Archief Etcetera

306 document(en) met "DOE JE DAT" • Resultaten 141 tot 160 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 47, December 1994 • Tuur Devens • 10 jaar Theater Stap
Theater Stap zelf heeft anders altijd gesteld dat professioneel theatermaken de hoofdzaak is en dat 'dat met mentaal gehandicapten gebeurt is een gegeven, maar niet de bestaansreden' zo zei Erik...Stap wilde met Tango ook een voorstelling maken over verlangens, over de wilde dromen waar iedereen mee rondloopt en waarvan je weet dat je ze niet kunt vervullen...Je ziet duidelijk dat ze weten dat ze spelen

Nr. 49, April 1995 • Johan Reyniers • Nomaden over de grens van de taal
Je zou haast gaan denken dat er een noodzakelijk verband is. Hertmans: 'Volgens iemand als György Lukacs is dat inderdaad zo...Maar of dat elitair is? Ik vind het heel lastig dat altijd weer die vraag opduikt of je wel het recht hebt om te veronderstellen dat mensen een en ander gelezen hebben...Het helpt dus wel als je een en ander weet, maar er is in Kopnaad hopelijk ook genoeg direct materiaal aanwezig dat de toeschouwer met een beetje intuïtie op het goede spoor zet

Nr. 49, April 1995 • Myriam Van Imschoot • Hoge bomen, struikgewas en onkruid
de natuur is het ondenkbaar dat je énkel hoge bomen hebt: want dan overschaduwen ze de rest, heb je na een tijdje geen ondergroei meer, geen humus — en ten slotte geen hoge bomen...een kritische reflectie is op het medium dat je gebruikt en de tijd waarin je dat medium gebruikt...Ook had ik iets bijgeleerd over 'jong zijn'. Jong zijn betekent dat je pro deo werkt en dat alles wat je doet op een of andere bizarre manier als een kans wordt voorgesteld

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Reyniers • Tournée générale!
Je hoopt dan ook dat dat zal gebeuren als je gaat kijken naar die andere manier om met Claus' vijfenzestig jaren om te gaan: ze spelen zijn werk weer eens...Beide stukken draaien om wat je 'kleine' gevoelens zou kunnen noemen, om het leven dat met al zijn onverteerbaarheden voortkabbelt, tot er plots een uitbarsting komt: letterlijk en figuurlijk is dat...Je voelt vaak dat theatermakers wel iets anders willen doen, dat ze vinden van zichzelf dat dat ook moet, maar tegelijk gaan ze in het beste geval nét niet ver genoeg

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Hoe gaat dat met geld, wat kan je wel en niet meer zelf besluiten, waarom bemoei je je wel of niet met het werk van anderen...Het verschil is, als je je kwetsbaar opstelt, krijg je het stigma: dat is kennelijk een organisatie die mag mislukken...Ik denk dat dit de frustratie is van het werk dat wij doen: als je het verhaaltje neerschrijft, en je vertrekt vanuit de betrokkenheid van de kunstenaar, dat je niet meer uniek bent, want alle

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
De grootste tegenstelling is wellicht dat je terwijl je het gevecht voert voor je eigen persoonlijke en politieke emancipatie je dat ook doet binnen een maatschappelijke context waarin je mee...breken tot op het bot en dat dragen wij met ons mee'. Sara De Bosschere stelt dat haar belangrijkste ontdekking in het werk met Jan Joris Lamers was 'dat er geen normen zijn, dat je letters worden aangereikt...Sara De Bosschere: 'Als je op een podium gaat staan, doe je dat niet zomaar voor je eigen succes, voor applaus

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Je moet op de één of andere manier proberen naar voren te lopen, terwijl je naar achteren loopt en iets doen dat je weg bent op het moment dat je weg moet lopen...Ik kan je in een middag uitleggen waar het over gaat en als je dat onthoudt, dan weet je dat je hele leven...Het probleem was dat je dat niet wilde geloven, omdat je dacht dat je dat toneel kon vullen

Nr. 51, Augustus 1995 • Adel Salem, Paul Sochacki, Mieke Dus • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Maar wat doe je als je blind bent, en geen bewegingen van een choreograaf kunt overnemen...Dan werk je alleen via het gehoor, en dat is een wonder...al gauw bleek dat dit een heel stuk niet kan dragen

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
De bewegingen ('krachtlijnen' noemen Vlamingen dat, met een mooier woord) in het werk van Gerardjan Rijnders zijn beslist andere dan 'je ergens bij neerleggen'. Zeker: ze concretiseren zich op...Woede en gelatenheid hebben plaats gemaakt voor iets dat je mildheid zou kunnen noemen, respect...richard Angst zei je toch Angst klinkt toch ook precies Als wat het betekent Dat valt ook samen Met zichzelf Zou jij willen zijn Als het woord angst

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Je vermoedt in eerste instantie, bij het zien van zoveel toneel, dat op een gegeven moment de automatische piloot wordt ingeschakeld, dat er metaalmoeheid optreedt, verveling...Wanneer je over dat geheel kunt debatteren, net zolang tot het voor iedereen duidelijk wordt waar subjectieve en objectieve opvattingen elkaar raken, dan is dat buitengewoon zinnig...En wat doe je als drie juryleden allemaal dezelfde individuele keuze hebben

