Archief Etcetera

261 document(en) met "Op de Hoge Weg" • Resultaten 121 tot 140 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Caroline Van den Borre • Tussen hogeschooldecreet en theaterpraktijk
Dit heeft op zijn beurt niet alleen een weerslag op de kwaliteit van de opleiding, maar roept de vraag op wat er met al die afgestudeerde acteurs en actrices moet gebeuren...Terwijl de (recent hervormde) Studio Herman Teirlinck en de toneelafdeling van het Conservatorium in Antwerpen zich eerder richten op de acteur als scheppend kunstenaar, richten de toneelafdelingen...Dan stuit hij misschien op de kunstenaar in hem'. Ook de mate waarin studenten vrij zijn om te kiezen met welke mensen zij wensen te werken, vormt een belangrijke indicatie voor de filosofie van de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Laat de kunst nu maar een bolhoed...
En dus: als de dienstbode, de eenvoudige werkman, die niet uit is op geld, macht, succes, maar vervuld is van de juiste, gepaste uitvoering - als een gebaar - van zijn taak...Het "Aujourd'hui plus de..." en het "Il n'y a plus de...", het "Les temps sont venus de...", het "Nous ne sommes plus dans..." en (...) "Notre destin est..." van Baudrillard verklaren op willekeurige...Laat de kunst nu maar een bolhoed opzetten en doen als iedereen'. En op een bepaalde manier zou deze droge, afstandelijke vaststelling, die de dingen niet weg-ironiseert, maar ze ook niet tot

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Met enige afstand kunnen we nu dan wel zien dat het hier vaak om niet meer dan een potsierlijk opblazen van het zelf ging, maar dit neemt niet weg dat de idee op dat ogenblik postvatte dat de acteur...tenslotte, de manier waarop de stad opgevoerd en gebruikt wordt kan in hoge mate als parasitair bestempeld worden (de omzet van de horeca even niet meegerekend). Theater moet zich niet op deze manier legitimeren...Maar bij de splitsing gingen zij elk hun eigen weg, en naar het zich laat aanzien is de stad de minst fortuinlijke van de twee geweest

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Blondeel • Een bolle spiegel
De wandelaar versnelt zijn pas, de mannen houden op met spreken, de wandelaar loopt hen voorbij, bijna rakelings...de scène op het plein aan de St-Janskerk - de zogenaamde Parvis, die tot voor kort de vaste stek voor lokale drugdealers was...En ze zijn talrijk, de vrouwen: de oude en de jonge, de dikke, de in het zwart geklede, de met grijze en bruine regenjassen, de met hoge hakken, de met loshangend haar, de modieus geklede, de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
De stadsprojecten volgen er elkaar op: denktanken voor intellectuelen, het betere bergingswerk (Hotel Central redden, bijvoorbeeld) en iets om de jonge gasten van de straat weg te houden...Als De Meulder en de zijnen nostalgisch mogen verwijlen bij de utopie van het moderne, dan mag De Kuyper van mij even straffeloos omkijken naar de straatfotograaf op het Rogierplein, de schoenpoetser...de steeg stonk het naar de uitlaatgassen van de stadsbussen, en de toren die er prat op ging dat hij de binnenstad aan de ijzeren weg heeft geklonken, gaf de perrons een duwtje naar de andere kant

Nr. 58, December 1996 • Myriam Van Imschoot • Een salon van weigeraars
De minister verdedigt zich door te wijzen op de reserves die de Raad blijkbaar ook had jegens Aquilon, Contrecoeur en Hyena...Hen straks ook de weg versperren, is een hypotheek zetten op de levensvatbaarheid van een landschap...Dat deze subsidieronde dat niet heeft kunnen mogelijk maken, is in strijd met de hele geest van doorstroming en continuïteit en legt een zware ballast op de verantwoordelijkheid van de werkplaatsen

