Archief Etcetera

172 document(en) met "Garde Wat" • Resultaten 101 tot 120 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Ritsaert ten Cate, die volkomen buiten het bestaande systeem opereerde, haalde avant-garde gezelschappen van over de hele wereld naar Amsterdam: The Living Theatre, The People Show, Pip Simmons, La...op de hoogte van wat er in de rest van de danswereld te koop was, deze grote gezelschappen stonden niet bepaald open voor het experiment...Wat vooral belangrijk is, is het feit dat deze jonge choreografen weer de noodzaak voelen om echt iets te zeggen, om statements te maken over de wereld waarin zij leven

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
De toeschouwer kijkt wel wat ongelovig tegen vreemde machines De val van Mussolini, coproduktie Hollandia - Toneelgroep Amsterdam - Holland Festival / Serge Ligtenberg...Wie het bekijken van arbeid niet leuk vindt, moet maar wat anders doen (bv...Maar het valt ook wat tegen, precies omdat het absoluut eigen-aardige van het lange eerste deel, hier volledig verdwijnt

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
Wat wil men eigenlijk van het vti...Wat wij kunnen spenderen is niet alleen veel minder dan wat de kunstencentra vragen, maar is sowieso veel te weinig om serieus werk te kunnen leveren...Het is dan ook niet verwonderlijk dat het decreet, zeker wat het theater betreft, vooral bestaande instellingen in stand wil houden en zo de jonge garde weinig kansen geeft

Nr. 55, April 1996 • Gunther Sergooris • Verboden en vergeten
Bij heel deze arisering kwam ook heel wat klein-menselijk egoïsme kijken...Een mogelijke verklaring is dat in Italië en Bulgarije van oudsher een soort wantrouwen bestond tegenover al wat met overheid te maken had, terwijl in Duitsland -door zijn Pruisische erfenis - een...ETCETERA XIV I 55 43 "Het gaat niet om wat links of rechts is. Het gaat om wat link of recht is." Yves Desmet, hoofdredakteur

Nr. 55, April 1996 • Lieve Demin • In het spoor van Laban
Wat zal overblijven van Lea Daan in de school van nu...Hoe schrijven over wat juist niet over woorden gaat...De studie krijgt de naam choreologie en omvat zowel de studie van ruimtelijke vormen (choreutiek) als de studie van dynamiek en ritme in beweging (eukinetiek). Wat een beweging uitdrukt, wordt volgens

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Marleen Baeten • De samenleving maakt het theater mogelijk
Pierre Abi-Saab: Fadhel Jaïbi en de andere vernieuwende Arabische theatermakers zien op dit ogenblik nog niet in dat je een stuk van Shakespeare kan ensceneren om te tonen wat je te zeggen hebt...Ze kijken nog te veel achter zich, naar datgene wat ze zeker niet willen: de dominantie van de tekst op de inhoud, van de geschiedenis op de actualiteit, van het woord op het beeld en het lichaam...Een belangrijk initiatief in de jaren '70 was de stichting van wat men 'de Libanese universiteit' noemt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Natalia Jakoubova • De vrijheid van de toeschouwer
De realisatie van één of andere wereldbeschouwing en het verzet tegen wat zich afspeelt 'achter de muren' is tegenwoordig evenwel niet langer aan de orde...Ons interesseert niet de mens, maar wel wat er achter hem schuilt, niet het lichaam en zelfs niet de ziel, maar de geest...Het verhaal is niet wat belichaamd wordt en concreet is, maar de abstractie en de conceptie

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Patrick Allegaert • Ontevredenheid is wat ons bindt
De opmars van het stedelijk festival op wat zij de 'festivalisering' van de stad noemt: 'Wie een beetje om zich heen kijkt, kan nauwelijks aan de waarneming ontkomen dat er altijd wel, iedere week...Misschien is deze afwezigheid wel een illustratie van wat Geert Opsomer aanduidt als de stad die een dreiging vormt voor de 'fatsoenlijke' westerse stedeling...Diverse groepen worden er keer op keer voor samengebracht; Het motto hierbij formuleert de acteur Willy Thomas in zijn bijdrage voor het boek: 'Ontevredenheid is wat ons bindt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
Het Rogiercentrum stond in het naoorlogse Brussel symbool voor de nieuwe stad 'die de avant-garde in het vuur van het vooruitgangsgeloof trachtte te smeden en die radicaal in het teken van de...Niet getreurd, evenwel: 'de vraag is wellicht of Brussel door die modernisering niet juist een stuk van zijn beklemmende provincialisme heeft afgeworpen, of het dooreenschudden van de wat kleinsteedse...Wat schrijft die andere 'man van de straat', Geert van Istendael, in Arm Brussel

Nr. 58, December 1996 • Pol Arias, Claire Diez • Je t' aime, moi non plus
En, voegt hij er met Idem aan toe, het lot van de Vlaamse toneelspeler is heel wat rooskleuriger dan dat van zijn Franstalige collega's. Inderdaad, daar heeft hij volledig gelijk in als je het sociaal...Dat is tenminste wat de politieke klasse gelooft...De betrokkenen waren van hun stuk gebracht door het overlijden van hun mentor, Henri Chanal, die hen vertrouwd had gemaakt met de Amerikaanse avant-garde

