Archief Etcetera

264 document(en) met "Frans Wat" • Resultaten 121 tot 140 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 34, Juni 1991 • Alexander Baervoets • Martha Graham
Noch Robbins, noch Tudor, zelfs Balanchine, geen enkele danser of danseres vandaag zouden zijn wat ze zijn...De grond wordt voor Martha Graham wat de lucht was voor het klassieke ballet...Maurice Béjart, Frans danser en choreograaf) Alexander Baervoets

Nr. 36, December 1991 • Tone Brulin • De Nacht van de Brandende Apen
Wat een opluchting...Die deftige klasse, waaronder heel wat bejaarden die van hun rente leefden en meestal Frans spraken, kwamen tijdens de week...Wat ik nu zou doen was tegen mijn gevoel van oprechtheid

Nr. 37, April 1992 • Klaas Tindemans • De deuren van de tijd gaan niet...
Wat zit me dwars...De spanning tussen 'heimlich' en 'unheimlich' is wat Freud noemt de 'Kulturarbeit', de vormgeving-in-gemeenschap van het ik, het zin geven aan het zinloze...de bereidheid van een half miljoen kiezers om lucht te geven aan hun zwartste sentimenten, hun afkeer voor wat vreemd is of er vreemd uitziet, én de verwarde reacties van weldenkend Vlaanderen, dat

Nr. 37, April 1992 • Maarten Van Steenbergen • boekbespreking /
Tussen de essays door verzamelden Frans Redant, Flor Demedts, Marcel van Spaandonck en Rik Lan-ckrock foto's en citaten uit de NTG-producties...Het gaat enkel nog over 'de kwellende repetitie van wat hopeloos is binnen een westerse cultuur', over 'de representatie in een oneindige ontdubbeling' van het subject en niet meer over 'de verlangde...Een toeschouwer heeft volgens hem het recht een conceptie te hebben over wat goed theater kan zijn

Nr. 37, April 1992 • Klaas Tindemans • De tekst en zijn varianten
Wat ik wel lastig vind is het hanteren van de eigen produktie-praktijk als vertrekpunt voor veralgemenende beschouwingen omtrent de totale artistieke praktijk van 'de vernieuwende podiumkunsten'. Wat...Tot nader order bestaat het overgrote deel van de theaterpraktijk - in Vlaanderen en elders - uit een confrontatie met een repertoire uit heden en verleden: ik had graag wat meer stemmen gehoord, van...een Frans Strijards, maar ook van schrijvers als Judith Herzberg

Nr. 38, Mei 1992 • Johan Thielemans • Sexbommen en televisieschermen met ruis
Wat er op die manier in de orkestbak van de Munt zat, zou blijken de sterkste troef van de hele onderneming te zijn, want zowel in de oude als de nieuwe partituur presteerden de musici van Herreweghe...En wie of wat zijn de vier dansers, die van choreograaf Besprosvany een Rosas-achtige choreografie krijgen...Uit deze drie regies valt moeilijk op te maken wat de theaterpersoonlijkheid van Delcuvellerie is. Hij toont zich als een cameleon, waarbij verschillende verschijningsvormen van zijn bezigheid verre

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
bedienen - wat voor professioneels blijft er dan nog over...Authentiek is datgene wat overeenkomt met zichzelf, wat waarheid is en "niet en dobbelt". Vooral kunstenaars en kunstwerken konden 'authentiek' zijn...De vraag is nu wat er vastgesteld wordt

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Rieks Swarte
deze voorstelling zat alles wat Swarte wilde doen op het toneel...Niet iets wat je wordt voorgeschoteld, maar iets watje in je eigen hoofd maakt...Wat er nu aan de hand is, is veel erger dan wat we in de luxeperiode van de jaren zeventig meemaakten, en nu zouden we ons niet met politiek bezighouden

Nr. 39, December 1992 • Gommer van Rousselt • Hoezo repertoire?
doelstellingen én het publiek, is het geloof en de twijfel, het engagement en de zelfkritiek die ze als groep heeft in wat ze doet en hoe ze het doet, is de keuze die ze maakt tussen werken in en met een (vast...Boven alles is er echter het vurige verlangen om samen wat te doen...Ensembles ontwikkelen zich meestal rond één opmerkelijke artistieke persoonlijkheid met een eigenzinnige artistieke visie: Gerardjan Rijnders, Jan Joris Lamers, Frans Strijards, Luk Perceval, Ivo Van

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Leve het verschil!
Ze zeggen het graag, maar denken daarbij: wat moeten we zeggen, en vooral: hoe moeten we dat zeggen...rassengeschillen alleen maar zullen toenemen, en dat de staatslieden wel eens hun toevlucht zouden kunnen zoeken tot het stigmatiseren van de medemens die niet uit Europa afkomstig is, en wat is daar handiger voor dan...Tot slot nog dit: Boerman gebruikt in zijn stuk Nederlands, Duits en Engels en een enkele keer Frans