Nr. 59, Maart 1997 • Marleen Baeten • De bezem van de tovenaar
Integratiecentrum De Foyer) genieten zichtbaar van de speciaal voor hen ontworpen kostuums, de theatersneeuwvlokjes, de met de hand aangezwengelde zeegolven, het op- en neerlaten van de reusachtige beschilderde doeken...Meer nog, de spannendste momenten in Bernadetje zijn die waarin de groep niet kan terugvallen op opzwepend spektakel en waarin de spelers de krachtmeting met de oogverblindende maar beperkte...De geslaagde voorstelling is ongetwijfeld op de eerste plaats te danken aan de briljante tekst, maar het is pas doorheen het spel van Peter De Graef en Robert Van Leeuwen dat de 'magie van het theater

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven, Pascal Gielen • Het kostbare theaterarchief van de BRTN
De eerste jaren Ik begon in 1954 bij de televisie, als assistente op de dienst Ontspanning, maar ik wou liefst op Drama werken...Daar moet je het verhaal aan toevoegen van Hugo De Greef en de Kaaitheaterfestivals, van Anne Teresa De Keersmaeker, Jan Fabre... De grenzen tussen de disciplines vielen ook weg...Persona brak met de trend van de 'beeldspraak', met de idee dat op televisie het beeld moet primeren

Nr. 59, Maart 1997 • Patrick Allegaert, Marleen Baeten • Machinerieën van geborgenheid en angst
Zoals mij in feministische kringen tot vervelens toe werd gevraagd hoe ik op "die hoge hakken" kon lopen - het soort vragen waarbij de steller het antwoord eigenlijk al weet en de vraagvorm gebruikt...ik poneerde: "Waar een wil is, is een weg". Het antwoord op de vraag waarom ik in de Bijlmer woon, wil ik u met alle plezier geven...Dat onvermogen wordt des te zichtbaarder wanneer we onze aandacht richten op de keerzijde van de geborgenheidsmachine: op de angstmachine van onze collectieve verbeelding

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Op de New Yorkse avenues razen de auto's voorbij, op de voetpaden snellen voetgangers naar hun bestemming, krantenjongens schreeuwen hun primeurs...Een klok tikt de seconden weg, via de intercom verwittigt een stem om de haverklap dat de voorstelling over x minuten begint...Nu, dat kan er alleen maar op verbeteren als de dansers de structuur van de compositie beter beheersen en zich beter kunnen oriënteren in de relatief nieuwe voorstelling die Eidos nu nog voor hen

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
De Nederlandse circusvrienden van de Club van De Piste zijn duidelijk op hun symposium van 1990: 'Circus toont per definitie de schoonheid en prestaties van mens èn dier...Het publiek vindt elders vermaak, in de bioscoop, bij grootse sportmanifestaties, op de tv,... In het Oostblok ziet de staat er een handig propagandamiddel in en richt de staatscircussen op...De nadruk lag op de archetypische 'mito' van de mens om zichzelf een beeld te verschaffen van zijn angsten, opwinding en crisissen en om zijn innerlijke emoties naar buiten te dragen en er vat op te

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
De man en de vrouw die zich op de voorscène spelenderwijs verwonderen over hun naakte lichaam - zoals een baby over zijn voet - zijn als Adam en Eva: zij hebben de schaamte nog niet ontdekt...protagoniste Christian Dior en 139,00 (FF) op haar benen schrijft, anderzijds aan de twintigste eeuwse Danstraditie met grote D, doordat één van de actrices op het achterplan onophoudelijk de Sacre du Printemps...treffend wordt geïllustreerd door een verwijzing naar de Dode Christus van Holbein, op de drempel van de Middeleeuwen naar de Renaissance

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Niemand ging te ver weg van het souffleurshokje en soms fantaseerden we ook wat op de tekst...Op het einde van het seizoen moesten de machinisten weken lang de verf eraf schuren...Die heb ik vooral geleerd door te kijken naar de oudere generatie, op de scène en op het witte doek

