Archief Etcetera

296 document(en) met "AAN JE MOEDER" • Resultaten 121 tot 140 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 36, December 1991 • Willy Thomas • Iemand graag zien
Een vader die een moeder de keel overbijt en dan het bloed opdrinkt en zegt dat het lekker is, daarna eet hij samen met zijn kind de moeder op (wel eerst in kleine stukskes gesneden). Of nog: een...recenseert: "Decorte blundert - hij heeft geen argumenten, onttrekt zich aan iedere opinieverklaring, onttrekt zich aan iedere 'zaak', ieder 'doel' waarop je hem zou kunnen vastpinnen...Als je aan Decorte vraagt wat het pubhek dan wil dan antwoordt hij "Hetzelfde wat ik wil: iemand graag zien

Nr. 37, April 1992 • ERwin Jans • Arne Sierens Gent en de wereld
Zijn moeder is daarvan op de hoogte maar kan er nauwelijks mee leven...Ten einde raad en om aan het front te ontsnappen verminkt de soldaat zichzelf, hij schiet zich in zijn hand: 'De oorlog is voor eeuwig en 3 dagen gedaan voor mij'. Zijn pijn en wanhopige vreugde wordt...de meeste van Sierens stukken is het aantal personages beperkt (Het Vermoeden, De soldaat facteur en Kachel, Mouchette). In Koste is iets anders aan de hand met de personages

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
De vragen zijn vaak absurd, contradictorisch, haast surrealistisch, lijken zich nergens naartoe te bewegen: Wat zal je moeder hiervan zeggen...Wanneer Ben op vraag van Gust zegt dat zij in Luik zijn, wordt het stuk plots aan onze realiteit, aan onze tijd gekoppeld: de moord op Cools, de affaire Vanderbiest, de politieke schandalen in een...Ze kunnen hun eigen verhaal niet vertellen, ze maken steeds deel uit van het verhaal dat een ander over hen vertelt: "Als jij je niet wilt herinneren, dan wordt je wel herinnerd

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
Maar je komt met meer mensen in aanraking dan degenen op wie je je symbiose -droom projecteert, mensen naar wie je kijkt en die je verbazen, zo niet verbijsteren, die je mededogen opwekken of je...Ik geef me over aan je drie doodsvijanden: aan zwijgen, slapen en wellust, zoals ik me vroeger overgaf aan de wet...all aan de orde stelde: het gebruik van de werkelijkheid voor de verbeelding en daaraan gekoppeld het gebruik van je geliefde voor je verbeelding

Nr. 40, Februari 1993 • Luk Van den Dries • Moord op onschuldige kinderen
Waarmee nog maar eens bewezen wil zijn dat Vlaanderen en Nederland meer en meer naar één speelgebied aan het evolueren zijn met vrij verkeer van artistieke goederen en mensen...concentreren in een tweetal produkties per jaar; daarnaast worden onder de koepel van het Zuidelijk Toneel kansen gegeven aan andere veeleer gelijkgerichte dan gelijkgezinde theatermakers zoals Dora Van der Groen...Je hoort het aan de housemuziek, je ziet het aan het beklemmende slotbeeld, maar je voelt het in onvoldoende mate aan het spel

Nr. 42, Juni 1993 • Johan Thielemans • Dora Van der Groen
Je moest je vanzelfsprekend aan de speelstijl van de schouwburg aanpassen, of je werd doorgezonden...DVDG: Ik had Arturo Corso in de KNS aan het werk gezien met De Knecht van Twee Meesters, en ik dacht: als je een groep op die manier kan laten spelen, dan moet je een tovenaar zijn...Ik zei: verkoop je wagen en geef aan je arme acteurs drie deux-chevaux, dan hebben die wat aan je geld

Nr. 42, Juni 1993 • Freddy Decreus • Apollinisch, feministisch, oppervlakkig
Zij is niet alleen een sterke persoonlijkheid en een gepijnigde moeder, maar ook een vrouw die mannen manipuleert (koning Aigeus, haar man Jason, koning Creon) en die, zoals de toenmalige sofisten...Daarom vallen ook alle mannen die zij bekampt dom of arrogant uit: het zijn sukkels of macho's. Wanneer je een dergelijke boodschap wil verkopen, doe je er dan wel goed aan Euripides' tekst zo...Herhaalde malen vertaalt hij letterlijk bij een smeekbede: 'Bij je kin, bij je knieën' (vs 324, 640), terwijl Koolschijn deze formule ofwel weglaat ofwel vertaalt als 'Ik smeek u, in naam van de jonge