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
Waarom ik niet beter theater maak dan ik doe, en niet waarom anderen dat ook nalaten te doen...Dat is leven: sterven is je zin niet krijgen...En dat debat, dat wederzijds (toeschouwers en podium) innemen van posities tijdens de voorstelling, dat debat kan met alle huidige en toekomstige technische en theatrale middelen verhelderd, versterkt

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Niet dat hij het publiek naar de mond wil praten, dat niet: 'Het is alsof je tegen iemand praat en je merkt dat je woorden anders overkomen dan bedoeld...omgekeerd: dat het voor het publiek geweldig is, maar dat je het niet kunt verkopen aan de acteur of dat het personage niet meewerkt...Als dat basisje bij iedereen er is, bij de acteurs, bij Max van Engen (dramaturg), bij Manda Bakker (vormgeving), bij mezelf, als we ergens aan kunnen raken - en dat lukt je eigenlijk maar een keer

Nr. 52, Januari 1995 • Bart Stouten • Op de wankele brug van woord naar...
Dat materiaal lijkt me even waardevol als inspirerend, zolang je maar niet het prescriptief (normatief) juk voelt van Becketts vlammend commentaar op afwijkende regies...Hij eindigde in beelden, pure beelden in een theater met zo'n grote schimmigheid, dat je de laatste gedachte aan de woorden wil vergeten...Verteren doe je teksten (van Beckett, over Beckett) alleen als er voldoende sappen van ironie op inwerken

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
Je lijdt gigantische verliezen op het punt van eeuwenoude verworvenheden', meent Raaijmakers, 'en zolang je blijft denken in termen uit de oude kunst zal dat een probleem zijn...Je zou kunnen stellen, mèt Dick Raaijmakers, dat dit een voorbeeld is van een gigantisch verlies op het punt van eeuwenoude verworvenheden, namelijk van de idee dat je als publiek in ieder geval...Daartegenover staat dat wanneer je complexiteit serieus neemt als uitgangspunt van dit nieuwe muziektheater, je altijd alleen maar fragmenten van een werk zal herkennen - tenzij je het werk net zoveel

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
Ik doe hier geen uitspraak over hun artistiek doel, maar signaleer bijvoorbeeld wel dat de Vlaamse Opera statutair verplicht is om een operastudio op te richten...dachten dat we een beetje uit die discussie uit waren, maar als je de laatste lichting aanvragen ziet, blijkt dat toch weer een groot probleem...Johan Van Heddegem: Vier jaar is lang voor initiatieven waarvan je op dit moment niet met een redelijke kans op zekerheid kan zeggen dat ze de moeite waard zijn om voor zo'n lange periode gehonoreerd

Nr. 54, Februari 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Van nu tot het einde van het...
Als er al een richtlijn, een credo is, dat ik zou willen volgen dan vond ik dat toevallig in een boek van de Italiaanse auteur Primo Levi, De Kruissleutel, een bundel verhalen/gesprekken van de auteur...Als er al een inzicht is dat kunstenaars hebben verworven en dat hen fundamenteel onderscheidt van politici, dan ligt dit wel in het besef dat elke situatie - of het nu gaat om de creatie van een werk...Kracht In alle ellende die er heerst, verspreid over de wereld, en in de prioriteiten die je jezelf dan daartegenover stelt als individu, twijfel ik vaak aan de zin van het werk dat ik doe

Nr. 55, April 1996 • (advertentie)
mei bill jong grafisch collectief dat zich beweegt tussen strips en "small press" tijm - groot vee over drie jonge zussen; over Families, macht, liefde en oversneden...haat herwig de weerdt & rudi genbrugge - rabelais doe u tegoed aan gigantische hoeveelheden voedsel, drank en vrouwen ... de tijd - over de dorpen erfgenamen op zoek naar herkenning...en bevestiging, naar verbondenheid ensor-strijkkwartet en karei vingerhoets - les vendredis russische salonmuziek uit het einde van de 19de eeuw dito-dito - als je broedt, word je

Nr. 55, April 1996 • Jan Goossens • Het theater in de woorden
Bovendien vindt de dealer dat de klant een beroep op hem heeft gedaan: '...en dat helemaal per slot van rekening alleen het feit overblijft dat u mij hebt bekeken en dat ik die blik heb opgevangen...Heb je bij een eerste lezing van Dans la solitude de indruk dat de machtsverhoudingen tussen dealer en klant in grote golven door het stuk heen en weer spoelen, dan toont Chéreau dat ze eigenlijk...Hij had het over het voortdurende blikkenspel dat in de straten van Brussel aan de gang is, over het feit dat zowat iedereen er voortdurend een beroep op je lijkt te doen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Je moet af en toe je wereld laten collapsen...Het zijn de eerste woorden die je te horen krijgt in dat verwoeste vaderhuis...Het boezemt angst in om voor altijd verbannen te blijven van mensen waarvan je geloofde dat ze je zouden helpen, want dan moet je het gevecht met jezelf aangaan

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Josse De Pauw • Van saters en eiknimfen
Wanneer zij weten dat zij allemaal ten dode zijn opgeschreven, allemaal, gaan ze feestvieren, dat zul je zien...Denk je niet dat, als zij werkelijk het leven hadden geschonden, het leven voldoende zou zijn geweest om hen te straffen, zonder dat het nodig was dat Olympus tussenbeide moest komen met de zondvloed...Maar je moet niet denken dat zij zich ervan bewust zijn dat zij volgens eigen grillen handelen