Nr. 40, Februari 1993 • Bart Van den Eynde • De bloeddorst van de ideale vorst
De Honderdjarige Oorlog kabbelt verder en zal naast een lege staatskist, een geterroriseerd en leeggeplunderd Frans binnenland, de beide landen vooral een wassend nationalisme opleveren...De prinses ervaart de verleidingskracht van de macht over de personages en de ex-verteller ervaart aan den lijve wat hij voordien koeltjes becommentariëerde...Zo worden al in het begin van de voorstelling de lijnen duidelijk uitgezet met een slow motion-beweging, waarin een jongen een meisje knijpt en aan de haren trekt, een voorproefje van wat komt

Nr. 40, Februari 1993 • Marianne Van Kerkhoven • 'Hoe klein zijn deze bloemen'
John Berger, Stemverheffing). Wat angst aanjaagt, is blijkbaar de complexiteit van de werkelijkheid...En werd die 'Vlaamse kern' (zo die al bestaat) niet even sterk geraakt/aangeraakt in Charles De Costers in het Frans geschreven Ulenspiegel als in het' Vlaamse' Geuzenboek van Louis Paul Boon...het enige zinvolle is in deze eeuw' en dat 'wat men moet leren, wat het eigenlijke wezen van emancipatie uitmaakt, de eenzaamheid te verdragen (is).' Kunnen alleen staan om vandaaruit opnieuw naar de

Nr. 40, Februari 1993 • Stef Ampe • Arm Brussel
Waarom niet kiezen voor wat zich schoor- voetend aandient...het zogenaamde Frans cultuurimperialisme...Maar wat valt daarmee te bewijzen

Nr. 41, April 1993 • Bart Van den Eynde • Dollen met ons cultuurgoed
De Abele Spelen nu lijkt bij laatstgenoemden heel wat minder enthousiasme op te wekken...België getroost alleen Frans Boenders zich die moeite...Een techniek die van alle tijden is. Die discrepantie en die spanning tussen wat men wil en wat men doet, is het uitgangspunt van de voorstelling

Nr. 41, April 1993 • Benoît Vreux • Verandering en continuïteit
van de actrice datgene naar boven te halen wat de culturele taboes eeuwenlang zorgvuldig hebben verdrongen...Wat de pers de krantekop 'Een avantgardistisch theater in een avantgardis-tische inrichting' ontlokt, maar wat artistiek gezien misschien wel het begin van het einde betekent voor het Théâtre...Wat hen in Brecht fascineert is niet zozeer zijn persoonlijk engagement als wel de manier waarop hij het theater engageert

Nr. 42, Juni 1993 • Paul Demets • Kunst als hamvraag
Spinnen, de nieuwste produktie van Stella Den Haag, stelden Hans van den Boom en Frans Poelstra de verhaalstructuur in vraag...Als een spin weeft danser Frans Poelstra verschillende verhaaldraden aan elkaar...Op die manier huppelen de dansers de scène op en af, maar wat ertussen gebeurt is niet vrijblijvend

Nr. 42, Juni 1993 • Luk Van den Dries • Dovende en brandende fakkels
Wat is zijn standplaats: Bourla of Stadsschouwburg...Kennis van het Frans is vereist...Kennis van het Frans is vereist

Nr. 43, November 1993 • Tuur Devens • Van poppenkast tot figurentheater
Tuur Devens kijkt achterom naar de geschiedenis van de theaterpop en schetst daarmee ook een stukje geschiedenis van Dommelhof-Neerpelt Poppentheater is heel wat meer dan poppenkast...theater dat de pop als vernieuwend element gebruikt of gebruikt heeft, zowel wat betreft de manier van acteren, als het gebruik van de pop zelf...internationale theaters wat betreft professionalisme

Nr. 43, November 1993 • Gunther Sergooris • Een mogelijke onmogelijkheid
de dansscènes gaat het er dan heel wat sneller aan toe, maar zeker hier slaat het déjà-entendu toe: West Side Story loert nogal onbeschaamd om de hoek...Het is een variatie op hetzelfde thema: je vindt heel wat terug uit Das Glas im Kopf...Maar wat moet je ermee

Nr. 43, November 1993 • Marc Reynebeau • Met twee woorden spreken
De voorzitter wou dus wel wat doen voor I Fiamminghi, maar wat het orkest nodig had, becijferde zich in een bedrag met zeven nullen, en dat kon onmogelijk worden gevonden op de orkestenbegroting van...Kunst en cultuur worden erin niet gewaardeerd om wat ze intrinsiek betekenen, maar omwille van wat ze kunnen betekenen als reclamevehikel...Er schuilt nogal wat gebakken lucht in die verklaring, maar de tendens is wel even duidelijk als bedenkelijk: er wordt van de cultuurmakers gevraagd dat ze een bewuste keuze zouden maken voor wat Van den