Archief Etcetera

225 document(en) met "Ik-figuur Verschijnen" • Resultaten 121 tot 140 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Deze tekst anticipeert op een langere bijdrage over het complex en het theater van Des Abbesses, te verschijnen in een boek over het recente werk van Charles Vandenhove (Editions Casterman). Ik

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Lauwers, Rudi Laermans • Een beeld dat je aankijkt
Ik tracht in mijn theaterwerk steeds op een dusdanige manier met de tijd om te gaan, dat de gegeven informatie (beeld, tekst, actie) door middel van een soort inertie een verhoogde vorm van...Steeds weer opnieuw word ik door beelden overvallen, vaak op de vreemdste momenten: afdwalende blik die plots getroffen wordt, alsof hij aan iets blijft vasthaken en zich vervolgens verliest in een...Hun verschijnen is van de orde van de verleiding: alles constructie, effect, maak- en maatwerk

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Lyotards formulering, die hij overigens toepast op schilderkunst en muziek, omschrijft vrij nauwkeurig de wijze van toeschouwen waartoe ik door Bianco en in nog sterkere mate door rosso wordt...Toen ik geneigd was dit te interpreteren als een metafoor voor de wisselwerking tussen lichaam en geest, ontkende hij dat stellig...Het lijkt er op, - uitspraken als de navolgende wekken altijd te hoge verwachtingen, maar ik waag het er toch maar op - dat Emio Greco een manier gevonden heeft om choreograaf en danser, inhoud en

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Ik denk niet dat dat zo is. Daarom voel ik mij verwant met de Japanse choreograaf Teshigawara, met wie ik onlangs een voorstelling maakte...Anderzijds laat ik vaak materiaal weg dat ik als narcistisch aanvoel, hermetisch in een slechte zin, dat enkel mijzelf plezier zou geven...Ik kan wel zeggen dat ik niet met zeer concrete, volledig uitgewerkte intenties de studio instap, maar wel met een aantal primitieve ideeën en het verlangen om die, zonder woorden, uit te drukken

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Die visie was van doorslaggevend belang bij de selectie van de artiesten met wie hij scheep wilde gaan: 'Ik ben vooral geïnteresseerd in kunstenaars die zich bewust zijn van hun verleden, van het feit...Zonder een tophitlijst te willen maken, kan ik toch moeilijk mijn enthousiasme verbergen voor de drie solo's van Vincent Dunoyer, Four Fox Nothing van Amanda Miller en de hoger vermelde video van...Ik suggereerde reeds dat het interessante aan deze inventaris nu net is dat hij als het ware uit zijn voegen barst (hierbij dient opgemerkt dat de editie 97 het meest uitgebreide programma heeft uit

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Ik weet gewoonlijk welk beeld ik op de scène wil tekenen - en dan heb ik misschien inderdaad de bagage en de beheersing om daar naar toe te werken...hij zei "nee, ik vind naakt vreselijk op een scène, dus je moet niks". En toen deed ik op een gegeven moment die monoloog, en ik dacht "ik trek gewoon mijn kleren uit, ik doe het zo - want daar gaat...Tijdens Philoktetes dacht ik vaak: waarom zou je, waarom zou je... Ik was als het ware dubbel bezig: ik speelde een rol - en ik denk nog steeds dat ik in die voorstelling een heel goede Odysseus heb

Nr. 62, December 1997 • Marc Holthof • Een koning uit een washuis
Edward VII verklaarde na een privé-vertoning van de film: 'Het sterkste aan de hele affaire is dat ik mijzelf heel goed herken...Ik herken ook de koningin, en als ik niet overtuigd was van het tegendeel, zou ik geloven dat wij onszelf hebben gezien...Joegoslavische volksleger: 'Terwijl ik dus op een dag ook op die bank zat om onderzocht te worden, deed een jonge, half-analfabetische soldaat die mij voorging zijn beklag over een pijnlijke penis (hetgeen uiteraard

Nr. 63, Maart 1998 • Wouter Van Looy • Iets leuks voor de kinderen
De kostschoolpakjes waarin deze kinderen plots ten tonele verschijnen waren al even gedateerd als de voorstelling waarin ze geen rol krijgen...Ik zag een voorstelling nabij Luik, waar het talrijke jonge publiek na afloop de zaal verliet zonder een klap applaus...Ik heb nog geen enkele kinderopera gezien waarbij het symfonisch orkest wordt ingezet

Nr. 63, Maart 1998 • Barbara Baert • De kleuren van de geest
Gelijkaardige spelen met de doding en heropstanding als basisstructuur verschijnen in Centraal-Duitsland (de Schimmelreiter), Roemenië (de Calus) en het Baskenland...trance en wordt de zieke bevrijd uit het kwellende ik...Het dansende lichaam is een reservoir dat het 'ik' sluit en ontsluit

Nr. 63, Maart 1998 • Ritsaert ten Cate • Als het niet stuk is, probeer het...
Ik kan me niet herinneren wanneer ik het voor het eerst gelezen of hoe vaak ik het herlezen heb...Er is in elk geval een periode geweest dat ik heimelijk droomde Howard Roark te zijn, maar naarmate ik volwassener werd leerde ik ook mijn eigen normen te formuleren en ermee te leven...Ik geloof niet dat ik in staat zou zijn geweest ze onder woorden te brengen als ik vorig jaar niet een aantal DasArts-studenten en personeel had meegenomen naar Wales om deel te nemen aan een

Nr. 64, Juni 1998 • Pieter T'Jonck • Reflecties over opera, film en choreografie
Op het einde van de opera, als Judith Blauwbaard uiteindelijk de sleutel van de laatste deur van de burcht ontfutseld heeft, verschijnen er geen filmbeelden om de vroegere vrouwen van Blauwbaard te...vergis ik mij

