Archief Etcetera

177 document(en) met "Pierre Maar" • Resultaten 101 tot 120 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 43, November 1993 • Hugo Durieux • Muziek/ Theater/ Politiek
Het politieke theater van vandaag probeert niet meer het publiek te mobiliseren om de wereld te veranderen, maar wil hoogstens invloed uitoefenen op het denken van de mensen...Als het maar ergens op slaat, zou ik zo zeggen...Misschien bedoelt hij het niet zo, maar is de politieke interpretatie uiteindelijk dan niet alleen maar een verkoopsargument in een tijd van 'political correctness'? Bovendien, wat is voor mensen die

Nr. 43, November 1993 • Johan Thielemans • Lezing zonder titel of: De vleugels van...
Vreemde vraag, misschien, maar het antwoord in positieve of in negatieve zin ,kan ik alleen vinden in geschriften van critici van toen...Maar eerst een uitweiding...problematiek van de acteur en zijn relatie tot de tekst onze theatercultuur vandaag niet alleen heel boeiend maar ook uniek maakt

Nr. 44, Februari 1994 • Johan Thielemans • Het talent van Pierre Audi
Amsterdam is operadirecteur Pierre Audi bezig zich een solide reputatie als regisseur op te bouwen...Maar dat belet niet dat hij zeer gevoelig is voor enkele basiskenmerken van het genre...Maar Audi bewijst met zijn opvoering het tegendeel

Nr. 45, April 1994 • Johan Thielemans • Een wreed spel, gespeeld op de pianissimo's...
Daarnaast de virtuoos Pierre Bokma, als Richard...Lineke Rijxman en Pierre Bokma, Marjon Brandsma en Pierre Bokma: twee schitterend vertolkte duetten...Kokende straal Pierre Bokma spant de kroon, natuurlijk, maar dat komt omdat Shakespeare hem in dit stuk de meeste kansen heeft gegeven

Nr. 45, April 1994 • Johan Thielemans • Mein Kampf of de ontsnapte acteur
Het stuk maakte in 1987 veel ophef en werd in het seizoen 1988-1989 bij Toneelgroep Amsterdam geënsceneerd door Johan Doesburg, met Pierre Bokma (zie ook de Richard III van Gerardjan Rijnders, pag...Hitler wilde schilderen, maar bij de Akademie apprecieerde niemand zijn talent, Hitler wilde gebouwen ontwerpen, maar niemand wilde er van weten...Het stuk drijft niet op wat we te zien krijgen, maar vooral op wat we weten

Nr. 47, December 1994 • Pascal Gielen • Theatercritici op het podium
Bij zijn onderzoek naar de rol van de criticus liet hij zich leiden door het theoretisch kader van Pierre Bourdieu...bijvoorbeeld geniet groot commercieel succes, maar weinig culturele erkenning...Niet de artistieke relevantie maar de wet van de representatie geldt binnen het politieke veld

Nr. 47, December 1994 • Marianne Van Kerkhoven • Jac Heijer
tussenzinnen, maar eigenlijk in de hele adem die eruit spreekt, komt een coherentie van gedachten en inzichten naar voren, die ons nu vertrouwd in de oren klinken, maar die in het begin van de jaren 70 absoluut...Ik pluk er enkele uit, maar de lijst zou oneindig lang kunnen zijn...Maar toen ik dat door had, heb ik niet alleen om dat lekkere komediespelen zitten lachen, maar ook om mijn serieuze zelf

Nr. 48, Februari 1995 • Ali Khedher • De Arabische cultuur of... De parabel van...
Cultuur en Politiek zijn als twee parallel lopende treinrails: een bedrieglijk perspectief zou ons kunnen doen geloven dat zij elkaar op de horizon kruisen, maar de realiteit leert ons dat dat niet...Maar welke zijn dan de implicaties van een culturele constructie dat zij de machthebbers zoveel schrik bezorgen...met Azito, Pierre Callens, Wanda Joosten, Maurice Mthombeni Jr

Nr. 49, April 1995 • Alex Mallems • Te kijk en te koop
Het zijn maar enkele bedenkingen waarmee ik na drie intensieve avonden dans-kijken bleef zitten...Een reeks clichébeelden ontleend aan de kinderlijke fantasiewereld flitsen in snel tempo voorbij, maar blijven geen moment hangen...Pierre Callens, Wanda joosten, Maurice Mthombeni Jr

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Die boden degelijke acteerprestaties, met Marion Brandsma die zeer mooi de teksten van de Muze in de mond nam, of met Pierre Bokma die sterk aan zichzelf overgelaten in hoofdzaak Pierre Bokma speelde...Maar ze maakte een fout: ze gaf hem goud mee...Maar nog maar net heeft Cressida een mooie Griekse krijger gezien, of ze vergeet haar beloftes