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Doordat die doorgang zelfs niet loodrecht op de gevel van het theater staat, en dus vanaf de straat geen koninklijk zicht op het theater biedt, geeft de doorgang niet onmiddellijk de indruk of de...Men stapt op het plein als op een toneel, als op een plaats waar de banale dingen, de domme last en moeite van het leven niet bestaan, waar de mens zijn bestaan waard is en niets meer hoeft te doen...Op de matglazen panelen van de balustrades van het balkon en de gaanderijen heeft Barry de woorden geschreven die in een theater 'in de lucht hangen': imaginer, objet, voyant, possibles, inattendus

Nr. 61, Januari 1997 • Carine Meulders • Kunst versus Terreur
Behalve de muziek nemen literaire citaten een belangrijke plaats in op de klankband van dial h-i-s-t-o-r-y. Via de weg van de off-voice maakt de film voortdurend zelf-reflexieve cirkelbewegingen...Rampspoed op publieke plaatsen lijkt de doden en de stervenden in de gemediatiseerde samenleving van hun recht op discrete zorg en een sereen levenseinde te beroven...tot de tanende impact van de schrijver en de kunstenaar tout court, zo verkondigt de off-voice in dial h-i-s-t-o-r-y op rustige wijze tussen de beelden van de vliegtuigkapingen door

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Waar het decreet op de culturele centra het accent legt op cultuurspreiding, hebben de kunstencentra eerder een artistiek innoverende taak...Marc Verstappen gaat nog een stapje verder en poneert dat een voorstelling op de eerste plaats boeiend moet zijn voor de ouders als je wilt dat ze ingang vindt bij de kinderen...Toch was één van de kritieken op Musicircus juist dat de theatrale presentatie dominant was op de muziek

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Het lijkt er op, - uitspraken als de navolgende wekken altijd te hoge verwachtingen, maar ik waag het er toch maar op - dat Emio Greco een manier gevonden heeft om choreograaf en danser, inhoud en...stellen, dan wel te ridiculiseren of op de spits te drijven, bestaat het (maar ik kan mij vergissen) dat de dodelijke blik niet hoeft te worden teruggeketst door lege beelden die de kijklustige angstig...Er beweegt altijd wel iets, ook al is dat voor onze op duiding, op herinnering, op grip gerichte geest nog niet 'iets'. Zo onbewust en vanzelfsprekend als de meeste mensen zich bewegen, zo

Nr. 63, Maart 1998 • Bart Eeckhout • Hiphop na de hype
Sarrokh, zelf allerminst een hiphopper pur sang, maakte eerder een goede beurt op de eerste wedstrijd voor de beste Belgische danssolo, waar hij de publieksprijs in de wacht sleepte, en in La Tristeza...De groep gooit hoge ogen met Carte Blanche, waarvan memorabele passages op de Beweeging en in het gerenommeerde Maison de la danse van Lyon getuigen zijn...De ruwe breakdance die op de New Yorkse straten uit die invloeden werd gebrouwen, werd verrijkt met de pop lockingdans die tegelijkertijd aan de Oostkust ontstond: dansers bewogen zich robotachtig

Nr. 63, Maart 1998 • Dirk Pauwels • Manifest: Ze zien er zo gelukkig uit
Het moet gezegd dat, voor ik in de jeugdsector intrad, door een aantal voorgangers serieus en toegewijd aan de weg is getimmerd om het jeugdtheater te verheffen tot een niveau, vergelijkbaar met dat...dat geval is het nu stilaan hoog tijd om de allerlaatste resten betutteling uit de weg te ruimen...En ook hier beste vrienden: de uitzondering etc... Statistisch gezien mogen al diegenen die in het schoolcircuit de dienst uitmaken natuurlijk een grote pluim op hun hoed steken; op jaarbasis

Nr. 64, Juni 1998 • Hans Op de Beeck • Een wereld met een smaakje
De esthetiek van de lichamen van deze dansers blokkeert nu net de weg naar het zwetende en bloedende, het gore en abjecte...de klassieke anatomiestudie, het beeld op de sokkel, het schilderij in de lijst, het Griekse lichaam, het mythologische thema...De beelden hadden ook voldoende kwaliteit om als een nabeeld post te vatten in het geheugen en je te vergezellen op de terugrit na de voorstelling