Archief Etcetera

272 document(en) met "Verdwijnt" • Resultaten 121 tot 140 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 44, Februari 1994 • Marianne Buyck • Het paard dat ik in mij weet
Maar ze verdwijnt, zonder dat er iets verandert en zonder dat ze gemist wordt

Nr. 45, April 1994 • Gunther Sergooris • Een zee van gele paasbloemen
rekwisieten, een oude piano, een kachel met een schouwpijp die in de nok van de toneelopening verdwijnt, een bed, dekens, een schildersezel, doeken, stapels boeken en vellen papier

Nr. 46, Januari 1994 • Pieter T'Jonck • De erotiek van een pas die danspas...
Een gedachte, een essay, verdwijnt vaak weer zo snel als het verschenen is in de vergeetput van oude tijdschriftjaargangen

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Op zoek naar Patrice Chéreau
Wulpse Margot, die op haar huwelijksnacht door haar koninklijke echtgenoot in de steek wordt gelaten, verklaart dat ze een man nodig heeft en verdwijnt in de straten van Parijs, waar ze een toevallige

Nr. 47, December 1994 • Johan Thielemans • Toneel over het Kanaal
De inspecteur verdwijnt op een surrealistische manier, en de familie, constaterend dat er 'niets' gebeurd is, stapt onmiddellijk weer in de oude rol

Nr. 47, December 1994 • Johan Thielemans • Rijkemanshuis
Het stuk verdwijnt dan ook...Het beeld van de schamele hut die in een grote fabrieksschoorsteen verdwijnt is spectaculair en te expliciet, terwijl de drie vleugelpiano's die naar beneden komen zweven een te plat idee is. Helemaal

Nr. 48, Februari 1995 • Kurt Vanhoutte • Frank Castorf in de Volksbühne
De beslistheid waarmee de Volksbühne uitpakt naar buiten toe verdwijnt in het toneel achter groteske grimassen...Even verdwijnt het bestaande van de scène en komt ruimte vrij voor het nieuwe

Nr. 48, Februari 1995 • Freddy Decreus • Franz Marijnen regisseert Oedipus/In Kolonos
Hij maakt zich los van de laatste banden die hem met het handelende leven resten en verdwijnt in het heiligdom van de 'verzoenende wraakgodinnen'. Tweede vaststelling

Nr. 48, Februari 1995 • Ali Khedher • De Arabische cultuur of... De parabel van...
De kunstenaar, die de motor is van dit bewustzijn, verdwijnt achter zijn oeuvre

Nr. 48, Februari 1995 • Kurt Lannoye, Marleen Baeten • Interview met Minister Weckx
Het evaluatieelement verdwijnt en men gaat nog enkel pragmatisch te werk

Nr. 48, Februari 1995 • Stef Ampe • Mijmeringen bij de dood van Romain Deconinck
Met Gilbert Temmerman verdwijnt een notoir socialist van het politieke voortoneel...En 't eindigt dat de muze in de pot verdwijnt, gebraden met kastanjes inbaar gat

Nr. 48, Februari 1995 • Pieter T'Jonck, Johan Thielemans • Gerenoveerde theaters in Gent
Het proscenium wijkt terug achter de 'manteau'. De burger verdwijnt stilzwijgend in het duister als het doek opgaat

Nr. 48, Februari 1995 • Johan Thielemans • Peter Sellars blijft verbazen
Eens de gelieven bij elkaar zijn, verdwijnt elke zweem van tederheid of hartstocht

Nr. 48, Februari 1995 • Ilse Vandesande • Splendid's van Jean Genet door Het Zuidelijk...
Diefstal na diefstal verdwijnt Genet telkens voor maanden in de gevangenis

Nr. 50, Juni 1995 • Bart Meuleman • H. Claus - groothandel sinds 1952
de jaren '60 verdwijnt de repertoiregedachte gedeeltelijk naar de achtergrond

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Het is wel fijn dat het publiek zijn verbeelding moet gebruiken, maar het cynische hoogtepunt van het stuk, de laffe dood van Hector, verdwijnt in tekst

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Redactioneel
Theater beschikt daarvoor over een wapen dat in de rest van ons maatschappelijk leven meer en meer op de achtergrond verdwijnt: intimiteit

Nr. 51, Augustus 1995 • Hildegard De Vuyst • Tussen duivelskunstenaar en zwarte activist
elk geval verdwijnt het onbehagen niet met de voorstelling; ze wordt blijvend gevoed door de werkelijkheid

Nr. 52, Januari 1995 • Eva van Schaik • De opmars van de danser
Elk punt in het lichaam kan daartoe geïsoleerd worden, als het punt waarin en waaruit energie als een onvoorspelbare stroomscheut verdwijnt en elders weer naar buiten schiet

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
Maar het valt ook wat tegen, precies omdat het absoluut eigen-aardige van het lange eerste deel, hier volledig verdwijnt