer Dood: enkele weken na de première zal Vawter, een van de briljantste acteurs die ik ooit op een podium bezig zag, aan aids overlijden

Nr. 77, Juni 2001 • Rudi Laermans • Avant-gardisme als neoacademisme
Zo opende Le dernier spectade met de opkomst van een performer die, tennisraket in de rechterhand, doodleuk een balletje opwierp en vervolgens op z'n dooie gemak een...Toon diezelfde voorstelling aan een publiek dat zo onderhand wel een en ander gewend is op dans- en theatergebied, en je mag een warm applaus in ontvangst nemen...De avant-garde, incluis het historisch dadaïsme, was - en tot nader orde: blijft - een bijzonder tragische onderneming, een doodskus op het hoofd van de Kunst die haar promesse de bonheur heeft