Nr. 65, Januari 1998 • Marleen Baeten • Eerst de taal, dan het beeld
Heel mooi is de rit door de stad die op het scherm komt als een rode schermrand waarin in witte letters de opeenvolgende schuttingschriften verschijnen...Ik kan me geen adequatere manier indenken om Pim Parels sociale isolement, zijn beperkte woordenschat en verwarde perceptie van de wereld te ensceneren in hun onderlinge samenhang...Ik schrijf bewust niet 'bekijken', want de beelden die Pim Parel zich vormt zijn erg beperkt en de afstand die het bekijken veronderstelt, is afwezig

Nr. 65, Januari 1998 • Bart Verschaffel • Foto's, teksten, (gesprekken)
En die convergenties, meen ik, zijn er (tenminste met de Needcompany-in-dit-boek). Natuurlijk ontbreekt voor de teksten het equivalent van de bemiddeling door de fotograaf en zijn apparaat...Ik meen dat Laermans in deze uitzonderlijke tekst doet wat de Needcompany zich normaal voorneemt om op het toneel te doen en in dit boek slechts ensceneert: te ver gaan, zo dat - op de scène, in een...Een of andere stripfiguur komt mij voor de geest, Nero denk ik, met gedraaide benen en een verfrommeld gezicht op de grond

Nr. 65, Januari 1998 • Marianne Van Kerkhoven • Samenvallen met wat je denkt
dezelfde voorstelling: '...ik ben gewoon Viviane De Muynck en zeg die teksten en als men mij Odysseus noemt, zal het publiek wel doorhebben dat ik Odysseus speel...En dan zijn er die momenten van keuze waarop je denkt: hier kan ik het laten schieten en daar moet ik het vasthouden...Hier moet ik gebruik maken van de strakheid die het verhaal mij geeft en daar kan ik eruit stappen

Nr. 66, December 1998 • Clara Van den Broek • Juul en Peter, All for Love
Maar toen ik uitgerekend had dat ik per week een tweedehands plaatje oprookte, ben ik direct gestopt, voor altijd...Maar ik denk dat ik zo aan die jazz gebonden ben, dat ik mij moeilijk met andere muziekgenres bezig zie...Ik sta soms paf van wat ik bepaalde acteurs zie doen, maar ik zit niet met open mond te staren naar dé acteur, zoals ik vroeger ook dé jazzmuzikant nooit met een hoofdletter heb gezien

Nr. 66, December 1998 • Guy Cools • Naar de geest, niet naar de letter
Ik zou het niet wagen hem te bekritiseren als ik niet zoveel respect voor hem had...Aan de hand van een aantal negatieve voorbeelden van hoe men in de jaren '60 en de jaren '80 in Vlaanderen 'zijn Brecht' creëerde, wil ik alsnog op de valreep van dit herdenkingsjaar bevragen...Hoe dicht 'zo dicht mogelijk' is, mocht ik ondervinden toen ik de verschillen tussen de persfoto's van de Courage-enscenering van de kns en de foto's van dezelfde scènes in de 'Modellbücher' haast met

Nr. 67, Maart 1999 • Pascal Gielen • Twintig jaar Kaaitheater: een kleine sociogenese
Terwijl Anthonissen in zijn tekst hoofdzakelijk bij de gebeurtenissen van de laatste vijf jaar blijft stilstaan -zoals hoogstwaarschijnlijk ook de opdracht luidde - zal ik hier een poging ondernemen...Met een groot kunstenaar wiens werk ik fantastisch vind, maar met wie ik persoonlijk niet kan opschieten, zou ik nooit gewerkt hebben, dat is duidelijk...De organisatie was namelijk één van de vaandeldragers van de modernistische temporaliteitsopvatting, die ik zonet schetste

Nr. 68, Juni 1999 • Pieter T'Jonck • Portretten
Door die samenstelling krijg je een garantie voor het sérieux van de teksten die verschijnen...Al kan ik haar enthousiasme voor het oeuvre van Vanrunxt niet helemaal delen, ik geloof wel dat deze zeer betrokken manier van schrijven een van de weinige is waarop je dans in woorden echt recht kan

Nr. 68, Juni 1999 • Marianne Van Kerkhoven • Van de kleine en de grote dramaturgie
verschijnen van deze teksten en het schrijven van dit artikel drongen echter andere behoeften meer op de voorgrond; bovendien formuleert Hildegard De Vuyst een aantal meningen waarin ik mij volledig kan...Bij geen enkele van de voorstellingen waaraan ik meewerkte werd er uitgegaan van een vooraf vaststaand concept dat door de regisseur bedacht en dan door een dramaturg verder gestoffeerd en voltooid...Ik heb het grensgebied tussen theorie en praktijk altijd fascinerend gevonden, omdat ik steeds het gevoel heb gehad dat beide op een organische wijze bij elkaar hoorden, maar dat we dat verband ergens

Nr. 68, Juni 1999 • Rudi Laermans • De totale podiumkunst van Rosas
Ze zijn ook weinig complex want haast elke ik-gedachte is niet meer dan een vaak korte zin, een singulier statement dat meestal met 'ik' begint (genre 'ik leerde spreken', 'ik leerde het onderscheid...tussen goed en slecht', 'ik spuwde op de grond waar dat niet mocht', etc). Tijdens de voorstelling maken de verschillende dansers-acteurs dan ook de hele tijd de titel ik zeg "ik" waar...sujet de Vénonciation (het ik dat het woord 'ik' uitspreekt). Beide vallen niet samen, want altijd weer een ander ik zegt 'ik'. Maar is deze 'Ich-spaltung' (dixit Freud) niet ook aan het werk als één enkel