Nr. 42, Juni 1993 • Bart Philipsen • De scène, het misverstand en het ogenblik
Dat was niet enkel te wijten aan minder goede acteerprestaties, maar ook aan enkele regiefouten...Het offer De verwijzing naar 'het oog' en 'het zien' is niet toevallig en roept uiteraard reminiscenties op, in de éérste plaats aan de Trilogie van het Weerzien...representeer-bare, 'sublieme' naaktheid — en haar 'per vergissing' vinden: 'het gelaat van haar lichaam'. Net zoals Roland Barthes in De lichtende kamer het gelaat van zijn moeder terugvindt of 'herkent' op een

Nr. 43, November 1993 • Eddie Vaes • 'Onze tijd is uit zijn voegen'
Ivo van Hove regisseerde bij het Zuidelijk Toneel een ambivalente Hamlet: mooi om naar te kijken, slechts af en toe interessant om naar te luisteren, maar vooral voorbijschietend aan een echte...Niet alleen zijn vader is dood, ook zijn moeder is er dan voor hem niet meer...Met een decorbouwer als Jan Versweyveld aan je zijde en een schare goede acteurs als Bart Slegers (Hamlet), Willem Nijholt (Claudius) en Viviane De Muynck (Gertrude), Henk van Ulsen (Polonius), Peter

Nr. 43, November 1993 • Hugo Durieux • Muziek/ Theater/ Politiek
dat er muziek bij is. Daarnaast bleef het uiteraard mogelijk via de enscenering bepaalde ideeën en concepten over de ordening van de sociale wereld aan te bieden aan het publiek...Avonds bleek echter dat vier vijfden van de stoelen vrij bleef en gewoon verkocht kon worden aan belangstellenden...Kunst (liefst iets met avant-garde of zo) is gewoon status, en een vleugje politiek erbij is helemaal 'bon ton'. In het Muziektheater kan je overigens uitstekend gezien worden, bij mooi weer zelfs met

Nr. 43, November 1993 • Jan Goossens • Aeschylos en de Golfoorlog
All of you seem to be missing the point", krijst hij dan ook: zelfs zijn medestanders en zijn moeder...Zo word je je opeens heel erg bewust van de expressiviteit van die gebarentaal, en Darius wordt terzelfdertijd een haast mytisch personage, waarin alle andere personages ten dele opgaan...gelaat te geven: 'Televisie laat je een toeschouwer zijn, maar theater maakt van je een participant

Nr. 43, November 1993 • Tuur Devens • Van poppenkast tot figurentheater
En de volkse poppenkast die nog op de markt of in de kelder blijft, is door de burgerij tot folklore gemaakt Aan het begin van deze eeuw kunnen we globaal drie grote tendenzen binnen het...Je hebt het folkloristische poppentheater als bijvoorbeeld de Koninklijke Poppenschouwburg Van Campen in Antwerpen met zijn nostalgisch entertainment, of Toone in Brussel met een meer artistieke...Het kan een verwijzing zijn naar de manier van spelen, maar je kunt het ook opvatten als een knipoog naar het verhaal over Goethe, die de figuur van Faust in zijn jeugd door de poppenkast leerde

Nr. 43, November 1993 • Eddie Vaes • Roemeense nachtmerrie in full-color
ongewild aan Ceaucescu op zijn balkon, als je keizer Sa-turninus met zijn rug naar het publiek ziet wuiven naar een onzichtbare massa...Er komen in het stuk momenten voor die aan Tadeusz Kantor doen denken, maar af en toe zit je ook naar Greenaway's The Cook, the thief, hisz wife and her lover te kijken...Directheid en naïviteit zijn hier opmerkelijk en doen denken aan jeugdtheater, aan een wreed sprookje met sterk beklijvende beelden, beelden die je nooit vergeet