Nr. 51, Augustus 1995 • Stefaan Quix, Kenneth Herdigein • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
De laatste jaren gingen de Wooster Group of Hollandia er nog wel in, maar om naar....euh ik wijk af...Maar het hoogtepunt moet nog komen: de fantastische (not!!!) imitatie van een kip die de heer Van Kooten gaf tijdens De laars...Het was wat mij betreft een niet geheel gelukte produktie, maar ik heb er wel toneelspel gezien van de allermooiste soort, met name van Pierre Bokma

Nr. 51, Augustus 1995 • Lex Prinzen, Pierre Van Diest • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Het publiek reageert als één man, laat al het andere voor gezien, kijkt en luistert alleen nog maar naar die man daar op het - de zaal ingebouwde - toneel...Soms herwint een voorstelling die directheid, maar vaker worden prologen als deze, of terzijdes, uit de tekst geschrapt of weg-geregisseerd, bijvoorbeeld als een monologue intérieur...Maar ineens had ik er genoeg van

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
Bij Pierre Audi in Amsterdam ging het er eerlijker aan toe, maar was het resultaat even weinig overtuigend...Maar nog sterker wordt het, dat Pierre Boulez met dit concept volledig heeft ingestemd...Nu Amsterdam nog maar eens bewezen heeft welk een sterk stuk Moses und Aron is, kan je alleen maar hopen dat het een vanzelfsprekend stuk wordt, met een plaats binnen het gangbare repertoire

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
Maar in de moderne cultuur is het anders, wij voelen blijkbaar niets (of alleszins is dat toch geen theoretische beschouwing waard), wij kunnen alleen nog maar op onszelf toekijken...Maar dat tasten is steeds meer een bedreigde zintuigsoort die men blijkbaar wil vervangen door kijken, alleen maar kijken...Hoe beter een handeling opgedeeld, en ingeoefend is, hoe sneller ze kan uitgevoerd worden: daaraan dankte niet alleen het Pruisisch leger van Frederik De Grote zijn overwinningen in de 18de eeuw, maar

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Caroline Van den Borre • Tussen hogeschooldecreet en theaterpraktijk
Maar binnen de algemene tendens van het decreet vormen deze uitzonderingen slechts doekjes voor het bloeden...Het decreet blinkt uit in bepalingen die misschien wel werken in 'normale' hogescholen maar totaal voorbijgaan aan de vereisten van een kunsthogeschool...Tenzij het kunstonderwijs alleen maar ambieert om beschouwd te worden als negatief referentiepunt, waar vernieuwende kunstenaars zich tegen kunnen afzetten, is een herdenken van zijn functie aan de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Inhoudstafel
toeschouwer Natalia Jakoubova over het theaterleven in Moskou 27 Het theater in de Arabische wereld Marleen Baeten in gesprek met Pierre Abi-Saab 33 De ingevroren theatertijd Kurt...Nobody's Theatre of Nobodies 69 Laat de kunst nu maar een bolhoed opzetten Pieter T'Jonck las Figuren/Essays van Bart Verschaffel

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Marleen Baeten • De samenleving maakt het theater mogelijk
Het was geen theater maar literatuur...Pierre Abi-Saab: Hier moet je een onderscheid maken tussen mensen met verschillende achtergronden...Maar tegelijk nemen ze deel aan het internationale artistieke leven

Nr. 59, Maart 1997 • Peter Anthonissen • Roberto Zucco in medialand
En terecht: Roberto Zucco beantwoordt niet alleen aan de drie criteria waaraan Smisdom haar programmering toetste, maar is wellicht één van de markantste debuten die het 'Belgische' theater het...58)? Het zegt iets over de te relativeren maatschappelijke impact van het theater, maar pleit ook voor de kwaliteit van Armel Roussels Roberto Zucco...Voor een voorstelling als deze blijkt niet het theater, maar de concrete politieke context een maatje te klein

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
De geest wil vliegen, maar het lichaam wil niet mee; de geest gebiedt, maar het been gehoorzaamt niet meteen; de geest legt het lichaam beperkingen op, en het...dansende lijf moet zich daar dan maar naar schikken; de geest wil uitbreken, maar botst tegen de verblindend witte wanden van zijn kerker op...De danser, die ballerineske vliegbewegingen maakt, wil vrij zijn, maar loopt tegen de theatrale vierde wand aan

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Dat had niks met de politieke context te maken, maar gewoon met bepaalde mogelijkheden die "opgebruikt" waren...Maar aan de andere kant heb ik ook dat antagonistische gevoel dat je daar niks aan kunt doen en dat er ook een irreële, een droomwereld bestaat...Je leeft echter niet in de cultuur van één land, maar in een wereldcultuur; er zijn geen grenzen tussen de mensen