Nr. 58, December 1996 • De Grootinquisiteur • Manifest
zogezegd hun buik vol hebben van 'zo'n oubollige theaterpraktijk'. Het gaat hier over een volkje betweters en vermeende vernieuwers die, toen zij de theaterwereld betraden, vol afschuw ontdekten in wat voor...Die burgerlijke, gezapige toneelspelerij was wel het laatste wat zij verwachtten toen zij -tientallen jaren geleden - hun geschilder, hun geschrijf, hun gefilm verlieten en op het podium klommen...Stel u dus die Tartufferie voor die, concurrerend met de oude garde, het subsidiërende Versailles aanpraat dat er een ander 'kijkgedrag' wordt ontwikkeld, gelijkend op het kijkgedrag dat bij de

Nr. 59, Maart 1997 • Rudi Laermans • Kunst, Hedendaagsheid, Techniek
Heel wat crucialer is het inzicht dat men de noodzaak van zoiets als Kunst nog steeds kan bepleiten, alleen niet op grond van een vermeend belang voor het heden...Uit de door de videorecorder gedemocratiseerde camera-ervaring kan ieder van ons immers leren dat de camera gedurig datgene wat we in alle naïviteit 'de werkelijkheid' noemen, geheel en al herschept...Altijd lijken we dat te 'mankeren' wat zelfs de minste soap ons sowieso schenkt door de ampele inzet van het cameradispositief: visuele intimiteit, detailkennis, uitvergrote ogen die ons verbijsterd

Nr. 59, Maart 1997 • An-Marie Lambrechts, Jeanne Brabants • Dans in Vlaanderen
42-43) af dat u de dingen graag wat vaker door de bril van het klassieke ballet gezien had...Vlaanderen krijgen wij zelden hulp van hogerhand; al wat verwezenlijkt is, hebben we zelf gedaan, aan de basis...Wij hebben nu in Vlaanderen één groot balletgezelschap en enkele kleinere gesubsidieerde groepen en wat projecten

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Wanneer je poogt iets van hem te vatten, is ie al lang weer verder, en wat is dat wat je hebt dan nog waard...onderwerp ten gronde aan te pakken, wat ze wèl hebben gedaan met de ruimte...Mary Wigman zei: 'Dans vertelt niet wat voorbij is, ze concentreert in een symbool of in een mythe wat bezig is te ontstaan

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Ik heb wat gestempeld, wat poppenkast gespeeld, ben met een Schmiere-groep op welfaretournee naar Duitsland getrokken, heb een paar opdrachten gedaan in het Cyranocabaret van Anton Peters...Ik heb ook de grootst mogelijke moeite om vooraf aan iemand te zeggen wat ik ga doen...Maar als ik vandaag Heidegger lees, stemmen een aantal van zijn gedachten toch overeen met wat ik nog steeds voel

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Deze herinneringen staan terzelfdertijd in het teken van de melancholie om wat onomkeerbaar voorbij is, maar ook in het teken van de hoop dat wat vergeten was, kan uitgespeeld worden tegen wat nu...Deze laatste zag in het toneelspel de bederver van het eigenlijke zelf, dat zegt wat het denkt en voelt; de toneelspeler bewerkt een scheiding tussen zijn oorspronkelijke zelf en de rol die hij speelt...Bestuderen wat vergeten is, wat onder- en overbelicht wordt, brengt ons bij de ideologie in actie, de opties van deze geschiedenis (vaak tegen wil en dank). Treffend blijft het overwicht van het grote

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Administratief werken we dus naar de letter van de wet, wat volgens mij meer kost dan één grote organisatie...Je zou ze als obscure avant-garde kunnen presenteren, maar wij hebben geopteerd voor een ongewone opzet op een ongewone plek: zes-meter-hoge schommels in een kerk...Naast een uitbreiding van de projectenpot - wat tevens een verrijking zou betekenen voor de podiumkunsten voor volwassenen - is het logisch dat de betoelaging van de zogenaamde kinderkunstencentra

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
Wat Gates betreft, zou een systematische uitbreiding ervan dan ook een afdoende oplossing betekenen 'wanneer het alternatief is dat men is overgeleverd aan de genade van terroristen en criminelen...Niks transcendentie of aanbidding van goddelijke sterren, deze beeltenissen zijn wat ze zijn en indien ze meer beloven, moeten ze worden kaalgeplukt...De verontwaardiging onder het aanwezige janpubliek is quasi unaniem: ieder mag toch met zijn lichaam doen wat hij wil, zeker

Nr. 63, Maart 1998 • Ritsaert ten Cate • Als het niet stuk is, probeer het...
zoals Roark wat verder in het boek uitlegt, 'Wat je voelt in de aanwezigheid van iets wat je bewondert is gewoon één woord: Ja...Het zoeken naar het beste wat er te bieden is op het vlak van theater, dans, muziek of om het even wat naar onze mening de kritische aandacht van kenners verdient, neemt ons zodanig in beslag dat...Door datgene wat anders onder etnografie zou ressorteren opnieuw als kunst op te voeren, maakte het festival de receptie van Javaanse paringsdansen en gospelkoren mogelijk alsof ze uit de avant-garde

Nr. 63, Maart 1998 • Rudi Laermans • De idiotie van het menselijke
Le Voyeur thematiseert indirect ook het kijken naar de voorstelling zelf: wat er op de scène gebeurt, speelt zich ook tussen scène en zaal af...avant-garde in een oord van 'conceptuele profanatie' omdat het nooit écht lukt om de banaliteit van dingen en mensen te (re)presenteren...Het verlangen toont zich in dit soort van discours op een zijdelingse wijze; het wordt (uit)gezegd middels wat ongezegd blijft in de slechts in schijn eenduidige expressiviteit van woorden als 'neuken