Nr. 43, November 1993 • Klaas Tindemans • De kleine dood
Waarom hij daar zit, dat vraag je je niet meer af, tot op het einde, wanneer het 'spannend' wordt...De oprechtheid die je zolang voor vanzelfsprekend hield, daar ga je aan twijfelen, je vraagt je af of Bernard geen mythomane constructie heeft opgezet, gericht op uitstel, een poging om de herinnering...Maar het concrete leven neemt een veel lichamelijker vorm aan: de roes van de drank, de erotische opwinding, de beleefde liefdes, de wandelingen in het bos op de taalgrens

Nr. 44, Februari 1994 • Marleen Baeten • Doink!
Rekening houden met het publiek wordt dan al snel: de voorstelling 'aanpassen' aan het publiek...Krokodilletranen In Uil zet Uil tranenthee door te denken aan 'heel verdrietige dingen': stoelen met kapotte poten, liedjes die je niet meer kan zingen omdat niemand de woorden nog weet, een heel bord...Dat ook de waarneming van 3- tot 5-jarigen onvoorspelbaar is, ervaar ik als moeder van twee kleuters regelmatig

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Op zoek naar Patrice Chéreau
een televisiereportage over zijn werkproces, kan je zien dat hij van zijn acteurs op elk ogenblik een maximum aan alertheid eist...Voor Chéreau is dit een maffia-familie, met als spil niet een godfather maar een dominerende moeder (in film termen kan je haar als pendant zien van de Bloody Mama uit Roger Cormans gelijknamige film...Het verhaal is een moordend complot, zodat je als kijker geen enkel ogenblik rustig kunt toekijken, omdat je nooit weet wie een dolk zal trekken of een keel zal oversnijden

Nr. 46, Januari 1994 • Herman Asselberghs • Dar A Luz' Tight Right White
Aan de kant van de weg en op de bruggen over de snelweg pakken ze samen en moedigen ze hun held aan: "Go, O.J.! Go...wil gewoon beroemd zijn, hij houdt van succes en dat inhaleer je in grotere dosissen indien je ook voor blank doorgaat...romantisch aan een gestigmatiseerde dood aan huidkanker, longziektes, hartproblemen en andere symptomatische complicaties ten gevolge van een ongevraagde ondermijning van het immuniteitsstelsel

Nr. 47, December 1994 • Freddy Decreus • Hugo Claus en de mythe van de...
Dit theaterfestival brengt daarom terecht een hommage aan die andere anarchistische malcontent, Werner Schwab, en aan het gezelschap De Trust dat deze blijde boodschap brengt...Nutteloos wentelt het geweldige wiel door de tijd, denk aan de families die elkaar verscheuren, aan verbrande paleizen, koninkrijken die verdwenen als de dauw, aan de steeds zwijgende, steeds...Zijn theater van de opstand en de wreedheid herinnert ons tevens aan archetypische en dionysische driften waar we niet graag aan herinnerd worden

Nr. 47, December 1994 • Gunther Sergooris • Don Giovanni in de Vlaamse Opera, Tristan...
De Martelaere knoopt aan bij Freud, die het leven beschrijft vanuit een onherstelbaar verlies: 'Het begint met de moeder, die ons bij onze geboorte zomaar uit haar...Op het einde van het tweede bedrijf vraagt Tristan aan Isolde hem te volgen naar het donkere, nachtelijke land waaruit hij door zijn moeder verbannen werd, toen zij, stervend, hem liet geboren worden...Rood is de kleur van Isolde, niet alleen haar haar is rood, maar rood tref je altijd opnieuw aan in haar kledij: een bloedrode jurk op het einde van I, en rode striemen in het witte kleed in II en III

Nr. 47, December 1994 • Johan Thielemans • Rijkemanshuis
Het stuk is heel ingewikkeld als je de lange intrige wil vertellen en buitengewoon eenvoudig als je doorstoot naar de essentie...zijn grilligheid, want O'Neill heeft de oedipale onderbouw met de ironische afloop gehuld in een verhaalstof, die je eerder verwacht in een roman dan in een toneelstuk...Neill heeft zijn stuk gestructureerd aan de hand van bedrijven waartussen er steeds een aantal jaren verlopen zijn